Ο Αντώνης Ανδρέογλου με ανάρτησή του αναφέρεται στο ότι δεν συμπεριλήφθηκε στην ομάδα για Σμύρνη όπου μάλιστα ο αδερφός του θα είναι εκεί χωρίς προπονητή.
Σημειώνεται πως πέρα από κάποια εύκολα όρια της διοργάνωσης, που αντιστοιχούν σε 850 βαθμούς των scoring tables (πχ για τα 100μ. είναι 11.13/12.74) δεν υπάρχουν κάποια συγκεκριμένα κριτήρια για τους 2 αθλητές/τριες που δικαιούνται να λάβουν μέρος ανά αγώνισμα και από ΣΕΓΑΣ αναφέρεται για τη στελέχωση ότι:
“Βασικό κριτήριο για την συγκρότηση της Ομάδας θα είναι η τρέχουσα αγωνιστική κατάσταση των αθλητών, και η δυνατότητα συμμετοχής στους Ολυμπιακούς Αγώνες και το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα στίβου μέσο ranking.”
Η ανάρτηση του Ανδρέογλου:
Αύριο το βαλκανικο πρωτάθλημα στίβου στην Σμύρνη.
Δυστυχώς δεν είμαι μέλος της ομάδας, παρόλο που είμαι ο δεύτερος καλύτερος δεκαθλητής (πρώτος είναι ο αδερφός μου). Μια απόφαση αυτών που κόβουν και ράβουν.
Εκείνος πάλι θα αγωνιστεί μόνος (χωρις προπονητή) σε μια κατά τα άλλα μεγάλη αποστολή συνολικά -θαρρώ- 75 ατόμων.
Δεν έχει να κάνει με εμένα, δεν είναι προσωπικό αυτό που συνέβη. Προηγήθηκαν όμως σας βεβαιώνω πολλές μάταιες προσπάθειες και τηλεφωνήματα για να είμαι στην ομάδα όπως θα έπρεπε.
Στα σύνθετα υποτίθεται ότι η ομοσπονδία πλέον θα έστελνε 2 δεκαθλητές και 2 επταθλήτριες. Η ομάδα περιλαμβάνει 2 επταθλήτριες κανονικά και 1 δεκαθλητή (τον αδερφό μου) ο οποίος θα ζητιανεύει βοήθεια από τους προπονητές της αποστολής και θα είναι ο μοναδικός σύνθετος που δεν θα έχει τον δικό του προπονητή στον αγώνα.
Ίσως το γεγονός ότι είμαστε δίδυμοι είναι ελαφρυντικό ή νιώθουν κάποιοι ότι έλα μωρέ ενα εισιτήριο για Ανδρέογλου φτάνει.
Δεν θα έγραφα αυτά εάν υπήρχε μια καλή δικαιολογία που χάνω έναν αγώνα στον οποίο (και συμφωνα με τις συμμετοχές) θα ήμουν στο βάθρο με κλειστά μάτια και με μιά πολύ καλή ανταμοιβή για το ranking μου.
Δεν θέλω να το παίξω στεναχωρημένος και ταραξίας γιατί δεν είμαι τίποτα από τα δύο.
Θεωρώ αυτό που συμβαίνει ΛΑΘΟΣ και δεν μπορώ να το αφήσω χωρίς να πω κουβέντα.
Με όποιον και να μίλησα προπονητή ή αθλητη αυτό που άκουσα ίσως και στο 100% των περιπτώσεων ήταν: “Αφου είναι μαλ***, τι περιμένεις”.
Μου έκανε εντύπωση ότι όλοι έχουν τέτοια γνώμη.
Τέτοιες μαλ*** όμως καλό είναι να μην συνεχίζονται.
Αν είναι να επιλεγόμαστε με αντικειμενικά κριτήρια, δέχομαι να κάτσω σπίτι γνωρίζοντας ότι απέτυχα. Δεν υπάρχουν όμως και δεν χρειάζεται να εμβαθύνω γιατί δεν θέλω να φανεί ότι τα βάζω με συγκεκριμένους αθλητές, κάτι που σίγουρα δεν έχω σκοπό να κάνω. (Οι αθλητές στο 99% των περιπτώσεων δεν φταίνε σε τίποτα γιατί η δουλειά τους είναι να αγωνίζονται και καλά θα κάνουν να το διεκδικούν)
Είναι αλαζονικό όμως αυτά τα λίγα άτομα που έχουν το χαρτί και το μολύβι να πιστεύουν οτι “είναι” η εθνική ομάδα ενώ η θέση τους απαιτεί να **υπηρετούν** την εθνική ομάδα κάτι που είναι πολύ σοβαρό.
Η αλαζονική συμπεριφορά και η ύβρις -κατά συνέπεια- είναι κάτι που στην αρχαία Αθήνα καταδικαζόταν ως έγκλημα.
Γνώρισμα της ύβρεως, η έλλειψη σεβασμού και όποιος δεν έχει σεβασμό για κάτι, το περιφρονεί. Στην περίπτωση μας εσείς τους αθλητές.
Και βέβαια πάλι σύμφωνα με τους αρχαίους μετά την επαναλαμβανόμενη ύβρη και την θόλωση του μυαλού (άτη), έρχεται η νέμεσις (οργή των θεών) και η τίσις (η τιμωρία/συντριβή).
Μακάρι να μην γνωρίσετε τα δύο τελευταία με κανέναν τρόπο.
Αλλά ρε παιδιά, μην είστε με το μέρος μας μόνο όταν σας συμφέρει.
Το θέμα λήγει με αυτό το ποστ. Ο Θεός μαζί σας
Καλή επιτυχία σε όλα τα τσακάλια της αποστολής
