Ήταν σαν ένα όνειρο. Η «τσαρίνα» που έκανε τα πρώτα βήματά της στο ταπί της γυμναστικής, ζούσε τον απόλυτο θρίαμβό της με στοιχεία θυμίζοντας εκείνο το κοριτσάκι που όταν ψήλωσε έπιασε το κοντάρι στα χέρια της και άρχισε να μεγαλουργεί.
Τούμπες, ρόδες κι ότι… ακροβατικό μπορούσε να της έρθει στο μυαλό εκείνη την ώρα. Και από κάποιο σημείο του σταδίου, περήφανος να χαμογελά ο άνθρωπος που έκανε εκείνο το κοριτσάκι μία από τις σπουδαιότερες μορφές του παγκόσμιου αθλητισμού.
Στο απίστευτο σενάριο της ζωής της Yelena Isinbaeva, που ίσως κάποτε το δούμε ως ταινία στη μεγάλη οθόνη, ο Yevgeny Trofimov ήταν ο άνθρωπος κλειδί. Από την τυφλή εμπιστοσύνη στην εσχάτη προδοσία και ξανά πίσω, στην απόλυτη λατρεία για τον προπονητή της. Στην ομορφότερη στιγμή της καριέρας της όμως, η «τσαρίνα των αιθέρων» απέδωσε τα εύσημα σε αυτό τον άνθρωπο.
«Ποτέ δεν παραιτήθηκε. Πάντα πίστευε σε εμένα. Με ανέστησε. Μου ενστάλαξε πίστη, μου υποσχέθηκε ότι θα επιστρέψω στην καλύτερη κατάστασή μου», είπε η Isinbaeva όταν κόπασε κάπως το πάρτι που ξέσπασε στο Λουζνίκι, όταν η «τσαρίνα» ανέκτησε τον παγκόσμιο τίτλο.
Την δημιούργησε, την οδήγησε σε κάθε τίτλο και ρεκόρ, αλλά η Isinbaeva γύρισε την πλάτη της στον Trofimov προτιμώντας τον προπονητή του Sergey Bubka, τον Vitaly Petrov. Η ιστορία γνωστή. Το 2009 «άδειασε», άρχισαν οι αποτυχίες και έπειτα από ένα διάλειμμα 11 μηνών, επέστρεψε στον άνθρωπο με την οποίο έκανε τα πρώτα της βήματα.
Αυτός ο άνθρωπος- διάνοια κατά την ίδια- ήταν που τη βοήθησε να κρατηθεί για έναν ακόμη χρόνο, αποκαλύπτοντας πως έπειτα από το χάλκινο μετάλλιο πέρυσι στους Ολυμπιακούς αγώνες, σκέφτηκε σοβαρά να σταματήσει.
«Είναι ένας σοφός άνθρωπος. Δεν με πίεσε να γυρίσω στην προπόνηση. Με άκουσε. Και το Μάρτιο μου είπε να δοκιμάσουμε. Έτσι ξεκίνησαν όλα».
Το ήθελε από το 2009
«Η εποχή της Isinbaeva υπάρχει πάλι, ποτέ δεν τελείωσε! Είμαι η βασίλισσα του επί κοντώ, το στέμμα είναι δικό μου!», έλεγε γελώντας. Πόσο καιρό ονειρευόταν να έρθει η στιγμή που θα το ξεστομίσει και πάλι αυτό. Από το 2009, όπως παραδέχθηκε, το είχε στο μυαλό της.
Τη στιγμή που έζησε το βράδυ της Τρίτης την ονειρευόταν από το 2009 όπως παραδέχθηκε η Isinbaeva. «Από τότε που έχασα τον παγκόσμιο τίτλο μου. Και είμαι υπερήφανη που ξεπέρασα όλες τις δυσκολίες για να τα καταφέρω. Πριν από το 2009, δεν είχα αντιμετωπίσει προβλήματα, ήττες. Όλα ήταν εύκολα για εμένα. Αλλά από το 2009 έχασα τα πάντα. Και βέβαια με πόνεσε. Σκεφτόμουν να σταματήσω γιατί πίστευα ότι μπορώ να πηδήξω ψηλά πλέον», λέει.
Και τότε βέβαια καθοριστικό ρόλο έπαιξε ο Trofimov, που άνοιξε πάλι την αγκαλιά του για την «τσαρίνα». «Μην τα παρατάς. Πιστεύω σε εσένα. Σύντομα θα γυρίσεις στην κορυφή», της έλεγε. Και πόσο δίκιο είχε.
Το μωρό και το Ρίο
Μετά από τον τελικό διευκρίνισε για μία ακόμη φορά πως το αντίο δεν είναι οριστικό. «Είναι ένα γυναικείο διάλειμμα 18 μηνών. Εννέα για την εγκυμοσύνη και 9 για να μείνω με το μωρό. Θα επιστρέψω για το Ρίο, με την προϋπόθεση ότι θα είμαι ικανή για ψηλά άλματα», είπε και πρόσθεσε χαριτωμένα πως για το 2014 σκοπεύει απλά να περιφέρεται και να περπατάει σαν… πιγκουίνος κατά την εγκυμοσύνη της.
Πριν από αυτό βέβαια, είχε προγραμματίσει δύο ακόμη μίτινγκ για τη σεζόν. Παραδέχθηκε όμως πως πλέον δεν γνωρίζει αν θα πάρει μέρος, εξαιτίας της συναισθηματικής φόρτισης έπειτα από αυτή τη βραδιά. Αλλά υποσχέθηκε ότι αν αγωνιστεί, θα επιχειρήσει και πάλι να καταρρίψει το παγκόσμιο ρεκόρ.
Μην σταματάς!
Την ίδια ώρα, οι Ρώσοι… πέφτουν στα υπέροχα πόδια της για να την πείσουν να μην σταματήσει. «Συνέχισε Yelena, είσαι υπέροχη!», έγραφε η Sovietsky Sport daily. «Έκανε εκατομμύρια Ρώσους ευτυχισμένους», έλεγε η Sport Express daily εκφράζοντας επίσης την ευχή να μην αποσυρθεί η «τσαρίνα».
Λεμπέντεβα: Δεν το πίστευα!
Πέντε ημέρες πέρασαν προκειμένου να «ξυπνήσει» το Λουζνίκι, να αποκτήσει παλμό, να θυμίσει στάδιο που γίνεται μεγάλη διοργάνωση. Κανείς δεν πίστευε πώς η Isinbaeva τους μάγεψε και τους μαγνήτισε. «Ποτέ δεν θα πίστευα ότι 50.000 άνθρωποι θα έρχονταν στο Λουζνίκι για να παρακολουθήσουν στίβο!», εξομολογήθηκε η φίλη της και Ολυμπιονίκης, Tatyana Lebedeva.
