Σταδιακά θʼ αλλάξει ο προσανατολισμός στο στίβο!

Είναι γνωστό ότι η ζωή και η όποια οργανωμένη ανθρώπινη δραστηριότητα κάνει κύκλους ή –αν θέλετε να πάμε λίγο στην οικονομία- ακολουθεί ρυθμούς ανάπτυξης και ύφεσης…

Ο στίβος, εν προκειμένω ο ελληνικός, βρίσκεται σε μια περίεργη στασιμότητα με καθοδικές τάσεις όσον αφορά το ψηλότερο επίπεδο… Μπορεί να έγιναν λάθη, πιθανότατα όμως είναι η μοιραία συνέπεια της «φθοράς του χρόνου», καθώς υπήρξαν είτε αποχωρήσεις τοπ πρωταθλητών/πρωταθλητριών μας ή ανακόπηκε η πορεία άλλων.

Νέα πρόσωπα και νέα ταλέντα υπάρχουν, άλλα σε φάση σταθεροποίησης σε υψηλό επίπεδο και άλλα να προσπαθούν να προσεγγίσουν τα διεθνή στάνταρ, έχοντας ήδη αναγνωρισθεί μέσα στους καλύτερους της ηλικιακής τους κατηγορίας.

Κάποιες φορές, μέσα από σημαντικές και συχνές μεγάλες επιτυχίες, πιστέψαμε (περισσότερο η κοινή γνώμη…) ότι γίναμε μέρος της διεθνούς ελίτ και πολύ περισσότερο της ευρωπαϊκής, θεωρώντας «εκ των ου άνευ» την παρουσία μας στη Σούπερ Λιγκ του άλλοτε Μπρούνο Ζάουλι και πρόσφατα Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος εθνικών ομάδων.

Ανεξάρτητα από το τι θα γίνει στο Γκέϊτσχεντ σε δυο εβδομάδες είναι φανερό ότι η επιδίωξη να βλέπει ο ελληνικός στίβος πολλές «κορυφές» μέσα σε κάθε χρονιά και μάλιστα σε εύρος εθνικής ομάδας δεν είναι ρεαλιστική!

Η υποδομή, η παραγωγική δυνατότητα, η λίμνη αν θέλετε που «ψαρεύουμε» νέους πρωταθλητές και πρωταθλήτριες δεν είναι απέραντη ή πρέπει να ανανεωθεί με …περιβαλλοντικούς όρους.

Ο ελληνικός στίβος και μέσα από τη φθορά της εικόνας του απʼ τα κρούσματα ντόπιγκ οπισθοδρόμησε και στην κοινωνία και στα ΜΜΕ κι αυτό πρέπει να αντιστραφεί σταδιακά.

Εκεί αποσκοπούν αρκετές από τις κινήσεις που γίνονται ήδη ή θα γίνουν σταδιακά σε πολλά επίπεδα, ώστε το άθλημα να προσεγγίσει τον κόσμο, αφού εκείνος διστάζει ακόμη να πάει στα στάδια…

Σʼ αυτά όμως πυκνώνουν την παρουσία τους νέα παιδιά, πολλά από τα οποία δίνουν ζωή στα σωματεία και πολλές ελπίδες για το μέλλον του αθλήματος, που –μη ξεχνάτε- έχει βαθιές και ιστορικές ρίζες στην Ελλάδα, ανήκει στα παραδοσιακά…

Κάπου εκεί είναι το κομβικό σημείο… Πού και πώς θα ρίξουμε το βάρος να αναδειχθούν ταλέντα σε πολλά αγωνίσματα, να μη «χαθούν» γρήγορα, να φτάσουν στο μάξιμουμ των δυνατοτήτων τους!

Αυτό σημαίνει ότι πρέπει νʼ αλλάξει ο προσανατολισμός της συνολικής δουλειάς στο στίβο κι αυτό διαισθάνομαι ότι υπάρχει στη σκέψη πολλών στην Ομοσπονδία! Ας μη ξεχνάμε ότι και οι κοινωνικο-οικονομικές συνθήκες συντελούν σε διαφορετικές κινήσεις και τα άτομα και τους φορείς…
Υπήρχαν πάντα αδυναμίες και παθογένειες στον ελληνικό αθλητισμό, αλλά και ένα εκπαιδευτικό σύστημα που δεν άφηνε πολλά περιθώρια για πετυχημένο συνδυασμό μόρφωσης και υψηλού αθλητισμού.

Το πώς ή γιατί τα λεγόμενα κίνητρα ή προνόμια απέτυχαν κι έγιναν και μπούμερανγκ που έπληξε τελικά το σώμα και τη ψυχή του αθλητισμού μας , δεν είναι της παρούσης να αναλυθεί.

Μπορεί τα οικονομικά δεδομένα να μην ευνοούν, αρκετά σωματεία να περνούν δύσκολες ώρες για να κρατηθούν ζωντανά, αλλά αν αξιοποιηθούν σωστά όλα τα έσοδα ίσως δούμε φως στο τούνελ…

Το σίγουρο είναι ότι η νέα κατεύθυνση θα έχει κύρια επιδίωξη να διευρυνθεί η βάση, να βγει μια νέα γενιά που θα πατά στις διακρίσεις της στις μικρές κατηγορίες (ελπίζω ότι θα φανεί αυτό εφέτος στο Ντόνετσκ (Παγκόσμιο παίδων/κορασίδων), στην Ουτρέχτη (Ευρωπαϊκό Ολυμπιακό φεστιβάλ), στο Τάμπερε (Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα Νέων Α/Γ) και στο Ριέτι (Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα Ε/Ν) και θα συνεχίζει δυναμικά στην κατηγορία ανδρών-γυναικών.

Όταν από τα 19 έως τα 24 έχουμε συχνά πολλούς ολυμπιονίκες ή παγκόσμιους πρωταθλητές δεν μπορεί να διατηρείται στη χώρα μας η έννοια του «ταλέντου» στα 23,24 ή 25 και να ελπίζουμε σε άλματα επιδόσεων και επιτυχιών.

Αυτό φυσικά μην εκληφθεί ως εγκατάλειψη της στήριξης των μεγαλύτερων σε ηλικία αθλητών ή αθλητριών που βρίσκονται ή θα βρεθούν ψηλά, αλλά ίσως με νέα κριτήρια να μείνει ένα γκρουπ ως «μηχανοδηγός» σʼ ένα τραίνο σύγχρονης τεχνολογίας…

Η Ελλάδα μπορεί να ελπίζει σε σταθερή και ευπρόσωπη παρουσία σε Ολυμπιακούς, Παγκόσμια ή Ευρωπαϊκά πρωταθλήματα ανδρών-γυναικών, αλλά δεν κερδίζει ουσιαστικά στραγγίζοντας τις δυνάμεις της σʼ αυτές τις διοργανώσεις ή ακόμη και στη Σούπερ Λίγκα.

Πρέπει να βγούμε από την κρίση της χώρας και την αθλητική ύφεση για να ανεβάσουμε πάλι τον πήχη… Χωρίς να σημαίνει ότι δεν μπορούμε να έχουμε κάποιες επιτυχίες ή να χαιρόμαστε τον αθλητισμό μας!

Σχέδια και σκέψεις υπάρχουν, θα ωριμάσουν, θα συνεκτιμηθούν με άλλα δεδομένα και θα γίνουν στο άμεσο μέλλον πράξη… Κι ας μη ξεχνά κανείς στη στιβική οικογένεια ότι η Ελλάδα παραμένει η χώρα με το μεγαλύτερο ποσοστό ορίτζιναλ Ελλήνων, χωρίς μετεγγραφές και χωρίς ενέσεις δυναμικού από υπηκοότητες μέσω γάμου ή πραγματικούς και πλασματικούς μετανάστες πρώτης ή …τρίτης γενιάς. Ψάξτε λίγο προσεκτικά τις λίστες και θα αντιληφθείτε απόλυτα τι εννοώ, χωρίς ίχνος ρατσιστικής αναφοράς…
Γιάννης Μαμουζέλος
Δημοσιογράφος- Συγγραφέας