Ίωση, θλάση και πρόβλημα στο γόνατο. Ένα από αυτά θα ήταν αρκετό για να καταστρέψει μία σεζόν. Ο χειμώνας που ξεκίνησε με όλα αυτά όμως για τον Κώστα Δουβαλίδη, τελειώνει με έναν φανταστικό επίλογο. Γιατί ακόμη και ο Δραμινός πρωταθλητής των εμποδίων εξεπλάγη με την εντυπωσιακή του εμφάνιση την Παρασκευή στο Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα.
Τρεις κούρσες, η μία καλύτερη από την άλλη. Δύο φορές έφτασε μία ανάσα από το πανελλήνιο ρεκόρ (7.63), αφού σε ημιτελικό και τελικό τερμάτισε σε 7.64. Και μάλιστα η έβδομη θέση του ήρθε σε έναν από τους καλύτερους τελικούς 60 μ. εμπ. στην ιστορία της διοργάνωσης!
Αρκεί να σκεφτεί κανείς πως με 7.64 ο Δουβαλίδης θα ήταν τρίτος το 2011 στο Παρίσι, πέμπτος το 2009 στο Τορίνο και δεύτερος το 2007 στο Μπέρμιγχαμ! «Καθόλου άσχημα!», όπως λέει και ο ίδιος γελώντας.
«Δεν περίμενα πως ο τελικός θα ήταν τόσο γρήγορη κούρσα. Για αυτό χαίρομαι περισσότερο το γεγονός ότι ήμουν κι εγώ σε αυτό τον αγώνα. Και κυρίως το γεγονός ότι σημείωσα αυτή την επίδοση. Για εμένα λέει πολλά ότι το κατάφερα σε μία σεζόν… άδεια», παραδέχεται ο Δουβαλίδης, που πήγε στο Γκέτεμποργκ χωρίς να έχει πιάσει το όριο του ΣΕΓΑΣ, καθώς η ομοσπονδία έκρινε πως του άξιζε η ευκαιρία. Επιλογή που σχολιάστηκε από αρκετούς, αφού ήταν το μόνο μέλος της αποστολής χωρίς όριο.
«Δεν ένιωθα πίεση. Περισσότερο θα έλεγα πως μου πρόσθεσαν πείσμα τα όσα σχόλια ακούστηκαν. Με τόνωσαν, δεν με έριξαν. Βέβαια, δεν μπορώ να πω ότι το σκεφτόμουν συνεχώς, ότι ήθελα να δώσω μία απάντηση. Πέρασε από το μυαλό μου κάποια στιγμή, μέχρι εκεί. Κάτι διαφορετικό ήξερα πως δεν θα μου έκανε καλό. Ήξερα πως την απάντηση θα την έδινα στον αγωνιστικό χώρο», λέει για το θέμα ο Δουβαλίδης.
Μία ημέρα έπειτα από τις διαδοχικές επισκέψεις του στο Scandinavium arena, δεν κρύβει ότι και για τον ίδιο ήταν μία έκπληξη αυτή η εμφάνιση.
«Δεν περίμενα με τίποτα να πλησιάσω δύο φορές το πανελλήνιο ρεκόρ. Ειδικά τη δεύτερη φορά, ήταν κάτι το απροσδόκητο. Στον ημιτελικό, στον τερματισμό έπεσα κάτω μέσα στην υπερένταση για να πάρω την πρόκριση. Και μετά ένιωθα πολύ κουρασμένος. Ευχαριστημένος, τρελαμένος που κατάφερα να μπω στον τελικό, αλλά και κουρασμένος. Για αυτό το γεγονός ότι και στον τελικό σημείωσα 7.64 ήταν κάτι φανταστικό για εμένα. Απέδειξα στον εαυτό μου πως παρά την κούραση, παρότι ήταν μία χρονιά με προβλήματα έκανα τρεις κούρσες σε μία ημέρα, κάνοντας κάθε φορά την καλύτερη φετινή επίδοση. Και απειλώντας το πανελλήνιο ρεκόρ δύο φορές! Τρεις κούρσες σε μία ημέρα δεν έχω κάνει ποτέ ούτε στα καλύτερά μου!».
Η προπόνηση είναι δεδομένο πως του έλειπε, ο Μπάμπης Σδρόλας και ο μαθητής του δεν είχαν καταφέρει να «βγάλουν» όσα είχαν σχεδιάσει, εξαιτίας των διαδοχικών προβλημάτων. Πώς έγιναν όλα αυτά λοιπόν στο Γκέτεμποργκ;
«Με τον τσαμπουκά ουσιαστικά κατάφερα να τρέξω έτσι. Γιατί από τα πόδια μου έλειπε η προπόνηση. Για να αποδείξω σε εμένα ότι μπορώ. Γιατί αφού ήρθα εδώ ήμουν αποφασισμένος να αγωνιστώ», εξηγεί ο Δουβαλίδης.
Τι έμαθε λοιπόν από αυτό τον… περίεργο χειμώνα, κατά τη διάρκεια του οποίου έκανε σχέδια και τα έβλεπε να χαλάνε; «Έμαθα ότι η ελπίδα πεθαίνει τελευταία. Ότι πάντα πρέπει να παλεύεις μέχρι το τέλος», απαντά και δεν ξεχνά να επισημάνει πως όλα αυτά έγιναν με τη συνδρομή κάποιων άλλων «Θέλω να ευχαριστήσω την ομοσπονδία, που με στήριξε σε μία δύσκολη στιγμή και με έφερε στο Γκέτεμποργκ. Τον προπονητή μου, Μπάμπη Σδρόλα, γιατί είναι πάντα δίπλα μου σε κάθε στιγμή, κάθε ημέρα στην προπόνηση παρά τα προβλήματά του. Και τον Δημήτρη Ευαγγελόπουλο που ήταν κοντά μου στο Γκέτεμποργκ και μου έδωσε τις συμβουλές του», καταλήγει ο Δουβαλίδης.
