Περίπου 200 μ. πριν από το τέλος, άρχισε να κοιτάζει με πραγματική αγωνία πίσω του. Έβλεπε τον, Ibrahim Jeilan να τον κυνηγά, να τον πλησιάζει, σχεδόν να τον φτάνει. Το βλέμμα του Mo Farah τα έλεγε όλα. «Όχι πάλι!». Αν και πλέον είναι «χρυσός» Ολυμπιονίκης στα 5.000 μ. και 10.000 μ. σίγουρα δεν έχει ξεχάσει το Νταεγού. Όταν τότε ο συγκεκριμένος αντίπαλος όχι απλά τον πρόλαβε, αλλά του πήρε και τον παγκόσμιο τίτλο των 10.000 μ. από τα χέρια.
Το «όχι πάλι» όμως δεν ήταν… βλέμμα απελπισίας, αλλά αποφασιστικότητας. Ο Farah, που στην τελευταία στροφή ξέφυγε με τον Jeilan να τον καταδιώκει, μπήκε στην τελική ευθεία με πολύ μικρό προβάδισμα. Αλλά κάθε φορά που κοιτούσε πίσω του- και το έκανε πολλές- για να δει τον αντίπαλό του ήταν σαν να αντλούσε περισσότερη δύναμη και «άνοιγε» τη μεταξύ τους διαφορά. Ο Jeilan έκανε ότι μπορούσε, αλλά αυτή η στιγμή ανήκε στο Farah, ο οποίος με 27.21.71 πήρε το χρυσό, με τον αντίπαλό του να μένει δεύτερος με 27.22.23. Τρίτος πίσω τους, χωρίς να μπορεί να παίξει ρόλο στη μάχη, ο Paul Kipkngetich Tanui (27.22.61).
Με αυτό τον τρόπο ο Farah– που βέβαια πανηγύρισε κάνοντας το γνωστό Mobot που έγινε διάσημο πέρυσι στο Λονδίνο- συμπλήρωσε το… καρέ των τίτλων. Πλέον είναι «χρυσός» Ολυμπιονίκης και παγκόσμιος πρωταθλητής σε 5.000 μ. και 10.000 μέτρα. Σε λίγα 24ωρα θα κληθεί να υπερασπιστεί τον τίτλο του στη μικρότερη απόσταση, αλλά ως τότε θα είναι μόλις ο δεύτερος δρομέας μετά από τον Kenenisa Bekele που έχει ταυτόχρονα και τους τέσσερις αυτούς τίτλους.
