http://www.trackandfield.gr/?id=505&parent=home
Πριν τον τελικό των 100μ στα Trials των Ηνωμένων Πολιτειών που πήραν μέρος τον περασμένο μήνα, έγινε κάτι ασυνήθιστο στη γραμμή της εκκίνησης.
Ο Tyson Gay, ο παγκόσμιος πρωταθλητής και ο άνθρωπος που ήταν να τρέξει σε λίγο το γρηγορότερο χρόνο στην ιστορία, περπάτησε προς το μέρος και των εφτά ανταγωνιστών του και έδωσε χειραψίες.
Σε λυκειακό επίπεδο σπριντ, αυτή η συμπεριφορά θα χαρακτηρίζονταν ως καινοφανής. Το αθλητικό πνεύμα είχε χαθεί ανάμεσα σε αθλητές που ιστορικά, συμπεριφερόντουσαν σαν σκαντζόχοιροι ή παγώνια πριν από μάχη, και πολλές φορές και εκτός αγώνα. Κάποτε οι σπρίντερ θεωρούνταν οι μεγαλύτεροι «κακολόγοι» σε όλα τα αθλήματα, αλλά τώρα ξαφνικά, τους βγήκε καλοσύνη.
“Το φοβόμουν πως αυτή θα ήταν η πτώση της τωρινής γενιάς σπρίντερ”, είπε ένας δύσπιστος Ato Boldon, πρώην ολυμπιονίκης από το Trinidad and Tobago, ο οποίος δούλευε σαν σχολιαστής για το NBC στα Trials. “Πολλοί μου έχουν πει ‘Τα πράματα είναι βαρετά’. Και όντως, είναι λίγο βαρετά. Θα έπρεπε να είναι σα την πυγμαχία. Δε θα έπρεπε να υπάρχουν συμπάθειες. Μ’έχουν όμως αποδείξει λάθος”.
Αλλά ακόμη και ο Boldon, ένας από τους πιο γνωστούς “κακολόγους” της γενιάς του που συμπεριλάμβανε και τους Maurice Greene, Michael Johnson, Jon Drummond και Carl Lewis, καθώς και τον Καναδό Donovan Bailey, έχει αρχίσει να συνηθίζει στην τωρινή κατάσταση.
Οι σπρίντερ τώρα κάνουν κοπλιμέντα μεταξύ τους, εύχοντας τα καλύτερα. Εξαφανίστηκε το συνηθισμένο «θάψιμο» πριν τους αγώνες, που ήταν πριν ακατάπαυστη ρουτίνα. Ο Boldon πιστεύει πως σήμερα αν οι σπρίντερ τρέχουν γρήγορους χρόνους, οι φίλαθλοι μένουν ευχαριστημένοι.
Οδηγός αυτής της γενιάς είναι ο Gay, αυτουργός των προ-αγωνιστικών ευχών. Έξω από τις αγωνιστικές του εμφανίσεις, διατηρεί πολύ χαμηλό προφίλ. Η φωνή του είναι σα ψίθυρος. Παραδέχεται πως οι αγώνες τον αγχώνουν. Όταν έτρεχε στην κούρσα όπου ο Usain Bolt, ένας από τους μεγαλύτερούς του αντιπάλους, έσπασε το παγκόσμιο ρεκόρ στα 100μ το Μάιο στη Νέα Υόρκη και τον κέρδισε, ο Gay περίμενε μέχρι να πέσει η οχλοβοή για να πάει δίπλα στον Bolt και να τον αγκαλιάσει.
“Οι εποχές έχουν αλλάξει”, είπε ο Gay πριν τα ολυμπιακά Trials. “Έχουν γίνει τα πράματα επαγγελματικά. Δεν έχουμε πια εκείνο το κόλλημα πιστεύοντας πως ένα γκρουπ είναι καλύτερο από κάποιο άλλο. Δε χρειάζονται πλέον τα πολλά λόγια”.
Είναι γεγονός, πως όταν ο Gay κουτρουβάλησε εκτός της κούρσας των 200 μέτρων με μια κράμπα που αργότερα διαγνώστηκε ως μυϊκό τράβηγμα, ο Bolt του έστειλε μήνυμα μέσω του ατζέντη του ευχόμενος στον Gay ταχεία ανάρρωση.
Η ατμόσφαιρα αυτή δεν είναι μοναδική μόνο από τη μεριά των αντρών. Χάθηκαν πλέον οι σαρκαστικές μάχες μεταξύ γυναικών όπως των Marion Jones, Gail Devers, Gwen Torrance και Merlene Ottey της Τζαμάικα. Η Torrence, τρεις φορές χρυσή ολυμπιονίκης, κάποτε παρέπεμψε μετά από κούρσα νωρίς της δεκαετίας του ’90, πως όλες οι ανταγωνίστριές της έπαιρναν απαγορευμένες ουσίες. Η Jones από την άλλη, η πρώην βασίλισσα του αγωνίσματός της, είχε το χάρισμα να προκαλεί τις αντιπάλους της και μόνο με την είσοδό της σ’έναν χώρο.
Τώρα, οι γυναίκες οδηγούνται από την Allyson Felix, δύο φορές παγκόσμια πρωταθλήτρια στα 200μ, της οποίας η χαρακτηριστική της δήλωση είναι ένα γελάκι. Η Muna Lee, η πρωταθλήτρια των 100μ των αμερικανικών Trials, είναι τόσο ήσυχη, που κάνει τον Gay να ακούγεται σα τον Terell Owens. Αλλά ακόμα και η λαλίστατη Lauryn Williams, ασημένια ολυμπιονίκης, βρέθηκε να πηδάει στις αγκαλιές άλλων σπρίντερ που πέτυχαν στα Trials, ζητωκραυγάζοντας “Πηγαίνουμε στην Κίνα !!”
“Δεν πιστεύω πως έχουμε το δράμα που υπήρχε” είπε η Williams. “Τα κορίτσια είναι πολύ ψύχραιμα και συγκρατημένα. Τις συμπαθώ όλες. Δεν υπάρχει κάποια για την οποία μπορώ να πω άσχημα λόγια. Δεν έχω κακά συναισθήματα για καμία. Πιστεύω πως ο καθένας είναι ένας ανταγωνιστής και εχθρός όταν είμαι πάνω στο στίβο. Μετά όμως, μπορούμε να κάνουμε παρέα”.
Το μόνο περιστατικό που έχει προκαλέσει την παραμικρή διαμάχη ήταν πέρσι στο παγκόσμιο πρωτάθλημα, όταν ο ατζέντης της Felix, Renaldo Nehemiah, κατέκρινε πως η τετρακοσσάρα προσέλκυε υπερβολική προσοχή ζητώντας από τη διεθνή ομοσπονδία στίβου να αλλάξει το ολυμπιακό πρόγραμμα ώστε να μπορέσει να τρέξει 200 και 400 μαζί. O Nehemiah πίστευε πως το γεγονός αποσπούσε την προσοχή από το 200άρι της Felix στο παγκόσμιο, αλλά και η Felix ακόμα, αισθάνθηκε πειραγμένη από την αντίδραση του ατζέντη της. “Ο Renaldo παρασύρθηκε λίγο”, είπε κάποια στιγμή η Felix.
“Απλά είναι μια καινούρια γενιά” είπε η Felix. “Είμαστε κάπως χαλαροί. Είναι ωραία”.
Αλλά μερικοί νοσταλγούν τους παλιούς καιρούς. O Boldon ήταν μεταξύ των πιο “φανταχτερών” της γενιάς του, πετώντας εξυπνάδες με κάθε ευκαιρία στους ανταγωνιστές του.
“Πάντα πίστευα πως ήταν καλό για το άθλημα”, είπε ο Boldon. “Στη γενιά μου, είχαμε τον Maurice, τον Ato και τον Michael Johnson, οι οποίοι μισούνταν μεταξύ τους, και ήταν και ο Dennis Mitchell, τον οποίο όλοι μισούσαν.
“Αλλά από την άλλη είναι και καλό. Ο στίβος έχει αρκετά προβλήματα ξεπερνώντας υποθέσεις ντόπινγκ που δημιούργησαν ένα νέφος στο σπορ για πολλά χρόνια. Όταν οι αθλητές που βρίσκονται στην κορυφή συμπεριφέρονται με τέτοιο τρόπο, δεσπόζει όλο το άθλημα. Πραγματικά είναι όλοι τους τζέντλεμαν, ένα μάτσο καλά παιδιά”.
Και είναι τόσο εκπληκτικό, όσο και η ταχύτητά τους.
http://www.trackandfield.gr/?id=505&parent=home
Καλη δουλεια Sigmanilla!
Χαλασε και η Αμερικη, χα!
Και εχεις μερικους στην Ευρωπη τωρα, μικροτερου βεληνεκους βεβαια, πχ Gevaert (για εναν μηνα ακομα κι αυτη), Howe…
ΥΓ: Maurice με Ato ηταν μια χαρα μεταξυ τους
Καλα η Torrence ηταν περιπτωση (δειτε και βιογραφικο της)
Κατι 10θλητες ηταν ομως οι πρωτοστατες σ αυτα
Τι βρίσκει κανείς όταν ψάχνει!
Πολύ ωραίο κείμενο!
Και ναι! Η Τόρενς ήταν περίπτωση! Όλοι της έφταιξαν! Ειδικά μετά την κούρσα των 100μ στη Βαρκελώνη είχε κάνει αρκετό σούσουρο απ’ ότι θυμάμαι… όμως όταν λίγες μέρες μετά νικούσε τις ιδιες αθλήτριες που κατηγόρησε και έπερνε το χρυσό στα 200μ όλα ο.κ
Τώρα τα πράγματα είναι πολύ πιο “ήρεμα” από αυτή την άποψη μπορώ να πώ 🙂
