O Χαιλέ Γκεμπρεσελασιέ από την Αιθιοπία έδωσε συνέντευξη στον Ουρς Βέμπερ, μία μέρα μετά τη νίκη του, με νέο παγκόσμιο ρεκόρ 2:04:26, στον μαραθώνιο του Βερολίνου. Ήταν η δεύτερη καθαρή νίκη στο Βερολίνο, μετά το 2:05:56, το 2006. Ήδη έχει προγραμματίσει άλλον έναν μαραθώνιο τον Ιανουάριο στο Ντουμπάι και μετά, θα τρέξει στον ολυμπιακό μαραθώνιο στο Πεκίνο. Ο Γκεμπρεσελασιέ έχει κερδίσει επίσης τους μαραθώνιους στο Aμστερνταμ και στη Φουκουόκα. Είναι δύο φορές ολυμπιονίκης και τέσσερις φορές χρυσός παγκόσμιος πρωταθλητής στα 10.000μ. στίβου. Έχει καταρρίψει 24 παγκόσμια ρεκόρ στο στίβο και στο δρόμο. Σήμερα είναι μέλος της Επιτροπής Αθλητών της Παγκόσμιας Ομοσπονδίας Στίβου (ΙΑΑF).
– Πώς αισθάνεσαι μία μέρα μετά το μαραθώνιο των 2:04:26 ;
Χαιλέ Γκεμπρεσελασιέ: Ευτυχισμένος αλλά και κουρασμένος. Κυρίως τα πόδια μου είναι κουρασμένα. Είναι η πρώτη φορά μετά από πολύ καιρό που δεν έκανα πρωινό τρέξιμο. Θα κάνω ένα τροχαδάκι το απόγευμα και μόλις γυρίσω στο σπίτι μου αύριο, θʼ αρχίσω πάλι να τρέχω.
– Για κάποιον που έχει καταρρίψει πάνω από 20 φορές παγκόσμια ρεκόρ, η 24η φορά αλλάζει τίποτα; Είναι η πρώτη σου φορά σε μαραθώνιο.
– Και βέβαια. Είναι κάτι πολύ ξεχωριστό. Το παγκόσμιο ρεκόρ στον μαραθώνιο ήταν η μεγαλύτερη επιθυμία μου. Το θεωρώ σαν το πιο πολύτιμο παγκόσμιο ρεκόρ που έχω πετύχει μέχρι τώρα! Κοίταξε μόνο τι γινόταν χθες στον τερματισμό. Είδες όλες αυτές τις κάμερες, τους πανηγυρισμούς; Εγώ ποτέ δεν έχω ξαναδεί κάτι τέτοιο!
– Πέρσι ήθελες να σπάσεις το ρεκόρ του Πολ Τέργκατ, αλλά δεν τα κατάφερες, ήσουν 90 δευτερόλεπτα πιο αργός. Τι σʼ έκανε να πιστεύεις ότι θα μπορούσες να σπάσεις το παγκόσμιο ρεκόρ φέτος;
– Η απάντηση είναι εύκολη. Η προπόνησή μου! Ήταν τέλεια. Είχα εμπιστοσύνη στις δυνατότητές μου. Αν και η εμπιστοσύνη μου κλονίστηκε την Παρασκευή και το Σάββατο, γιατί ο καιρός ήταν άστατος. Έκατσα στο δωμάτιο στο ξενοδοχείο κι αναρωτήθηκα: «Τι κάνω τώρα εδώ;» – Ευτυχώς την Κυριακή το πρωί οι συνθήκες ήταν άριστες, απλώς τέλειες!
– Είχες κάποτε δηλώσει ότι θα έτρεχες τον μαραθώνιο σε 2 ώρες και 3 λεπτά. Είσαι απογοητευμένος που δεν το κατάφερες ακόμη;
– Όχι, φυσικά και δεν είμαι απογοητευμένος. Ωστόσο, το πρόγραμμά μου δεν έχει ακόμη τελειώσει. Υπόσχομαι ότι θα τρέξω αυτό το 2:03! Ναι, θα το τρέξω σίγουρα το 2:03. Όμως, είναι εύκολο να λες «θα τρέξω το 2:03», αλλά, πίστεψέ με, στην πράξη είναι δύσκολο να το καταφέρεις. Γιʼ αυτόν το λόγο, είναι μεγάλο κατόρθωμα για μένα το παγκόσμιο ρεκόρ της Κυριακής!
– Τι έκανε τη διαφορά; Φέτος ήσουν 90 δευτερόλεπτα γρηγορότερος από πέρσι στην ίδια ακριβώς διαδρομή! Σε βοήθησε ο καιρός; Το κοινό; Οι «λαγοί»;
– Όλα μαζί. Όλα αυτά μέτρησαν. Αν κάτι απʼ όλα αυτά λείπει, θα λείψουν επίσης και τα αποφασιστικά δευτερόλεπτα. Φέτος ήταν όλα όπως πρέπει: η προετοιμασία μου ήταν τέλεια, ο καιρός ήταν ιδανικός για μαραθώνιο, εκτός ίσως από το τελευταίο κομμάτι που σήκωσε λίγο αέρα, και οι «λαγοί», φανταστικοί. Όσο για τους θεατές, ήσαν τελείως τρελαμένοι. Ζητωκραύγαζαν σε ολόκληρη τη διαδρομή.
– Μια ακόμη ερώτηση για τους «λαγούς». Έτρεξαν το πρώτο κομμάτι της διαδρομής σε 62΄και 29΄΄ – ακριβώς στην ταχύτητα που είχε ανακοινωθεί, κάτω δηλαδή από 63 λεπτά. Παρόλα αυτά, ο Αιθίοπας Εσέτου Γουόντιμου και ο Κενυάτης Ρότζερς Ροπ, που νίκησαν στον μαραθώνιο του Βερολίνου με χρόνο 2:07:32, σταμάτησαν στο 30ο χιλιόμετρο. Δεν θα ήταν καλύτερα να είχατε τους «λαγούς» στο πλευρό σας, για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα;
-Ασφαλώς, δεν θα ήταν άσχημα αν έτρεχαν μαζί μου μέχρι το 35ο χλμ. Παρόλα αυτά, ο ρυθμός ήταν τέλειος, έκαναν πολύ καλή δουλειά. Είμαι σίγουρος πως θα ξανακούσουμε για τον Εσέτου Γουόντιμου στο μέλλον.
– Φέτος ήδη έλαβες μέρος στον μαραθώνιο του Λονδίνου (αλλά εγκατέλειψες). Πώς και στο Βερολίνο ήσουν τόσο πολύ γρήγορος; Έτρεξες με πολύ σταθερό ρυθμό την Κυριακή, κάθε χιλιόμετρο κάτω από 3 λεπτά. Τι είναι αυτό που κάνει το Βερολίνο τόσο ξεχωριστό για σένα;
-Πολλοί είναι οι παράγοντες που συνέβαλαν. Ήδη ανέφερα κάποιους από αυτούς. Η διαδρομή είναι επίπεδη. Αυτό είναι ολοφάνερο αν ρίξεις μια ματιά στα περσινά αποτελέσματα, μʼ όλα αυτά τα ρεκόρ. Επιπλέον η εποχή είναι τέλεια, μετά το καλοκαίρι και πριν από το χειμώνα. Η θερμοκρασία κι ο αέρας είναι, με μια λέξη, ιδανικοί. Και στο Βερολίνο υπάρχει ακόμη ένας παράγοντας: αν θες να κάνεις ρεκόρ, είναι καλύτερα να τρέχεις ενάντια στο χρόνο μόνο. Όχι εναντίον κάποιου ανταγωνιστή, όχι εναντίον άλλου δρομέα. Έτσι, μπορώ να συγκεντρωθώ αποκλειστικά και μόνο στον εαυτό μου. Δε χρειάζεται να ανησυχώ για τους άλλους δρομείς. Τρέχω χωρίς τακτική, χωρίς επιθέσεις. Ο ρυθμός είναι συχνά πιο αργός σε αγώνα με πολλούς κορυφαίους δρομείς απʼ ότι θα ήταν για παγκόσμιο ρεκόρ. Γιʼ αυτό στο Βερολίνο θα γίνουν κι άλλα πολλά ρεκόρ στο μέλλον, αν η πολιτική του αγώνα παραμείνει ίδια.
Επιπλέον με το Βερολίνο έχω μια πολύ ιδιαίτερη σχέση. Το Βερολίνο είναι η τυχερή μου πόλη. Μέχρι τώρα, δεν έχω χάσει ποτέ εδώ. Αυτός είναι ένας ακόμη λόγος που νιώθω τόσο σίγουρος εδώ.
– Πέρσι επιβράδυνες στα τελευταία 5 χιλιόμετρα και έτσι δεν κατάφερες να σπάσεις το παγκόσμιο ρεκόρ του Πολ Τέργκατ. Τι διαφορετικό είχε η προπόνησή σου φέτος;
-Στην προετοιμασία μου, πέρσι, έκανα πολλά γρήγορα runs. Φέτος, άλλαξα τις προτεραιότητές μου. Αύξησα τον όγκο των χιλιομέτρων. Πέρσι έτρεχα 210 με 220 χλμ. την εβδομάδα, ενώ φέτος έτρεξα 250 χλμ.
– Αρχικά, ήσουν δρομέας στίβου. Ποια είναι η διαφορά από έναν μαραθώνιο δρόμο;
-Η διαφορά ανάμεσα στο στίβο και τον μαραθώνιο είναι η εξής: στο στίβο οι αντίπαλοι είναι οι υπόλοιποι δρομείς και ο χρόνος. Σʼ έναν μαραθώνιο, ο αντίπαλος είναι ο ίδιος ο μαραθώνιος. Η απόσταση είναι τόσο μεγάλη που ποτέ δεν ξέρεις πότε τα επόμενα προβλήματα θα εμφανιστούν! Μέχρι τώρα, ήταν η μοναδική απόσταση στην οποία δεν είχα καταφέρει να σπάσω το ρεκόρ.
– Θα ήθελες να επιστρέψεις στο στίβο, στη παλιά σου διαδρομή των 10.000μ.;
-Ποιος ξέρει; Ποτέ δεν πρέπει να λέμε όχι! Θα δούμε πώς θα πάω στο Χένγκελο του χρόνου!
– Πόσο μεγάλη ήταν η αλλαγή από τα 10.000μ. στίβου στον μαραθώνιο;
-Από τη πλευρά του τρεξίματος, ήταν η μεγαλύτερη πρόκληση που δέχτηκα ποτέ.
– Ποια είναι η μεγάλη διαφορά;
-Είναι κυρίως το στυλ τρεξίματος. Στο στίβο, πάντοτε προσέκρουα στο έδαφος με το μπροστινό μέρος του πέλματος (forefoot striker). Στον μαραθώνιο, το στιλ μοιάζει περισσότερο με του φιδιού. Το γόνατο δεν σηκώνεται τόσο ψηλά. Εγώ τώρα πατάω περισσότερο με τη μέση του πέλματος. Και πίστεψέ με, όταν τρέχεις μεγάλες διαδρομές τριών ή τρεισήμισι ωρών είναι αληθινά άλλο πράγμα. Η προετοιμασία, η προπόνηση των μαραθωνοδρόμων είναι τελείως διαφορετική από αυτήν των δρομέων του στίβου.
– Ποιοι είναι οι στόχοι σου για την επόμενη χρονιά; Μετάλλιο στους Ολυμπιακούς του Πεκίνου ή νέο παγκόσμιο ρεκόρ στον μαραθώνιο;
-Από ʼδω και μπρος, προετοιμάζομαι για την Κίνα! Ήδη από χτες, δεν σκέφτομαι παρά μόνο τους Ολυμπιακούς αγώνες.
– Ώστε δε θα συμμετάσχεις στον μαραθώνιο του Βερολίνου του χρόνου;
-Όχι. Θα επιστρέψω όμως το 2009. Κι αν δεν τα καταφέρω, θα είμαι το αργότερο στο Βερολίνο για το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Στίβου. Έστω κι αν είναι μόνο για να φορέσω τα χρώματα της Αιθιοπίας!
– Μόλις κατέρριψες το παγκόσμιο ρεκόρ στον μαραθώνιο και ήδη μιλάς για μελλοντικά σχέδια. Ποιο είναι το κίνητρο για σένα κάθε μέρα;
-Ω! είναι πολύ εύκολο. Το πιο σημαντικό είναι να βάλεις ένα στόχο για τον εαυτό σου. Αν έχεις στόχο, ξέρεις τι πρέπει να κάνεις. Γιατί μετά, ακολουθεί κάτι άλλο. Αν με ρωτήσεις ποιο είναι το επόμενο σχέδιό μου, θα σου πω: Δε θέλω να περιμένω μέχρι κάποιος να καταρρίψει το παγκόσμιο ρεκόρ μου. Θέλω να το βελτιώσω λιγάκι ακόμα. Κι έτσι ρωτάω τον εαυτό μου: Ποια είναι η καλύτερη προπόνηση για να πραγματοποιήσω αυτό το σχέδιο; Ποιο είναι το καλύτερο πλάνο για να τρέξω τον μαραθώνιο σε 2:03΄; Αυτό είναι το κίνητρο. Αν έχεις ένα σχέδιο, το κίνητρο έρχεται από μόνο του. Το ίδιο ισχύει για κάποιον που κάνει τζόκιν 3 φορές την εβδομάδα. Είναι σημαντικό πάντα να βάζουμε στόχους. Κι αν δεν καταφέρεις να φτάσεις στο στόχο σου, πρέπει να προσπαθήσεις ξανά και ξανά. Υπάρχει πάντοτε το ενδεχόμενο της αποτυχίας. Μόνο αν αποτύχεις αρκετές φορές, τότε θα πρέπει να βάλεις έναν καινούργιο στόχο.
– Πώς ποικίλλεις την προπόνησή σου; Προπονείσαι με εναλλακτικές μεθόδους;
-Έχω μια ποικιλία από προπονητικές μεθόδους. Δεν τρέχω μόνο. Γυμνάζομαι επίσης σε γυμναστήριο. Και συνεχώς εμπλουτίζω το πρόγραμμά μου. Τρέχω σε λόφους, σε άσφαλτο, σε δάση, παντού. Η συμβουλή μου: πρέπει κανείς αδιάκοπα να ποικίλλει την προπόνησή του. Αν σήμερα έτρεξες σε δάσος, αύριο γυμνάσου στο γυμναστήριο. Κι αν πας για τρέξιμο, ποτέ μην τρέχεις στην ίδια διαδρομή που έκανες την προηγούμενη μέρα. Επίσης πρέπει κανείς να εναλλάσσει ασκήσεις τρεξίματος με ασκήσεις δυναμώματος. Αυτό είναι που χρειάζεται το σώμα.
– Μπορείς αλήθεια να θυμηθείς πότε ξεκίνησες το τρέξιμο; Πώς ήταν ο πρώτος σου αγώνας;
-Ήμουν 8 χρονών, όταν είδα τους Ολυμπιακούς Αγώνες της Μόσχας, το 1980. Και από τότε, κόλλησα το μικρόβιο. Το τρέξιμο έγινε κομμάτι του εαυτού μου. Στην αρχή, έτρεχα με τον αδελφό μου που ήδη έτρεχε μαραθώνιο. Αυτό έγινε το 1978. Τον ικέτεψα να μʼαφήσει να τρέξω μαζί του. Κι εκείνος μου είπε: «Εμπρός, πάμε!»
Γινόταν ένας σχολικός αγώνας, εκείνη τη χρονιά. Ήθελα να τρέξω για το σχολείο μου αλλά ο δάσκαλός μου είπε: «Είσαι ακόμα πολύ μικρός!», κι εγώ τον ρωτούσα ξανά και ξανά, τον ακολουθούσα, τον παρακαλούσα. Ικέτεψα τόσο πολύ που στο τέλος με άφησε να τρέξω. Στον αγώνα, το στάδιο γέμισε μαθητές. Πήρα μέρος στα 1500μ. Αμέσως μετά το σήμα της εκκίνησης, μπήκα μπροστά στην κούρσα. Σύντομα προπορεύτηκα 10μ., 20μ. πιθανόν και 50μ. Οι υπόλοιποι με άφηναν να τρέξω, δεν με έπαιρναν στα σοβαρά. Ωστόσο όταν προσπάθησαν να με φτάσουν, είχα ήδη κόψει το νήμα!
– Στη χώρα σου, την Αιθιοπία, θεωρείσαι μέχρι τώρα εθνικός ήρωας. Τι θα συμβεί όταν θα επιστρέψεις αύριο;
– Ο μαραθώνιος μεταδόθηκε απευθείας φέτος, κι έτσι θα τοʼχουν ήδη γιορτάσει. Αν κι ο κόσμος γιορτάζει κυρίως επειδή το παγκόσμιο ρεκόρ στον μαραθώνιο ανήκει και πάλι στην Αιθιοπία, μετά από το 1989 που το είχαμε χάσει. Δεν πρέπει να ξεχνάς ότι ο μαραθώνιος είναι πολύ σπουδαίος στη χώρα μου. Δεν είναι τόσο σημαντικό ότι εγώ έκανα παγκόσμιο ρεκόρ. Το σπουδαιότερο είναι ότι το ρεκόρ επέστρεψε σε αιθιοπικά χέρια. Κι εγώ επίσης, το έχω ήδη γιορτάσει την Κυριακή το βράδυ. Στο σπίτι, θα το γιορτάσουμε μεταξύ μας, και την επομένη, θα πάω κατευθείαν στη δουλειά μου. Έχω υπʼευθύνη μου 400 υπαλλήλους, επομένως δεν περισσεύει χρόνος για γλέντια! Αν το γλεντήσω και αύριο, τότε τι θα γίνει με το 2:03 ; Όταν θες όλο να γλεντάς, τότε καλύτερα να περπατάς παρά να τρέχεις!
– Μόλις πέρασες τη γραμμή του τερματισμού, δέχτηκες ένα τηλεφώνημα. Ήταν ο Πολ Τέργκατ, ο άνθρωπος του οποίου έσπασες το ρεκόρ. Τι σου είπε;
– Μου΄δωσε συγχαρητήρια!. Εγώ του είπα, «Συγγνώμη, Πολ!» – Όμως ο Πολ κι εγώ είμαστε καλοί φίλοι. Γίναμε φίλοι στο Σίντνεϊ. Τον επισκέφτηκα στο Ναϊρόμπι κι εκείνος με επισκέφτηκε στην Αντίς Αμπέμπα. Ο Πολ γνωρίζει ότι δεν ήταν παρά ένα ρεκόρ. Κάποιος άλλος θα το κατέρριπτε. Κάποιος θα καταρρίψει και το δικό μου ρεκόρ, επίσης.
– Στην πατρίδα σου, υπάρχουν πολλοί νέοι δρομείς. Με τα τέσσερα παιδιά σου, τι γίνεται; Ενδιαφέρονται για το τρέξιμο;
– Ω ναι! στην Αιθιοπία, υπάρχουν χιλιάδες καλοί νέοι δρομείς. Και είμαι ευτυχής αν μπορώ να τους βοηθήσω. Δεν θέλω να είμαι είδωλο-πρότυπο. Θέλω μόνο να τους δείξω πώς γίνονται τα πράγματα. Ακριβώς όπως ο Κενενίσα Μπεκέλε, για παράδειγμα.
Όσο για τα παιδιά μου, δεν ξέρω. Πρέπει να αποφασίσουν μόνα τους. Η κόρη μου αναμφίβολα είναι πολύ καλή στο τρέξιμο. Όμως, το θέλουν πραγματικά; Θα δούμε.
Η επιθυμία πρέπει να βγαίνει από μέσα μας. Ευτυχώς, υπάρχουν πολλοί νέοι στην Αιθιοπία που έχουν έντονη επιθυμία να πετύχουν.
Από τον Urs Weber
Μεγάλος αθλητής και καταπληκτικός άνθρωπος. Ό,τι χρειάζεται ο κλασσικός αθλητισμός.:respekt: :respekt: :respekt:
