Καλωσορίζουμε την Αλεξάνδρα Μαρκάτη και το blog “Αθλούμαι γιατί Αισθάνομαι” στο χώρο του stivoz.gr.
Η κα Μαρκάτη είναι ΚΦΑ και υποψήφια Διδάκτωρ Αθλητικής Ψυχολογίας (ΣΕΦΑΑ Αθηνών) με μεταπτυχιακά σε Μεθοδολογία Αθλητικής έρευνας και σε εφαρμοσμένη Αθλητική Ψυχολογία. Υπήρξε αθλήτρiα στίβου, στα 400μ. εμπόδια στην Κέρκυρα.
Είναι δημιουργός και υπεύθυνη του προγράμματος «Αθλούμαι γιατί Αισθάνομαι» με στόχο τη συμβουλευτική-εμψύχωση αθλητών μικρών ηλικιών μέσω παιχνιδιού, ασκήσεων και διαλόγου για την ευαισθητοποίησή τους με το άθλημα και την ψυχολογική τους προετοιμασία προς τον αγωνιστικό αθλητισμό.
Στις πρώτες της αναρτήσεις η Αλεξάνδρα καταπιάνεται με το θέμα της αθλητικής εξουθένωσης και τι πραγματικά συμβαίνει στον αθλητή
…Η εξουθένωση αποτελεί κόκκινη γραμμή που δεν πρέπει να πατήσει ο αθλητής!
Βλέποντας τόσους θαυμάσιους μικρούς αθλητές στο στίβο, πολύ συχνά αναρωτιόμουν: «Πως είναι δυνατόν, ταλαντούχα παιδιά που από μικρή ηλικία «ερωτεύονται» τον στίβο και τον βάζουν στο υψηλότερο βάθρο της καρδιάς τους για πάνω από 10 χρόνια (τα οποία θα έπρεπε να είναι και τα πιο ξέγνοιαστα όλης τους της ζωής!!), να φτάνουν σε σημείο να βιώνουν, τόσο έντονα και τόσο συχνά, αρνητικά συναισθήματα και αρνητικές σκέψεις για την ενασχόλησή τους αυτή και τελικά να φεύγουν απογοητευμένα, σχεδόν μισο-άδεια και πικραμένα από τα γήπεδα; (και μαζί τους γονείς και προπονητές;; )»
Που έχουμε αποτύχει όλοι οι υπόλοιποι και τι δεν προλάβαμε να δούμε και να τους πούμε;
Όμως, πρώτα από όλα, σημασία έχει να καταλάβουμε τι είναι η εξουθένωση…
Διαβάστε το 1ο μέρος για τη Αθλητική εξουθένωση ->
http://www.stivoz.com/forum/entry.php?219
