Κάποτε αρκούσε μία ανακοίνωση αθλητικής ομοσπονδίας, ή μία δήλωση του στυλ «παλεύουμε νηστικοί» από αθλητή για να προκληθεί ταραχή. Ήταν τότε που το χρήμα έρεε άφθονο στον αθλητισμό, τα μετάλλια των Ελλήνων ήταν καθημερινή υπόθεση και τα αφτιά των υπευθύνων ίδρωναν όταν άκουγαν κάποιον να ξεκινά τις εμπρηστικές του δηλώσεις με τη λέξη- σύνθημα « Η Πολιτεία». Ήταν η εποχή που το «κατεβάζω ρολά» από έναν ομοσπονδιάρχη ήταν φράση που έλυνε όλα του τα προβλήματα. Αλλά πάνω από όλα ήταν η εποχή που ούτε βαριά φαγωμένος δημόσιος υπάλληλος δεν έβλεπε σε εφιάλτη πως μπορεί να απολυθεί.
Τι από όλα αυτά μένει ίδιο; Τίποτα πλέον. Μόνο στο ΣΕΓΑΣ φαίνεται πως δεν το έχουν καταλάβει. Κάτι που φάνηκε από την ανακοίνωση που έβγαλε η ομοσπονδία τη Δευτέρα σχετικά με τους διορισμένους στο δημόσιο αθλητές. Τρεις μικρές παράγραφοι ήταν, αλλά αρκετές για να καταλάβει κανείς πως είχαν χρώμα… Βασίλη Σεβαστή. Ο πρώην πρόεδρος της ομοσπονδίας συνήθιζε τέτοιες κινήσεις. Ο Κώστας Παναγόπουλος ως τώρα έδειχνε πιο διπλωμάτης. Αλλά προφανώς σε αυτό συμφωνούν, από τη στιγμή που βγήκε ανακοίνωση.
Τι ζητά λοιπόν ο ΣΕΓΑΣ με αυτή την ανακοίνωση; Να εξαιρεθούν οι αθλητές από το μέτρο της διαθεσιμότητας. Όχι να βρεθεί μία φόρμουλα προκειμένου να μην αδικηθούν στην αξιολόγηση των υπαλλήλων. Να μπουν σε ασυλία, να μην τους αγγίξει κανείς.
Ευχής έργο θα ήταν βέβαια να μην χάνει ποτέ κανείς τη δουλειά του, σε δημόσιο ή ιδιωτικό τομέα. Με την Ελλάδα να βράζει όμως από το απεργιακό μέτωπο, με δασκάλους, σχολικούς φύλακες, γιατρούς και κάθε άλλη πλευρά στους δρόμους, ο ΣΕΓΑΣ αποφάσισε να ζητήσει να μπουν οι αθλητές σε ένα «ράφι» και να τους βλέπουν οι υπόλοιποι που φεύγουν. Προφανώς δίχως να αντιλαμβάνεται η ομοσπονδία πως όχι μόνο δεν είναι πια εποχές που θα μπορούσε να συγκινήσει την κοινή γνώμη κερδίζοντας τη στήριξή της, αλλά ούτε και πως ουσιαστικά βγαίνει στην κόντρα απέναντί τους.
Σαφώς και οι αθλητές κέρδισαν δικαιωματικά το διορισμό τους. Δικαιωματικά καθώς δεν είδαν φως και μπήκαν, αλλά ο νόμος τους έφερε στις θέσεις τους, όπου δεν είναι διακοσμητικοί. Τι λέει όμως ο ΣΕΓΑΣ; Να χάσουν τη δουλειά τους οι υπόλοιποι που έδωσαν τον δικό τους αγώνα για να φτάσουν ως εκεί- εξετάσεις επί εξετάσεων για να πάρουν πτυχίο, να περάσουν από τον ΑΣΕΠ- αλλά όχι οι αθλητές που επίσης βέβαια κόπιασαν για να κερδίσουν τη θέση.
Το πιο λογικό θα ήταν να διεκδικήσει ο ΣΕΓΑΣ δημόσια να αξιολογηθούν οι αθλητές όπως οι υπόλοιποι. Να πείσει την κυβέρνηση να τους δώσει μόρια για τις διακρίσεις τους, όπως μόρια έχουν όσοι διορίστηκαν μέσω ΑΣΕΠ. Όχι μόνο θα ήταν πιο δίκαιο αίτημα, αλλά θα υπήρχαν περισσότερες πιθανότητες να γίνει αποδεκτό αυτό.
Αλλά όχι, στο ΣΕΓΑΣ προτίμησαν- προφανώς- τη δημαγωγική πολιτική. Τις ανακοινώσεις του στυλ «τα θέλουμε όλα». Κι αν η κυβέρνηση, που με νύχια και δόντια προσπαθεί να φτάσει στους 12.500 υπαλλήλους του πρώτου κύματος διαθεσιμότητας στο Δημόσιο, δεν δώσει καμία σημασία στο αίτημα, στην ομοσπονδία θα έχουν ήσυχη τη συνείδησή τους. Το πρόβλημα των αθλητών δεν θα έχει λυθεί βέβαια, αλλά εκείνοι- στη δική τους λογική- θα έχουν κερδίσει τις εντυπώσεις.
