Τηλέφωνα, SMS, email, viber, facebook… Ακόμη και χωρίς τη χρήση τους, κάποτε οι γραμμές μπλέχτηκαν. Και μία ομοσπονδία μετατράπηκε σε Πύργο της Βαβέλ.
Αθλητές δεν ενημερώνονταν επίσημα και εγκαίρως για το αν τους επιτρέπει η ομοσπονδία να αγωνιστούν σε ένα Diamond League, πάνω στο οποίο πήγε και έβαλε το Πανελλήνιο πρωτάθλημα- γιατί ναι, πάντα έπεται στις αποφάσεις η ελληνική ομοσπονδία- ώστε να γνωρίζουν και αυτοί αν θα υπακούσουν, ή αν θα… επαναστατήσουν- κατά την άποψη όσων δουλεύουν στα γραφεία και όχι στα στάδια- πηγαίνοντας στο Diamond League τελικά και ποιες συνέπειες θα έχουν για αυτό.
Την ίδια στιγμή, για το ίδιο θέμα, ήθελαν να στερήσουν σε αθλητές τη δυνατότητα να βγάλουν χρήματα από μίτινγκ στο εξωτερικό, να «φτιάξουν» το όνομά τους, να διατηρήσουν την καλή εικόνα του ελληνικού στίβου που οι ίδιοι άλλαξαν, ρίχνοντας φως στο σκοτάδι των παλιότερων εποχών με τους αθλητές που δεν εμφανίζονταν ποτέ εκτός των συνόρων παρά μόνο στη μεγάλη διοργάνωση.
Επίσης, αθλητές ενθαρρύνονταν ουσιαστικά να φερθούν αντιεπαγγελματικά, καθώς δεν μπορούσαν να κάνουν προγραμματισμό για το πού θα αγωνιστούν, να ενημερώσουν το μάνατζερ τους και τους διοργανωτές κορυφαίων μίτινγκ στον κόσμο, που δεν είναι υποχρεωμένοι να περιμένουν τους Έλληνες ως την τελευταία στιγμή. Και ούτε βέβαια θα έχουν τη διάθεσή να τους ξανακαλέσουν αν οι Έλληνες τους «κρεμάσουν» την ύστατη ώρα. Τσάμπα δηλαδή η προσπάθεια για να είναι αξιόπιστοι.
Σε αυτή την «πίστα» το παιχνίδι γίνεται εγγράφως, με email, και εγκαίρως για να θεωρείται κάποιος αξιόπιστος και να μην προκύπτουν βέβαια παρεξηγήσεις από εκείνες που αφθονούν στην εν λόγω ομοσπονδία, με τα «δεν σου είπα αυτό», «μα σε είχα ενημερώσει» κτλ.
Ακόμη, αθλήτριες του ίδιου αγωνίσματος δεν είχαν ιδέα για το ποια θα επιλεγεί στην Εθνική ομάδα, όπως και το πότε και πώς θα ληφθεί η απόφαση αυτή. Οι… εκτιμήσεις της ομοσπονδίας γίνονταν όχι με τα παραπάνω μέσα επικοινωνίας, αλλά με «χαλασμένο τηλέφωνο» με άτομα που δεν έχουν την εξουσιοδότηση (η ίδια η αθλήτρια, μάνατζερ ή προπονητής) για να εκφράσουν την αδιαφορία της άμεσα ενδιαφερόμενης για την εν λόγω διοργάνωση. Στη μία απαγόρευαν να πάει στο εξωτερικό για αγώνες για να μην κουραστεί βάζοντάς την σε… καραντίνα για μία εβδομάδα πριν από τη διοργάνωση- για να μην την ματιάσουν;- στην άλλη δεν είχαν πει καν ότι δεν την υπολόγιζαν για την Εθνική ομάδα στη συγκεκριμένη διοργάνωση. Στη μέση ένα ακριβό εισιτήριο και η κατάληξη δύο αθλήτριες υψηλού επιπέδου έξαλλες με την αντιμετώπιση.
Να ήταν μόνο αυτά… Στην ίδια ομοσπονδία, προπονητής επίσης πρώτης γραμμής, με αθλητή του ίδιου βεληνεκούς, επί δύο μήνες ήξερε ότι το αγώνισμά του ήταν στο πρόγραμμα συγκεκριμένου μίτινγκ εντός των συνόρων. Από την απόλυτη διαβεβαίωση περί αυτού, κατέληξε- σχεδόν την τελευταία στιγμή- να μην μπει το αγώνισμα στο πρόγραμμα.
Φταίει και ο ίδιος. Δεν έχει καταλάβει ότι ο επαγγελματισμός εκεί μέσα ερμηνεύεται με βάση την λαϊκή ρήση περί του ποιες έχουν τις… τύχες τις καλές. Κάτι που στη συγκεκριμένη περίπτωση θα μπορούσε να παραφραστεί στο: όποιος αντιμετωπίζει αυτό το χώρο ως τσιφλίκι του και όποιος το παίζει… τρελός. Για τους άλλους, υπάρχει απλά η αγανάκτηση. Για όσο αντέξουν και αυτοί.
Για να μην συζητήσουμε βέβαια για την ομοσπονδία που κάλεσαν προπονητή να παραιτηθεί με βάση ένα κουτσομπολιό, την περίπτωση ιδιαίτερα αξιόλογου άλτη με τον οποίο δεν ασχολήθηκαν και τον άφησαν να βρει μόνος του προπονητή- κατέληξε σε κάποιον που δεν ενέκρινε πριν από δύο χρόνια η ομοσπονδία, άραγε τότε ήταν λάθος η κρίση τους στο θέμα ή σήμερα, που δεν αντέδρασαν;- και την υπόθεση νεαρού αθλητή που τον έχει στα… όπα όπα η ομοσπονδία σαν να είναι… Ολυμπιονίκης και του κάνει όλα τα καπρίτσια. Από το να τον καλοπληρώνει για να γυμναστεί όπου θέλει μέχρι να καλύπτει το ότι παραλίγο να μην αγωνιστεί με την εθνική ομάδα γιατί εμφανίστηκε καθυστερημένα την ημέρα του αγώνα.
Κάποιος να ξεμπλέξει τις γραμμές λοιπόν. Γιατί γυρνάμε σε παλιές εποχές. Ή μήπως τελικά η ομοσπονδία δεν έφυγε ποτέ από αυτές και απλά τώρα οι εκφραστές αυτής της παλιάς λογικής κάνουν δυναμική επάνοδο μετά από μία… παρένθεση;
Υ.Γ. Οποιαδήποτε ομοιότητα με πρόσωπα και καταστάσεις είναι τυχαία και ουδεμία σχέση έχει με την πραγματικότητα.
