Διάβαζα για τις νέες αλλαγές που ετοιμάζονται στα diamond league και όλα δείχνουν ότι ο κλασικός αθλητισμός, πλησίασε κι άλλο στο κρίσιμο σταυροδρόμι του.
Ο παγκόσμιος στίβος, στις μέρες μας, πληγωμένος από τη μάστιγα του ντόπινγκ και σχεδόν όμηρος μιας διαφαινόμενης μιζέριας από την έλλειψη ενδιαφέροντος των οικονομικά ισχυρών, βρίσκεται σε νευρική κρίση από το φόβο ενδεχόμενης κατάρρευσης.
Πανικός επικρατεί από τις μετρήσεις που έχουν γίνει κι ας μην το παραδέχεται κανένας δημόσια.
Σχεδόν ανύπαρκτο λένε είναι το ενδιαφέρον στις μικρές ηλικίες (κι ας είναι «αστραπή» ο Μπολτ και ας κάνει «καρδούλες» ο Μο Φάραχ).
Κοντά ή πάνω από 50 χρόνων είναι οι περισσότεροι φίλαθλοι που πραγματικά θέλουν να παρακολουθούν αγώνες και από τους …εποχιακούς φίλους του στίβου, από το κοινό ηλικίας 20-40 (που λατρεύουν οι εταιρίες μετρήσεων), οι περισσότεροι δεν πιστεύουν ότι αυτό που βλέπουν από πλευράς επιδόσεων είναι «καθαρό».
Μάλιστα, κι εδώ είναι ακόμα πιο σκούρα τα πράγματα, είναι πάρα πολλοί οι φίλαθλοι που πιστεύουν ότι οι «φρουροί του αθλητισμού» αυτοί δηλ. που έχουν αναλάβει να εξυγιάνουν το οικοδόμημα, όχι μόνο δεν είναι αδιάφθοροι αλλά εξυπηρετούν οργανωμένα συμφέροντα.
Αυτά τα παραπάνω δεδομένα, ούτε καινούργια είναι, ούτε έχουν αλλάξει όμως παρά τις προσπάθειες που κάνουν οι αρμόδιοι για αντιστροφή του κλίματος.
Αγωνία…
Σκέψεις, συσκέψεις και αγωνία υπάρχει στην παγκόσμια διοίκηση καιρό τώρα. Γίνονται προτάσεις επί προτάσεων και πολλές φορές πρόσκαιροι αυτοσχεδιασμοί με αποφάσεις για αλλαγές κανονισμών που οδηγούν σε αλλοίωση της φυσιογνωμίας του αθλήματος.
Είναι προφανέστατα αντιληπτό ότι υπάρχει πολύ άγχος ώστε να έρθουν γρήγορα τα θετικά αποτελέσματα.
Και οι …πελάτες!
Όμως ο πρωταθλητής, ο πραγματικός αθλητής, δεν κατακτά μετάλλιο εύκολα.
Δεν λέω «αρπάζει» ή «τσιμπάει», λέω κατακτά!
Ναι, οι προκλήσεις είναι πολλές.
Τα πάντα στον κόσμο σχεδόν τρέχουν λίγο πιο γρήγορα από τον Φαν Νίεκερκ όμως εδώ κάπου είναι το σταυροδρόμι!
Μπαίνει σε ζυγαριά;
Μοιάζει επιτακτική απαίτηση των καιρών να αλλάξει ο στίβος, λένε (σχεδόν) όλοι.
Να γίνει …ελκυστικό προϊόν και να καταφέρει να τα …φέρνει (τα χρήματα) για να μπορεί να …τα παίρνει!
Ολα αλλάζουν και σαφώς ο κλασικός αθλητισμός ως γνήσιο κομμάτι αυτού του κόσμου δεν θα μπορούσε να μείνει αναλλοίωτος.
Όμως ο στίβος είναι προϊόν; Είναι κάτι που μπαίνει στη ζυγαριά;
Κατά τη γνώμη μου ο κλασικός αθλητισμός είναι τόσο …προϊόν όσο μπορεί να είναι και η κλασική μουσική.
Είναι τόσο εμπορεύσιμος όσο ένα έργο τέχνης με διαχρονική αξία που φωτίζει με τα μηνύματά του.
Πόσο άραγε θα μπορούσε κάποιος να προσπαθήσει να αλλάξει την αρχιτεκτονική σε ένα μνημείο-σύμβολο για να το κάνει περισσότερο επισκέψιμο;
Και με τι κριτήρια;
Απαντήσεις εύκολες δεν υπάρχουν.
Αλλά φαίνεται ότι υπάρχουν αρκετοί επαγγελματίες (έμποροι και του αθλητισμού) που υπόσχονται λύσεις.
Ο καιρός …των πανηγυριών
Το τρίπτυχο: πιο γρήγορα, πιο δυνατά, πιο ψηλά (γνωστό και ως Citius, Altius, Fortius) έχει μείνει ρομαντική ανάμνηση αλλοτινών εποχών.
Τα πρότυπα άλλαξαν και πολλοί άνθρωποι πλέον καθοδηγούνται (ή σέρνονται) με τρίπτυχα όπως:
…άμεσα, …άκοπα, …απεριόριστα, και πολλά άλλα ακόμα, ανάλογα πάντα και με τις εντολές των αγορών.
Τα πειράματα των εκσυγχρονιστών του στίβου όλα δείχνουν ότι θα συνεχιστούν με αποτέλεσμα τα “πανηγύρια” να διαδέχονται το ένα το άλλο και οι αγώνες, οι μεγάλοι αγώνες, συνεχώς να χάνουν σε ουσία και να «φτιάχνονται» για να γίνουν ελκυστικοί.
Σε ποιους άραγε; Σε ποιo κοινό; Είναι κάτι που θα φανεί σύντομα!
Σίγουρα πάντως είναι άλλο η προσπάθεια ώστε ο κλασικός αθλητισμός να συνεχίσει την ιστορική του διαδρομή με σύγχρονο τρόπο αλλά αφήνοντας πολύτιμη κληρονομιά και δίνοντας ουσιαστικά μηνύματα και άλλο πράγμα η προσπάθεια να μιμηθεί το ποδοσφαιρικό Τσάμπιονς Λιγκ ανεξαρτήτως μελλοντικού κόστους.
Ο κλασικός αθλητισμός, στηρίζεται σε βάσεις που όταν αλλάξουν ώστε να μετατραπεί μόνον σε προϊόν, τότε …βλάπτεται σοβαρά η υγεία των πρωταγωνιστών του και η «ψυχική υγεία» των φίλων του. Με ότι αυτό συνεπάγεται!
Υ.Γ.: Καλή σεζόν (σιγά-σιγά) στους αθλητές μας που θα κάνουν αγώνες κλειστού.
Πολή καλή και ρεαλιστική η προσέγγιση του φίλου συναδέλφου Κώστα στο σχόλιό του… Εκφράζει τις ανησυχίες, αγωνίες ή έστω ερωτηματικά πολλών φιλάθλων και ειδικά φίλων του στίβου, μαζί με τις αλήθειες για πράγματα που έχουν κλονίσει το άθλημα και την παγκόσμια απήχησή του.
Δυστυχώς η ζημιά έγινε για καιρό και σε μεγάλο βαθμό, η εικόνα στην κοινωία “μαύρισε” και θέλει χρόνο να πετύχει το lifting και η κάθαρση! Αλλά οφείλουμε να μην είμαστε προκαταβολικά απογοητεύμένοι ή αρνητικοί, αφού τυχον αλλαγή σκηνικού θέλει ακόμη λίγο χρόνο και όσοι εισηγούνται τις αλλαγές & μεταρρυθμίσεις δεν πρέπει να περιμένουν γρήγορα αποτελέσματα…
Φυσικά δεν συμφωνώ με “πανηγύρια” αντί για αγώνες, αλλά νομίζω ότι οι αλλαγές στο Diamond League δεν οδηγούν εκεί… Φυσικά είναι δύσκολο να βρεθεί απόλυτη δικαιοσύνη και ισότητα… Κάποιος έχοντας εξασφαλίσει λ.χ. τη νίκη και το διαμάντι μετέχει τυπικά και χωρίς κίνητρο στον τελικό και του φτάνει μια με΄τρια εμφάνιση για να πανηγυρίσει… Βέβαια θα σκεφθεί κανείς άδικο να μπαίνουν στους τελικούς οι 8 καλύτεροι της βαθμολογίας, αλλά την ίδια ώρα να μην έχει πλεονέκτημα κανείς κι έτσι με λίγη τύχη ο 8ος να βγαίνει πρώτος σε έναν αγώνα και να πανηγυρίζει με το έπαθλο κ.λπ. Θέλουν σκέψη, μελέτη οι μεταρρυθμίσεις στο στίβο για να μη γίνουν όπως τα “προγράμματα σωστηρίας ή στήριξης της Ελλάδας”, δηλ. να μην οδηγούν σε τίποτα καλύτερο αλλά σταθερά στα χειρότερα!