Οι «πτήσεις» τους εδώ και χρόνια τις έχουν κάνει να ξεχωρίσουν, αρχικά σε ελληνικό επίπεδο, μετά εκτός των συνόρων. Τα κατορθώματά τους όμως το τελευταίο διάστημα ανάγκασαν ακόμη και τους…μη μυημένους στο στίβο να κοιτάξουν προς το μέρος τους.
Δεν είναι και λίγο πράγμα, δύο Ελληνίδες άλτριες να κυριαρχούν σε ένα αγώνισμα σε ευρωπαϊκό επίπεδο- και σε παγκόσμιο βέβαια γιατί δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι μόνο μία τις έχει ξεπεράσει φέτος- να μπαίνουν στην κορυφαία λίστα των καλύτερων αθλητριών όλων των εποχών και να φιγουράρουν σαν τα φαβορί για τα μετάλλια του επερχόμενου Ευρωπαϊκού πρωταθλήματος.
Νικόλ Κυριακοπούλου και Κατερίνα Στεφανίδη δεν θέλουν άλλες συστάσεις. Οι διαδοχικές καταρρίψεις του πανελληνίου ρεκόρ από εκείνες μιλούν από μόνες τους. Πώς ζουν όμως δύο «ιπτάμενα» κορίτσια; Οι ίδιες μας βάζουν στον κόσμο τους- που έχει έδρα στον Αγ. Κοσμά και το Φοίνιξ αντίστοιχα- μιλούν για τις σκέψεις τους, απαντώντας σε κοινές ερωτήσεις και… ανακρίνουν η μία την άλλη.
Περιέγραψε την καθημερινότητά σου
Κατερίνα: Κάθε πρωί όταν ξυπνήσω θα ετοιμαστώ όσο πιο γρήγορα μπορώ
και θα φάω ό,τι πρωινό μπορώ να φτιάξω πιο γρήγορα, ώστε να πάω στο γραφείο όσο πιο νωρίς μπορώ.
Από τη στιγμή που πάω στο γραφείο και αναλόγως την ημέρα, πηγαινοέρχομαι από μάθημα
(όπου διδάσκω ή παρακολουθώ η ίδια), σε μίτινγκ με καθηγητές ή άλλους φοιτητές για διάφορα project.
Όταν δεν είμαι σε μίτινγκ ή σε τάξη, είμαι στο γραφείο μου και είτε διαβάζω διάφορες δημοσιεύσεις,
είτε κάνω ανάλυση δεδομένων από πειράματα που έχουμε ήδη ”τρέξει”, είτε προγραμματίζω κάποιο καινούριο πείραμα.
Συνήθως φεύγω από το γραφείο κατά τις 4.30-5.00 το απόγευμα.
Μου παίρνει περίπου μισή ώρα να φτάσω στο μέρος που κάνω προπόνηση.
Εκεί αλλάζω ρούχα (τα ρούχα της προπόνησης τα έχω ετοιμάσει από το προηγούμενο βράδυ,
ώστε να τα έχω μαζί μου στο αυτοκίνητο.
Μετά από την προπόνηση, πάω στο σπίτι μου συνήθως στις 9 μ.μ.
Ετοιμάζω βραδινό και κάνω μπάνιο.
Πολλές φορές έχω να κάνω λίγο παραπάνω δουλειά σχετική με το πτυχίο μου,
αλλιώς συνήθως προσπαθώ να πάω για ύπνο όσο πιο νωρίς γίνεται.
Νικόλ: Εύκολο!!! Πρωϊνή προπόνηση για 3-4 ώρες, ή σχολή αν έχω εκείνη την ημέρα.
Τη σχολή την ξεκίνησα για να ξεχνιέμαι λίγο. Να ξεφεύγει το μυαλό μου.
Μαγείρεμα, λίγη τηλεόραση ή… υπνάκος το μεσημέρι.
Το απόγευμα έχω πάλι ένα τετράωρο προπόνησης
και μετά ίσως πάω για φαγητό με φίλους, αλλιώς ξεκούραση στο σπίτι.
Γενικά προσπαθώ να κοιμάμαι νωρίς, να χαλαρώσω μπροστά στην τηλεόραση,
αλλά κάποιες φορές δεν είναι εύκολο.
Ποια είναι η καλύτερη και ποια η χειρότερη στιγμή της ημέρας
Νικόλ: Η χειρότερη στιγμή είναι το πρωϊνό ξύπνημα (γέλια). Και η καλύτερη όταν τελειώνει η προπόνηση.
Η Κυριακοπούλου με τις αδερφές της
Κατερίνα: Η χειρότερη είναι σίγουρα το πρωί, όταν χτυπάει το ξυπνητήρι.
Δεν είμαι πρωινός τύπος, αλλά πρέπει να ξυπνάω νωρίς
για να προλάβω να κάνω ό,τι χρειάζεται για το πτυχίο μου
και να προλάβω να πάω προπόνηση.
Η καλύτερη στιγμή είναι αφού έχω φάει το βράδυ,
λίγο πριν κοιμηθώ, όπου βρίσκω λίγη ώρα να ηρεμήσω και να αδειάσω το μυαλό μου.
Η Στεφανίδη με το γκρουπ της
Όταν ένας αγώνας έχει πάει πολύ καλά ή πολύ στραβά…
Κατερίνα: Στην πρώτη περίπτωση δεν αλλάζει τίποτα.
Θεωρητικά είναι κάτι το αναμενόμενο. Όταν ένας αγώνας πάει στραβά, επίσης δεν αλλάζει κάτι.
Το ότι κάνω το διδακτορικό μου δίνει τη δυνατότητα να ηρεμήσω αν κάτι δεν πήγε καλά,
γνωρίζοντας ότι έχω πολλά άλλα πράγματα στη ζωή μου που πηγαίνουν καλά και ξέροντας ότι ένας αγώνας δεν είναι το τέλος του κόσμου.
Νικόλ: Φυσικά και χαίρομαι όταν πηγαίνω καλά…
Νιώθω ότι δικαιώνομαι για τους κόπους μου.
Αν πάλι κάτι δεν πάει καλά,
ψύχραιμα το συζητάμε με τον προπονητή μου, Μανώλη Καραγιάννη,
για να βρούμε τι έφταιξε για να το διορθώσουμε.
Σε σύγκριση με πριν από δέκα χρόνια…
Νικόλ: Έχω φυσικά ωριμάσει σαν άνθρωπος και σαν αθλήτρια.
Έχω περισσότερες αθλητικές εμπειρίες
και οι προσπάθειές μου είναι πιο αποτελεσματικές.
Κατερίνα: Τότε ήμουν 15 χρονών,
οπότε είναι λογικό να είμαι αρκετά πιο δυνατή και γρήγορη.
Τεχνικά νομίζω δεν έχω αλλάξει γιατί είχα πολύ καλές βάσεις
και πολύ σπανίως κάποιος προπονητής μου προσπάθησε να κάνει
κάποια μεγάλη αλλαγή.
Βέβαια οι μικρές αλλαγές είναι πολλές φορές και πιο δύσκολες.
Αλλά παρόλα αυτά τα τελευταία 2-3 χρόνια
αισθάνομαι πολύ πιο ώριμη σε σχέση με το αγώνισμα.
Υπάρχουν στιγμές που έχεις σκεφτεί να γυρίσεις στην/ φύγεις από την Ελλάδα;
Κατερίνα: Ναι σίγουρα.
Στην αρχή, όταν είχα πρωτοφύγει ήταν σίγουρα δύσκολα
μέχρι να προσαρμοστώ.
Και πολλές φορές όταν φεύγω το φθινόπωρο από την Ελλάδα,
δεν θέλω να φύγω.
Σίγουρα το έχω σκεφτεί πολλές φορές ότι θα ήθελα να γυρίσω,
αλλά το θα ήθελα και το τι λέει η λογική είναι πολύ διαφορετικά.
Νικόλ: Όχι, δεν θα μπορούσα να φύγω από την Ελλάδα.
Αγαπώ τη πατρίδα μου με τα καλά και τα κακά της.
.JPG)
Περιέγραψε τον εαυτό σου με τρεις λέξεις
Νικόλ: Πεισματάρα, υπομονετική, αισιόδοξη
Κατερίνα: Πεισματάρα, πολυάσχολη, ξένοιαστη
Σε έναν αγώνα πάντα…
Κατερίνα: Θέλω να περνάω καλά και να το διασκεδάζω
Νικόλ: Θέλω να κερδίζω
Σε έναν αγώνα ποτέ…
Νικόλ: Δεν αγχώνομαι
Κατερίνα: Δεν ανησυχώ για το τι κάνουν οι άλλες αθλήτριες
Στο Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα θα είμαι ευτυχισμένη αν…
Κατερίνα: Πετύχω μία επίδοση κοντά ή και καλύτερη από την καλύτερη φετινή μου επίδοση
Νικόλ: Πετύχω τον στόχο μου!!!
Η Κατερίνα ρωτά την Νικόλ
– Τι πιστεύεις ότι άλλαξε, προπονητικά ή γενικότερα, το 2008 όταν ανέβασες το ρεκόρ σου σχεδόν κατά μισό μέτρο;
Τα πάντα άλλαξαν, όχι κάτι συγκεκριμένο.
– Πού βλέπεις τον εαυτό σου σε 10 χρόνια από τώρα, επαγγελματικά και γενικότερα;
Επαγγελματικά δεν ξέρω. Δεν έχω αποφασίσει ακόμη. Θα ήθελα να παραμείνω στο χώρο, αλλά ψάχνω να βρω τον τρόπο. Σε προσωπικό επίπεδο, με βλέπω με μία μεγάλη οικογένεια, με πολλά παιδάκια!
– Τι συμβουλή θα έδινες σε ένα κοριτσάκι που μόλις ξεκίνησε να κάνει επί κοντώ;
Ανάλογα την ηλικία στην οποία βρίσκεται. Γενικά, θα της έλεγα ό,τι κάνει να το διασκεδάζει και να περνά καλά. Δεν χρειάζεται ένα μικρό παιδί να γίνει… στρατιωτάκι. Πρέπει να δει χαλαρά την προπόνηση και αν περνά καλά, όλα θα πάνε όπως πρέπει.
Η Νικόλ ρωτά την Κατερίνα
– Μπέργκερ ή σουβλάκι;
Σουβλάκι.
– Έχεις κάποιο γούρι;
Όχι δεν έχω, δεν είχα ποτέ μου.
– Ποιο είναι το αγαπημένο σου μέρος για διακοπές;
Από τα μέρη που έχω ήδη επισκεφθεί, θα έλεγα η νότια Καλιφόρνια- Σαν Ντιέγκο, Λος Άντζελες. Από μέρη που δεν έχω επισκεφθεί, πιστεύω ότι πιο πολύ από οτιδήποτε άλλο θα μου άρεσε ένα τροπικό νησί, Σεϊχέλες, Μαλδίβες κτλ.
Ρούλα Βλασσοπούλου
