Ένας από τους κορυφαίους εμποδιστές στον κόσμο με πολλά μετάλλια σε ευρωπαικά και παγκόσμια, ο 30χρονος Ρώσσος Sergey Shubenkov, έδωσε συνέντευξη στην Anna Kozina για τη ρώσικη εφημερίδα “Rossiyskaya Gazeta”.
Ακολουθεί μεταφρασμένη για το stivoz.gr από την Οξάνα Κορένεβα.
Sergey, τώρα η πιο συχνή ερώτηση είναι πώς περνάτε στην απομόνωση;
Μένω στο σπίτι μου στο Barnaul. Θα ήθελα να πω ότι τίποτα δεν άλλαξε πολύ, αλλά δεν είναι ακριβώς έτσι. Αυτό που μου λείπει περισσότερο όμως είναι να πηγαίνω σε διάφορα πάρτι και εκδηλώσεις.
Πως προπονείστε; Στο διαμέρισμά σας;
Δεν έχουμε τόσα αυστηρά μέτρα όσο στην Μόσχα. Φυσικά καλύτερα να μένουμε σπίτι αλλά για προπόνηση και για τρέξιμο μου επιτρέπεται να βγαίνω που και που έξω. Πριν την πανδημία ήμουν στην προετοιμασία στο Sochi. Κανόνισα να έρθει και η οικογένειά μου αργότερα. Αλλά μετά η προετοιμασία ακυρώθηκε, και αναγκάστηκα να γυρίσω σπίτι.
Σε κάποια challenge τα οποία κάνουν οι αθλητές ή online-προπονήσεις παίρνετε μέρος;
Α ναι, μόλις πρόσφατα οργάνωσα μια πρωινή προπόνηση μαζί με τον χορηγό μου. Challenge και προπονήσεις από τους επαγγελματίες αθλητές είναι επίσης πολύ καλό θέμα! Έχει ενδιαφέρον να βλέπεις πως ο καθένας προσπαθεί να βρει λύσεις για να αθληθεί. Στην πραγματικότητα, ακριβώς αυτό μας ενώνει όλους σήμερα. Κανείς δεν βγαίνει από το σπίτι, αλλά με κάποιο τρόπο πρέπει να κινούμαστε.
Πέρυσι, στο Diamond League στο Rabat στο τερματισμό σας έριξε ο Τζαμαϊκανός Omar McLeod. Τραυματιστήκατε, βγήκατε εκτός προπονήσεις για μερικούς μήνες και τώρα πάλι η αναγκαστική “διακοπή”…
Δεν μπορώ να το ονομάσω “διακοπή’’. Αλλά είχαμε διάφορες καταστάσεις. Για παράδειγμα το 2016. Όταν υπήρχαν λίγες διοργανώσεις, όταν στους Ρώσους αθλητές δεν έδωσαν άδεια για τους Ολυμπιακούς Αγώνες, όταν δεν ήταν ξεκάθαρο πώς να κάνουμε προπονήσεις. Το 2019 πάλι τραυματίστηκα, μετά από εκείνο το περιστατικό. Έπρεπε να προσαρμοστώ. Τώρα είναι μια νέα κατάσταση και σε αυτές τις συνθήκες πρέπει να προσαρμοστείς.
Αλλά οι προηγούμενες ελευθερίες στην απομόνωση εκτιμούνται περισσότερο;
Στην πραγματικότητα, όσο με θυμάμαι, πάντα αισθανόμουν καλά στο σπίτι. Όταν ήμουν νέος και έβγαινα με διάφορα κορίτσια για βόλτα, είχα μεγάλες αμφιβολίες για τη λέξη «βόλτα». Δεν υπήρχε καθόλου δύναμη. Είχα μεγάλο φόρτο προπονήσεων. Γι’ αυτό ήθελα απλώς να κάτσω στο σπίτι και να χαλαρώσω. Έτσι έβγαινα μόνο με πολύ όμορφα κορίτσια, για τις οποίες μπορούσα και να αντέξω. Τώρα έχω έναν μικρό γιο, όμορφη γυναίκα και νιώθω καλά στο σπίτι. Πάντα έχουμε τι να κάνουμε. Δεν υπάρχουν περιπτώσεις που να κάθομαι και να βαριέμαι ή να νιώθω πως δεν με χωράει ο τόπος. Οπότε η ζωή μου δεν διαφέρει και πολύ από την καραντίνα. Να πηγαίνεις στο σουπερμάρκετ ή να παραγγείλεις φαγητό, να κάνεις μερικές οικιακές δουλειές, να μιλήσεις με φίλους στο διαδίκτυο, να κάνεις μία ή δύο προπονήσεις την ημέρα.
Πείτε μας για την συνεργασία σας με τον προπονητή Sergei Klevtsov. Εδώ και πολλά χρόνια τρέχετε σε οργανώσεις υψηλού επιπέδου. Ακόμα και μετά τον τραυματισμό καταφέρατε να κερδίσετε το ασημένιο μετάλλιο στο Παγκόσμιο στη Doha. Πως;
Είναι δύσκολο το εξηγήσω με δύο λόγια. Αυτή είναι μια μεγάλη δεξιότητα του προπονητή μου. Ασκούσε την τεχνική του για πάνω από 20 χρόνια. Γιατί δουλεύει; Επειδή είναι ένα σύστημα. Γνωρίζουμε ξεκάθαρα ποιες φυσικές ικανότητες χρειάζονται για να τρέξουμε γρήγορα τα εμπόδια, ξέρουμε τι ακριβώς χρειάζομαι εγώ: τι πρέπει να διορθώσω, σε τι να επικεντρωθώ περισσότερο και άλλες φορές σε τι δεν πρέπει να δώσω μεγάλη σημασία. Μέσα σε τόσα χρόνια εμπειρίας μου στον αθλητισμό, καταλαβαίνω τι και γιατί το κάνω. Ξέρω καλά τα κίνητρά μου. Ποτέ δεν θα χάνω τις προπονήσεις μου, δεν θα τεμπελιάζω και δεν θα με λυπάμαι.
Τώρα είστε 29. Τι είναι η μακροζωία για σας στον αθλητισμό;
Και ποιος να ξέρει τι θα γίνει με μένα στο μέλλον. Αλλά υπάρχουν παραδείγματα μπροστά στα μάτια μου. Οι άνθρωποι στα 38 κέρδιζαν Ολυμπιακά μετάλλια. Γνωρίζω έναν άντρα που είναι 44 ετών. Sprinter από το Saint Kitts &Nevis, o Kim Collins. Όλοι τον γνωρίζουν στον κόσμο του αθλητισμού. Πολύ φωτεινός χαρακτήρας. Έτρεξε 60 μέτρα με ατομικό ρεκόρ το 2015, όταν ήταν 39 ετών. Φανταστείτε, ένα άτομο έφτασε στην κορυφή σε αυτήν την ηλικία.
Έχετε πολύ χρόνο για να βελτιώσετε τις ικανότητές σας…
Και αυτή είναι επίσης η αξία του Κlevtsov. Με οδήγησε σε παιδικά, νεανικά αθλήματα, έτσι ώστε να μην χάνουμε καμία ικανότητα, κρατήσαμε όλα όσα χρειαζόμασταν για να το δείξουμε την κατάλληλη στιγμή. Σε εκείνες τις ηλικίες δεν είχα κερδίσει τίποτα μεγάλο, κανένα παγκόσμιο πρωτάθλημα. Ακόμα και σε όλα τα ρωσικά τουρνουά σπάνια κέρδιζα. Αλλά όταν όλοι μεγάλωσαν, τότε αποδείχτηκε ότι εγώ έχω τις δεξιότητες με τις οποίες μπορώ να τρέχω και έγινε πιο σαφές πώς να προπονούμαι. Και τώρα είμαι εδώ. Ο προπονητής μου σκέφτηκε και έφτιαξε ένα σύστημα και ακόμα συνεχίζει να δοκιμάζει κάτι νέο.
Αυτό συνέβη όταν τέσσερις φορές τη σεζόν έτρεξες κάτω από 13 δευτερόλεπτα στα 110 μέτρα με εμπόδια;
Την πρώτη φορά που έτρεξα κάτω από 13 δευτερόλεπτα ήταν στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα του 2015 στο Πεκίνο, όπου κέρδισα το «χρυσό». Είναι τόσο μεγάλο ψυχολογικό και συμβολικό όριο, το οποίο είναι ωραία να το ξεπερνάς. Και το 2018, έτρεξα ακόμα πιο γρήγορα 12.98. Η σειρά ήταν ως εξής: 12.99 – 12.92 – 12.95 – 12.97. Για μένα αυτό ήταν μια επιπλέον επιβεβαίωση ότι ο προπονητής μου ξέρει πολύ καλά τι κάνει. Ξέρει τι χρειάζομαι. Και κανείς άλλος δεν μπορεί να το κάνει καλύτερα.
Έχετε ένα «Elite club κάτω από 13 δευτερόλεπτα» στους εμποδιστές;
Εικονικά! Δεν παίρνουμε και κάποιο βραβείο επιπλέον (γελάει). Για παράδειγμα υπάρχει ένας κάτοχος Παγκόσμιου ρεκόρ ο Aries Merritt, o οποίος έτρεχε τρομερά και κέρδισε τα πάντα το 2012. Και τώρα δεν μπορεί καν να αγγίξει το ρεκόρ του 12.80, ούτε να πλησιάσει σε αυτά τα δευτερόλεπτα. Κάθε χρονιά είναι διαφορετική. Είναι δύσκολο να προβλέψουμε τι θα συμβεί με τον έναν ή τον άλλον πρωταθλητή. Μπορεί ο 22χρονος Αμερικανός φοιτητής Grant Holloway, ο οποίος κέρδισε το Παγκόσμιο του 2019, να θέλει να σπουδάσει. Θα παρατήσει τις προπονήσεις και δεν θα μπορέσει να τρέξει γρήγορα. Και αυτά συμβαίνουν. Όλοι άνθρωποι είναι διαφορετικοί όπως και η μοίρα του καθενός. Αυτό το «Elite club» είναι τέλειο. Αλλά τα δευτερόλεπτα πρέπει να φέρνουν μετάλλια. Νομίζω ότι τους μισούς ανθρώπους από αυτήν τη λίστα, ακόμη και εγώ δεν τους γνωρίζω. Κάπου κάποιος κάποτε κάποια στιγμή κάτι κατάφερε να κάνει. Και για ποιο λόγο να υπάρχουν αυτά τα αποτελέσματα; Καλύτερα να κερδίσεις κάτι.
Όταν στην εκκίνηση είναι 7-8 άτομα, η κύρια προσοχή συνήθως επικεντρώνεται μόνο σε δύο από αυτούς επειδή έχουν μονομαχία. Έχετε τέτοιου είδους αντιπάλους;
Εμφανές παράδειγμα έγινε πέρυσι με τον ίδιον τον Omar McLeod, ο οποίος δεν συμπεριφέρεται πολύ καλά στο διάδρομο. Το 2018, στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα, ανταγωνιζόμουν με τον Ισπανό Orlando Οrtega και τον Γάλλο Pascal Martinot – Lagarde. Με τον Pascal συναντηθήκαμε για πρώτη φορά το 2009 στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα στην κατηγορία Junior πριν από δέκα χρόνια. Και με τον Οrtega τρέχαμε επίσης στην κατηγορία Junior, όταν εκείνος ακόμα έτρεχε για την Κούβα. Ακόμα ανταγωνιζόμαστε. Οι ίδιοι άνθρωποι ανέβηκαν στο βάθρο στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα στη Ντόχα.
Η κατάσταση με την αναβολή διεξαγωγής των Ολυμπιακών Αγώνων όπως και του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος, μπορεί να επηρεάσει αρνητικά τα αποτελέσματα, λόγω της αλληλουχίας τους;
Δεν ξέρω ακριβώς. Δεν έχω κάποιους συγκεκριμένους τετραετείς κύκλους. Συγκεντρωνόμαστε για την τρέχουσα σεζόν, και για την επόμενη λαμβάνουμε υπόψη μας. Η κυκλικότητα των αγώνων υπήρχε παλιότερα. Ευρωπαϊκό, Παγκόσμιο Πρωτάθλημα, Ολυμπιακοί Αγώνες και 1 χρόνος ανάπαυσης. Δεν υπήρχαν τόσες πολλές διοργανώσεις. Στη συνέχεια, το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα άρχισε να γίνεται μία φορά κάθε δύο χρόνια, όπως και το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα. Αλλά εάν οι Ολυμπιακοί Αγώνες τελικά θα γίνονταν φέτος, θα ήταν σίγουρα πολύ στενάχωροι.
Μπορούμε να πούμε ότι στην περίπτωση του ρωσικού αθλητισμού, η μεταφορά των Ολυμπιακών Αγώνων είναι ευλογία. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, μπορείτε να λύσετε όλα τα ζητήματα όπως η επαναφορά της ομοσπονδίας μας στο World Athletics;
Ίσως να είναι και έτσι. Αν και, σε σχέση με αυτές τις αλλαγές, η World Athletics ασχολείται περισσότερο με την διαμόρφωση του ημερολογίου. Προφανώς, δεν σκέφτονται εμάς. Για να λυθούν τα ζητήματα, πρέπει πραγματικά να τα λύνεις. Η ομοσπονδία μας κάνει επίσης ό,τι μπορεί. Αλλά με την απομακρυσμένη εργασία, δεν είναι όλα ξεκάθαρα.
Πρόσφατα, η VFLA (Russian Athletics Federation) ενέκρινε τη σύνθεση της επιτροπής αθλητών. Η Elena Isinbaeva εξελέγη πρόεδρος. Όμως εσείς, η Maria Lasitskene και η Angelina Sidorova δεν πήρατε μέρος στις εκλογές. Αν και ακριβώς εσείς προωθήσατε αυτήν τη δομή, πήγατε να συναντηθείτε με εκπροσώπους της WA. Δεν είναι κρίμα για τις προσπάθειές σας;
Όχι, όχι καθόλου. Από τη μία πλευρά, θα έχει ενδιαφέρον να συμμετάσχεις σε όλα, γιατί είναι μια νέα εμπειρία. Δεν είχε ξανά συμβεί να ενεργήσουμε τόσο ομαδικά και τόσο ενεργά που πήγαμε ακόμη και στο Μονακό, να συναντήσουμε τον επικεφαλή του World Athletics. Ως αποτέλεσμα, η δραστηριότητά μας δεν άρεσε στη ίδια την οργάνωση VFLA. Είναι πολύ δύσκολο να σχολιάσω. Η επιτροπή επιλέχτηκε – καλώς. Δεν είμαι εκεί για συγκεκριμένους λόγους. Γενικά σέβομαι τον εαυτό μου και αν δεν θέλουν να με ακούνε, τότε δεν θα συμμετάσχω σε αυτό.
Στην γενική σας δήλωση, γράψατε ότι θα συνεχίσετε να παλεύετε για τα δικαιώματα των αθλητών. Πώς; Απλώς εκφράζοντας τη γνώμη σας δημόσια για συγκριμένα προβλήματα;
Παραμένουμε αθλητές υψηλού επιπέδου. Και από αυτή τη θέση μπορούμε να εκφράζουμε τη γνώμη μας. Στο πλαίσιο της προηγούμενης επιτροπής, ενεργήσαμε με τον ίδιο τρόπο. Συζητήσαμε και κάναμε κοινή δήλωση. Στην ουσία δεν αλλάζει τίποτα.
Κάποτε είπατε ότι η επικοινωνία με την ηγεσία και η παρέμβαση στα προβλήματα δεν είναι εύκολη για εσάς. Ο στόχος σας είναι να προπονήστε. Πώς βρίσκετε την χρυσή τομή στο να βοηθάτε και να κάνετε κυρίως αυτό που αγαπάτε;
Είναι πάντα μια λεπτή γραμμή. Κατά τη γνώμη μου, αν είναι όλα καλά, ο αθλητής θα είναι σιωπηλός. Όταν πρέπει να πάρει μπρος το κάνει. Εδώ στο Barnaul είχαμε μια αίθουσα – αν και παλιά, αλλά υπήρχε. Και ξαφνικά δεν υπάρχει. Γινόταν κάποια εργασία σε εξέλιξη για την επαναφορά του VFLA και στη συνέχεια όλα σταμάτησαν. Έγινε σαφές ότι δεν μπορούσαμε πλέον να το ανεχόμαστε. Φωνάξαμε λίγο, τραβήξαμε προσοχή, κάναμε μια δήλωση, και πήγαμε για συνέντευξη. Και η συνέχεια είναι δουλεία άλλον . Εμείς πρέπει να συνεχίζουμε να κάνουμε προπόνηση.
Στην αρχή της συνομιλίας μας, είπατε ότι δεν έχετε προβλήματα με τα κίνητρα. Τι σας κάνει να προχωράτε – το Ολυμπιακό μετάλλιο;
Γιατί μετάλλιο; Μόνο χρυσό! Ακόμα δεν έχω κανένα Ολυμπιακό μετάλλιο, αλλά θέλω να το κερδίσω. Έχω κερδίσει ήδη όλα τα υπόλοιπα – το Παγκόσμιο, το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα, τον τελικό και στην γενική κατάταξη του Diamond League. Απομένει μόνο μια σημαντική νίκη.
