Η σπουδαία πρωταθλήτρια και μητέρα Νικόλ Κυριακοπούλου παραμένει σταθερή στο πρόγραμμά της και ετοιμάζεται για τις μεγάλες μελλοντικές αγωνιστικές προκλήσεις
stivoz.gr – Κώστας Μπάκος
Στο «stivoz.gr» είχαμε τη χαρά για αναλυτική συζήτηση με μια μεγάλη αθλήτρια του ελληνικού κλασικού αθλητισμού, που πέρα από τις επιτυχίες και τα μετάλλια που έχει κατακτήσει σε σπουδαίους αγώνες, εντός και εκτός συνόρων, παρουσιάζει μια σταθερά συνεπή διαδρομή στο πολύ υψηλό επίπεδο πρωταθλητισμού.
Η Νικόλ Κυριακοπούλου, δεν χρειάζεται ιδιαίτερες συστάσεις στους φίλους του στίβου (δείτε εδώ -> βιογραφικό) μιας και φροντίζει καιρό τώρα να κάνει αισθητή την παρουσία της σε κάθε μεγάλο αθλητικό ραντεβού.
Αλλωστε αποτελεί παραδοσιακά ένα από τα πολύ ισχυρά όπλα της Εθνικής ομάδας για μεγάλες διεθνείς διακρίσεις.
Μέσω του «stivoz.gr» μίλησε στο φίλαθλο κοινό για τα σχέδιά της στο επόμενο διάστημα και για μια σειρά θεμάτων που απασχολούν τους φίλους του κλασικού αθλητισμού.
Σε ποιά κατάσταση βρίσκεσαι ύστερα από την αναγκαστική αποχή από τις προπονήσεις σε Στάδιο, λόγω της πανδημίας;
Αν και μακριά από το Στάδιο, κατάφερα όχι μόνο να κρατήσω, αλλά και να βελτιώσω τη φυσική μου κατάσταση. Έτρεχα σε παραλίες και γενικά έκανα προπόνηση, κυρίως δρομική. Στα υπόλοιπα βέβαια έμεινα κάπως πίσω, αλλά το χαμένο έδαφος καλύπτεται.
Ποια ήταν η μεγαλύτερη δυσκολία μόλις ξαναμπήκες στην καθημερινότητα των προπονήσεων;
Στο επί κοντώ η αίσθηση του να είσαι στον αέρα δυστυχώς μόνο αν κάνεις άλματα μπορείς να τη νιώσεις. Αυτή η αίσθηση, μαζί με την κίνηση, το λύγισμα του κονταριού, χρειάζεται πάλι κάποιος χρόνος για να τα αποκτήσεις.
-Σε ποιους αγώνες θα σε δούμε το επόμενο διάστημα;
Σίγουρα στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα στη Πάτρα 8 – 9 Αυγούστου και επιπλέον σε κάποιους αγώνες στο εξωτερικό. Περιμένω σχετική ενημέρωση από τον μάνατζέρ μου μόλις ανακοινωθεί το πρόγραμμα των αγώνων.
-Ετσι όπως εξελίχθηκε η φετινή χρονιά, ο αγωνιστικός σου στόχος πλέον ποιος είναι ώστε να αισθανθείς ότι θα κλείσει «οκ» αυτή η σεζόν πάντα συνυπολογίζοντας και τις συνθήκες;
Έχω δουλέψει πάρα πολύ φέτος, περισσότερο από άλλες χρονιές. Δυστυχώς είχαμε τη δίμηνη διακοπή από άλματα που με πήγε πίσω. Ελπίζω να καλύψω το χαμένο έδαφος και να κάνω ψηλά άλματα.
Η Λένια είναι η κρυφή μου δύναμη
-Πως είναι, πως γίνεται, να κάνεις πρωταθλητισμό και παράλληλα να είσαι και μητέρα;
Αν έχεις πρόγραμμα όλα γίνονται. Αμφιβάλω αν υπήρχαν έστω και 5 άνθρωποι που να πίστεψαν ότι θα μπορούσα να επιστρέψω σε υψηλό επίπεδο.
Το ότι τα κατάφερα με γεμίζει με ιδιαίτερη ικανοποίηση.
Είναι σαν ένα επιπλέον μετάλλιο για κάθε ένα που καταφέρνω να πάρω.
Στα πρακτικά της καθημερινότητας όταν η Λένια είναι στο παιδικό σταθμό, η μαμά κάνει προπόνηση. Για τις έκτακτες περιπτώσεις και τις διπλές προπονήσεις ευτυχώς η γιαγιά θα δώσει τη λύση. Στον αγώνα η κρυφή μου δύναμη είναι όταν τη σκέφτομαι!!!
-Ποιο στοιχείο της προσωπικότητάς σου, πιστεύεις ότι σε κάνει να αντέχεις τις πιέσεις της καθημερινότητας που έχει ο πρωταθλητισμός;
Είμαι πολύ επίμονη, πειθαρχημένη και έχω τεράστια υπομονή. Δε φεύγω απ τη προπόνηση αν δε βγουν τα άλματα που θέλω όπως τα θέλω ή ότι άλλο έχω να κάνω.
-Στην προσπάθεια που κάνεις έως τώρα ποιοι άνθρωποι έχουν παίξει ιδιαίτερο ρόλο και έχουν συμβάλει ώστε να φτάσεις στις επιτυχίες σου;
Στην αρχή ήταν η οικογένειά μου και ιδιαίτερα η μητέρα μου. Μετά οι προπονητές μου. Τα τελευταία χρόνια ο σύζυγός μου (σ.σ. είναι ο παλαιότερα πρωταθλητής Ανδρέας Λιναρδάτος).
-Σίγουρα θα υπήρξαν και στιγμές που πέρασε από το μυαλό σου να …«τα βροντήξεις όλα κάτω και να φύγεις». Τι είναι αυτό που σου έδωσε κίνητρο να συνεχίσεις και τι είναι αυτό που σε κρατάει στον πρωταθλητισμό;
Δύο τέτοιες στιγμές θα τις θυμάμαι πάντα. Η αποτυχία, κατ’ εμέ, στον κλειστό στίβο το 2015 και η μη συμμετοχή μου στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Ρίο το 2016 λόγω τραυματισμού που δεν μπόρεσα να ξεπεράσω. Και στις δύο αυτές περιπτώσεις ήταν ο σύζυγός μου που με στήριξε και συνέχισα.
Η έμπνευση και το κίνητρο να συνεχίσω ήταν ότι δεν κέρδισα αυτό που άξιζα να κερδίσω. Άφησα να παρασυρθώ στα όσα με έκανε να πιστέψω ότι μπορώ να κάνω. Το αποτέλεσμα ήταν το μετάλλιο στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα στο Πεκίνο και μετά το Ρίο και την εγκυμοσύνη μου, το μετάλλιο στο Βερολίνο. Έπεται συνέχεια…!!!
Πρώτα το ταξίδι και μετά ο προορισμός!
-Από το τρίπτυχο: ταλέντο-τύχη-δουλειά ποιο είναι αυτό το στοιχείο που θα κάνει τη διαφορά ώστε ένας αθλητής/τρια να αλλάξει επίπεδο και να μπει με αξιώσεις στις απαιτήσεις του πρωταθλητισμού;
Νομίζω ότι χρειάζονται και τα τρία παραπάνω εξίσου. Αν κάποιο από αυτά υστερεί τότε θα πρέπει να αναπληρωθεί από τα άλλα δύο.
-Σε ένα νεότερο παιδί που κάνει τώρα τα πρώτα του βήματα στον αθλητισμό και ονειρεύεται να φτάσει γρήγορα σε ρεκόρ και μεγάλες διακρίσεις τι θα έλεγες;
Ότι οποιος βιάζεται σκοντάφτει. Είναι λάθος να προσπαθήσει κάποιος να φτάσει γρήγορα σε ρεκόρ και μεγάλες διακρίσεις. Στον πρωταθλητισμό χρειάζεται να έχεις υπομονή, πολύ όρεξη για δουλειά και πειθαρχία.
Είναι πολύ σημαντικό να ξέρει ότι όσο περισσότερο πιεστεί στα πρώτα χρόνια της εξέλιξής του, τόσο μικρότερη θα είναι η κορυφή που θα πατήσει.
-Τι θα έλεγες σε γονείς που ονειρεύονται πρωταθλητές τα παιδιά τους και τα πιέζουν για αυτό, αλλά εκείνα δεν μπορούν να ανταποκριθούν;
Με το ζόρι δεν γίνεται τίποτα. Για να μπορεί ένας αθλητής να αποδώσει τα μέγιστα πρέπει πρώτα απ όλα να αγαπάει αυτό που κάνει. Αυτός να το αγαπάει… Όχι άλλοι για λογαριασμό του! Αλλά δεν είναι όλοι όσοι ασχολούνται με τον πρωταθλητισμό εξίσου προικισμένοι για να φτάσουν ψηλά, έτσι όπως ίσως το ονειρεύονται οι γονείς. Ο καθένας έχει τη δική του κορυφή και επιτυχία θεωρείται όταν την κατακτήσει. Πάνω απ’ όλα όμως είναι το ταξίδι που πρέπει να απολαμβάνει κανείς και όχι απαραίτητα ο προορισμός.
Υπάρχουν κι αυτοί που κλέβουν αλλά να μην τους βάζουν όλους στο ίδιο τσουβάλι
-Τι θα έλεγες σε εκείνους τους φιλάθλους που πιστεύουν ότι μόνο με τη βοήθεια «απαγορευμένων μεθόδων και ουσιών» σημειώνονται μεγάλες επιδόσεις και ρεκόρ;
Θα τους έλεγα να μη τσουβαλιάζουν όλους τους αθλητές σε ένα καλάθι. Ναι υπάρχουν αθλητές που κλέβουν και γίνονται μεγάλες προσπάθειες να εντοπίζονται από τη WADA. Όμως πιστεύω ότι αυτοί είναι μειοψηφία.
Υπάρχουν πολλοί περισσότεροι που περνάνε πολλούς αιφνίδιους ελέγχους και φτάνουν ψηλά. Θα ήταν μια καλή ιδέα η παγκόσμια ομοσπονδία να δίνει στη δημοσιότητα ποιοι αθλητές περνάνε πόσους ελέγχους και να αυξήσει και τα δύο όσο περισσότερο μπορεί.
Υπήρχαν φαινόμενα στο παρελθόν που πολύ σπουδαίοι αθλητές, ακόμα και με Ολυμπιακό μετάλλιο, που δεν ήταν καν στη λίστα να περνάνε αιφνίδιους ελέγχους, όταν άλλοι πέρναγαν 2 φορές και άλλοι 32.
-Ποιό είναι εκείνο ή εκείνα τα στοιχεία που χαρίζει ο στίβος, στον χαρακτήρα όποιου ασχολήθηκε ακόμα και εντελώς ερασιτεχνικά με τον κλασικό αθλητισμό;
Την επιμονή. Το να μη τα παρατάς στη πρώτη δυσκολία. Την πειθαρχία που χρειάζεται για να μπορείς καθημερινά να έρχεσαι και να ολοκληρώνεις μια προπόνηση. Την υπομονή που τη χρειάζεσαι για να δουλεύεις σκληρά για όσο χρόνο χρειάζεται προκειμένου να γίνεσαι καλύτερος για να φτάσεις στο στόχο σου.
Μοναδική η αίσθηση στον αέρα!
-Γιατί διάλεξες το επί κοντώ; Ηταν οι επιτυχίες, η γνώμη των προπονητών ή κάτι άλλο που σε κράτησε σε αυτό;
Δοκίμασα και άλλα αγωνίσματα του στίβου. Η αίσθηση όμως της ελευθερίας όταν πετάς στον αέρα είναι μοναδική!
-Ποιόν αθλητή/τρια είχες σαν πρότυπο όταν αποφάσισες για τα καλά να μπεις στη δράση και να κάνεις στίβο;
Αν και μπορεί να ακουστεί εγωιστικό… Ο αθλητής αυτός ήταν.. “εγώ μετά από κάποια χρόνια”!!
-Το ξεκίνημά σου πως το θυμάσαι; Τι δεν θα έκανες ξανά αν μπορούσες να γυρίσεις το χρόνο πίσω;
Δεν έχω μετανιώσει για κάτι. Νομίζω ότι θα έκανα ξανά την ίδια πορεία.
Συχνά στον αθλητισμό για να πετύχεις σπουδαία πράγματα χρειάζεται να έχεις και λίγο τύχη. Σε κάποιες στιγμές, του παρελθόντος, θα ήθελα να ήμουν λίγο πιο τυχερή.
-Υπήρξαν σχόλια φιλάθλων-«οπαδών» για την αθλητική –σωματική σου εμφάνιση, κυρίως σε παραλία ή σε άλλη δημόσια παρουσία που να σού έχουν μείνει «αξέχαστα» ή γελάς όταν το θυμάσαι;
(σ.σ. Μας λέει γελώντας:) Ναι τους ακούω να ψιθυρίζουν ότι είμαι …«τούμπανο», δηλαδή ότι είμαι μυώδης ή να σχολιάζουν για τους κοιλιακούς μου που σχηματίζονται έντονα.
Γελάω βέβαια. Αλλωστε που να ξέρουν πόσες ατελείωτες ώρες προπόνησης κρύβονται από πίσω ή τη σούπερ προσεγμένη διατροφή που ακολουθώ προκειμένου να μη κουβαλάω περιττά κιλά στον αέρα. Ίσως θα έπρεπε κάποτε να γράψω και βιβλίο… (σ.σ. Γελάει και πάλι)…
Τι θα έλεγε στον υπουργό Αθλητισμού…
Είσαι μέλος της Εθνικής ομάδας και ιδιαίτερα αναγνωρίσιμη αθλητική προσωπικότητα στο φίλαθλο κόσμο εντός και εκτός συνόρων οπότε η γνώμη σου, έχει ιδιαίτερο ειδικό βάρος.
Αν λοιπόν σε ρωτούσε ο υπουργός Αθλητισμού (ανεξάρτητα ποιος θα είναι αυτός): “τι πιστεύεις ότι χρειάζεται να γίνει άμεσα ώστε ο ελληνικός στίβος να αναπτυχθεί ακόμα περισσότερο”, τι θα του απαντούσες;
Θα πρότεινα αρχικά ένα σχέδιο ανασυγκρότησης των αθλητικών εγκαταστάσεων.
Τα στάδια και οι χώροι προπόνησης να μην έχουν ελλείψεις. Τώρα δυστυχώς έχουν πολλές. Λείπουν αθλητικά όργανα. Όπου υπάρχει η δυνατότητα κλειστών προπονητηρίων, αυτά να έχουν θέρμανση το χειμώνα και κλιματισμό το καλοκαίρι και …να μην κρατάμε ομπρέλα όταν βρέχει.
Επίσης απουσιάζουν οι δυνατότητες αποκατάστασης που θα έπρεπε να παρέχονται από τις αθλητικές εγκαταστάσεις, ώστε ο αθλητής να επιστρέφει την επόμενη μέρα έτοιμος και φρέσκος να ξανακάνει προπόνηση.
Τέλος θα ήθελα να προτείνω να υπάρχουν περισσότερα κίνητρα, αλλά και ανάπτυξη του σχολικού αθλητισμού, που όμως σε αυτό πάλι εμπλέκεται και το υπουργείο Παιδείας.
Στην Ελλάδα από το ρητό “Νους υγιής εν σώματι υγιεί” τείνουμε να ξεχάσουμε το δεύτερο μισό αν δεν το έχουμε ήδη ξεχάσει.
Το κλείνω εδώ με την υπενθύμιση ότι στην Ευρώπη κατέχουμε τα πρωτεία στη παιδική παχυσαρκία…
-Πως θα ήθελες να είναι η επόμενη μέρα (αν και ακόμα έχεις καιρό μπροστά) στην καθημερινότητά σου ή πως φαντάζεσαι ότι θα είναι οι μέρες, όταν θα σταματήσεις να είσαι στο πρόγραμμα (προπόνηση, διατροφή, ωράριο) που επιβάλλουν οι απαιτήσεις του πρωταθλητισμού;
Φαντάζομαι ότι θα κάνω “πρωταθλητισμό” σε κάποιον άλλο τομέα. Επεξεργάζομαι ένα project που έχει σχέση με τον αθλητικό τουρισμό. Θα ήθελα να δημιουργήσω ένα αθλητικό κέντρο για το άλμα επί κοντώ. Να έχει τα πάντα που χρειάζεται ένας αθλητής για να ξεκινήσει και να φτάσει όσο πιο ψηλά μπορεί, αλλά και να είναι ένας διεθνής πόλος έλξης αθλητών από όλο τον κόσμο να έρχονται για προετοιμασία και συγχρόνως να απολαμβάνουν τον Ελληνικό ήλιο. Σε αυτό το έργο όμως, στο τελικό στάδιο της υλοποίησης θα χρειαστεί να υπάρξει στήριξη από όποιον μπορεί να δει τα οφέλη που μπορούν να προκύψουν.
-Πως φαντάζεσαι την κορυφαία στιγμή – που δεν έχεις ζήσει ή δεν ήρθε ακόμα – ως πρωταθλήτρια και ποιο θα ήταν το ιδανικό φινάλε (…όταν φτάσει εκείνη η ώρα) της παρουσίας σου στα Στάδια;
Κορυφαία στιγμή θα ήθελα να είναι ένα ολυμπιακό μετάλλιο. Δουλεύω σκληρά γι αυτό , όσο για το ιδανικό φινάλε …σας το αφήνω για έκπληξη!!!
