Ξύπνησε όπως όλα τα προηγούμενα πρωινά στο Τάμπερε. Ντύθηκε και έφυγε για το στάδιο. Είχε δουλειά να κάνει. Να φωνάξει και να υποστηρίξει τους συναθλητές της. Όπως έκαναν και εκείνοι για την ίδια το βράδυ της Παρασκευής. Και έβαλαν κι εκείνοι το… χεράκι τους για να κάνει η Αναστασία Καρακατσάνη τον πιο γλυκό ύπνο της ζωής της. Αγκαλιά με το χάλκινο μετάλλιο του Ευρωπαϊκού πρωταθλήματος Νέων!
Αρκετές ώρες έπειτα από την κούρσα των 10.000 μ. στην οποία τερμάτισε τρίτη, η δρομέας που γυμνάζεται με τον Δημήτρη Σιούλα αδυνατεί να πιστέψει τι συνέβη το προηγούμενο βράδυ. «Δεν το έχω συνειδητοποιήσει ακόμη. Είναι ότι καλύτερο μπορούσα να κάνω. Τα παιδιά από την ομάδα με βοήθησαν να το καταλάβω λίγο. Μου έλεγαν «είσαι τρίτη στην Ευρώπη» συνέχεια!», λέει η Καρακατσάνη που είχε όλη την αποστολή στο πλευρό της και την ώρα της κούρσας.
«Και στον αγώνα με βοήθησε όλη η ομάδα. Οι αθλητές, οι υπεύθυνοι όλοι φώναζαν και είχα υποστήριξη σε όλες τις πλευρές του γηπέδου», λέει. Όσο για το τι έκανε μόλις τερμάτισε; Η επιτυχία έφερε πολλά δάκρυα! «Έκλαιγα συνεχώς! Ακόμη και την ώρα που μου έκανε μασάζ ο φυσιοθεραπευτής! Μέχρι την απονομή, δεν μπορούσα να σταματήσω τα δάκρυα», λέει η δρομέας που βέβαια από τη στιγμή που πήρε το μετάλλιο δεν το άφησε από τα χέρια της.
«Κοιμήθηκα αγκαλιά με το μετάλλιο. Ήταν ένας στόχος μου, αλλά μακρινός. Πώς να το αφήσω! Ξύπνησα το πρωί και δεν μπορούσα να το διανοηθώ ότι τα είχα καταφέρει. Ήθελε πολύ προσπάθεια, είχα την ένατη επίδοση αλλά τα κατάφερα. Και σε μία δύσκολη χρονιά, με αλλαγή προπονητή που δεν ξέρεις ποτέ αν θα σου ταιριάξει. Ευτυχώς δέσαμε σε τέτοιο βαθμό που νιώθω σαν να είμαι αθλήτριά του χρόνια», λέει για τη σχέση της με τον Σιούλα.
Όσο για την κούρσα, που ήταν η δεύτερη μόλις που κάνει στην απόσταση, παραδέχεται ότι ήταν πολύ πιο εύκολη από το ντεμπούτο της. «Τώρα ήξερα τι έπρεπε να κάνω και τι να αποφύγω. Για παράδειγμα, δεν μέτραγα τις στροφές όπως την πρώτη φορά. Μπήκα πολύ αγχωμένη στο στάδιο. Όμως μόλις δόθηκε η εκκίνηση για πρώτη φορά ήμουν τόσο συγκεντρωμένη. Δεν έκανα σπασμωδικές κινήσεις, σκεφτόμουν πολύ, δούλεψα πολύ το μυαλό μου και την τακτική σε αυτή την κούρσα».
Για τη συνέχεια, ακόμη δεν μπορεί να απαντήσει κάτι με βεβαιότητα. Το μόνο που ξέρει είναι ότι δεν θα τρέξει και στα 5.000 μ. στο Τάμπερε, όπου επίσης είχε δηλωθεί. «Ήταν μία κούρσα που ήθελα ως εναλλακτική σε περίπτωση που κάτι δεν πήγαινε καλά με τα 10.000 μέτρα. Τώρα όμως δεν νομίζω ότι υπάρχει τέτοιος λόγος. Και επιπλέον δεν προλαβαίνω να συνέλθω σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα».
Τα 10.000 μ. ήταν για εκείνη ένα στοίχημα για φέτος, καθώς ήξερε πως μπορούσε να διακριθεί σε αυτή τη διοργάνωση. Του χρόνου όμως λογικά θα επιστρέψει σε μικρότερες αποστάσεις. Όσο για το υπόλοιπο της σεζόν, θα περιμένει την απόφαση του Σιούλα. Άλλωστε, έχει κερδίσει το δικαίωμα να σκέφτεται άλλα πράγματα αυτή τη στιγμή.
«Για την υπόλοιπη σεζόν θα αποφασίσει ο προπονητής μου. Θέλω να σκεφτώ, αλλά δεν μπορώ! Νομίζω ότι δικαιούμαι 1-2 ημέρες να χαρώ το μετάλλιο και την επίδοση χωρίς να σκεφτώ τίποτα άλλο», λέει. Και βέβαια, μία τέτοια επιτυχία, αξίζει και ένα πάρτι.
«Δεν θα ήταν σωστό να το γιορτάσω τώρα, με τα υπόλοιπα παιδιά να αγωνίζονται. Περιμένω να τελειώσουν όλοι οι αθλητές τις προσπάθειές τους για να γιορτάσουμε όλοι μαζί, ίσως και με άλλα μετάλλια!», κατέληξε η Καρακατσάνη.
