Την πόλη Κάρλοου ενδεχομένως να μην την είχε ακούσει έως τώρα η Blanka Vlasic. Μία μικρή πόλη στη νότια Ιρλανδία που πιθανότατα γνωρίζουν μόνο οι κάτοικοι της χώρας. Κι όμως η… χάρη της Κροάτισας πρωταθλήτριας του ύψους έφτασε ως εκεί. Γιατί μπορεί να έχει μάθει να ζει με τον πόνο τα τελευταία χρόνια, αλλά δεν το διασκεδάζει ιδιαίτερα!

Ο δρόμος της Vlasic για μία ακόμη επιστροφή πέρασε από εκεί, αφού εμπιστεύτηκε το ευαίσθητο πόδι της και τον βασανισμένο αχίλλειο τένοντά της στον Anthony Geogheghan, έναν Ιρλανδό φυσιοθεραπευτή που έχει έδρα στο Κάρλοου.

Τις τελευταίες ημέρες η άλτρια βρέθηκε εκεί και ακολούθησε πιστά τα όσα της είπε, αν και παραδέχθηκε ότι η θεραπεία είναι ιδιαίτερα επώδυνη. Παρόλα αυτά, ξέρει ότι με αυτό τον τρόπο θα έχει ελπίδες για να πάρει μέρος στο Παγκόσμιο πρωτάθλημα κλειστού το χειμώνα, διεκδικώντας το τρίτο χρυσό της καριέρας της στη διοργάνωση.

Η άλτρια που θα γίνει 30 τον επόμενο μήνα δεν βιάζεται. Είδε άλλωστε τα αποτελέσματα της βιασύνης το περασμένο καλοκαίρι. Επέστρεψε στη δράση έπειτα από την επέμβαση που είχε κάνει τον Ιανουάριο του 2012. Όλα έμοιαζαν ιδανικά, ήταν ανταγωνιστική και σταδιακά ανέβαζε τις επιδόσεις της. Μέχρι ένα πρωί έπειτα από το Diamond League στο Μονακό. Ξύπνησε και δεν μπορούσε ούτε να περπατήσει. Μόλις είχε αποχαιρετίσει μία ακόμη μεγάλη διοργάνωση, αφού αναγκάστηκε να αποσυρθεί από το Παγκόσμιο πρωτάθλημα.

«Ήταν δύσκολη χρονιά. Ήθελα να επιστρέψω, γιατί στεναχωριόμουν μακριά από τους αγώνες. Χαίρομαι που έκανα αυτά τα μίτινγκ, γιατί διέκοψα μία περίοδο απραξίας και είδα ότι μπορώ ξανά να κάνω άλματα. Όμως έκανα πιθανότατα μεγαλύτερο κακό από ότι καλό στο πόδι μου», παραδέχθηκε.

Δύο πράγματα όμως την κράτησαν… ζωντανή όπως λέει. Η πεποίθηση ότι όταν πέρασε τα 2,08 μ. πριν από τέσσερα χρόνια- έγινε η 2η καλύτερη άλτρια όλων των εποχών- δεν είχε δώσει τον καλύτερο εαυτό της. Και η λαχτάρα της για να χορέψει πολλές ακόμη φορές μπροστά στους θεατές, όπως συνηθίζει ξεσηκώνοντάς τους.

«Είναι σαν να λες μία ιστορία χωρίς ούτε μία λέξη. Μετά από το άλμα, θέλω να πω μία ιστορία για το πώς νιώθω. Αν είμαι λυπημένη, δεν ντρέπομαι να το δείξει. Κι αν είμαι χαρούμενη θα κερδίσω, θα κάνω χαζά πράγματα», λέει και στέλνει το μήνυμα ότι ο τελευταίος της χορός αργεί ακόμη.

Προηγούμενο άρθροO Powell βρήκε τρόπο να περάσει την ποινή του- Εγινε μοντέλο κι έφτιαξε ημερολόγιο (photo)
Επόμενο άρθροΤο τελευταίο αντίο της Dobrynska – Αποχαιρέτισε… ποδοσφαιρικά

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ