Οι βραβεύσεις από τους δημοσιογράφους ΠΣΑΤ (->εδώ) σχολιάστηκαν αρκετά και για την ανάδειξη του Αντετοκούμπο ως κορυφαίου έναντι δύο χρυσών Ολυμπιονικών στην τελική τριάδα, με τη δύσκολη και πολυεπίπεδη σύγκριση να συζητείται και διχάζει αρκετά.
Η Κατερίνα Στεφανίδη έκανε ένα σχετικό σχόλιο στο twitter:
“Είμαι σίγουρη πως ο Τεντόγλου χ… αλλά εγώ δεν κρατιέμαι. Γίνεται σε Ολυμπιακή χρόνια να μην βγει αθλητής της χρονιάς ο χρυσός Ολυμπιονίκης και χρυσός στο πανευρωπαϊκό κλειστού (με μισό πόδι);”
Υπάρχουν εκατοντάδες απαντήσεις, άλλες κατά άλλες υπέρ κι άλλες ουδέτερες.
Σε μια από τις πρώτες:
“Καταλαβαίνω αυτό που λες αλλά ο Γιάννης πήρε πρωτάθλημα ΝΒΑ, με 50αρα στον τελικό, και Finals MVP (μην ξεχάσουμε και το All Star Game MVP). Πως να μην πάρει αυτός τον τίτλο?”
η Στεφανίδη σχολίασε πως:
“Θα σου πω πως. Είναι Ολυμπιακή χρόνια. Το NBA γίνεται κάθε χρόνο. Οι Ολυμπιακοί κάθε 4 (5 σε αυτήν την περίπτωση). Επίσης η ομάδα του Γιάννη πήρε NBA όχι ο Γιάννης. Ο Τεντόγλου και ο Ντουσκος πήραν μόνοι τους τα χρυσά στους Ολυμπιακούς. Αυτή είναι η γνώμη μου”
Γενικά οι συγκρίσεις είχαν πολλές ιδιαιτερότητες, και διαφορετικά κριτήρια και οπτικές γωνίες, με ατομικά – ομαδικά αθλήματα (που από μόνη της καθιστά τη σύγκριση πολύ δύσκολη), δημοτικότητα, διοργάνωση κ.α.
Σε σχόλιο ότι “και στις γυναίκες ολυμπιονίκης έπρεπε να το πάρει” η Στεφανίδη απάντησε: “Στις γυναίκες δεν είχαμε μετάλλιο άρα οι υπόλοιπες ήμασταν του πεταματού”
“Μόνο στους ποδοσφαιριστές και στο… «survivor»”
Φυσικα δεν πέρασε απαρατήρητη η τοποθέτηση που έκανε η κολυμβήτρια Άννα Ντουντουνάκη στην ΕΡΤ, που έδωσε μια ξεκάθαρη εικόνα του πως αντιμετωπίζονται τα ατομικά αθληματα:
“Δεν έχουμε την προσοχή από την Πολιτεία. Δεν τους ενδιαφέρουμε. Και το θέμα, δεν είναι να «κοιτάνε» μόνο εμάς. Τους πρωταθλητές. Θα έπρεπε η προσοχή τους να είναι στραμμένη στις νεότερες γενιές για να τους βοηθήσουν να φτάσουν σε ένα επίπεδο. Σαν αυτό που βρισκόμαστε σήμερα εμείς.
Η Πολιτεία στρέφει την προσοχή της μόνο εκεί που πηγαίνουν τα χρήματα. Στην κολύμβηση δεν έρχονται. Πηγαίνουν σε άλλα αθλήματα. Γι’ αυτό δεν έχουμε και την δέουσα προσοχή. Βέβαια, δεν φταίει μόνο η Πολιτεία. Και τα ΜΜΕ έχουν μεγάλο μερίδιο ευθύνης. Τα δικά μας αθλήματα, τα θυμόμαστε μόνο όταν έχουν επιτυχία. Αυτό δεν είναι ωραίο.
Το καλοκαίρι ήμουν σε αγώνα στην Ιταλία. Δεν μπορώ να σου περιγράψω πως συμπεριφέρονταν στην κορυφαία Ιταλίδα κολυμβήτρια. Έξω από το κολυμβητήριο είχαν πανό κτλ. Στην Ελλάδα βλέπεις κάτι τέτοιο; Όχι!
Μόνο στους ποδοσφαιριστές και στο… «survivor»”
