Είδα πριν λίγες ημέρες την επίσκεψη αντιπροσωπείας του ΣΕΓΑΣ στον υφυπουργό Αθλητισμού κ. Βασιλειάδη για το θέμα του εξοπλισμού του Πανθεσσαλικού σταδίου και σκέφθηκα “υπάρχει τρόπος να γίνει επανόρθωση σ’ ένα έγκλημα;”. Δυστυχώς η περίφημη ολυμπιακή κληρονομιά και η μεταολυμπιακή χρήση αποδείχθηκε στις περισσότερες περιπτώσεις ένα βολικό αφήγημα που αποκοίμιζε τη σκέψη των πολιτών, την άφηνε να ονειρεύται αλλά ουσιαστικά ήταν μια αυταπάτη! Κάπως διαφορετική απ’ αυτές που συνήθως έχουν οι κυβερνώντες…
Γιατί μόνο εγκληματική μπορεί να χαρακτηρισθεί η όλη απραξία να μην έχει εξοπλισθεί πλήρως (τότε που υπήρχαν λεφτά, έστω δανεικά…) με όργανα για στίβο ένα τεράστιο νεόδμητο στάδιο, που μένει από το 2004 και μετά αναξιοποίητο στο μεγαλύτερο μέρος της σχεδιασμένης χρήσης του, δηλ. από το στίβο! Αν και νομίζω ότι ελάχιστα χρησιμοποιείται και για το ποδόσφαιρο πλέον…
Έτσι όμως ρημάζουν, σαπίζουν, απαξιώνονται αθλητικές υποδομές που κόστισαν πακτωλό εκατομμυρίων στους Έλληνες πολίτες, ενώ θα μπορούσαν και οικονομικά να συνεισφέρουν στο όλο κόστος του αθλητισμού αλλά και -πρωτίστως- αθλητικά σε μια μεγάλη περιοχή με εθλητική παράδοση!
Μπορεί να νιώθει κανείς δύσκολα όταν υποφέρουν εκατομμύρια άνθρωποι στην Ελλάδα να μιλά για επενδύσεις στον αθλητισμό, που είναι το σπουδαιότερο πράγμα στην κοινωνία, αλλά μετά την υγεία, την παιδεία, την εργασία και την ασφάλεια των πολιτών… Αλλά, από τη στιγμή που κάποια κονδύλια οδηγούνται και τώρα, στην κρίση, στον αθλητισμό γενικά, είναι επιτακτική ανάγκη για τολμηρές επιλογές στο πως θα διατεθούν.
Είναι αναγκαίο -και νομίζω ότι η πρόταση του ΣΕΓΑΣ είναι ρεαλιστική, …πατά στο έδαφος – να εξοπλισθεί στον μίνιμουμ αναγκαίο βαθμό το στάδιο της Θεσσαλίας για να γίνονται εκεί τακτικά αγώνες, προπονήσεις, καμπ, φιλοξενία αθλητών στους ξενώνες αλλά και διεθνείς συναντήσεις στίβου!
Μπορεί να είναι μεγάλο σε χωρητικότητα, να μη δημιουργείται ατμόσφαιρα απ’ τους θεατές (όπως και σε όλα τα μεγάλα στάδια της χώρας αλλά και του εξωτερικού) αλλά το μειονέκτημα αυτό ξεπερνιέται από τα οφέλη της λειτουργίας, του ξαναζωντανέματος ενός ωραίου σταδίου και αγωνιστικού χώρου!
Ο ΣΕΓΑΣ έχει αποδείξει ότι κάνει μελετημένες κινήσεις με οικονομικές, τουριστικές, επικοινωνιακές και άλλες προεκτάσεις, αφού τόσο οι αγώνες σε δημόσιο δρόμο, όσο και εκείνοι που φιλοξενήθηκαν στο Παγκρήτιο στάδιο (Ευρωπαϊκό Κύπελλο εθνικών ομάδων) ή ακόμη και στα στάδια της Πάτρας, Λάρισας, Σερρών ωφέλησαν και δεν έβλαψαν τις πόλεις και τις τοπικές κοινωνίες και αγορές!
Ελπίζω ότι η αθλητική ηγεσία δεν θα μείνει στα λόγια και δεν θα χαθεί στους διαδαλώδεις διαδρόμους της γραφειοκρατίας… Αν δώσει λύση στο θέμα θα μπορούμε να πούμε ότι επανόρθωσε ένα …έγκλημα!
Εδώ δεν μπορούμε να βρούμε άκρη με το κλειστό στην Παιανία, το στάδιο της Θεσσαλίας μας μάρανε…δεν λέω, φοβερό στάδιο, στο κέντρο της Ελλάδας, που θα μπορούσε να φιλοξενήσει όλα τα πανελλήνια πρωταθλήματα…
Αγαπητέ φίλε, δυστυχώς σε πάρα πολλά πράγματα (ακόμη και αρκετά απλά) δεν μπορούμε να βρούμε άκρη στην ταλαίπωρη Ελλάδα. Αλλά αυτό δε σημαίνει ότι πρέπει να αφήνουμε τα πάντα στην τύχη τους… Και ας γνωρίζεις κάτι: Το κλειστό της Παιανίας είναι πολύ πιο μπερδεμένη υπόθεση απ’ ότι να βρεθούν κάποια χρήματα και να αγοραστεί εξοπλισμός για να λειτουργεί το Πανθεσσαλικό! Προσωπικά -αν θέλεις- θα προτιμούσα να λειτουργεί πρώτα η Παιανία και μετά ένα μεγάλο στάδιο, αλλά βλέπεις η ανίκητη ελληνική βλακεία και ο “ωχαδερφισμός” των κρατούντων πέτυχε το κατόρθωμα να λεηλατηθεί και να διαλυθεί ουσιαστικά μια αθλητική υποδομή από τις νεότερες και πιο σύγχρονες που υπήρχαν, αφού έγινε για εξυπηρέτηση αναγκών ενόψει ΟΑ 2004! Αλλά εδώ ούτε φυλακίζεται ούτε εκτελείται κανείς ποτέ και για τίποτα… Έχουμε να θυμόμαστε μόνο την φυλάκιση του Κολοκοτρώνη, την εκτέλεση στο Γουδή μετά τον όλεθρο του 1922 και τις εκτελέσεις πατριωτών στην κατοχή ή Κομμουνιστών κ.α. στον εμφύλιο…
Στην πρόσφατη συνέντευξή του πριν το Πανελλήνιο πρωτάθλημα κλειστού στίβου ο πρόεδρος του ΣΕΓΑΣ αναφερόμενος στην Παιανία και στην επαναλειτουργία της δήλωσε ευθαρσώς ότι την είχε εκτιμήσει (με βάση τα αρχικά στοιχεία) ως εφικτή λύση σε εύλογο χρόνο, αλλά η εξέλιξη δεν τον δικαίωσε, καθώς αποδείχθηκε ένα πολύπλοκο και πολυδαίδαλο πρόβλημα! Οχι φυσικά με ευθύνη του ΣΕΓΑΣ, αλλά του Κράτους που συχνά όχι μόνο δεν ξέρει τί έχει αλλά χάνει και τ’ αυγά και τα πασχάλια του! Ελπίζω ότι καταλαβαίνετε…