Ο Mo Farah γεννημένος το 1983 στη Σομαλία, πρόσφυγας στο Τζιμπουτί κι από τα 8 του μεγαλωμένος στην Αγγλία -και οπαδός της Arsenal- είναι από τους κορυφαίους αθλητές της γενιάς αυτής. Έχοντας δυο νταμπλ σε Ολυμπιακούς Αγώνες και άλλα 6 χρυσά σε παγκόσμια πρωταθλήματα και πολλές ακόμα διακρίσεις αλλά και ρεκόρ Ευρώπης σε αγωνίσματα από τα 1500μ. μέχρι τον Μαραθώνιο αποτελεί πάντα κεντρικό πρόσωπο στου αγώνες. Η πολύ καλή τακτική του, η στιγμή του “και φεύγει ο Μο Φάρα” όπως ακουγόταν στις περιγραφές, οι κοινοί χαρακτηριστικοί πανηγυρισμοί με τον Bolt, έχουν γράψει ιστορία.
Είχε δηλώσει προ διετίας πως σταματάει τους αγώνες εντός Σταδίου και θα συνέχιζε στο δρόμο. Οι επιδόσεις του κι εκεί καλές, αλλά όχι ίσως αυτό που θα περίμενε ο ίδιος και ο κόσμος. Ο Farah που είχε ταυτιστεί με το Oregon Project και είχε και κάποια θέματα λόγω ρωσικών δημοσιευμάτων για το βιολογικό διαβατήριο αλλά κυρίως Salazar από τον οποίο έφυγε (ενώ το project σταμάτησε μετά λόγω εμπλοκής Salazar με θέματα doping) επανέρχεται εντός Σταδίου θέτοντας πρόκληση και στόχο τα 10.000μ στο Tokyo.
Ακολουθεί μεταφρασμένη η συνέντευξη στο Athletics Weekly.
Ο 10 φορές πρωταθλητής σε παγκόσμιο επίπεδο μοιράζεται μια εικόνα για τη ζωή του κατά το lockdown, καθώς επικεντρώνεται στην υπεράσπιση του Ολυμπιακού τίτλου των 10.000 μέτρων το 2021.
Καθώς ο Sir Mo Farah ετοιμάζει τον διάδρομο για άλλη μια προπόνηση στο σπίτι, τα βραβεία που τον περιβάλλουν, διακοσμώντας τους τοίχους του δωματίου του (man cave), παρέχουν μια οπτική υπενθύμιση της σημαντικής επιτυχίας του στον αθλητισμό.
Όχι ότι η Farah χρειάζεται υπενθύμιση. Μπορεί ακόμα να το νιώσει. Τα συναισθήματα που βίωσε τρέχοντας γύρους στο Στάδιο, η έξαψη του ανταγωνισμού και η τακτική, του να είσαι δρομέας, φτάνοντας πρώτος στη γραμμή τερματισμού.
Η προπόνηση μπορεί να φαίνεται λίγο διαφορετική αυτή τη στιγμή και ο στόχος μπορεί να έχει μετατοπιστεί, αλλά ο στόχος του παραμένει ο ίδιος: να υπερασπιστεί τον Ολυμπιακό τίτλο των 10.000 μέτρων στο Tokyo. Αν όλα πάνε όπως τα προγραμματίζει για τους αναβληθέντες αγώνες το 2021, ο 10 φορές χρυσός σε παγκόσμιο επίπεδο θα έχει άλλο ένα μεγάλο βραβείο να κρεμάσει στο σπίτι του, το οποίο έχει γίνει το μέρος για όλη την προπόνησή του μετά το lockdown λόγω του κορωναϊού.
Με την πανδημία Covid-19 να προκαλεί τόση αβεβαιότητα, ο τρέχων στόχος – υπό την καθοδήγηση του προπονητή του, Gary Lough – είναι να κρατηθεί σε ρυθμό.
«Μιλούσα με τον προπονητή μου Gary και προφανώς έχει πολλά σχέδια για μένα», λέει ο Farah, μιλώντας αποκλειστικά στον AW από το σπίτι του στο Surrey. “Νομίζω ότι το σημαντικό πράγμα για όλους μας, είναι απλώς να συνεχίσουμε να διατηρούμαστε, γιατί δεν είμαστε καν σίγουροι τι συμβαίνει.
«Εάν για παράδειγμα, αυτόν τον καιρό έμενα για λίγο εντελώς εκτός προπονήσεων, οταν θα άρχιζα να προπονούμαι πάλι θα ήταν πολύ δύσκολο. Αργότερα, θα μπορείς να χτίσεις πάνω σε αυτό, επειδή έχεις την υποδομή και τη βάση.
Δεν λέω ότι θα τρέχω 100+ μίλια την εβδομάδα. Κάνω ό,τι μπορώ. Κάποιες μέρες θα κάνω ένα τρέξιμο το βράδυ, μερικές μέρες αν νιώθω καλά θα τρέχω το πρωί, 10 μίλια ή 12 μίλια.»
Για πολλούς δρομείς, το να ξοδεύεις χρόνο στο διάδρομο είναι λίγο μπελάς, αλλά ο Farah είναι ένας μεγάλος fan. Με το lockdown να έχει εξελιχθεί με γοργούς ρυθμούς, ο 37χρονος φεύγει δύσκολα από το σπίτι του.
«Είμαι ένας από αυτούς τους ανθρώπους, είμαι περίεργος. Οι περισσότεροι άνθρωποι θέλουν να πάνε έξω και δεν αντέχουν τον διάδρομο. Αλλά μένα, μου αρέσει ο διάδρομος.
Όταν βρίσκομαι σε προπόνηση, προφανώς προπονούμαι με τους φίλους μου και είναι μια καλή ατμόσφαιρα, γελάς, πηγαίνεις για τρέξιμο και το κάνει πιο εύκολο. Αλλά μερικές φορές είναι πιο εύκολο για μένα να τρέχω στον διάδρομο.
Έτσι, όλα τα τρεξίματά μου, σχεδόν, ήταν στο διάδρομο. Έχω πάει στην (εικονική πλατφόρμα κατάρτισης) Zwift. Εάν οι συναθλητές σας είναι στα μέτρα σας, μπορείτε να κάνετε μια συνεδρία μαζί.»
«Οπότε ήταν εντάξει για μένα, δεν το βρήκα τόσο δύσκολο».
Το σπίτι του περιλαμβάνει τον διάδρομο και ένα μηχάνημα κωπηλασίας και πισίνα, καθώς και κάποιο εξοπλισμό ενδυνάμωσης και συντήρησης, όπως μια μπάρα, αλτήρες, ελβετική μπάλα και μια medicine ball.
«Το ονομάζω man cave (ανθρώπινη σπηλιά)» Η Φάρα λέει, περιγράφοντας τον χώρο προπόνησής του. «Ο λόγος είναι ότι όταν έμενα στις ΗΠΑ είχα ένα δωμάτιο γεμάτο από τα πράγματά μου και το ονόμαζα man cave.
«Πριν τον (γιό) Hussein, ήταν τα τρία κορίτσια και η γυναίκα μου. Αν ήθελα να παρακολουθήσω ποδόσφαιρο, θα πήγαινα στο δωμάτιό μου και θα το παρακολουθούσα και είχε έναν διάδρομο εκεί. Λοιπόν, έχω κάτι παρόμοιο εδώ. Τα παιδιά είναι πάντα εδώ εδώ, μερικές φορές κρέμονται ανάποδα από τον διάδρομο! “
Παρουσιάζοντας στοιχεία για κάποιες προπονήσεις του όταν ο διάδρομος είναι ελεύθερος από τα παιδιά, ο 4 φορές χρυσός ολυμπιονίκης ολυμπιονίκης λέει: «Έχω κάνει ένα τέμπο 6 μιλίων στο διάδρομο, που ήταν η πιο δύσκολη προπόνησή μου. Έκανα ένα τρέξιμο 6 μιλίων και στη συνέχεια μια προπόνηση λόφων. Έκανα 45 δευτερόλεπτα, τότε έπρεπε να κάνω τζόκινγκ ένα λεπτό, αλλά δεν μπορούσα να κάνω τζόκινγκ ένα λεπτό γιατί μέχρι τη στιγμή που θα έριχνε την ταχύτητα ο διάδρομος, είχε φτάσει το λεπτό. Γι ‘αυτό πατούσα στο πλάι, ξεκουραζόμουν για ένα λεπτό και το ξανάκανα 10 φορές.
«Έχω κάνει μεγάλη απόσταση εκεί, 15 μίλια», προσθέτει. “Το μεγαλύτερο που έχω κάνει ποτέ είναι 22 μίλια στον διάδρομο.”(σσ: 1 μίλι = 1609,34μ.)
Έχοντας ανακοινώσει την αποχώρησή του από την πίστα το 2017 για να επικεντρωθεί στο τρέξιμο του μαραθωνίου, ο Farah ανέστρεψε αυτή την απόφαση πέρυσι όταν το πάθος του για την δράση στην πίστα (ταρτάν) έγινε πολύ δύσκολο να αγνοηθεί.
Παρόλο που έσπασε το τότε ευρωπαϊκό ρεκόρ με τη μεγάλη νίκη του μαραθωνίου 2:05:11 στο Σικάγο το 2018 και εξασφάλισε την τρίτη και την πέμπτη θέση στο Λονδίνο, το γεγονός των 26,2 μιλίων δεν έδωσε στην Farah το ίδιο φήμη.
«Για να είμαι ειλικρινής, μερικές φορές λένε ότι πάντα πιστεύεις ότι «το γρασίδι είναι πιο πράσινο από την άλλη πλευρά», λέει ο 6 φορές παγκόσμιος πρωταθλητής, καθώς συζητά τη μετάβαση από πίστα σε δρόμο.
«Για μένα, όταν έχεις συνηθίσει να κερδίζεις, το κίνητρο δεν ήταν αρκετό εκεί μερικές φορές, επειδή το έχεις κάνει πολλές φορές. Όταν απομακρυνθείς από αυτό, τότε συνειδητοποιείς, μου λείπει αυτό».
«Απλά γνωρίζοντας πώς να κερδίσω αγώνες (πίστας), νομίζω ότι αυτό ήταν το κλειδί για μένα», προσθέτει. «Δεν ήμουν κάποιος που θα έβγαινε και θα έσπαζε επιδόσεις, παγκόσμια ρεκόρ. Ήμουν περισσότερο αγωνιστής.
Πηγαίνοντας στον μαραθώνιο, ήταν δύσκολο να το καταλάβεις. Έκανα μερικούς μαραθώνιους και ήμουν ευχαριστημένος με αυτό, έσπασα το βρετανικό ρεκόρ, έσπασα το ευρωπαϊκό ρεκόρ και ο καλύτερος μαραθώνιος για μένα ήταν να κερδίσω το Σικάγο, αλλά την ίδια στιγμή, ήταν κάτι διαφορετικό.
«Είναι κάτι που είχα συνηθίσει – να ξέρω πώς να αντιμετωπίσω τον αγώνα, να ξέρω πότε να ξεφύγω. Αυτό είναι το πράγμα που μου λείπει. Μου λείπει ο αγώνας. Μου λείπει να γελάω, να κάνω πλάκα, να κοιτάζω την κάμερα, να αστειεύομαι – είσαι σε καλή κατάσταση, παίζεις παιχνίδια μυαλού.
Στον μαραθώνιο, δεν συμβαίνει – μπορεί να “χτυπήσεις στον τοίχο”, ίσως όχι!»
Αν και η τρέχουσα κατάσταση του κορανοϊού είναι προκλητική με πολλούς τρόπους, ο Farah λέει ότι η καθυστέρηση του έτους που προκάλεσε στους Ολυμπιακούς Αγώνες μπορεί να λειτουργήσει υπέρ του καθώς του δίνει περισσότερο χρόνο για μετάβαση από τον μαραθώνιο πίσω στην πίστα.
«Πιθανώς, κατά την ειλικρινή μου γνώμη, δεν είναι κακό για μένα», παραδέχεται, «γιατί σου δίνει λίγο περισσότερο χρόνο για να προπονηθείς, να κάνεις περισσότερους αγώνες, γιατί θα είχα φύγει από τον μαραθώνιο και μετά το επόμενο έτος κατευθείαν στην πίστα. “
Αναγνωρίζει ότι θα είναι 38 ετών εάν διεξαχθούν οι Αγώνες όπως έχει προγραμματιστεί το επόμενο καλοκαίρι, αλλά προσθέτει: «Ως αθλητής, δεν μπορείς να παίρνει τίποτα για δεδομένο – πρέπει να φροντίσεις τον εαυτό σου, να μείνεις χωρίς τραυματισμό, να μείνεις συγκεντρωμένος.
«Προφανώς, δεν είμαι πια νέος. Παίρνεις ό,τι μπορείς από το καθετί. “
Το lockdown του δίνει επίσης πολύτιμο χρόνο για να περάσει με την οικογένειά του – τη σύζυγό του Τάνια, τις τρεις κόρες τους Rhianna, Aisha, Amani και τον γιό του Hussein.
«Δεν έχω ξοδέψει τόσο πολύ χρόνο μαζί τους και τώρα είμαι μαζί τους κάθε μέρα. Είναι πολύ ωραίο να έχουμε αυτό το χρόνο, όλοι μαζί», λέει ο Farah, που επέστρεψε στο σπίτι νωρίς από προπονητικό camp στην Αιθιοπία καθώς επιδεινώθηκε η κρίση του κοροναϊού.
«Δεν είναι ωραίο, προφανώς, με την κατάσταση που συμβαίνει, αλλά γελούσαμε αρκετά.
Είσαι συχνά μακριά. Έχουμε κάνει πολλές δραστηριότητες και κάναμε μερικές τρελές προκλήσεις όπου κουλουριαζόμαστε, κολυμπάμε, κάνουμε τους πιθήκους. Η ενεργοποίησή τους είναι σημαντική. Περιποιούμαστε τον κήπο περισσότερο. Αγοράσαμε μερικά λαχανικά για να προσπαθήσουν τα παιδιά να τα εντάξουν στην καλλιέργεια προϊόντων. Είμαστε τυχεροί που έχουμε χώρο στην πίσω αυλή μας, ώστε να μπορούμε να κάνουμε πράγματα με τα παιδιά».
Το αρχικό σχέδιο του Farah για το 2020 ήταν να αγωνιστεί στο The Vitality Big Half στο Λονδίνο τον Μάρτιο και να περάσει λίγο χρόνο στο σπίτι του στο Ηνωμένο Βασίλειο μετά το προπονητικό του camp στην Αιθιοπία πριν από ένα άλλο μπλοκ προπόνησης στις ΗΠΑ και να ετοιμαστεί για το Prefontaine Classic Diamond League στο Eugene κι ένα ολυμπιακό καλοκαίρι.
Ένας τραυματισμός στον Αχίλλειο έσβησε τις ελπίδες του στο Big Half και τώρα είναι ανοιχτόμυαλος όταν πρόκειται να ξαναρχίσει τους αγώνες του, με πιθανές φθινοπωρινές διοργανώσεις.
«Ίσως το Great North Run, εξαρτάται από το τι θα γίνει με τους ημιμαραθωνίους», λέει ο Farah που κέρδισε το Great North Run για έκτη φορά τον Σεπτέμβριο».
«Σίγουρα θα με δείτε να κάνω κάτι παρόμοιο με αυτό που είδατε στο παρελθόν. Να κάνω μερικούς αγώνες να γίνω δυνατός και fit και μετά από εκεί συνέχεια στην πίστα και για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Tokyo, ένας συνδυασμός διαφορετικών αγώνων.»
Θα μπορούσε να επηρεαστεί από έναν φθινοπωρινό μαραθώνιο; «Οχι. Δεν σκέφτομαι τους μαραθωνίους, για να είμαι ειλικρινής μαζί σας», απαντά. “Σκέφτομαι απλώς, Tokyo.”
Με αυτό, ο Farah επιστρέφει στον καθαρισμό του κήπου πριν από ένα βραδινό τρέξιμο, πίσω στον διάδρομο στην ανθρώπινη σπηλιά του, φυσικά.
