Παθήματα που έγιναν μαθήματα. Να μοιράζεσαι λέει τη γνώση σου είναι σημαντικό (ή τελικά και άχρηστο) , οπότε είπα ενόψει και των Πανελληνίων Πρωταθλημάτων που έρχονται να μεταλαμπαδεύσω κάποια από αυτά που έπαθα και έμαθα (ή δεν έμαθα), μέσα από τις λίγες #not συμμετοχές μου σε αγώνες.
Το αυτονόητο (αλλά όπως μαθαίνω τώρα τελευταία, τίποτα δεν είναι αυτονόητο) τσεκάρετε ρουχισμό, καρφιά, εμφάνιση κλπ. Εγώ την πάτησα την τελευταία μου αγωνιστική χρονιά, όπου είχα πάρει μαζί μου ένα καρφί και ένα αγωνιστικό (το ότι ήταν του ιδίου χρωματισμού φυσικά και δεν αποτελεί δικαιολογία) και αναγκάστηκα να τρέξω 1500μ. με δανεικά παπούτσια φίλης σπρίντερ και δεινοπάθησα και πήγα και χάλια.
Μην κάθεστε και χαζεύετε τους αγώνες και άλλους αθλητές και αθλήτριες και είστε εκτεθειμένοι στη ζέστη και στη χειρότερη πάθετε καμία ηλίαση και μετά παρακαλάτε τους γιατρούς να σας αφήσουν να τρέξετε (true story Πάτρα 1984, τότε που πασίγνωστη συναθλήτρια μου στον ΠΓΣΣ επέμενε να κάτσουμε μέσα στη ντάλα για να δούμε τον προκριματικό του μήκους ανδρών και από τότε μου έμεινε η ευαισθησία στις ηλιάσεις, εξ ου και το σήμα κατατεθέν των επόμενων χρόνων, το καπελάκι).
Γενικά προσπαθήστε να ξεκουράζεστε όσο περισσότερο γίνεται μεταξύ των προκριματικών και των τελικών, ή από το ένα αγώνισμα στο άλλο. Μια βουτίτσα στην πισίνα ή στη θάλασσα για 5′ ποτέ δεν μου έκανε κακό, όπως και το καρπουζάκι μετά τους προκριματικούς.
Στους προκριματικούς ΠΑΝΤΑ γίνονται εκπλήξεις, δηλαδή κάποιο από τα φαβορί μπορεί να μείνει εκτός τελικού. Make sure, αν είστε φαβορί να ΜΗΝ είστε η έκπληξη σε αυτή την περίπτωση. Δεν μου συνέβη ευτυχώς ποτέ, κυρίως επειδή ήμουν πάντα προετοιμασμένη και δεν είχα μπει ποτέ “χαλαρή” σε προκριματικό αλλά έτοιμη να τρέξω όσο δυνατά χρειαζόταν για να προκριθώ. Να θυμάστε ότι σας κυνηγούν δαιμονισμένα αθλητές-τριες που είστε κοντά στις επιδόσεις και φυσικά τα outsider (βλέπε παρακάτω). Τα ίδια ισχύουν και για τους τελικούς. Τίποτα δεν είναι δεδομένο και τα μετάλλια δεν μοιράζονται από πριν!! You have to fight for it!!
Αν από την άλλη είστε outsider, αυτή είναι η ευκαιρία σας!! Να γίνετε η ευχάριστη έκπληξη των αγώνων!! Δεν έχετε τίποτα να χάσετε και τόσα να κερδίσετε!! Κυνηγήστε με πίστη την υπέρβαση (σύμφωνα φυσικά με τις δυνατότητές σας και την προπόνηση σας), είτε είναι ατομικό ρεκόρ, είτε πρόκριση στον τελικό, είτε ένα μετάλλιο!!
Επειδή πάντα θα υπάρχουν κάποιοι (προπονητές, αθλητές, γονείς) που εσκεμμένα ή άθελά τους μπορεί να σας πουν κάτι που μπορεί και ανάλογα τη δική σας ψυχολογική κατάσταση (ή λόγω χαρακτήρα-βλέπε παρεξηγιάρης και συναισθηματικός καρκίνος πχ) να σας ρίξει την ψυχολογία, οι επιλογές είναι δύο:
α) αποφύγετε τις άσκοπες συναναστροφές και τα πολλά λόγια πριν τον αγώνα και
β) “κλείστε” τα αυτιά σας και μείνετε συγκεντρωμένοι στο στόχο σας.
Στο κάτω-κάτω για τον εαυτό σας αγωνίζεστε πρώτα από όλα. (Μετανιώνω ακόμα για τη μη συμμετοχή μου στον τελικό των 800μ το 2001 με αφορμή μια κουβέντα προπονητή αντίπαλης αθλήτριας που αντί να με πεισμώσει με αποδιοργάνωσε τελείως, my mistake!!).
Να χαρείτε όσο περισσότερο μπορείτε όλη τη διαδικασία!! Τη μυρωδιά του προθερμαντηρίου (τόσο χαρακτηριστική και αγχωτική όποτε τρέχαμε στο ΟΑΚΑ). Ακόμα και αυτό το άτιμο το άγχος πριν τον αγώνα, όλοι το έχουν να είστε σίγουροι και ας το κρύβουν (κρύβουμε) καλά πίσω από τα γυαλιά ηλίου. Μην το αφήσετε απλά να σας καταβάλλει και όλα θα πάνε καλά. Το ό,τι θα κουραστείτε (ιδίως αν κάνετε παραπάνω από ένα αγώνισμα) είναι δεδομένο και το ζητούμενο!!
Να τα δώσετε όλα και να αγωνιστείτε χωρίς να βάζετε όρια, ούτε στην καρδιά σας, ούτε στο μυαλό σας.
Η μεγάλη ώρα είναι τώρα, γιατί όπως έχω πει πολλές φορές δεν ξέρουμε ποτέ τι μας επιφυλάσσει το αύριο.
Do it while you can!! Καλή επιτυχία σε όλους!!
Καρολίνα Σκούρτη
