Citius, Altius, Fortius (Γρηγορότερα, Ψηλότερα, Δυνατότερα)

Ολυμπισμός. Τρόπος ζωής, εκεί όπου το πνεύμα συναντά το σώμα και γεννιέται ισορροπία τέχνης, πάθους και αγνού συναγωνισμού. Ο ολυμπισμός ενώνει την ψυχική θέληση με τη σωματική δύναμη! Ο ολυμπισμός είναι ο τρόπος ζωής που σέβεται τα ανθρώπινα δικαιώματα μιας κι ενώνει τους λαούς κι αυτό το κατορθώνει με την αρχή της προσπάθειας, της θέλησης, της αξιοπρέπειας, και της συμμετοχής, χωρίς να διακρίνει ταξικές ή κοινωνικές διαφορές, μεταξύ των λαών.

Το ολυμπιακό κίνημα έχει ως πρώτιστο σκοπό να συντελεί με το έργο του, τον ελέγχο για την άψογη διοργάνωση των αγώνων μέσω των εθνικών επιτροπών και των ολυμπιακών οργανισμών κάθε χώρας. Το ολυμπιακό κίνημα απαρτίζεται από την Διεθνή ολυμπιακή επιτροπή (I.O.C.), τις εθνικές ολυμπιακές επιτροπές (N.O.C.), τις οργανωτικές επιτροπές των ολυμπιακών αγώνων, τις εθνικές ολυμπιακές ακαδημίες (I.O.A.), την ολυμπιακή αλληλεγγύη, τους αθλητές, τα επίσημα αθλήματα, τους προπονητές, τους θεωρητικούς εκπαίδευσης και όλο τα πρόσωπα που εργάζονται με σκοπό να συνεισφέρουν στην δημιουργία ενός ειρηνικού κόσμου και τη στρέψη των ανθρώπων και ειδικά των νέων προς τον αθλητισμό χωρίς φυλετικές διακρίσεις αλλά και τη διατήρηση του ολυμπιακού πνεύματος που απαιτεί περιβάλον φιλίας, συμμετοχής και αγνού αγώνος.

Το ολυμπιακό κίνημα ιδρύθηκε στο κογκρέσο του Παρισιού στις 23 Ιουνίου του 1894 με ανώτατο εκπρόσωπο την Διεθνή ολυμπιακή επιτροπή και ιδρυτή της τον Γάλλο λέκτωρα Pierre de Coubertin. Η Δ.Ο.Ε. αποτελείται από τον πρόεδρο και τα μέλη της τα οποία είναι ταυτόχρονα και μέλη στις εθνικές οργανωτικές και συντονιστικές επιτροπές.
Τα μέλη, μαζί με τον πρόεδρο, συνεδριάζουν μια φορά κάθε χρόνο, σε ένα ιδιαίτερο τόπο, όπου γίνεται η σύνοδος της Δ.Ο.Ε. με σκοπό το διάλογο για την κατάρτιση των νέων μελών αλλά και θέματα που αποσχολούν τη διεθνή ολυμπιακή κοινότητα. Κάθε 4 χρόνια, και ένα χρόνο ακριβώς μετά την διεξαγωγή των αγώνων, η Δ.Ο.Ε. συνεδριάζει και ψηφίζει την πόλη που θα αναλάβει τη διοργάνωση των αγώνων για μετά απο 7 χρόνια.

Ο ρόλος της Δ.Ο.Ε. είναι να προωθήσει το ολυμπιακό κίνημα σε πλήρη συμφωνία και συνεργασία με το Ολυμπιακό σύνταγμα, της κάθε χώρας.

Η Δ.Ο.Ε. είναι ο ενθαρυντής και ο οργανισμός που συντελεί στην ανάπτυξη των αθλημάτων σε όλο τον κόσμο κάθε επιπέδου και συνεργάζεται με τους αρμόδιους φορείς και αρχές σε μια προσπάθεια να απελευθερώσει τα αθλήματα από τις διακρίσεις και τις παραβάσεις σε οριακά επίπεδα ενώ λειτουργεί και ως υπηρεσία για το όφελος της αθλητικής κοινότητας. Ενθαρύνει επίσης την προώθηση των εθνικών αθλημάτων και του ολυμπιακού ιδεώδους που προβλέπει την παγκόσμια ειρήνη ενώ παίρνει μέτρα επροκειμένου να προστατέψει τους αθλητές και τη διεθνή κοινότητα από τις δόλιες και παράνομες όψεις του αθλητισμού. Η Δ.Ο.Ε. εξασφαλίζει ότι οι ολυμπιακοί αγώνες, τα αθλήματα και οι πολιτιστικές εκδηλώσεις του ολυμπιακού κινήματος πραγματοποιούνται με ασφάλεια, ήθος και σεβασμό προς την ολυμπιακές αρχές, και ακολουθούν πιστά το ολυμπιακό σύνταγμα.

Η Δ.Ο.Ε. αναγνωρίζει την εκπαίδευση των μελών της, και την θέτει ως βασικό άξονα για την επιλογή των βασικών στελεχών του ολυμπιακού κινήματος, και βάσει αυτού έχει δημιουργήσει την ολυμπιακή ακαδημία, ως όργανο εκπαίδευσης, απαραίτητο για την στήριξη του κινήματος.

Την Δ.Ο.Ε. έχουν εκπροσωπήσει μέχρι σήμερα οι ακόλουθοι πρόεδροι:

1894-1896 Δημήτριος Βικέλας (Ελλάδα)
1896-1925 Le Baron Pierre de Coubertin (Γαλλία)
1925-1942 Henri de Baillet-Latour (Βέλγιο)
1946-1952 J.Sigfrid Edstroem (Σουηδία)
1952-1972 Avery Brundage (ΗΠΑ)
1972-1980 the Lord Killanin (Ιρλανδία)
1981-2001 Juan Antonio Samaranch (Ισπανία)
2001-2013 Dr. Jacques Rogge (Βέλγιο)
2013-???? Thomas Bach (Γερμανία)
…

-> ΕΟΕ : πρόεδροι & μέλη ΔΟΕ

Olympism tends to bring together
as in a beam of light,
all those moral principles
which promote human perfection.

*Pierre de COUBERTIN

ΣΥΝΟΔΟΙ ΔΟΕ

Η 1η Σύνοδος της ΔΟΕ έγινε το 1894 στο Παρίσι και ακολούθησε το 1896 στην Αθήνα οπότε κι έγινε και η εκλογή του Coubertin.
Στην Αθήνα έχουν γίνει Σύνοδοι τις ακόλουθες χρονιές:

• 2η – 1896
• 8η – 1906
• 32η – 1934
• 49η – 1954
• 58η – 1961
• 80η – 1978
• 116η – 2004
• 136η – 2021

-> Ολυμπιακό Πρωτόκολλο

ΟΛΥΜΠΙΑΚΗ ΣΗΜΑΙΑ

Σύμφωνα με πολλές γνώμες, η ιδέα της ολυμπιακής σημαίας υιοθετήθηκε από τον Pierre de Coubertin, (ιδρυτής των μοντέρνων ολυμπιακών αγώνων), το 1912 όπου κι οραματίστηκε ένα τεχνούργημα από την αρχαία Ελλάδα. Αυτό ήταν οι 5 κύκλοι το οποίο αποτελεί σήμερα διεθνώς, το πιο αναγνωρήσιμο σύμβολο απ’ όλους τους λαούς. Οι πέντε κύκλοι, χρώματος μπλε, κίτρινου, μαύρου, πράσινου και κόκκινου, συμβολίζουν τις 5 Ηπείρους: Ευρώπη-Ασία-Αφρική-Ωκεανία-Αμερική.

Τα 6 χρώματα, συμπεριλαμβανομένου του λευκού του φόντου, ήταν και τα χρώματα που υπήρχαν με διάφορους συνδυασμούς σε όλες τις χώρες που μετείχαν στους Ολυμπιακούς του 1912 (Σουηδία, Ελλάδα, Γαλλία, Αγγλία, ΗΠΑ, Γερμανία, Βέλγιο, Ιταλία, Ουγγαρία, Ισπανία, Βραζιλία, Αυστραλία, Ιαπωνία, Κίνα)

Βρίσκονται μεταξύ τους ενωμένοι και αυτό συμβολίζει την φιλία και την ειρήνη μεταξύ των λαών της γης. Η ύψωση της ολυμπιακής σημαίας έγινε τελικά (αφού το 1916 δεν έγιναν λόγω του παγκ.πολέμου οι Αγώνες) για πρώτη φορά το 1920 στην Αμβέρσα του Βελγίου κι από τότε παραδίδεται σε κάθε τελετή λήξης, στον Αρχηγό της πόλης που θα φιλοξενήσει τους επόμενους Ολυμπιακούς Αγώνες και θα τη διαφυλάξει για 4 χρόνια μέχρι την στιγμή της έπαρσής της. Η ολυμπιακή σημαία υψώνεται σε ιστό κατά την τελετή έναρξης και υποστέλεται μετά από 16 ημέρες και κατά την τελετή λήξης όπου και δηλώνει και το τέλος των Ολυμπιακών Αγώνων.

ΟΛΥΜΠΙΑΚΗ ΦΛΟΓΑ

Η τελετή ξεκινάει τρείς περίπου μήνες προτού ξεκινήσουν οι Ολυμπιακοί Αγώνες, και τελείται στην αρχαία Ολυμπία, όπου η Ιέρεια, σε μια σεμνή τελετή κάτω απ’ το φως του ήλιου, θα ανάψει τη δάδα μέσα απ’ το κάτοπτρο, την κατάλληλη στιγμή. Από ‘κεί η φλόγα θα ξεκινήσει το ταξίδι της με τους λαμπαδηδρόμους, όπου θα αναλάβουν να την οδηγήσουν στο στάδιο της διοργανώτριας πόλης.

ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ ΥΜΝΟΣ

Τον Ολυμπιακό ύμνο έγραψε ο μουσικός Σπύρος Σαμαράς. Το 1896 προσέθεσε τους στίχους ο Κωστής Παλαμάς. Ο Ολυμπιακός ύμνος έχει ως εξής

Αρχαίο Πνεύμα αθάνατο, αγνέ πατέρα
του ωραίου, του μεγάλου και τ’ αληθινού,
κατέβα, φανερώσου κι άστραψε εδώ πέρα
στη δόξα της δικής σου γης και τ’ ουρανού

στο δρόμο και στο πάλεμο και στο λιθάρι
στων ευγενών αγώνων λάμψε την ορμή,
και με τ’ αμάραντο στεφάνωσε κλωνάρι
και σιδερένιο πλάσε κι άξιο το κορμί.

Κάμποι, βουνά και πέλαγα φέγγουν μαζί σου
σαν ένας λευκοπόρφυρος μέγας ναος
και τρέχει στο ναό εδώ προσκυνητής σου
αρχαίο πνέυμα αθάνατο, κάθε λαός

ΤΕΛΕΤΗ ΕΝΑΡΞΗΣ

Οι ολυμπιακοί αγώνες ξεκινούν με μια τελετή η οποία αποτελεί συνήθως ένα φαντασμαγορικό θέαμα στους θεατές και αποτελείται από διάφορα μέρη, όπως η παρέλαση των αθλητών, η ανάκρουση του ολυμπιακού ύμνου, ή έπαρση της ολυμπιακής σημαίας, αφή της ολυμπιακής δάδας με το καθιερωμένο άναμα της φλόγας και όρκοι αθλητών και κριτών.

Όρκος αθλητή:

«Στο όνομα όλων των αγωνιζομένων, υπόσχομαι ότι θα λάβουμε μέρος σε αυτούς τους Ολυμπιακούς Αγώνες, σεβόμενοι και ακολουθώντας τους κανόνες οι οποίοι τους διέπουν, με την δέσμευση να αθλούμαστε χωρίς απαγορευμένες μεθόδους και ουσίες μέσα στο αληθινό πνεύμα της ευγενούς άμιλλας, για τη δόξα του αθλητισμού και την τιμή των ομάδων μας»

Ο Ολυμπιακός όρκος, γραμμένος από τον Βαρώνο Pierre de Coubertin, τον εμπνευστή των σύγχρονων Ολυμπιακών Αγώνων, απαγγέλθηκε για πρώτη φορά από τον Victor Boin στους θερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες το 1920 σην Αμβέρσα. Το κείμενο του όρκου έχει υποστεί μικρές αλλαγές από τότε. Ο όρκος που απαγγέλθηκε από το 1920 ήταν:
“Ορκιζόμαστε ότι θα πάρουμε μέρος στους Ολυμπιακούς Αγώνες σε πνεύμα ιπποτισμού. Για την τιμή της χώρας μας και για τη δόξα του αθλητισμού.”

Αργότερα ο όρος “όρκος” αντικαταστάθηκε με τον όρο “υπόσχεση” και ο όρος “χώρα” με τον όρο ”ομάδα”. Η φράση σχετικά με τη χρήση ουσιών προστέθηκε το 2000 στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Σύδνεϋ.

Όρκος προπονητή :

“Στο όνομα όλων των προπονητών και των άλλων μελών της συνοδείας των αθλητών, υπόσχομαι ότι θα δεσμευτούμε στο να διασφαλίσουμε ότι το πνεύμα της ευγενούς άμιλλας και του ευ-αγωνίζεσθαι τηρείται πλήρως και σύμφωνα με τις θεμελιώδεις αρχές του Ολυμπισμού.”

Ο Ολυμπιακός Όρκος προπονητή απαγγέλθηκε για πρώτη φορά στους Θερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες Νέων του 2010 – πάντως ξεκινά από την Αρχαία Ολυμπία, όπου την πρώτη μέρα γινόταν η επίσημη τελετή της ορκομωσίας των αθλητών, των συγγενών τους, των προπονητών (γυμναστών) και των κριτών (Ελλανοδικών), μπροστά στο μεγαλοπρεπές άγαλμα του Ορκίου Διός, υποσχόμενοι ότι θα αγωνισθούν τίμια τηρώντας τους κανόνες.
Σύμφωνα με την περιγραφή του αθλητή Αρίστων, έίχε ως εξής:
«Ορκιστήκαμε όλοι οι αθλητές, μαζί με τους πατέρες, τους αδελφούς και τους προπονητές πάνω από τα γεννητικά όργανα ενός θυσιασμένου κάπρου ότι δε θα διαπράτταμε κάποιο παράπτωμα κατά τη διεξαγωγή των Αγώνων».

Όρκος κριτή :

“Στο όνομα όλων των κριτών και αξιωματούχων, υπόσχομαι ότι θα εκτελέσουμε τα καθήκοντά μας κατά τη διάρκεια αυτών των Ολυμπιακών Αγώνων με πλήρη αμεροληψία, σεβόμενοι και τηρώντας τους κανόνες οι οποίοι διέπουν μέσα σε αληθινό πνεύμα ευγενούς αθλητικής άμιλλας”

Ο Όρκος του κριτή ξεκίνησε στους Χειμερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες του 1972.

ΤΕΛΕΤΗ ΛΗΞΗΣ

Η τελετή λήξης ξεκινά με την είσοδο των αθλητών σε μια ομάδα και όχι κατά έθνος, γεγονός που συμβολίζει την ενότητα και τη φιλία. Ακολουθεί η τελετή της σημαίας. Ο πρόεδρος της Δ.Ο.Ε. απευθύνει χαιρετισμό και μετά δίνει την ολυμπιακή σημαία στη χώρα που θα φιλοξενίσει την επόμενη ολυμπιάδα και αναγγέλλει επίσημα τη λήξη των αγώνων. Η Ολυμπιακή φλόγα σβήνει αρμονικά και η σημαία μεταφέρεται έξω απο το στάδιο. Ακολουθεί μια μεγάλη γιορτή.

Black out period

Από 9 ημέρες πριν την τελετή έναρξης) μέχρι και 3 ημέρες μετά την τελετή λήξης, εκτός εάν επιτραπεί από την Εκτελεστική Επιτροπή της ΔΟΕ, κανένας αγωνιζόμενος, προπονητής, μέλος αποστολής, προσωπικό αποστολής που συμμετέχει στους Ολυμπιακούς Αγώνες, δεν πρέπει να επιτρέπει τη χρήση του προσώπου του, του ονόματός του, της εικόνας του ή της αθλητικής του επίδοσης για διαφημιστικούς λόγους κατά τη διάρκεια των Ολυμπιακών Αγώνων (πέραν των εκάστοτε βασικών χορηγών των Αγώνων)

Βραβεύσεις

Οι πρώτοι 3 βραβεύονται με χρυσό-αργυρό-χάλκινο μετάλλιο (που καθιερώθηκαν το 1904) σε απονομή σε βάθρο, με τον πρώτο σε ψηλότερο σκαλοπάτι και τον δεύτερο δεξιά του κοιτάζοντας πτος τους επισήμους. Αντίστοιχα είναι οι σημαίες , προς τον αγωνιστικό χώρο και γίνεται ανάκρουση εθνικού ύμνου της χώρας του νικητή, με τους αθλητές να στρέφονται προς τις σημαίες.

Στους πρώτους 8 δίνεται δίπλωμα και αυτοί χαρακτηρίζονται ως Ολυμπιονίκες.
Από το 1985 υπάρχει και σχετικός Σύλλογος Ελλήνων Ολυμπιονικών.

-> ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΑΓΩΝΩΝ