Τις μεγάλες επιτυχίες στον στίβο συνήθως τις φέρνει εκείνη η ομάδα που τα μέλη της διακατέχονταν από εμπειρία και ενθουσιασμό.
Όλα δείχνουν ότι κάτι ανάλογο μπορεί να συμβεί πλέον στον ΣΕΓΑΣ και σε διοικητικό επίπεδο.
Η επιθυμία των 205 σωματείων (από τα συνολικά 224 που είχαν δικαίωμα ψήφου) μετά τις πρόσφατες εκλογές έστειλε ξεκάθαρο μήνυμα εκλέγοντας 7 νέα πρόσωπα για το νέο διοικητικό συμβούλιο.
Η διοίκηση του ελληνικού στίβου έχει τη δυνατότητα τώρα με σταθερά βήματα να μπει σε τροχιά ουσιαστικής ανανέωσης.
Τα πρόσωπα που εξελέγησαν στους 14+7 πρώτους είναι γνωστά για την αγάπη τους στον κλασικό αθλητισμό και τη δραστηριότητά τους ο καθένας στον τομέα του.
Το αμέσως επόμενο στοίχημα είναι τα βήματα εκσυγχρονισμού που πρέπει να ξεκινήσουν σε όλα τα επίπεδα αλλά με τρόπο που δεν θα …τρίξει το οικοδόμημα.
Ο Κώστας Παναγόπουλος που πανάξια συγκέντρωσε τις περισσότερες προτιμήσεις και ο Βασίλης Σεβαστής (κυρίως αυτοί) ξέρουν καλά κι ας μην είναι προπονητές ότι στη …σκυταλοδρομία δεν χρειάζεται να υπάρχουν μόνον καλοί σπρίντερ αλλά να γίνονται σωστά και οι αλλαγές!
Οι προκλήσεις είναι πολλές στη νέα ολυμπιακή τετραετία που άρχισε.
Όπως πολλά είναι και τα εμπόδια – κυρίως λόγω των γενικότερων συνθηκών στη χώρα μας – για να βαδίσει όπως του αρμόζει ο ελληνικός στίβος στην μελλοντική του αποστολή.
Επιβάλλεται όμως η επιλογή της πλειονότητας των σωματείων να εκφραστεί στο νέο διοικητικό συμβούλιο με τρόπο που δεν θα επιδέχεται αμφισβήτηση.
Υ.Γ.-1 : Το θέμα του αρχι-προπονητή είναι άμεσης προτεραιότητας διότι ο «εκλεκτός»
πρόκειται να καθίσει σε …ηλεκτρική καρέκλα και καλό θα ήταν να έχει λίγο χρόνο.
Υ.Γ-2.: Είναι κίνηση σεβασμού στην προσφορά του Δημήτρη Ευαγγελόπουλου
να του γίνει πρόταση να παραμείνει στον ΣΕΓΑΣ κι ας έκλεισε ο κύκλος του στη θέση του αρχι-προπονητή.
Αγαπητέ συνάδελφε,
σίγουρα όταν υπάρχουν νέα πρόσωπα που εκλέγονται σ’ ένα διοικητικό συμβούλιο μπορεί να ερμηνεύσει κανείς το αποτέλεσμα από διάφορες πλευρές. Αλλά είναι πολύ καίριο να γνωρίζει κανείς και τα κριτήρια με τα οποία οι εκπρόσωποι των σωματείων οδηγήθηκαν στις επιλογές τους ( δηλ. κάποιους απ’ τους παλιούς να απορρίψουν και κάποιους να διατηρήσουν ή ποιους νέους να στείλουν στο ΔΣ) και κατά πόσο προβληματίσθηκαν ή μελέτησαν ελεύθερα για να καταλήξουν στην απόφασή τους…
Ασφαλώς διαχρονικά γνωρίζουμε ότι στον ελληνικό αθλητισμό το σύστημα είναι προσωποκεντρικό, πατερναλιστικό, καθοδηγητικό κ.α. Τώρα αν κρίθηκε πως κάποιοι διατηρούν ενθουσιασμό, γνώση και εμπειρία και άλλοι τα …έχασαν (ξέχασαν) ή ότι υπάρχουν βάσιμες αποδείξεις πως άλλοι τις έχουν σε μεγαλύτερο βαθμό και γι’ αυτό προτιμήθηκαν δεν απομένει παρά να δούμε τι θ’ αλλάξει και με ποιων πρωτοβουλία…
Φυσικά γνωρίζεις πολύ καλά ότι στις περισσότερες Ομοσπονδίες διατηρούνται τα ίδια πρόσωπα, τα ίδια μοντέλα διοίκησης, γενικώς η “πεπατημένη”… Στο μέγιστο βαθμό τα περί “ανανέωσης, νέου πνεύματος, νέων ιδεών, εκσυγχρονισμού κ.α.” είναι λόγια του αέρα και μένουν απλές επιθυμίες κάποιων ρομαντικών… Αν δεν είναι έτσι, ας περιμένουμε να το δούμε στην πράξη στο νέο ολυμπιακό κύκλο που αρχίζει το διαφορετικό στις ελληνικές ομοσπονδίες και τι θα μεταφέρουν οι νέοι. Γιατί -με την ανάγνωση των αποτελεσμάτων- κάποιοι θεωρούμαστε παλιοί, ξεπερασμένοι και φθαρμένοι…