Είναι στο… ραντάρ εκείνων που παρακολουθούν τους πρωταθλητές του κόσμου, εδώ και χρόνια. Η περσινή της πορεία, με αποκορύφωμα το αργυρό μετάλλιο στο Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα, απλά το επιβεβαίωσε. Και φέτος η Κατερίνα Στεφανίδη ήδη έχει δείξει ότι σκοπεύει να βαδίσει στον ίδιο δρόμο.
Η πρωταθλήτρια του επί κοντώ μέχρι στιγμής έχει βελτιώσει το ατομικό της ρεκόρ σε κλειστό στίβο και στους δύο αγώνες που έχει κάνει στη σεζόν, φτάνοντας στα 4,60 μ. στις 17 Ιανουαρίου. Και ακόμη είναι η αρχή.
Ξεκινώντας με αυτό τον τρόπο όμως ανάγκασε ξανά πολλούς να ασχοληθούν μαζί της. Ανάμεσά τους και την IAAF, που φιλοξένησε ένα διαφορετικό προφίλ της Στεφανίδη, στο οποίο η άλτρια αποκαλύπτει τα… καλύτερα και τα χειρότερά της.
Οι καλύτεροι φίλοι μου στο στίβο
Δεν θα μπορούσα να πω ένα πρόσωπο. Ο σύντροφός μου, ο Mitchell, θα ήταν ένας. Προπονούμαστε και αγωνιζόμαστε μαζί. Μετά θα μπορούσα να πω ότι όλοι οι προπονητές μου ήταν πάντα οι καλύτεροι φίλοι μου. Ο Nick (Hysong), ο Toby (Stevenson) και ο προπονητής μου όταν ήμουν στην Ελλάδα, ο Παναγιώτης Συμεωνίδης. Επίσης θα περιλάμβανα στη λίστα και αρκετούς από τους Έλληνες συναθλητές μου.
Η καλύτερη προπονητική συμβουλή
Όταν ήμουν μικρότερη, ο Έλληνας προπονητής μου εκνευριζόταν όταν μου ζητούσε να διορθώσω κάτι και εγώ προτιμούσα να κάνω κάτι με το οποίο ήμουν πιο άνετη. Μου έλεγε «πρέπει να μάθεις πώς να μαθαίνεις». Δούλεψα μαζί του από τα 10 μου, μέχρι τη στιγμή που έφυγα για τις ΗΠΑ. Νομίζω ότι έμαθα πώς να μαθαίνω.
Η μεγαλύτερη επιτυχία μου στο στίβο
Το αργυρό ευρωπαϊκό μετάλλιο ήταν μεγάλο επίτευγμα, αλλά ίσως το μεγαλύτερο να ήταν το χάλκινο μετάλλιο που είχα κερδίσει στο Παγκόσμιο πρωτάθλημα Εφήβων/ Νεανίδων στην Πολωνία το 2008. Σε όλα προηγούμενα πρωταθλήματα μικρών ηλικιακών κατηγοριών ήμουν ανάμεσα στα φαβορί, αλλά σε αυτό μετά βίας μπήκα στην ομάδα και στον τελικό. Με κάποιο τρόπο κατέληξα να κερδίζω το χάλκινο μετάλλιο και να βελτιώνω την επίδοση της σεζόν κατά 15 εκατοστά. Για αυτό είναι το καλύτερο επίτευγμά μου.
Η μεγαλύτερη απογοήτευση
Έχω πάει αρκετά άσχημα στα Πανελλήνια πρωταθλήματα. Δεν ξέρω τι συμβαίνει, αλλά ποτέ δεν πηγαίνω καλά σε αυτό τον αγώνα. Δεν έχω κερδίσει ούτε μία φορά, οπότε αυτό είναι μεγάλη απογοήτευση.
Το καλύτερο κοντάρι μου
Έχω ένα κοντάρι 4,30 μ., το οποίο ήταν το αγαπημένο μου στο Κολέγιο. Πλέον είναι σχεδόν πολύ μικρό για εμένα και επικίνδυνο να το χρησιμοποιήσω. Ήταν πάντα το μικρό μου… βολικό κοντάρι.
Ο καλύτερος αθλητής που έχω δει ποτέ
Ο Renaud Lavillenie, απλά επειδή είμαι επικοντίστρια και καταλαβαίνω το αγώνισμα. Έχει πολύ ταλέντο αλλά επίσης καταφέρνει να ξεπεράσει αρκετά μειονεκτήματα, όπως το ύψος του. Λατρεύω το πώς προσεγγίζει το αγώνισμα. Τον είχα ακούσει σε μία συνέντευξη να λέει «Όποτε πιάνω ένα μεγαλύτερο κοντάρι, με ψηλότερη λαβή, ενθουσιάζομαι γιατί αυτό σημαίνει ότι πρόκειται να πηδήξω ψηλότερα». Δεν νομίζω ότι κάποιος άλλος επικοντιστής σκέφτεται έτσι.
Η μεγαλύτερη ενοχή
Ήμουν αρκετά… γλυκατζού. Με τα χρόνια, έχω μάθει να τρώω καλύτερα. Μερικές φορές γίνομαι λίγο τεμπέλα με άλλα πράγματα που πρέπει να κάνω σχετικά με την προπόνηση. Μου αρέσει η προπόνηση, αλλά δεν είμαι τόσο καλή στο να φροντίζω τον εαυτό μου εκτός αυτής, οπότε συχνά πρέπει να με πιέσουν για να κάνω φυσικοθεραπεία.
Καλύτερο στάδιο στίβου
Το Μονακό ήταν το στάδιο των ονείρων μου και ήμουν αρκετά τυχερή που κατάφερα να αγωνιστώ εκεί πέρυσι. Γενικά μου αρέσει ο κλειστός στίβος και λατρεύω το Armory στη Νέα Υόρκη, επειδή κάθε θεατής φαίνεται να είναι ψηλότερα από εσένα. Επίσης, μου αρέσει το κλειστό του Μπέρμιγχαμ.
Μετανιώνω περισσότερο για…
Μακάρι όταν ήμουν μικρότερη κάποιος να με είχε πλησιάσει σχετικά με την αύξηση του βάρους μου, ώστε να μην αντιδράσω σε αυτό. Μετά, απλά έτρωγα περισσότερο για να τους αποδείξω ότι έκαναν λάθος. Όμως, αν δεν είχαν γίνει όλα αυτά, δεν θα ήμουν όπως είμαι τώρα, οπότε δεν θα έλεγα ότι μετανιώνω πολλά.
Μεγαλύτερη αντίπαλος
Θα έλεγα η Vicky Parnov από την Αυστραλία, μία από τις αθλήτριες με τις οποίες είμαστε μαζί από μικρές. Έχουμε ακριβώς την ίδια ηλικία και πηδάμε ψηλά από τότε που ήμασταν πραγματικά πολύ μικρές.
Το μεγαλύτερο επίτευγμά μου εκτός στίβου
Θα έλεγα το γεγονός ότι κάνω PhD ενώ είμαι επαγγελματίας αθλήτρια. Είναι δύσκολο να τα συνδυάσεις και να είσαι αξιοπρεπής και στα δύο. Είμαι πολύ υπερήφανη όμως και για το γεγονός ότι αποφοίτησα από το Στάνφορντ.
Ρούλα Βλασσοπούλου
