H Maria Lasitskene, παραθέτοντας και ορισμένες πρότερες δηλώσεις του προέδρου της ΔΟΕ Thomas Bach, απευθύνθηκε με έντονη κριτικη σε αυτόν με ανοικτή επιστολή της.
Μεταξύ των δηλώσεων του Bach ήταν ότι πρέπει να κρατήσουν τον Αθλητισμό μακριά από την πολιτική τάση.

Γενικότερα βέβαια οι γνώμες διίστανται και πλανάται το ερώτημα κατά πόσο και ποιοι προστατεύονται, κατά πόσο ο Αθλητισμός θα μπορούσε να ενώσει ή ποια στάση πρέπει τελικά να κρατηθεί και γιατί. Ιδίως ίσως σε ατομικά μη μαχητικά αθλήματα, θα ήταν πιο εφικτό – θα έπρεπε να υπάρχει συμμετοχή;

O Nelson Mandela κάποτε είχε πει: “Ο Αθλητισμός έχει τη δύναμη να αλλάξει τον κόσμο. Έχει τη δύναμη να εμπνέει, τη δύναμη να ενώνει τους ανθρώπους με έναν τρόπο που ελάχιστα το κάνουν. Μιλάει στους νέους σε μια γλώσσα που καταλαβαίνουν. Ο αθλητισμός μπορεί να δημιουργήσει ελπίδα, εκεί που κάποτε υπήρχε μόνο απόγνωση…”

Η επιστολή της Lasitskene:

“Κύριε Bach, με λένε Maria Lasitskene. Είμαι Ολυμπιονίκης του Τόκιο 2020 στο άλμα σε ύψος. Δεν είμαι σίγουρη αν με γνωρίζετε, γιατί με βάση τις πρόσφατες δηλώσεις και τις αποφάσεις σας, είστε ήδη πολύ πιο κοντά στην πολιτική και πιο μακριά από τους αθλητές και τον υψηλό Αθλητισμό γενικότερα. Θυμάμαι όμως πολύ καλά πώς κλείσατε το μάτι στο γεγονός ότι το σημερινό μέλος της ΔΟΕ Sebastian Coe δεν με άφησε στους Αγώνες του 2016 απλώς και μόνο επειδή γεννήθηκα στη Ρωσία. Από τα τελευταία 7 χρόνια, συνολικά, για περίπου 4 χρόνια δεν είχα την ευκαιρία να αγωνιστώ σε διεθνείς αγώνες, αν και ποτέ δεν υπήρξαν παράπονα εναντίον μου προσωπικά. Εκτός από ένα πράγμα… Η IAAF βγάζει ένα ατού από το μανίκι της με κάθε ευκαιρία με τη μορφή του ρωσικού διαβατηρίου μου. Και τους αφήνετε. Τώρα το ξανακάνουν, αλλά κατευθείαν με δική σας πρόταση.

Οι βασικές συναθλήτριές μου μου στο άλμα σε ύψος είναι κορίτσια από την Ουκρανία, και ακόμα δεν ξέρω τι να τους πω και πώς να τις κοιτάξω στα μάτια. Αυτοί, οι φίλοι και οι συγγενείς τους βιώνουν αυτό που κανένας άνθρωπος δεν πρέπει να βιώσει. Είμαι βέβαιη ότι αυτό δεν θα έπρεπε ποτέ να γίνει. Και κανένα στοιχείο δεν θα με πείσει για το αντίθετο. Αλλά δεν τα ξέρετε όλα αυτά, προτιμάτε να μην εμβαθύνετε στο τι σκέφτονται οι αθλητές που ζουν στη Ρωσία και πώς ζουν με αυτό που συμβαίνει στην Ουκρανία. Εάν ανησυχούσατε πραγματικά για την τύχη των αθλητών, δεν θα απαιτούσατε να μιλήσουν για αυτό το θέμα, αλλά θα προσπαθούσατε να ενώσετε τον κόσμο μέσω του Αθλητισμού. Αλλά επιλέξατε την πιο εύκολη λύση για εσάς: αφαιρείτε τους πάντες με βάση την ιθαγένεια.

Λέτε ότι απομακρύνατε τους Ρώσους λόγω ανησυχιών για την ασφάλειά μας, αλλά αυτό δεν είναι αλήθεια. Οι επιδόσεις των αθλητών τέννις σε όλο τον κόσμο το αποδεικνύουν για άλλη μια φορά. Οι οπαδοί αγαπάνε τους αθλητές όχι με εθνική βάση, αλλά βάσει αυτού που επιδεικνύουν στους αγώνες. Αν και, κατά τη γνώμη μου, είναι καιρός το Ολυμπιακό κίνημα και ο αθλητισμός γενικότερα να εγκαταλείψει τη χρήση εθνικών σημαιών και ύμνων σε όλα τα τουρνουά. Οποιαδήποτε απόφαση ληφθεί πρέπει να φέρει αποτελέσματα, αλλά αυτό που κάνατε δεν σταμάτησε τον πόλεμο, αλλά, αντίθετα, οδήγησε σε έναν νέο – κοντά στον αθλητισμό, που δεν είναι πλέον δυνατό να περιοριστεί.

Δεν έχω καμία αμφιβολία ότι δεν θα έχετε το θάρρος και την αξιοπρέπεια να αφαιρέσετε την τιμωρία από τους Ρώσους αθλητές. Άλλωστε, τότε θα πρέπει να παραδεχτείτε ότι όλους αυτούς τους μήνες παραβιάσατε τον καταστατικό της ΔΟΕ, και τα καταστατικά των διεθνών ομοσπονδιών έχουν μετατραπεί από πραγματικά έγγραφα σε άχρηστα χαρτιά. Αλλά σας ζητώ να σταματήσετε να μεταφέρετε την ευθύνη για ό,τι συμβαίνει στον αθλητικό κόσμο από τον εαυτό σας στη δήθεν «φροντίδα των Ρώσων αθλητών». Δεν ταιριάζει στον Πρόεδρο της ΔΟΕ να κάνει τέτοια πράγματα”

Προηγούμενο άρθροΡώμη: Γρήγορες κούρσες και εκπλήξεις
Επόμενο άρθροΗ ομάδα για το Oran

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ