Εκλογές στις 24 Σεπτέμβρη και …ώρα για αλλαγές!

Με μια «ψυχρή» ματιά στην ελληνική στιβική παρουσία στο Ρίο, προκύπτει ότι μάς έλειψε η αγωνιστική υπέρβαση που θα θέλαμε ή που θα έπρεπε ίσως να έχουμε σε αυτό το κορυφαίο ραντεβού.
Απουσίασαν εκείνες οι αγωνιστικές παρουσίες που θα επέτρεπαν ακόμα περισσότερα χαμόγελα και ακόμα πιο θερμά χειροκροτήματα από αυτά που δικαιολογημένα κέρδισαν κάποιες αθλήτριες και αθλητές μας.
Όχι ότι πήγαμε “άσχημα”, αλλά …καλή αγωνιστική παρουσία δεν τη λέει κάποιος, ειδικά εάν παρακολουθεί καιρό αγώνες κι ας μην μπούμε τώρα σε λεπτομέρειες.
Πολλοί αθλητές μας δεν πλησίασαν καν τα φετινά τους στάνταρ ενώ άλλοι πάλεψαν όσο μπορούσαν χωρίς όμως να φτάσουν στο αποτέλεσμα που και οι ίδιοι θα ήθελαν.
Η παραπάνω διαπίστωση δεν αποτελεί …μομφή.
Αυτά έχουν οι αγώνες και φυσικά στον αθλητισμό χρειάζεται και τύχη.
Η έλλειψη υπέρβασης όμως, αποτελεί αφετηρία για σκέψη, σχεδιασμό και φυσικά αποφάσεις ενόψει των προκλήσεων που έρχονται. Του χρόνου έχουμε Παγκόσμιο.
Συνολικά η ολυμπιακή τετραετία που ολοκληρώθηκε κρίνεται επιτυχημένη για τον ελληνικό στίβο σε πάρα πολλούς τομείς αλλά τα μετάλλια και οι διακρίσεις ειδικά στις διοργανώσεις των «πιτσιρικάδων», πέρυσι και φέτος, αποτελούν σπουδαία παρακαταθήκη για το μέλλον και κανείς δεν έχει το δικαίωμα να “παίξει” με αυτό.
Η νέα ολυμπιακή τετραετία που άρχισε είναι μια ευκαιρία για τον ΣΕΓΑΣ να δείξει πως θέλει να βαδίσει ο ελληνικός στίβος προς το Τόκιο, χωρίς να παραγνωρίζεται η σπουδαιότητα των ενδιάμεσων σταθμών.
Οι εκλογές που έρχονται (πιθανότερη ημερομηνία διεξαγωγής τους είναι Σάββατο 24 Σεπτεμβρίου) επιβάλλεται να αποτελέσουν την αφετηρία ώστε συνολικά ο ελληνικός στίβος να μπει σε έναν δρόμο που θα του επιτρέψει να ελπίζει σε …νέα ατομικά ρεκόρ στα μεγάλα διεθνή ραντεβού.
Αυτή η προσπάθεια για να υλοποιηθεί χρειάζεται σχέδιο και το κατάλληλο έμψυχο δυναμικό στις θέσεις ευθύνης.
Σύντομα θα φανούν περισσότερα για το εάν υπάρχει βούληση ή όχι για ουσιαστικές αλλαγές καθώς ένας ολυμπιακός κύκλος έκλεισε κι ένας καινούργιος ξεκίνησε.

Το μήνυμα της Κατερίνας!

Η Κατερίνα Στεφανίδη έκανε αυτό που περιμέναμε όλοι όσοι παρακολουθούμε κλασικό αθλητισμό. Κατέκτησε ολυμπιακό μετάλλιο στο Ρίο.
Σαφώς και είναι κορυφαία στιγμή (πρώτα για εκείνη) το χρυσό όμως το ίδιο εύκολα θα μπορούσε να ήταν και ασημένιο το μετάλλιό της γεγονός πάντως που δεν θα άλλαζε την μεγαλειώδη φετινή της πορεία.
Το ουσιαστικό μήνυμα που έστειλε η Κατερίνα – πριν ο Μιτς «βουτήξει» στον αγωνιστικό χώρο – προκύπτει από την συνολική της αγωνιστική παρουσία όλη τη σεζόν.
Μετάλλιο στο παγκόσμιο κλειστού, ευρωπαϊκό μετάλλιο στο Αμστερνταμ, ωραίες πτήσεις στα Ντάιαμοντ Λιγκ και σε άλλα μίτινγκ με αγωνιστική εικόνα που άφηνε τη βεβαιότητα, ότι στο Ρίο θα πάει να πρωταγωνιστήσει. Κι αυτό έκανε.
Μπήκε στον τελικό πλησίασε τα φετινά της αγωνιστικά όρια κι όλα τα άλλα ήρθαν φυσιολογικό επακόλουθο-προϊόν σκληρής συστηματικής δουλειάς μαζί με το ταλέντο της (που από μόνο του δεν θα ήταν αρκετό για τέτοια διάκριση).
Αυτό είναι το ξεκάθαρο μήνυμα προς κάθε διαθέσιμο αποδέκτη και η μεγάλη πρόκληση για όλους όσοι θέλουν να της μοιάσουν καθώς η νέα Ολυμπιάδα – η νέα 4ετία μέχρι τους Αγώνες στο Τόκιο – άρχισε.
Τα σταθερά βήματα προόδου μέχρι τον μεγάλο στόχο είναι μέθοδος που σπάνια θα οδηγήσει σε άλλα αποτελέσματα από εκείνα που δείχνει η πορεία του αθλητή.
Το χρώμα ενός μεταλλίου ή και η απώλειά του ίσως, τις πιο πολλές φορές, αποτυπώνει μόνο τον συγκεκριμένο αγώνα που κερδίζεται (ή χάνεται) και όχι τη συνολική παρουσία του πρωταγωνιστή στην αθλητική του διαδρομή.