Μετά το πέρας των αγωνιστικών υποχρεώσεων των αθλητών και αθλητριών μου, κατά τη διάρκεια των οποίων βίωσα στιγμές ενθουσιασμού, ικανοποίησης αλλά και προβληματισμού, δεν μπορώ να μην αναφερθώ στην εμφάνιση της αθλήτριάς μου, που θα μου μείνει ανεξίτηλα χαραγμένη στο μυαλό μου και κυρίως στην καρδιά μου… Ίσως επειδή το Μυρτούλι γυμνάζεται μαζί μου εδώ και 4 χρόνια, από όταν ξεκίνησα στον Πανιώνιο ως προπονήτρια, ίσως λόγω κάποιων προηγούμενων αγωνιστικών της εμπειριών που δεν έχει σημασία να αναφέρω εδώ, αλλά που για εκείνη και εμένα ήταν κάτι σαν κακοί δαίμονες (που τελικά εξορκίστηκαν με αυτό τον αγώνα) και τελικά ίσως επειδή βίωσα ως προπονήτρια κάτι που δεν έχω βιώσει ως αθλήτρια (και δεν είναι πολλά αυτά)… Κυρίως όμως θα τη θυμάμαι πάντα γιατί είναι άκρως συγκινητικό για μένα ένα παιδί 16,5 χρονών, της σημερινής γενιάς να τολμά, να μη φοβάται και εντέλει να ξεπερνάει τον εαυτό του…

Παρακάτω θα διαβάσετε πώς ένιωσε και βίωσε η ίδια τον αγώνα της στα 5.000 μ. στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Νεανίδων. Της ζήτησα να το κάνει λίγες μέρες μετά τον αγώνα, τότε που ακόμα ήταν νωπές οι μνήμες της…

Ανατρέχοντας ακόμα και πάνω από ένα μήνα μετά στις δικές μου μνήμες, έχω να δηλώσω ότι ο αγώνας της ήταν καταπληκτικός ως τα 4.800 μ. και συγκλονιστικός and inspiring στα τελευταία 200 μ. Θυμάμαι να χαμογελώ με υπερηφάνεια και συγκίνηση παρακολουθώντας την, όσο παράδοξο και να ακούγεται… Η θέληση της να ολοκληρώσει τον αγώνα της τρέχοντας (και ας της φωνάζαμε όλοι να το “αφήσει”), όρθια, έχοντας δώσει το 100%, ήταν κάτι που με ξεπέρασε… Για μένα αυτό είναι χαρακτηριστικό μεγάλων αθλητριών και ακόμα πιο δυνατών ανθρώπων. Γιατί τελικά ο αθλητισμός σου χαρίζει τόσα πιο σημαντικά και πολλά παραπάνω από μετάλλια… Για την ιστορία να αναφέρω ότι δεν ανησύχησα ούτε στιγμή για την υγεία της, αλλά ξέρω επίσης ότι δε θα επαναληφθεί!

Σας παραπέμπω στο video του sportshero.gr, αν ενδιαφέρεστε να δείτε έστω τα τελευταία μέτρα, αν και δεν αποτυπώνεται όλη η προσπάθεια των τελευταίων 200μ.

http://www.sportshero.gr/index.php/sports/field/item/4900-panellinio-efhbon-neanidon-stibou-2013-1i-imera-telikoi-dromon

Μέχρι την επόμενη φορά…BE BRAVE and BELIEVE even if the results are not there…YET!!
KK

“Φεύγοντας για το γήπεδο στο μυαλό μου επικρατούσε μόνο η προσμονή του καλύτερου δυνατού αποτελέσματος καθώς και η δίψα για την κατάκτηση ενός μεταλλίου. Οι σκέψεις αυτές με συνόδευαν μέχρι την εκκίνηση όπου ήμουν αποφασισμένη να τερματίσω άκρως ικανοποιημένη από το αποτέλεσμα. Ξεκινώντας την κούρσα κράτησα μία απόσταση από την προπορευόμενη αθλήτρια θέλοντας να μείνω πιστή στα περάσματα μου, ωστόσο αυτή η τακτική δεν κράτησε για πολύ. Γρήγορα αποφάσισα να ρισκάρω στο γρηγορότερο ρυθμό για να πετύχω τόσο τον επιθυμητό χρόνο όσο και τη θέση.

Μέχρι και τα 3 χλμ αισθανόμουν καλά και σχετικά ξεκούραστη. Όπως ήταν φυσιολογικό στο διάστημα των τελευταίων 5 στροφών επιβαρύνθηκα αρκετά από το τέμπο που επέλεξα να ακολουθήσω με αποτέλεσμα οι τελευταίες 2 στροφές να είναι επώδυνες. Παρʼ όλα αυτά σκεφτόμουν πως τώρα είναι η στιγμή που πρέπει να υπερβώ τον εαυτό μου (χωρίς φυσικά να μου έχει περάσει από το μυαλό αυτό που τελικά έγινε) και να πιέσω την προτελευταία στροφή περισσότερο από όσο συνήθιζα. Η θέση είχε σίγουρα χαθεί με βάση την εξέλιξη του αγώνα όμως το κυνήγι για τον χρόνο ήταν ακόμα μέσα στο παιχνίδι και με το παραπάνω οπότε τα έπαιξα όλα για όλα.

Φτάνοντας στην τελευταία στροφή και διανύοντας ένα προς ένα τα μέτρα για τον τερματισμό δε σκεφτόμουν και πάρα πολλά. Την κούραση δεν την υπολόγιζα, εξάλλου είχαν μείνει 200 μ. ακόμη. Στο σημείο εκείνο όμως το σώμα μου σταμάτησε να υπακούει στον εγκέφαλο και τα πόδια μου είχαν βαρύνει. Μπαίνοντας στο 200άρι και προσπαθώντας να επιταχύνω συνειδητοποιώ πως το σώμα μου δε με βάσταγε άλλο και μετά βίας μπορούσα να τρέξω. Έτσι τα πόδια μου λύγισαν και έπεσα. Χωρίς καν 2η σκέψη ήθελα να σηκωθώ και να συνεχίσω. Αφού τα κατάφερα, το να ξανατρέξω ήταν πανδύσκολο και στην προσπάθεια αυτή μόλις 50μ. πριν τον τερματισμό ξαναπέφτω. Εκεί πέρα πλέον δεν σκεφτόμουν τίποτα, δεν άκουγα τίποτα και δεν ένιωθα τίποτα. Λειτουργώντας τελείως μηχανικά προσπαθούσα να σηκωθώ ξανά και με τη βοήθεια μιας συναθλήτριάς μου από τον Πανιώνιο (γεγονός που θυμήθηκα βλέποντας το βίντεο), ξαναήμουν όρθια, έτοιμη να τερματίσω αλλά αυτήν την φορά περπατώντας.

Ολοκληρώνοντας τον αγώνα μου προσπαθούσα να συνέλθω και να συνειδητοποιήσω αυτό που συνέβη, αλλά ακούγοντας τους γονείς μου και την προπονήτριά μου καταλάβαινα πως θα έπρεπε να ήμουν χαρούμενη για αυτό που πέτυχα.

Αν και κουρασμένη και ανήμπορη να αντιδράσω για αρκετή ώρα ο στόχος είχε επιτευχθεί. Τερμάτισα ικανοποιημένη από τον εαυτό μου και γνωρίζοντας πως ξεπέρασα τα όρια μου, την λεγόμενη κόκκινη γραμμή. Ήταν η πρώτη φορά που συνειδητοποίησα τι κυριολεκτικά σημαίνει να τα δίνεις όλα και να μη φοβάσαι να ρισκάρεις. Δεχόμενη συνεχώς τα συγχαρητήρια των συναθλητών μου και των γονέων γινόμουν ολοένα και πιο χαρούμενη. Πλέον καταλαβαίνω πως λίγοι άνθρωποι αποκομίζουν μία τέτοια εμπειρία. Εγώ είμαι από αυτούς που δεν το μετάνιωσαν που την έζησαν. Δεν θα επέλεγα να αλλάξω κάτι από την συγκεκριμένη κούρσα, θα επέλεγα όμως κάθε φορά να είμαι το ίδιο αποφασισμένη για το καλύτερο. Η ανταμοιβή μου από αυτόν τον αγώνα είναι πως έγινα ο λόγος για να νιώθουν πολλοί άνθρωποι περήφανοι για αυτό που είμαι. Γνωρίζω πως ο στίβος κρατάει κοντά του μόνο όσους τον «ζουν» και τον απολαμβάνουν τρελά. Γιʼ αυτό το παν για μένα είναι η διάθεση:bggrin:!!!”

Μυρτώ Κοκαλιάρη

Προηγούμενο άρθροΜε αρχηγό την Ohuruogu οι Βρετανοί στη Μόσχα
Επόμενο άρθροO Bolt έμαθε να λέει και Привет (γεια)! (video)
Η Καρολίνα Σκούρτη είναι Καθηγήτρια Φυσικής Αγωγής, με ειδικότητα στους δρόμους του κλασ.αθλητισμού και μεταπτυχιακό στη «Μεγιστοποίηση της αθλητικής επίδοσης ή απόδοσης». Με την πρώτη επίσκεψη της, 9 ετών, στο Στάδιο του Πανιωνίου ΓΣΣ, ήξερε ότι ο στίβος θα είναι το αγαπημένο της άθλημα. Υπήρξε μέλος της Εθνικής Ομάδας για 16 χρόνια σε 400μ.-800μ.-1500μ., με συμμετοχή και στο Παγκ.Πρωτάθλημα 1997. Ήταν υπεύθυνη της ομάδας Φ.Α. της Δ/νσης Β'βάθμιας Εκπαίδ. Α΄Αθήνας ενώ εργάστηκε με απόσπαση σε δημοτικό σχολείο στη Florida όπου καθιέρωσε προγράμματα ημέρας οικογενειακής συμμετοχής στο μάθημα της Φ.Α., τάξη του μήνα και δωδεκάλεπτο πρόγραμμα τρεξίματος. Είναι προπονήτρια κλασικού αθλητισμού – δρόμων, ήταν υπεύθυνη φυσικής κατάστασης στην ομάδα volley ΑΟ Τραχωνων κι επίσης έγινε η πρώτη Ελληνίδα Διεθνής και Διαιτητής Α1 Ανδρών. Συνεργάζεται με το εργομετρικό κέντρο My athlete και προπονεί ομάδα του σε αγώνες δρόμου.

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ