Η αντικειμενική μέτρηση της απόδοσης αποτελεί κεντρικό στοιχείο του κλασικού αθλητισμού. Με αυτή τη φράση ξεκίνησε η εισήγηση-πρόταση της ειδικής επιτροπής για την αξιοπιστία των Ευρωπαικών ρεκόρ.
Σημειο της ιδρυτικής πράξης της IAAF ήταν η αναγνωριση και καταγραφή των ρεκόρ.
Οι κάτοχοι των ρεκόρ βρίσκονται πάντα στο επίκεντρο των media ενώ ελκύουν ιδιαίτερα οι προσπάθειες για κατάρριψη ρεκόρ.
Όμως η “δύναμη” των ρεκόρ βασίζεται στην αξιοπιστία τους και αν υπάρχει αμφιβολία για κάποιες από τις συνθήκες, ο κόσμος γίνεται τουλάχιστον σκεπτικός απέναντί του.
Δεν είναι λίγα τα ρεκόρ που έχουν συζητηθεί και αμφισβητηθεί. Ιδίως ορισμένα όταν το doping control ήταν ανύπαρκτο ή αδύναμο και ιδίως αυτά από αθλητές και ακόμα περισσότερο αθλήτριες από την Ανατολική Ευρώπη.
Το να παψουν να αναγνωρίζονται όμως κάποια ρεκόρ δεν μπορούσε να γίνει σε αντικειμενική βάση. Το να αλλάξουν τεχνικοί κανονισμοί για να γίνει μια αναγκαστική επανεκκίνηση (όπως πχ όταν μεταφέρθηκε το κέντρο βάρους στο ακόντιο) ήταν πρακτικά δύσκολο και δυσλειτουργικό αλλά και κοστοβόρο, ενώ στους δρόμους θα επρεπε να γίνει κάποια ριζική αλλαγή που πιθανότατα θα έκαναν ζημιά στο αθλημα.
Η Επιτροπη κατέληξε πως χρειάζεται να τεθούν κάποια αυστηρότερα κριτήρια για την αναγνώριση ενός ρεκόρ, με την “αναγνωριση και καταγραφή των ρεκόρ” που τέθηκε το 1913 να είναι το βασικό σημείο.
Όπως υπάρχουν λοιπόν κριτήρια κανονισμών (πχ ανεμομέτρηση), ελέγχου doping και στοιχείων που πρέπει να κατατεθούν από τον αγώνα προς επανεξέταση, μπορούν και θα πρέπει να τεθούν ορισμένα ακόμα, τα εξής:
1) οι επιδόσεις να επιτυγχάνονται σε αγώνες συγκεκριμένων εγκεκριμένων διεθνών διοργανώσεων όπου μπορούν να εξασφαλιστούν τα υψηλότερα πρότυπα τεχνικού εξοπλισμού και συστημάτων μέτρησης.
Αυτοί φαίνεται πως θα είναι οι Ολυμπιακοί και τα παγκόσμια πρωταθλήματα, τα πανευρωπαικά πρωταθλήματα (και άλλων Ηπείρων) και ελάχιστες ακόμα διοργανώσεις, πχ μπορεί να είναι τα Diamond League
2) ο αθλητής να έχει υποβληθεί σε συμφωνημένο αριθμό doping control τους μήνες που προηγούνται.
Η εκτιμηση είναι για 3 έως 5 ελέγχους σε διάστημα 1 έτους,
3) το δείγμα ελέγχου doping που έχει ληφθεί να αποθηκευτεί – και να είναι διαθέσιμο για επανεξέταση για 10 έτη.
Έτσι φαίνεται πως ως τώρα θα αναγνωριστουν μονάχα τα ρεκόρ που έχουν γίνει την τελευταία 10ετία σε Ολυμπιακούς και παγκόσμια (και ευρωπαικά από το 2014), όπου πληρείται αυτό το δεδομένο
Μάλιστα σε τυχόν μελλοντικό παράπτωμα, θα ακυρώνεται το ρεκόρ, ακόμα και αν δεν αποδεικνύεται πως σχετίζεται.
Η επιτροπή είναι μια 7μελής ομάδα με πρόεδρο τον Ιρλανδό OʼCallaghan που είναι μέλος των Επιτροπών αγώνων σε ΕΑΑ και IAAF και διευθυντής Λειτουργίας για το Παγκόσμιο 2017 και μέλη τον πρόεδρο της Γερμανικής Ομοσπονδίας Prokop, τον στατιστικολόγο της ΕΑΑ Jalava, τον πρόεδρο των αθλητικογράφων Merlo, τον επικεφαλής της τεχνικής υποστήριξης της IAAF Matrahazi, τον επιστάμενο στο γραφείο του προέδρου τς ΕΑΑ Glad, το μέλος της Ολλανδικής Ομοσπονδίας Kok.
Οι προτάσεις έγιναν αποδεκτές από την ΕΑΑ (To Φθινόπωρο του 2017 θα παρθούν οι αποφάσεις στο συμβούλιο της ΕΑΑ με προοπτική από το 2018 να υπάρξει αλλαγή σκηνικού) και προωθήθηκαν στην IAAF με την επιθυμία να γίνουν αποδεκτές και να υπάρξει κοινή δράση.
Θα είναι θέμα στη συνεδρίαση της IAAF τον Αύγουστο στο Λονδίνο πριν το παγκόσμιο, με τον πρόεδρο της Ευρωπαικής Ομοσπονδίας Svein Arne Hansen να παροτρύνει την Παγκόσμια για -αντίστοιχη- εφαρμογή.
Μάλιστα, θετικός παρουσιάστηκε ο πρόεδρος της IAAF Seb Coe, καθώς η πρόταση βασίζεται στους πιο σταθερούς μηχανισμού και συστήματα στον τομέα του antidoping αλλά και της τεχνολογίας ως προς μετρήσεις και επανεξετάσεις, που δίνουν καλύτερες εγγυήσεις σε σχέση με 10-15 χρόνια πριν.
Για να υιοθετηθεί παγκοσμίως όμως θα πρέπει να γίνει αποδεκτό από όλες τις Ομοσπονδίες των Ηπείρων. “Θα υπάρξουν αθλητές, κάτοχοι ρεκόρ, που θα αισθανθούν ότι η ιστορία που αναβαθμίζουμε θα πάρει πίσω κάτι δικό τους, αλλά νομίζω ότι αυτό είναι ένα βήμα προς τη σωστή κατεύθυνση και αν οργανωθεί και δομηθεί σωστά έχουμε μια καλή πιθανότητα να κερδίσουμε την αξιοπιστία σε αυτό το πεδίο” κατέληξε ο Coe.
