[ Του Κώστα Μπάκου ]
Στην ευρύτερη περιοχή, προς το σπήλαιο Παιανίας στην Αττική, βρίσκεται το κλειστό γυμναστήριο της Παιανίας.
Ένα στάδιο, που δεν έχει νομική υπόσταση, ούτε ιδιοκτήτη, αλλά όμως είναι υπαρκτό οικοδόμημα (τουλάχιστον ότι έχει απομείνει από τις λεηλασίες των πάσης φύσεως τρωκτικών) και ρημάζει εδώ και 13 χρόνια – τα τελευταία 5μιση μάλιστα είναι σε αχρηστία.
Είναι ένα στάδιο που …στα καλά του, μπορεί να καλύψει όπως πρέπει τις στιβικές ανάγκες της χειμερινής σεζόν αλλά κάτι τέτοιο μοιάζει απίθανο να συμβεί αυτό το διάστημα διότι υπάρχουν νομικά εμπόδια στο να δοθούν χρήματα για την ανακατασκευή του.
Για να μαθαίνουν οι νεότεροι και να θυμούνται οι παλαιότεροι, αξίζει συνοπτικά να αναφέρουμε:
Το κλειστό της Παιανίας, δημιουργήθηκε σε μια περιοχή που στους χάρτες ονομάζεται Ανω Καρέλλας, για να καλύψει ανάγκες του βόλεϊ, κυρίως της εθνικής ομάδας, ως προπονητήριο για την περίοδο των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004.
Αρκετό καιρό πριν από τους Αγώνες ενεπλάκη και ο στίβος θέλοντας μερίδιο στη χρήση του, καθώς (σωστά) κρίθηκε τότε, ότι στο κλειστό της Παιανίας με τις κατάλληλες προσαρμογές θα μπορεί να φιλοξενηθεί τον χειμώνα ο κλασικός αθλητισμός για προπονήσεις αλλά κυρίως για διοργανώσεις και μάλιστα διεθνούς επιπέδου. Κάτι που έγινε, έως ένα σημείο, με ημερίδες, μίτινγκ και πρωταθλήματα.
Το πανελλήνιο πρωτάθλημα κλειστού (που το 2003 και ενόψει εργασιών για τους Ολυμπιακούς Αγώνες δεν διεξήχθη) από το 2004 έως και το 2011 έγινε στο κλειστό της Παιανίας – κι ενώ στο ΣΕΦ τον πρώτο λόγο είχε πλέον το μπάσκετ του Ολυμπιακού…
Στην πορεία όμως όλα …χάλασαν.
Μετά το 2004 αναδύθηκαν όλες οι παθογένειες που συνοδεύουν (και) αυτό το στάδιο το οποίο αφέθηκε έρμαιο στις διαθέσεις οποιουδήποτε.
Χωρίς διοίκηση, χωρίς κονδύλια ή έσοδα για συντήρηση και φύλαξη, χωρίς νομική υπόσταση, χωρίς ουσιαστικά λόγο ύπαρξης, ήταν περίπου βέβαιο ότι θα γίνονταν …πλιάτσικο σε όλους τους χώρους του, κάτι που συνέβη.
Το γιατί αφέθηκε στη μοίρα της αυτή η εγκατάσταση, είναι ένα άλλο θέμα που θα το αναπτύξουμε σε επόμενη ευκαιρία καθώς το ζητούμενο είναι τώρα τι γίνεται.
Κι απ ότι φαίνεται δεν γίνεται τίποτε που να εμπνέει αισιοδοξία για το μέλλον.
Από την απραξία στην προσπάθεια…
Αφού πέρασε ένα πολύ μεγάλο μεσοδιάστημα πλήρους απραξίας και εγκατάλειψης το 2014 ο Κώστας Παναγόπουλος «άκουσε» ότι η Περιφέρεια Αττικής υπό τον κ. Γ. Σγουρό διέθετε χρήματα για αποκατάσταση και ανακατασκευή αθλητικών χώρων στην Αττική.
Ο πρόεδρος του ΣΕΓΑΣ άρπαξε την ευκαιρία, τους έθεσε το θέμα σε μια ρεαλιστική βάση και η Περιφέρεια ενέκρινε σχετικό κονδύλι για να ξαναφτιαχτεί το στάδιο πάντα όμως με τις προϋποθέσεις που ορίζει η νομοθεσία.
Δηλαδή για να δοθούν τα χρήματα θα έπρεπε να υπάρχει νομικό πρόσωπο στο οποίο θα «χρεώνονταν» το κονδύλι για το συγκεκριμένο έργο κάτι όμως που φάνηκε ότι δεν μπορούσε να γίνει μια και το κλειστό της Παιανίας, βρίσκεται στον …αέρα!
Το 2015 μετά τις εκλογές και την αλλαγή προσώπων, η νέα ηγεσία της Περιφέρειας υπό την κ. Δούρου, είδε επίσης θετικά την προοπτική ανακατασκευής και λειτουργίας του σταδίου.
Πάλι όμως αναδύθηκε η εμπλοκή του πώς θα δοθούν χρήματα για την ανακατασκευή σε κάτι που …δεν υπάρχει.
Τελικά μετά από αρκετές διαβουλεύσεις, χάρη πρωτίστως στις οχλήσεις του προέδρου και μελών της διοίκησης του ΣΕΓΑΣ προς τους συναρμόδιους φορείς και κυρίως προς την αθλητική ηγεσία της πολιτείας, άρχισε προς τα τέλη του 2015 να ξετυλίγεται το γαϊτανάκι με το αλαλούμ της γραφειοκρατίας.
Ενας χρόνος και …βλέπουμε
Πέρυσι τέτοιον καιρό (στις 28 Ιανουαρίου 2016 για την ακρίβεια) κι αφού είχαν προηγηθεί αρκετές συζητήσεις, οι συναρμόδιοι φορείς: Υπουργείο Αθλητισμού, Περιφέρεια Αττικής, δήμος Παιανίας και οι ομοσπονδίες στίβου και βόλεϊ συναντήθηκαν κι αποφάσισαν ότι για όλους θα υπάρχει όφελος να σταματήσει το κλειστό γυμναστήριο να είναι παροπλισμένο και να επαναλειτουργήσει όπως πρέπει.
Μάλιστα για να επιβεβαιώσουν τη θετική τους διάθεση συνεργασίας έφτιαξαν πρωτόκολλο που περιελάμβανε και συγκεκριμένα βήματα. Στόχος ήταν με νόμιμες διαδικασίες τα πράγματα να πάρουν το δρόμο τους μέχρι το καλοκαίρι του 2016 για μπουν οι υποδομές μήπως και εκταμιευτεί το σχετικό εγκεκριμένο κονδύλι.
Ένα χρόνο μετά, τα πάντα είναι ακόμα στο μηδέν.
Το σημείο-κλειδί ήταν (και παραμένει) η νομοθετική ρύθμιση για να αποκτήσει «ύπαρξη» αυτό το κλειστό στάδιο.
Ο κ. Γ. Ανδριανός το έβλεπε θετικά, ο κ. Στ. Κοντονής σχεδόν το πήγε μέχρι τη Βουλή και ο νυν υπουργός ο κ. Γ. Βασιλειάδης (δικαίως εδώ που τα λέμε) θέλει λίγο χρόνο να ενημερωθεί για ένα θέμα που είναι πολύπλοκο.
Από την πλευρά του ο ΣΕΓΑΣ είχε και έχει ολοκληρωμένη πρόταση για τη λειτουργία του κλειστού, στο βαθμό που εμπλέκεται και τον αφορά, καθώς ο στίβος το χρειάζεται για περίπου ένα 4μηνο ανά έτος.
Από τα καλύτερα σενάρια θα ήταν το κλειστό γυμναστήριο της Παιανίας να υπαχθεί στα Ε.Α.Κ. με διοίκηση που αναλογικά θα αντιπροσωπεύει όλους τους εμπλεκόμενους (ΓΓΑ, δήμο Παιανίας, στίβο, βόλεϊ) και κάποια ροή χρηματοδότησης όμως κάτι τέτοιο θα πρέπει να περάσει από πολλά γραφειοκρατικά μονοπάτια.
Στο αμέσως επόμενο διάστημα πάντως αναμένεται να υπάρξει κάποια εξέλιξη για το θέμα.
Ξέρω το θέμα και την μεγάλη προσπάθεια του ΣΕΓΑΣ (δια του προέδρου του) να ξεμπλέξει και να μην πάνε ολοσχερώς χαμένα κάποια εκατομμύρια ευρώ που κόστισε η περίφημη Παιανία, που έχει διπλή προπονητική και αγωνιστική αίθουσα!
Δυστυχώς έχω αρχίσει να μην είμαι σίγουρος ότι και η Ολυμπία, η Ακρόπολη ή η Βεργίνα ανήκουν κάπου! Υπερβολή, αλλά σάμπως το αυτονόητο ισχύει σίγουρα και στα πιο απλά θέματα στην ελληνική πραγματικότητα;
Δυστυχώς οφείλω να σημειώσω ότι η Παιανία αποτελεί ένα μνημείο ουσιαστικής σπατάλης του δημόσιου χρήματος (δηλ. του ιδρώτα των φορολογουμένων) και ανικανότητας και αδιαφορίας διαχρονικά όσων ασκούν δημόσια λειτουργία και εξουσία! Πληρώθηκε, εγκαινιάστηκε, εξυμνήθηκε από κάποιους, πάρθηκαν και οι αναγκαίες φωτογραφίες και μετά το …χάσαμε! Άρχισε η κολοκυθιά σε ποιον ανήκει, ποιος το παρέλαβε, ποιος το διοικεί, ποιος το εξοπλίζει, ποιος το συντηρεί, ποιος το χρησιμοποιεί κ.α. πολλά… Φυσικά απάντηση δεν έχει δοθεί και τώρα παίζεται το παιδικό παιχνίδι ¨πούν’ το πούν’ το το δαχτυλίδι, ψάξε ψάξε δεν θα το βρείς” για να καταλήξουν σε νομιμοποίηση του έργου, σε νόμιμη παραλαβή και παράδοση στον κατάλληλο φορέα, σε ρύθμιση των θεμάτων χρηματοδότησης, διοίκησης, λειτουργίας! Αν είστε σίγουροι ότι αυτό θα συμβεί με την παρούσα Κυβέρνηση πέστε το… Θα το χειροκροτήσω θερμά! Αν υποψιάζεστε ότι το θέμα θα λυθεί μόλις το Κράτος εισπράξει χρήματα από όσους αναφέρονται στις λίστες Λαγκάρντ, Μπόργιανς ή στα Πάναμα πέϊπερς φωνάξτε το! Πάλι θα το πιστέψω… Φυσικά όλα μπορεί να γίνουν πιο σύντομα, σε έυλογο χρόνο, αν δεν βγούμε από την ευρωζώνη και γυρίσουμε στη δραχμή!
Μας παρουσιάσατε πολύ κατανοητά την κατάσταση που επικρατεί, σε αυτόν τον κατά τα άλλα, υπέροχο χώρο. Είχα την τύχη να αγωνιστώ στο συγκεκριμένο κλειστό, την εποχή που ήταν στις δόξες του…
Έιναι λυπηρό στις μέρες μας, όπως θα ξέρετε και εσείς, αποθήκη θέλουμε να φτιάξουμε, γιατί κοτέτσι, απαγορεύεται πιά…και πρέπει να έχουμε λάβει την σχετική ΑΔΕΙΑ, από την αρμόδια υπηρεσία, την πολεοδομία, αν δεν απατώμαι, ώστε να αρχίσει η κατασκευή.
Έστω ότι,
ξεκινάει να χτίζεται παράνομα και οι πρώτες καταγγελείες, από γείτονες και μή, θα έρθουν με την μορφή χιονοστιβάδας!!! Κάτι που ξέχασα να αναφέρω, είναι πως ο χώρος για την ανέγερση της αποθήκης, ΜΟΥ ΑΝΗΚΕΙ και έχω τους ΤΙΤΛΟΥΣ-ΣΥΜΒΟΛΑΙΑ που το πιστοποιούν.
Θέλω λοιπόν να ρωτήσω τα εξής:
Που ανήκει ο χώρος, σε πιά χωράφια που λένε και στο χωριό μου, άρχισε και ολοκληρώθηκε αυτό το στάδιο; Ποιός, ή ποιοί εργολάβοι ανέλαβαν την ανέγερσή του;;; ΠΟΙΟΣ ΗΤΑΝ Ο ΕΝΤΟΛΕΑΣ;;; Ποιός-ποιοί τους πλήρωσαν;;; Οι αρμόδιες αρχές, αν ήταν παράνομο, γιατί δεν επιλήφθηκαν του θέματος;;;
Δεν θέλω να κουράσω άλλο, απλά θα ήθελα να γράψω και αυτό…
ΤΙ ΜΕΓΑΛΗ ΕΥΤΥΧΙΑ θα ήταν, να υπήρχαν και σε άλλα μέρη της Ελλάδας μας, τέτοια κλειστά…και προς ΘΕΟΥ!!! Όχι με όλους αυτούς τους βοηθητικούς χώρους και τις πολλές κερκίδες!!!…απλά, κλειστές πίστες διακοσίων μέτρων, με καλή στεγανοποίηση όπως αυτό, με τα σκάμματα και τα στρώματα…όσο για την ζέστη, πιστεύω πως θα πήγαιναν δικές τους σόμπες οι τοπικοί αθλητές…αλλά, θα είχαν ένα ΔΙΚΟ ΤΟΥΣ ΜΕΡΟΣ, για να κάνουν την ΜΕΓΑΛΗ ΤΡΕΛΑ ΤΟΥΣ, που λέγεται ΣΤΙΒΟΣ…ΚΛΑΣΣΙΚΟΣ ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΣ…
Ακούω για κλειστές ημερίδες στίβου, σε Κρήτη, Πάτρα, Θεσσαλονίκη, έγινε και μία ημερίδα στο καταπληκτικό Καρπενήσι το 2016…και δεν είναι τίποτα παραπάνω, πάρα απλές κερκίδες σταδίων, με κάκιστη υποδομη και φιλοξενία…δεν θέλω να αναφερθώ στο…κλειστό του Αγίου Κοσμα…είναι επιεικώς, απαράδεκτο.
Έχω την εντύπωση πως με σωστές και απλές σιδηροκατασκευές, και τα κατάλληλα πάνελ, ναι, σαν αυτά της αποθήκης που λέγαμε…θα μπορούσαν να φτιαχτούν έστω, απλά κλειστά, με ευθείες εξήντα μέτρων και όλα τα σχετικά, σε όλα αυτά τα πανέμορφα μέρη της Ελλάδας μας, που…παράγουν, ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΑ ΠΑΙΔΙΑ!!!
Αγαπητέ φίλε, παλιέ αθλητή, δεν έχει σημασία να μάθουμε τώρα το ποιος, πού, πότε, γιατί; Γιατί στην Ελλάδα, όλα φαίνονται πως γίνονται νομότυπα, αλλά εκ των συτέρων αποδεικνύονται είτε παράνομα, είτε ελλειματικά, είτε κάτι άλλο τρελό! Τελικά το Κράτος ήταν και κάποιος από αυτό με εξουσία έκανε και τους διαγωνισμούς και έδωσε τις εντολές για έργα, πληρωμές κ.α. Εσύ ή εγώ ή κάποιος άλλος δεν ήταν σίγουρα! Ξέρουν όλοι πως δεν θα τιμωρηθούν, δεν θα πληρώσουν… Οπότε αυτό που προέχει είναι να κλείσει τώρα νόμιμα η ιστορία και να λειτουργήσει το στάδιο. Οσο για τις μικρές και φθηνές κατασκευές θα ήταν μια λύση, αν δεν υπήρχε στην Ελλάδα και τοπικά η τάση για μεγαλόσχημα πράγματα και εντυπωσιασμό! Αλλά ούτε εκεί είναι πραγματικά το πρόβλημα… Ακόμη και καλύτερες υποδομές απ’ αυτές που προτείνεις θα μπορούσαν να έχουν υπάρξει από χρόνια ή να γίνουν… (τώρα μάλλον δύσκολα…). Αλλά οι αρμόδιοι σκέφτονταν ότι μόνο στα πολλά λεφτά θα βγούν και μεγάλες μίζες και κέρδη κ.α. Οπότε δεν επέλεγαν ποτέ κάτι μαζεμένο και φθηνό! Άλλωστε όλοι ξέρουμε -διαβάζοντας τις πινακίδες σε έργα- ότι οι προϋπολογισμοί που αναγράφονται π.χ. για την ασφαλτόστρωση του δρόνου Ανω-Κάτω Ραχούλας 500.000 ευρώ δεν τηρήθηκαν ποτέ… Συνήθως η τελική ..λυπητερή ήταν μίνουμ πέντε φορές επάνω! Αλλά οφείλω να υπενθυμίσω και κάτι άλλο… Που βαρύνει τους χρήστες των αθλητικών και άλλων κοινόχρηστων (δημόσιων ή δημοτικών) εγκαταστάσεων. Οτι δεν τις σεβόμαστε, δεν τις προστατεύουμε, εύκολα τις καταστρέφουμε ή τις βρομίζουμε κ.α. Γιατί δεν μαθαίνουμε ποτέ στην Ελλάδα ότι Κράτος ή Δήμος ή φορέας είμαστε ΚΑΙ ΕΜΕΙΣ κι όχι μόνο οι άλλοι, αυτοί που εκλέγονται ή διορίζονται κάπου για να ασκούν διοίκηση-εξουσία! Χρόνια τώρα όχι με αστρονομικά λεφτά θα μπορούσαν να έχουν βελτιωθεί ή συντηρηθεί σε πολλά μέρη της Ελλάδας αθλητικές υποδομές, αλλά αφέθηκαν στην τύχη τους… Ποιος αξίωσε κάτι σωστά, ποιος το πάλεψε να μη συμβεί; Ισως κανείς, ίσως ελάχιστοι… Κι η φωνή τους χάθηκε στον ορυμαγδό…
Οφείλω να ομολογήσω πως έχετε καλύψει τις ερωτήσεις μου και πως φυσικά, θα μπορούσαμε να μιλάμε για πολλές ώρες πάω στο θέμα και γενικότερα…Σίγουρα όμως, προέχει η επίλυση του θέματος και να βρει ο στίβος ένα σπίτι. Όσο για την συνολική ευθύνη που βαραίνει όλους όσους αγαπούν και σέβονται τον κλασικό αθλητισμό και γενικότερα τα ατομικά αθλήματα και το τονίζω αυτό! τα ατομικά αθλήματα, ναι, φταίμε όλοι μας…από τους αθλητές, μέχρι και τους προπονητές. Γιατί μας έχει βγει μία…τεμπελιά και μία…αντιπαλότητα στους ελάχιστους χώρους που έχουν απομείνει για προπόνηση, κυρίως τον χειμώνα. Το αναφέρω αυτό για τα μοναχικά αθλήματα του στίβου, γιατί στο ποδόσφαιρο για παράδειγμα, σε μία ομάδα κατηγορίας… Δ’ τοπικό, υπάρχει μία στοιχειώδης οργάνωση και στον αγωνιστικό χώρο, μέχρι και στα αποδυτήρια, πράγματα που για τον στίβο, δεν υπάρχουν!!! Και αν κάπου τα βρεις, είναι σε άθλια κατάσταση…γιατί, ΝΑΙ! φταίμε και εμείς. Καλή αγωνιστική χρονιά, πάντα με υγεία!!!