Πρέπει να αποφασίσουν επιτέλους οι διοικούντες το αθλητικό οικοδόμημα εντός συνόρων πως θέλουν να πορευτούν στα νέα δεδομένα που προκύπτουν και αυτό επιβάλλεται να φανεί με συγκεκριμένες ενέργειες.
Φυσικά ο στίβος ως θεμέλιο του Αθλητισμού έχει πρωταγωνιστικό ρόλο κυρίως μέσω των προβεβλημένων πρωταθλητών του και της διοίκησής του.
Ηδη η Κατερίνα Στεφανίδη πρώτη κι εδώ, ο νεαρός Καραλής αλλά και ο Περικλής Ιακωβάκης βγήκαν μπροστά όπως και ο πρόεδρος του ΣΕΓΑΣ Κώστας Παναγόπουλος ενώ η Βούλα Πατουλίδου αυθεντική για άλλη μια φορά δεν μάσησε τα λόγια της. Οι άλλοι τι περιμένουν;
Η ΕΟΕ; Ξεμπέρδεψε με μια ανακοίνωση;
Τα χαστούκια είναι πολλά και οι αντιδράσεις από χλιαρές έως ανύπαρκτες.
Δεν είναι μόνο η πρόσφατη απόφαση του ΣτΕ που μπλοκάρει την είσοδο αθλητών στην τριτοβάθμια εκπαίδευση.
Είναι η εξορία χωρίς εναλλακτικές λύσεις αθλητών και προπονητών από τα στάδια ειδικά εκεί που φιλοξενείται το ποδόσφαιρο.
Είναι η σχεδόν πλήρης κατάργηση των κινήτρων ενασχόλησης με τον αθλητισμό υψηλού επιπέδου.
Είναι το άγριο λεπίδι της οικονομικής ενίσχυσης από το κράτος προς τις αθλητικές ομοσπονδίες.
Και για να το ξεκαθαρίσουμε, δεν βρίσκω αξία σε μια συλλογή από «βρώμικα μετάλλια» μέσω κρατικής χρηματοδότησης όμως…
Είναι άλλο πράγμα το παραπάνω και άλλο η οργανωμένη πολιτεία να δίνει τη δυνατότητα και το πλαίσιο στους αθλητές της να μπορούν να ανταγωνιστούν με (όσο γίνεται) ίσους όρους τους ξένους συναδέλφους τους στους διεθνείς αγώνες.
Τα στάδια έγιναν αρένες
Η αδυναμία και πολλές φορές η εσωστρέφεια των αθλητικών μας ομοσπονδιών να παρουσιάσουν στη φίλαθλο κοινή γνώμη όμορφες εικόνες και υγιή πρότυπα, επιτρέπει την μετατροπή των αγωνιστικών χώρων σε αρένες για ξεκαθάρισμα λογαριασμών πάσης φύσεως συμφερόντων γνωστών (ή ανερχόμενων) επιχειρηματιών.
Παράλληλα η προβολή (στα όρια της πλύσης εγκεφάλου) του τοξικού περιβάλλοντος που επικρατεί στους χώρους των δημοφιλών ομαδικών σπορ δηλητηριάζει τον τρόπο σκέψης ειδικά των νέων ανθρώπων και τους απομονώνει από τις αξίες του αθλητισμού.
Υβρεολόγιο, βία και επεισόδια με καταστροφές στα εθνικά στάδια χαρακτηρίζουν κάθε φορά και πιο έντονα τις δημοφιλείς ποδοσφαιρικές (και όχι μόνο) αναμετρήσεις.
Είναι φαινόμενα που εκτός των άλλων μάλλον γίνονται ανεκτά για να μη στομώσει το «καπάκι ασφαλείας» της χύτρας εκτόνωσης του …λαού από μια δύσκολη καθημερινότητα στην οποία καλείται να ζήσει.
Κάπως έτσι ρήμαξε το Ολυμπιακό Στάδιο πριν μερικά χρόνια.
Κάπως έτσι έκαναν γης μαδιάμ το Πανθεσσαλικό πέρυσι οι οπαδοί των φιναλίστ του τελικού Κυπέλλου Ελλάδος.
Κάπως έτσι θα συνεχίσει να διατηρείται το ίδιο σκηνικό όσο οι άνθρωποι του αθλητισμού απλώς περιμένουν λύσεις από την πολιτεία.
Τι να κάνουν; Πολλά μπορούν, αρκεί να ξεχάσουν την κομματική τους ταυτότητα και να θυμηθούν την αποστολή τους ως άνθρωποι του αθλητισμού πρώτα και μετά ως …ομοσπονδιάρχες. Θέλουν;
Υ.Γ.:
Πραγματικά ευτυχής συγκυρία για τον ελληνικό στίβο η ευγενική χορηγία της ΠΑΝΓΑΙΑ που ανέλαβε τον εξοπλισμό του Πανθεσσαλικού Σταδίου. Τουλάχιστον θα υπάρχει ένα στάδιο για αγώνες (εάν δεν το διαλύσουν πάλι οι …περήφανοι στρατοί ποδοσφαιρικών ομάδων).
Καλή σεζόν για τον ανοιχτό και καλή δύναμη!
