Από τους πλέον χαρισματικούς αθλητές 800μ., ο Ρώσος Yuriy Borzakovskiy έχει μείνει στην ιστορία για την τακτική με το δυνατό του φίνις. Θυμίζοντας τον Wottle του 1972, ο Borzakovski πετύχαινε μεγάλες νίκες κι επιδόσεις.
Το ατομικό του το σημείωσε το 2001, στα 20 του χρόνια, με 1:42.47 κερδίζοντας τον αγώνα Golden League στις Βρυξέλλες (->video) ενώ η κορυφαία του στιγμή είναι αναμφίβολα η νίκη του στην Αθήνα το 2004, για την οποία κυρίως μίλησε πρόσφατα στο sports.ru και ακολουθεί η συνέντευξή του σε μετάφραση για το stivoz.gr από την Oξάνα Κορένεβα.
Νικητής στους Ολυμπιακούς στην Αθήνα, δύο αργυρά και δύο χάλκινα σε παγκόσμιο πρωτάθλημα, ένα χρυσό σε παγκόσμιο κλειστού και 2 σε ευρωπαϊκά κλειστού κι άλλο 1 σε ευρωπαϊκό ανοικτού. Επίσης στις αρχές της καριέρας του είχε κερδίσει ευρωπαϊκό εφήβων, ενώ είχε νίκη και σε 400μ, σε ευρωπαϊκό Νέων.
Ο δυναμικός τερματισμός του Yuriy Borzakovskiy στους Ολυμπιακούς Αγώνες: έτρεξε τελευταίος, αλλά κατάφερε να νικήσει. Λέει ότι μια αόρατη δύναμη τον έσπρωχνε μπροστά.
Οι Ολυμπιακοί Αγώνες του 2004 στην Αθήνα έφεραν ιστορικά μετάλλια στη Ρωσία: από την Yelena Isinbayeva, τον Alexander Povetkin, το διπλό των ανδρών στο κωπηλασία.
Αλλά ίσως η πιο εντυπωσιακή και συναισθηματική νίκη ήταν με τον Yuriy Borzakovskiy στα 800 μέτρα. Μέχρι τώρα, για τη Ρωσία είναι ο μόνος Ολυμπιακός τίτλος σε δρομικά αγωνίσματα ανδρών.
Όμως έχει μια όμορφη ιστορία.
Μπήκε στον τελικό στο Sydney 2000, αλλά δεν εμφανίστηκε στην προθέρμανση και απέτυχε. Ο Borzakovsky έφτασε στο επίπεδο των ελίτ στην ηλικία των 19 ετών – ακριβώς στην ώρα των Αγώνων του 2000. Στο Sydney, προκρίθηκε στους τελικούς, αλλά τερμάτισε έβδομος.
Σύμφωνα με τον ίδιο τον Yuriy, τότε τον απογοήτευσε η πειθαρχία: στην παραμονή της έναρξης, έκανε μια 8ωρη βόλτα στην πόλη και εξαντλήθηκε σοβαρά. Και καθυστέρησε για προθέρμανση πριν από τους τελικούς, και για αυτό το λόγο τσακώθηκε με τον προπονητή Vyacheslav Evstratov.
Σε αυτόν τον καυγά o Borzakovskiy επίσης εξαγριώθηκε με τον προπονητή του, αλλά μετά από έναν αποτυχημένο αγώνα, συνειδητοποίησε ότι δεν είχε δίκαιο.
Μετά το γυρισμό από το Sydney, ο Yuriy μαζί με τον Evstratov ανέπτυξαν ένα λεπτομερή σχέδιο για την προετοιμασία στους επόμενους αγώνες, τον οποίο ο Borzakovskiy ακολουθούσε αυστηρά. Αυτό οδήγησε αμέσως στα αποτελέσματα: χρυσός στο Παγκόσμιο του 2001 και ασημένιο στο Ευρωπαικό στη σκυτάλη 4×400μ.
Ο Borzakovskiy πλησίασε το Παγκόσμιο του 2003 στο Παρίσι όντας σε μεγάλη ετοιμότητα, κάτι που όμως είχε κακή επίδραση στην τακτική.
Ο Yuriy διακρίθηκε για ένα διαφορετικό στυλ που δεν ήταν τυπικό για τους δρομείς μεσαίας απόστασης: κατά κανόνα, κρατούσε το ρυθμό από την αρχή, επιταχύνοντας μόνο στα τελευταία μέτρα – ανεξάρτητα από το πώς συμπεριφέρονταν οι αντίπαλοί του. Εξαιτίας αυτού, φαινόταν συχνά ότι ο Borzakovskiy ήταν απελπιστικά πίσω, αλλά στη μέση της κούρσας οι αντίπαλοι άρχιζαν να επιβραδύνουν ενώ ο Yuriy αύξανε την ταχύτητα.
Την ίδια τακτική ήθελε να κρατήσει στο Παγκόσμιο του 2003, αλλά μια υπερβολική επιθυμία τον εμπόδισε. Στα τελευταία 220 μέτρα ο Wilson Kipketer επιτάχυνε απότομα – και ο Borzakovsky, σπάζοντας το σχέδιο, ξεκίνησε να τον κυνηγάει. Ως αποτέλεσμα, δεν έμεινε αρκετή δύναμη μέχρι το τερματισμό – προσπέρασε τον Κipketer, αλλά έχασε 2 εκατοστά από τον Αλγερινό Jabir Said-Guerni.
Το να κερδίσει το ασημένιο μετάλλιο ήταν επίσης πολύ σημαντικό (στο παρελθόν, ούτε οι Σοβιετικοί ούτε οι Ρώσοι αθλητές δεν είχαν πάρει μετάλλια στα 800 μέτρα), αλλά ο Borzakovskiy υπέκυψε στα συναισθήματα και ξέχασε την τακτική – αλλά μήπως γι’ αυτό άξιζε να πάρει το χρυσό?
«Δεν κοιμήθηκα πριν τον τελικό του πρωταθλήματος, αλλά στο τέλος ένιωθα σαν να σπρώχνει μια μαγική δύναμη»
Στην Αθήνα, ο Yuriy απέφευγε τα προηγούμενα λάθη – θυμόταν τι έγινε στο Sydney. Δεν έβγαινε καν από το δωμάτιο και διατηρούσε αυστηρά το πρόγραμμα του: ύπνος, φαγητό, προπόνηση.
Μαζί με τον προπονητή του υπολόγισαν ένα σχέδιο. Γνωρίζοντας ότι την πέμπτη ημέρα της παραμονής του σε οποιαδήποτε χώρα, ο Yuriy εγκλιματίζεται. Γι’ αυτό το λόγο φτάσανε στην Ελλάδα 7 ημέρες πριν τον τελικό. Για να βρεθεί στο σωστό timing την ημέρα μεταξύ των ημιτελικών και των τελικών.
Τον προημιτελικό ο Borzakovsky κέρδισε χωρίς δυσκολία και χωρίς ιδιαίτερη ταχύτητα. Στον ημιτελικό ο ρυθμός ήταν διαφορετικός: ταχύτερος δύο δευτερόλεπτα, αλλά τερμάτισε δεύτερος. Τον νίκησε ο Kenyan Wilfred Bungei. Ήταν ο δεύτερος καλύτερος χρόνος και πέρασε στον τελικό.
Πριν το τελικό ο Borzakovskiy δεν κοιμήθηκε σχεδόν καθόλου – φύσαγε πολύ τη νύχτα, και εκτός αυτού, ήταν ανήσυχος. Ο ύπνος τον πήρε μόνο το πρωί: Ο Yuriy σκέφτηκε τον γιο του – και αμέσως αποκοιμήθηκε.
Μαζί με τον Evstratov, εξέτασαν δύο επιλογές τακτικής για τον τελικό: είτε μια αργή εκκίνηση και αλλαγή ταχύτητας στο τέλος, είτε μια ομαλή διαδρομή από την αρχή με μικρή επιτάχυνση στο τέλος. Επέλεξαν τη συνηθισμένη – τη δεύτερη επιλογή.
Μέχρι τα τρία τέταρτα της απόστασης ο Yuriy ήταν έβδομος-όγδοος, πολλές φορές και τελευταίος και κάποιες φορές είχε και μεγάλη απόσταση από τους μπροστινούς. Στα τελευταία 300 μέτρα οι προπορευόμενοι επιτάχυναν απότομα. Ο Borzakovskiy που είχε προλάβει να τους πλησιάσει λίγο πάλι ξεκίνησε να απομακρύνεται από αυτούς, μένοντας στην πέμπτη θέση.
Μπροστά είναι οι Kipketer, Mbulaeni Mulaudzi, Wilfred Bungei και ο Παγκόσμιος Πρωταθλητής του 2003 Djabir Said-Guerni. Τρέχει ακριβώς μπροστά από τον Borzakovsky και φαίνεται να τον εμποδίζει να τον προσπεράσει.
Δείτε πώς ο Borzakovsky θυμάται την κούρσα: «300 μέτρα πριν από τη γραμμή τερματισμού, ο Kipketer, ο Mulaudzi, ο Said-Guerney, καθώς και ο Κενυάτης Wilfred Bungei άλλαξαν απότομα την ταχύτητά τους, κάνοντας το ίδιο λάθος με μένα στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 2003. Δεν βιάστηκα να τους κυνηγήσω, αλλά άρχισα να αλλάζω τον ρυθμό σταδιακά. Ήμουν ακόμα πέμπτος. Στα τελευταία 120 μέτρα προσευχήθηκα στον Θεό και είπα : «Βοήθα με!». Έτρεχα, έτρεχα, και με περιφερειακή όραση είδα πώς άρχισαν να υστερούν. Υπήρχε η αίσθηση ότι κάποιος με πίεζε στην πλάτη στα τελευταία 30 μέτρα. Τα χέρια σηκώθηκαν αυτόματα όταν πέρασα τη γραμμή τερματισμού. Η συνειδητοποίηση του τι έκανα ήρθε μόνο ένα μήνα αργότερα».
Η νίκη του Borzakovskiy είναι ιστορική. Σε όλη την Ολυμπιακή ιστορία, ούτε σοβιετικοί ούτε Ρώσοι αθλητές έχουν κερδίσει 800 μέτρα. Πήραν μετάλλια μόνο δύο φορές. Στο Μόναχο-1972, ο Evgeny Arzhanov που βγήκε δεύτερος και στη Μόσχα-1980 ο Nikolay Kirov που κέρδισε το χάλκινο.
Όπως υπενθύμισε ο Borzakovky, τον υποδέχθηκαν στο αεροδρόμιο σαν τον Gagarin. Οι φίλοι του έκαναν μια έκπληξη και έφεραν μια λιμουζίνα. To κράτος του έδωσε 50 χιλιάδες δολάρια. Αργότερα, ο Πρόεδρος Vladimir Putin του έδωσε το βραβείο και παραδέχτηκε ότι παρακολούθησε τον αγώνα σε live μετάδοση.
Μετά τη νίκη στην Αθήνα 2004, ο Borzakovsky πήρε ακόμα ένα ασημένιο και δύο χάλκινα στα Παγκόσμια Πρωταθλήματα. Αλλά γενικά δεν είχε ξανά κερδίσει Ολυμπιακά και χρυσά μετάλλια (εκτός από το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα 2012). Ο Borzakovsky λέει ότι προετοιμάστηκε τέλεια για τους Αγώνες του 2008 στο Πεκίνο, αλλά δεν υπολόγισε σωστά την ημέρα που έφτασε στη χώρα (λόγω του εγκλιματισμού) και την ημέρα του ημιτελικού τερμάτισε τρίτος και δεν μπήκε τελικό.
Είχαν προγραμματισμό και για τους Ολυμπιακούς Αγώνες στο Λονδίνο 2012 και στο Ρίο το 2016, αλλά πρώτα εμφανίστηκαν οι τραυματισμοί, και στη συνέχεια έχασε τη ζωή του ο προπονητής του.
Το 2014 ο Borzakovsky σταμάτησε την καριέρα του και σε ένα χρόνο έγινε προπονητής της ρωσικής εθνικής ομάδας του στίβου – και ακόμα παραμένει.
Borzakovskiy – ο καλύτερος δρομέας στην ιστορία της Ρωσίας
- Διατηρεί ακόμα το ρωσικό ρεκόρ στα 800 μέτρα – 1.42.47, το οποίο πέτυχε το 2001. Τώρα είναι ο 12ος ταχύτερος δρομέας στον κόσμο (και 3ος για την Ευρώπη μετά τους W.Kipketer, Coe) σε αυτήν την απόσταση.
- Η νίκη του Borzakovskiy στην Αθήνα το 2004 είναι το μοναδικό χρυσό για τους άντρες μας, και όχι μόνο στα 800 μέτρα αλλά και γενικά στο τρέξιμο.
- Ο Yuriy έχει 4 μετάλλια στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα (2 ασημένια και 2 χάλκινα). Τόσα έχει και ο Sergey Shubenkov, αλλά έχει και ένα χρυσό (1-2-1).
Ο Borzakovskiy παραδέχτηκε: αναμένει ότι σύντομα το χρυσό του θα πάψει να είναι το μοναδικό για δρομείς από τη Ρωσία και ο Shubenkov θα αλλάξει την κατάσταση στους Αγώνες στο Tokyo.
Διαβάστε και:
- Η απομόνωση του Sergey Shubenkov
- Η Darya Klishina για τη μετανάστευση από Ρωσία σε ΗΠΑ
- Το κίνητρο και η ψυχολογική προετοιμασία της Lasitskene
