Τι παθαίνει όποιος προσπαθεί να φάει ένα χρυσό μετάλλιο από τον Mo Farah; Τι σήκωσαν οι σφαιροβόλοι στο γύρο του θριάμβου; Και γιατί οι Ιρλανδοί περπατάνε περίεργα στη δουλειά τους; Το Παγκόσμιο πρωτάθλημα εξακολουθεί να δίνει παράξενες, μαγικές ή στενάχωρες στιγμές.
Αυτό που δεν κατάφεραν να πετύχουν οι αντίπαλοί του, παραλίγο να το κάνει η κόρη του! Παραδοσιακά, ο Mo Farah πανηγύρισε την κατάκτηση του χρυσού μεταλλίου στα 5.000 μ. με την οικογένειά του και ξαφνικά είδε την κόρη της συζύγου του να προσπαθεί να του… φάει το χρυσό. Η μικρή το δάγκωσε, αλλά αμέσως το μετάνιωσε όπως φαίνεται και στις φωτογραφίες γιατί δεν αποδείχθηκε ιδιαίτερα νόστιμο.
Βάρη μετά τον αγώνα
Κοντά στους κατάλληλους ανθρώπους βρέθηκε ένας άτυχος καμεραμάν. Ακολουθούσε τους σφαιροβόλους στο γύρο του θριάμβου όταν ξαφνικά παραπάτησε και έπεσε, ενώ με το βαρύ εξοπλισμό που κουβαλούσε δεν μπορούσε να σηκωθεί. Οι σφαιροβόλοι έσπευσαν να τον βοηθήσουν αφού για εκείνους ήταν… πούπουλο!
Heff-μανια στην Ιρλανδία!
Τριάντα χρόνια είχαν να δουν παγκόσμιο τίτλο στο στίβο οι Ιρλανδοί. Πώς να μην τρελαθούν! Για αυτό όλοι τους πλέον περπατούν… περίεργα στη δουλειά τους. Έπειτα από το θρίαμβο του Robert Heffernan στα 50 χλμ. βάδην, ένας έκανε την αρχή ανεβάζοντας στο YouTube βίντεο που μιμείται την κίνηση του βάδην, καλώντας τους συμπατριώτες του να κάνουν το ίδιο. Αυτό ήταν! Το διαδίκτυο γέμισε με βίντεο Ιρλανδών που περπατούν… περίεργα στους δρόμους ή στη δουλειά τους. Και η Heff-μανία έχει γίνει το δικό τους… Harlem Shake!
Εκείνος τρέχει, οι γονείς δεν αντέχουν
Όλος ο κόσμος είδε τον Jehue Gordon να θριαμβεύει στον τελικό των 400 μ. εμπόδια εκτός από τους γονείς του. Η μητέρα του δεν αντέχει την αγωνία, ο δε πατέρας του απαγορεύεται να δει τις κούρσες του με εντολή γιατρού! Έχει πρόβλημα με την καρδιά του και δεν επιτρέπονται τέτοιες συγκινήσεις στην κατάστασή του!
Δεν ήταν αγώνας, ήταν πορεία θανάτου!
Οι νικητές βρίσκονται πάντα στο επίκεντρο, αλλά αυτή τη φορά κέρδισε την προσοχή και ο τελευταίος. Ο John Nunn, ο άνθρωπος που τερμάτισε στα 50 χλμ. βάδην μία ώρα έπειτα από το νικητή!
Όπως είπε ο Αμερικανός, αυτό δεν ήταν αγώνας ήταν… πορεία θανάτου. Όμως ως λοχίας του στρατού δεν δεχόταν με τίποτα να εγκαταλείψει όταν τον έπιασαν κράμπες.
«Εκεί δεν εγκαταλείπουμε ποτέ αποστολή. Για αυτό δεν δεχόμουν να σταματήσω. Ήταν το πιο οδυνηρό πράγμα που έχω ζήσει! Αλλά ή θα κατέρρεε το σώμα μου και θα λιποθυμούσα, ή θα τερμάτιζα! Και ευτυχώς έγινε το δεύτερο», είπε ο Nunn που μόλις ολοκλήρωσε τον αγώνα ούρλιαζε από τον πόνο. Όσο για το συναίσθημα της επόμενης ημέρας; «Ένιωθα σαν να με πάτησε φορτηγό!», είπε.
Ποια… έδρα;
Όσο οι Ρώσοι επιμένουν να μην έρχονται στο Λουζνίκι, τόσο οι δικοί τους αθλητές τους δείχνουν πόσο λάθος κάνουν που απέχουν από το Παγκόσμιο πρωτάθλημα. Τρία μετάλλια κέρδισαν οι «γηπεδούχοι» την Παρασκευή, χωρίς να έχουν με ποιον να τα πανηγυρίσουν. Τουλάχιστον όσοι είναι στο στάδιο φροντίζουν να κάνουν πολύ φασαρία, όπως όταν η 4Χ400 μ. των ανδρών πήρε το χάλκινο μετάλλιο!
Η πιο στενάχωρη στιγμή
Ο τραυματισμός της Allyson Felix ήταν η πιο δραματική στιγμή όχι μόνο της Παρασκευής, αλλά όλης της διοργάνωσης. Η Αμερικανίδα, μόνιμα παρούσα στο βάθρο μεγάλων αγώνων στα 200 μ. από το 2004 στην Αθήνα, έπεσε στο έδαφος σφαδάζοντας στον τελικό. Όπως έδειξε η εξέταση που έκανε, έπαθε θλάση στο δικέφαλο και πλέον τελείωσε άδοξα η διοργάνωση για εκείνη.
Μόλις τραυματίστηκε έτρεξε αμέσως κοντά της ο αδερφός και μάνατζερ της, Wes, που τη σήκωσε στα χέρια του για να την βγάλει από τον αγωνιστικό χώρο ενώ εκείνη έκλαιγε απαρηγόρητη στον ώμο του.