Παρακολούθησα, ή -πιο σωστά- προσπάθησα να παρακολουθήσω κάτι σαν αγώνες στίβου στο Μινσκ. Εγώ ως απλός φίλαθλος ζαλίστηκα. Ισως, προσκολλημένος σε πιο κλασικές μορφές αγώνων στίβου, να μην μπορώ τις καινοτομίες.
Αλλά, εκτός από ζαλάδα, ένιωσα και βαρεμάρα. Δεν με «τράβηξε» αυτός ο «ανταγωνισμός» με τις προσπάθειες των αθλητών. Μπορεί και η χαμηλή εκπροσώπηση σε αθλητικό δυναμικό να έπαιξε ρόλο.
Δεν μπορεί ολόκληρη Γερμανία να μην έχει να στείλει αθλήτρια στο μήκος που να πηδάει πάνω από 6μ.(!) ή να στέλνει το ακόντιο κοντά στα 60μ.
Αυτό κάτι δείχνει. Μάλλον ότι οι ισχυρές αθλητικά χώρες δεν το καλοβλέπουν αυτό το σύστημα, που δεν ξέρω σε τι ακριβώς αποβλέπει.
Αυτά εισέπραξα καταρχάς ως απλός φίλαθλος του στίβου. Μπορεί κάτι να μην κατάλαβα. Αναμένω τη συνέχεια. Οχι με αγωνία πάντως…
Συμφωνώ απόλυτα.