Οι εκλογές έγιναν, συγχαρητήρια σε όλους όσοι εξελέγησαν, αλλά και σε αυτούς που έδωσαν τον αγώνα τους κι έμειναν εκτός, όμως, τώρα, στην επόμενη μέρα, αρχίζουν τα δύσκολα!
Η νέα διοίκηση του ΣΕΓΑΣ καλείται άμεσα να μοιραστεί ρόλους και τομείς ευθύνης γιατί ο χρόνος είναι πολύτιμος, τα προβλήματα είναι συγκεκριμένα και μπαίνουμε στην τελική ευθεία ολυμπιακής χρονιάς.
Οι συνθήκες πανδημίας, σε συνδυασμό με τις διαχρονικές παθογένειες έχουν διαμορφώσει ένα ασφυκτικό πλαίσιο για τη λειτουργία γενικότερα του στίβου (ο τέως πρόεδρος του ΣΕΓΑΣ Κ. Παναγόπουλος, τα είπε αναλυτικά -> εδώ) αλλά και για την προσπάθεια αθλητών και προπονητών.
Ειδικά εκείνων που έχουν προκριθεί ή βρίσκονται κοντά (ή ελπίζουν) για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Τόκιο.
Το ενωτικό μήνυμα που έστειλαν με τις επιλογές τους, οι εκλέκτορες των σωματείων για την επόμενη ημέρα στα διοικητικά του ΣΕΓΑΣ, ουσιαστικά απαιτεί συνεργασία και επιβάλλει κοινό «στιβικό μέτωπο» απέναντι στα θέματα που καίνε.
Με μια δεύτερη ματιά του εκλογικού αποτελέσματος (και υπάρχει χρόνος για να τα ξαναπούμε αναλυτικά σε αυτό το θέμα), σαφέστατα προκύπτει ότι αφενός μεν η ΑΚΑΣ έλαβε εμπιστοσύνη, αφετέρου δε η «Αναγέννηση» έπεισε μεγάλο μέρος των σωματείων για τις προθέσεις της, απέκτησε βάση στο «στιβικό οικοδόμημα» και αυτό βεβαίως καθιστά ακόμα μεγαλύτερη την ευθύνη των εκπροσώπων της στο νέο Δ.Σ., στα δεδομένα που θα κληθούν να διαχειριστούν.
Άλλαξαν τα πράγματα και τα νέα παιδιά θέλουν μεγάλη βοήθεια
Πέρα από τα παραπάνω, όμως, υπάρχει κι ένα θέμα κομβικής σημασίας.
Οι παλαιοί σπουδαίοι πρωταθλητές, που είναι πλέον στη διοίκηση του χώρου που τους ανέδειξε, έχουν – έτσι όπως το βλέπω – εκτός των άλλων και μια έξτρα ευθύνη απέναντι στη γενιά αθλητών που τώρα δίνει τη δική της μάχη για να φτάσει σε διακρίσεις εντός και κυρίως εκτός συνόρων.
Η «παλιά φρουρά» που μπήκε να αγωνιστεί στον στίβο από άλλο πόστο, επιβάλλεται να βοηθήσει τους «νέους» όσο γίνεται περισσότερο ώστε να μειωθούν τα προβλήματα της καθημερινότητάς τους. Σε όλα τα επίπεδα.
Διότι το ξέρουν όλοι, ότι χωρίς αθλητές (και προπονητές) δεν… κινείται το σκάφος.
Δεν πάει πουθενά.
Κι ένα σκάφος που δεν πάει πουθενά …δεν χρειάζεται «καπετάνιους»
Οι γενιές αθλητών (και προπονητών) μετά το 2004 είναι πολύ αδικημένες στον τομέα των προνομίων από την πολιτεία αλλά και από την ελεύθερη αγορά (μια και άλλαξαν οι συνθήκες).
Ολοι τους – με λίγες εξαιρέσεις – δίνουν συνέχεια μάχες κάθε μέρα ακόμα και για τα αυτονόητα κι όταν (εάν) φτάσουν στην επιτυχία-στόχο τους, αντίστοιχη με εκείνες των νυν διοικούντων (πρώην πρωταθλητών), οι απολαβές τους δεν «αντέχουν» σε σύγκριση με τα προνόμια του «τότε».
Κι αυτό δεν πρέπει περνά απαρατήρητο από τη νέα διοίκηση.
Φυσικά άλλαξαν οι συνθήκες συγκριτικά με το παρελθόν – και ενδεχομένως σωστά να άλλαξαν σε ορισμένους τομείς – όμως το καθήκον μιας διοίκησης παραμένει το να διευκολύνει στο μέτρο των δυνατοτήτων της την καθημερινότητα των πρωταγωνιστών της.
Κι αυτό προϋποθέτει συγκρούσεις όπου χρειάζεται και με όποιους χρειάζεται ειδικά στο επίπεδο της λήψης αποφάσεων σε κρίσιμα θέματα.
Άλλαξαν οι καιροί από τότε που η Σακοράφα, η Κελεσίδου, ο Κεντέρης, ο Γκατσιούδης – και οι άλλοι πρωταθλητές μας που είναι τώρα στη διοίκηση – έκαναν πρωταθλητισμό αλλά οι μόνοι αρμόδιοι να τους το μεταδώσουν αυτό ξεκάθαρα είναι οι νυν πρωταθλητές μας με τους προπονητές τους, όταν θα τα πουν …από κοντά.
Σε ότι αφορά στη νέα πρόεδρο του ΣΕΓΑΣ, τη Σοφία Σακοράφα είναι κοινή εκτίμηση ότι αγαπάει τον αθλητισμό και ειδικότερα τον στίβο.
Προσέφερε πολύ μεγάλες στιγμές και επιτυχίες όταν αγωνίζονταν μέσα στα Στάδια και μέσα από τον στίβο πήρε ώθηση για τις άλλες δραστηριότητές της, αυτές της ενασχόλησης με τα κοινά.
Δεν μπορεί ουδείς στην παρούσα φάση να αμφισβητήσει την πρόθεσή της να βοηθήσει, κάτι που θα φανεί όπως βεβαίως και όλων όσοι συνθέτουν τη νέα διοίκηση.
Αλλωστε άπαντες θα ξανα-κριθούν από τους «στιβικούς», όταν έρθει η ώρα, όπως μια ομάδα …σκυταλοδρομίας.
Σύμφωνα με τα αποτελέσματά τους.
Μέχρι τότε όμως οι στροφές που έχουν μπροστά τους, είναι πολλές οπότε… αρχίζει το τρέξιμο (και καλόν τους αγώνα).
