Οι ημέρες, από το Πανελλήνιο Πρωτάθλημα μέχρι και την στιγμή που μπήκα στο αεροπλάνο για να πετάξω στο Παρίσι, ήταν από τις πιο δύσκολες στην αθλητική μου καριέρα. Όμως ποτέ δεν έχασα την σιγουριά και την αυτοπεποίθηση μου, για το ποιος είμαι και τι θέλω να κάνω.
Από την αρχή της σεζόν ήθελα να είμαι στο μεγάλο ραντεβού στο Παρίσι. Ο τραυματισμός μου στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα ήταν σίγουρα κάτι που δεν υπολόγιζα. Κανείς αθλητής δεν μπαίνει στην αγωνιστική σεζόν σκεπτόμενος ότι θα τραυματιστεί. Κάθε άλλο φέτος ήμουν από την αρχή αισιόδοξος γιατί είχα καταφέρει να κάνω προπονήσεις χωρίς καμία ενόχληση.
Στις δύο εβδομάδες από το Πανελλήνιο Πρωτάθλημα μέχρι το Παρίσι προπονήθηκα όσο μου το επέτρεπε ο τραυματισμός μου στον αστράγαλο έχοντας την σκέψη μου μόνο στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα. Ήταν στόχος μου και δεν ήθελα να λείπω από εκεί.
Όταν μπήκα στον αγωνιστικό χώρο του Μπερσί το μόνο πράγμα που ήθελα ήταν να αντέξει το πόδι μου. Γνώριζα από την αρχή ότι το πόδι μου δεν θα άντεχε περισσότερο από ένα άλμα στον προκριματικό. Δυστυχώς έγινε αυτό που απευχόμουν. Δεν θεωρώ ότι η εμφάνιση μου στο Παρίσι ήταν αποτυχημένη. Εάν είχα αποφασίσει να μείνω στην Αθήνα θα είχα μείνει πάντα με την απορία του τι θα γίνονταν εάν ήμουν στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα.
Εννοείται ότι απογοητεύτηκα που δεν κατάφερα να πετύχω τον στόχο που είχα βάλει σε αυτή τη διοργάνωση, όμως, ξέρω ότι έκανα τα πάντα για να καταφέρω να είμαι εκεί. Απογοητεύτηκα αλλά ταυτόχρονα πήρα κουράγιο από τους δικούς μου ανθρώπους που στάθηκαν δίπλα μου και μου έδειξαν ότι ο γερός Λούης δεν έχει να φοβηθεί τίποτα.
Σας ευχαριστω για την υποστήριξη σας
Λούης Τσάτουμας
