Η ώθηση-απογείωση στο επί κοντώ (Μέρος 1ο)
O βετεράνος παρατηρητής του επί κοντώ David Bussabarger συνεχίζει να είναι σκεπτικός σχετικά με το μοντέλο της «ελεύθερης» απογείωσης (free takeoff) του Petrov. Το ακόλουθο κείμενο έχει προσαρμοσθεί από το υπό έκδοση βιβλίο για το επί κοντώ των Bussabarger και Bruce Caldwell.
ΤΟΥ DAVID BUSSABARGER
Περιοδικό TRACK COACH 2016 Τεύχος 6881
ΕΙΣΑΓΩΓΗ
Το έναυσμα για το άρθρο αυτό που αποτελεί και μέρος του βιβλίου μου για το επί κοντώ (με δεύτερο συγγραφέα τον Bruce Caldwell) είναι να αμφισβητήσει το λεγόμενο μοντέλο της ελεύθερης απογείωσης (free takeoff) και γενικότερα το μοντέλο που αναπτύχθηκε από την Ουκρανό προπονητή Vitaly Petrov. Το μοντέλο Petrov και ιδιαίτερα η ιδέα της ελεύθερης απογείωσης, όταν είχε αρχικά προταθεί, ήταν απλώς μια υπόθεση χωρίς βάση σε πραγματικά δεδομένα. Ο Petrov πίστευε / πιστεύει ότι οι επικοντιστές με τα σύγχρονα κοντάρια θα πρέπει να απογειώνονται όπως στο παρελθόν οι αθλητές με τα άκαμπτα κοντάρια (ιδιαίτερα ο Warmerdam). Δηλαδή, ο σύγχρονος επικοντιστής πρέπει να απογειώνεται “έξω” και κατά τη στιγμή της απογείωσης να δίνει έμφαση στην κάθετη κίνηση του άλματος ώστε να παράγει περιστροφή πάνω από το ύψος του ώμου στο κοντάρι για να το φέρει στην κατακόρυφο. Ταυτόχρονα ο επικοντιστής πρέπει να αποφεύγει την κάμψη του κονταριού μέχρι αυτός / αυτή να βρεθεί στον αέρα (αυτό και η απογείωση “έξω” είναι οι πιο συνήθεις ιδέες που σχετίζονται με την ελεύθερη απογείωση).
O Petrov δίδαξε αυτή την τεχνική στον Bubka. Ακόμα και ο Sergey Bubka δυσκολευόταν να εκτελέσει την ελεύθερη απογείωση συστηματικά σωστά όπως και ελάχιστοι ελίτ αθλητές κατόρθωσαν να εφαρμόσουν την ελεύθερη απογείωση όπως την πρότεινε ο Petrov.
Υπάρχουν πολλά σημαντικά προβλήματα με το μοντέλο της ελεύθερης απογείωσης του Petrov.
(1) Η μεγάλη πλειοψηφία των ελίτ ανδρών επικοντιστών πάντα απογειώνονται “μέσα”. Να σημειωθεί ότι μεταξύ των αθλητών που έχουν πηδήξει πάνω από 6 μέτρα μόνο οι Tarasov, Gataullin και Markov απογειώνονταν συστηματικά “έξω”.
(2) Οι έμπειροι επικοντιστές δεν περιστρέφουν το κοντάρι προς την κατακόρυφο με κίνηση πάνω από τους ώμους όπως οι επικοντιστές του παρελθόντος με άκαμπτο κοντάρι. Ένα σημαντικό πλεονέκτημα των σύγχρονων κονταριών είναι ότι η κάμψη του κονταριού, καθώς αυτό λυγίζει, επιτρέπει στους αθλητές να σπρώξουν το σημείο της λαβής προς τα μέσα, (με βάση τη δύναμη διείσδυσης της ώθησης-απογείωσης) κατά μήκος μίας κίνησης χαμηλής τροχιάς. Αυτό επιτρέπει στους σύγχρονους επικοντιστές να πιάνουν λαβή μέχρι και 1 μέτρο ψηλότερα από ότι πιάνοντας άκαμπτο κοντάρι.
(3) Ένα δεύτερο κρίσιμο πλεονέκτημα που σχετίζεται με την κάμψη του κονταριού είναι ότι ο επικοντιστής μπορεί κατά την απογείωση να αναπτύξει πολύ μεγαλύτερη εμπρόσθια κίνηση ή μεγαλύτερη δύναμη διείσδυσης κατά τη διάρκεια εκτέλεσης της απογείωσης. Αυτό, με την προϋπόθεση εκτέλεσης της συνολικής τεχνικής σωστά, αυξάνει σημαντικά την αποθήκευση ενέργειας στο κοντάρι που προκαλεί πολύ υψηλότερα άλματα σε σχέση με τα άκαμπτα κοντάρια. Εάν ο επικοντιστής προσπαθήσει να εκτελέσει μία ελεύθερη απογείωση, όπως συνιστά Petrov, αυτός τότε θα εργάζεται ενάντια στην ανάπτυξη της προς τα εμπρός κίνησης απογείωσης. Είμαι πεπεισμένος ότι ο Bubka[FONT=trebuchet ms] ήταν σε θέση να επιτύχει εξαιρετικά αποτελέσματα χρησιμοποιώντας την ελεύθερη απογείωση, λόγω της απαράμιλλης ταχύτητάς του στο διάδρομο, το οποίο τον βοήθησε να αντισταθμίσει την μείωση στην ανάπτυξη της εμπρόσθιας κίνησης απογείωσης.
[/FONT][FONT=trebuchet ms]Το παγκόσμιο ρεκόρ των ανδρών στο επί κοντώ ήταν ουσιαστικά στάσιμο για περισσότερα από 20 χρόνια. Είναι λογικό να υποθέσουμε ότι στο μέλλον άλματα στα 6 μέτρα θα θεωρούνται πάντα ως μια εξαιρετική απόδοση. Είναι επίσης λογικό να συμπεράνουμε ότι κάθε επικοντιστής που μπορεί να περάσει τα 6 μέτρα πρέπει να έχει άριστη τεχνική. Όλοι οι 19 επικοντιστές των 6 μέτρων παρελθόντες και παρόντες έχουν ένα αναγνωρίσιμο ξεχωριστό στιλ. Αυτό αποτελεί ισχυρή απόδειξη ότι δεν υπάρχει ένα ιδανικό τεχνικό πρότυπο. Ως εκ τούτου, η γνώμη μου είναι ότι η γνώση σχετικά με την τεχνική των σύγχρονων κονταριών θα πρέπει να προέρχεται από τη μελέτη της πραγματικής τεχνικής από τους καλύτερους επικοντιστές και όχι σε ένα υποθετικό ιδανικό τεχνικό πρότυπο.
[/FONT]Συνεχίζεται στο 2ο μέρος
