Η κριτική κάνει καλό ή κακό;

Στην Ελλάδα το ερώτημα του τίτλου -σε όλους τους χώρους- παραμένει είτε αναπάντητο είτε προκαλεί δυσφορία και εντάσεις… Μάλλον γιατί στη χώρα μας – μιλάω για τα σχεδόν 200 χρόνια έξω από την οθωμανική κυριαρχία και υποδούλωση- δεν μάθαμε ποτέ την πραγματική έννοια και του διαλόγου και της κριτικής! Ή κι αν τις μάθαμε, πολλοί δεν ξέρουν να εκφράσουν τη γνώμη τους… Έτσι, καταφεύγουν σε βρισιές, σε άσχετες με το θέμα ή προσβλητικές αναφορές για αυτόν που θέλουν να κρίνουν, αοριστίες ή υποθέσεις και φυσικά δογματισμούς, χωρίς όμως να παραθέτουν σχεδόν ποτέ στοιχεία ή επιχειρήματα.
Δυστυχώς είναι κάτι που δεν μαθαίνεται εύκολα, που δεν αποφεύγεται (είτε σε προφορική είτε σε γραπτή αντιπαράθεση απόψεων…) και που δυστυχώς πήρε τεράστια έκταση μέσα από τα forum του διαδικτύου, που αποδεικνύουν καθημερινά πολλά από τα ελαττώμματα των νεοελλήνων… Ας μην τ’ αναφέρω ονομαστικά τώρα και χαλάσουμε καρδιές, σ’ αυτή την πρώτη προσπάθεια έκφρασης και επαφής μέσα από ένα μέσο που αφορά κάτι που λένε πως αγαπούν πολύ όσοι το διαβάζουν και εκφράζουν τη γνώμη τους. Δηλαδή τον αθλητισμό και ειδικά το στίβο.
Ασφαλώς όλοι δικαιούνται να έχουν μια γνώμη, να θέλουν να κρίνουν τη θέση κάποιου άλλου, συμφωνώντας ή διαφωνώντας… Σημασία όμως -σε έναν δημόσιο διάλογο- δεν έχει τόσο “τι λες”, αλλά “πως το λες”! Και καλό είναι να σκέφτονται όλοι, πριν τοποθετηθούν, πόσο κοντά και μέσα στο χώρο είναι, πόσο καλά γνωρίζουν πρόσωπα και πράγματα, πόσο πολύ έχουν ασχοληθεί, μελετήσει, προβληματισθεί για ένα ζήτημα. Γιατί άλλο πράγμα γνωρίζω κάτι, ξέρω την πραγματικότητα κι άλλο νομίζω ή επιθυμώ
Συνήθως οι διοικήσεις ή τα στελέχη μιας Ομοσπονδίας διατηρούν διχασμένη άποψη σχετικά με το ερώτημα του τίτλου… Ειδικά όταν μια τοποθέτηση είναι επικριτική ή αντίθετη με τις επιλογές τους… Άλλοι γιατί δεν θέλουν να ακούνε κάτι αρνητικό για τα πεπραγμένα τους, άλλοι γιατί φοβούνται τον αντίκτυπο που μπορεί να έχει ή γιατί δεν θέλουν ή δεν μπορούν να απαντήσουν κ.α.
Προσωπικά ως μέλος πρώτα του ΔΣ του Πανελληνίου και κατόπιν του ΣΕΓΑΣ δεν είχα καμιά αντίρρηση να διατυπώσω άποψη για κάποιο θέμα που γνώριζα ή είχα συμμετοχή… Έστω κι αν αυτό παρεξηγήθηκε με διάφορους τρόπους κι από διάφορους ανθρώπους… Ως δημοσιογράφος όμως δεν έμπαινα -είτε στις εφημερίδες είτε στην τηλεόραση- σε διάλογο με τους αναγνώστες ή ακροατές, γιατί δεν πιστεύω ότι αυτός είναι ο σκοπός και ο ρόλος του επαγγέλματός μου. Δεν το αναλύω περισσότερο… Δεν χρειάζεται εδώ.
Βέβαια αυτό δεν σημαίνει ότι κάποιος δεν μπορούσε να διατυπώσει τη γνώμη του ή να υποδείξει κάποιο λάθος ή κάτι άλλο, αλλά έως εκεί…
Γιατί τα γράφω αυτά; Μα για να ξεκαθαρίσω τη θέση μου όταν και όποτε κάνω χρήση του βήματος που μου προσέφερε ευγενικά και καλόπιστα το stivoz.gr Οτι δηλ. -λόγω της ιδιαιτερότητας ενός διαδικτυακού μέσου- δεν θα υπάρξει φραγμός σε τυχόν σχόλια, αν μείνουν σε επίπεδο αξιοπρέπειας και στοιχειώδους ευγένειας. Διαφορετικά η …πολιτική θα αλλάξει. Νομίζω ότι οι καλές εξηγήσεις κάνουν και τον καλό διάλογο.