Στον αγώνα Fribourg “Track Lab” στην Ελβετία, που είναι Β’ κατηγορίας για τα World Ranking, η παγκόσμια Ομοσπονδία πειραματίστηκε σε νέες …καινοτομίες και αγωνίσματα.
Στο μήκος το πάτημα ήταν εν μέρει ελεύθερο, καθώς υπήρχε ζώνη απογείωσης (“take off zone”) 30 εκατοστών -επιπλέον 10 εκατοστά πριν τη βαλβίδα των 20εκ. και η μέτρηση γινόταν από το σημείο (εντός φυσικά του συγκεκριμένου πεδίου) που πατούσαν.
Οι αθλήτριες έκαναν 4 προσπάθειες. Υπήρξαν μάλιστα και τεχνικά προβλήματα στις μετρήσεις στην πρώτη προσπάθεια, ενώ γενικά η διαδικασία της εκτίμησης και υπολογισμού του άλματος βάσει βαλβίδας συν την απόσταση από τη βαλβίδα δεν φάνηκε και τόσο θετική.
Στο επί κοντώ υπήρξε η επιδίωξη υπολογισμού του μεγαλύτερου “καθαρού” άλματος, με τους αθλητές να κάνουν 6 προσπάθειες.
Ο πήχυς γενικά ήταν πολύ χαμηλότερα, το αποτέλεσμα δεν ήταν άμεσα αντιληπτό και το θέαμα τελικά μάλλον κακό.
Το αγώνισμα βέβαια άλλαζε ριζικά.
Στα σπριντ μειώθηκε ο επιτρεπτός χρόνος αντίδρασης από το 0.100 στο απόλυτο 0. Θεωρητικά βέβαια χρόνοι αντίδρασης κάτω από 0.100 -και λίγο παραπάνω- μόνο κατά τύχη γίνονται.
Το πρόγραμμα είχε και αγώνα steeple σε 1 μίλι. Ο Αιθίοπας Sime, που έχει ατομικό στο 3άρι 8:02.36, έτρεξε την απόσταση των 1609μ. σε 4:14.36.
Το αγώνισμα σίγουρα ενέχει και κινδύνους στα εμπόδια δεδομένης της μεγαλύτερης ταχύτητας και έντασης στη σχεδόν μισή απόσταση.
Στον ακοντισμό τοποθετούνταν σημαιάκια για την καλύτερη βολή κάθε αθλητή, μέσα στο πεδίο – εκεί που καρφωνόταν το ακόντιο.
Αυτό έδινε μια πιο άμεση εικόνα σε αθλητές και θεατές για τις προσπάθειές τους και φάνηκε να έχει θετικό αντίκτυπο.
Επίσης, δεν γινόταν μέτρηση σε χαμηλότερες βολές, κάτι που επιτάχυνε μεν το αγώνισμα αλλά αλλοίωνε τον χαρακτήρα του.
Νικητής ήταν ο Anderson Peters με 81,18μ. Τραυματισμό είχε ο Yego, που έριξε ωστόσο για να δώσει …βαθμό.
Κι αυτό γιατί υπήρχε και ομαδικός χαρακτήρας, με 6 ομάδες με εκπρόσωπο σε κάθε αγώνισμα, κατόπιν κλήρωσης στην προκειμένη περίπτωση, σε σλυστημα βαθμολογίας βάσει θέσης (όπως πχ στο Ευρωπαικό εθνικών ομάδων)
