Οι Κωφοί δεν έχουν κάποια σωματική ή νοητική αναπηρία. Διεξάγουν τους δικούς τους Αγώνες για να εξασφαλίσουν τις συνθήκες που ταιριάζουν στις σωματικές, ψυχολογικές και κοινωνικές ανάγκες τους. Ο κύριος λόγος της υπαγωγής αυτών (των αγώνων) στον αθλητισμό των ΑμεΑ έγκειται κυρίως στη διαφορετικότητα της επικοινωνίας.
Οι Αγώνες των Deaflympics πραγματοποιήθηκαν για πρώτη φορά το 1924 στο Παρίσι. (Οι πρώτοι Παραολυμπιακοί Αγώνες πραγματοποιήθηκαν το1960 στη Ρώμη.)
Oι κωφοί δεν συμμετέχουν στους Παραολυμπιακούς. Αυτό γίνεται με πρωτοβουλία της δικής τους οργάνωσης Διεθνής Επιτροπή για τον Αθλητισμό των Κωφών (CISS).
Μπορεί το γεγονός αυτό να ξενίζει λίγο σε όσους δεν έχουν καμμία σχέση με τους ανθρώπους με πρόβλημα στην ακοή -γιατί χρειάζονται ανεξάρτητους αγώνες οι κωφοί;
Η ICSD δεν είναι μέλος της Παραολυμπιακής Επιτροπής παρόλο που είχε γίνει μία προσπάθεια σύνδεσης το 1985 από τον τέως Πρόεδρο της Δ.Ο.Ε., κ.. Antonio Samaranch, ως διαμεσολαβητή, αλλά εξαιτίας των διαφορετικών σωματικών ικανοτήτων η συνεργασία ήταν σίγουρο ότι θα αποτύχει. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να γίνει μία τελική συμφωνία μεταξύ της ICSD και της I.P.C. η οποία υπογράφηκε στο Groningen/ Ολλανδία κατά την διάρκεια του Συνεδρίου της I.P.C.. Αυτή η συμφωνία επιβεβαιώνει την ανεξαρτησία και την ισότητα της ICSD.
Κατά συνέπεια, οι κωφοί αθλητές χωρίς επιπρόσθετες αναπηρίες, δεν συμμετέχουν στους Παραολυμπιακούς Αγώνες. Αναφορικά με τους Κανονισμούς της ICSD η συμμετοχή σε κάθε αθλητικό γεγονός περιορίζεται σε άτομα που:
« είναι Κωφοί, που ορίζεται με απώλεια ακοής τουλάχιστον 55Db. στο καλύτερο αυτί(μέσος όρος τριών τόνων στα 500, 1.000 και 2.000 Hertz 150, μέτρο του 1964.
Όλοι οι αγωνιζόμενοι δεν θα φορούν βοηθήματα ακοής κατά την διάρκεια του Αγώνα.
Μόνο οι αθλητές που πληρούν τις προϋποθέσεις των κανονισμών ακοής της Διεθνούς Επιτροπής Αθλητισμού Κωφών (ICSD) και, έχουν ελεγχθεί από την ICSD κι εφόσον έχουν καταχωρηθεί στην επίσημη λίστα Διεθνών Αθλητών, θα επιτρέπεται να συμμετέχουν στις αθλητικές διοργανώσεις.»
Ήδη, από το 1888 ιδρύθηκε στο Βερολίνο, Γερμανία το πρώτο αθλητικό σωματείο για κωφούς. Το 1924 τοποθετούνται οι πρώτοι Κωφολυμπιακοί στο Παρίσι, Γαλλία, όταν και δημιουργήθηκε η Διεθνής Επιτροπή των Βουβών Αθλημάτων, ο πρόδρομος της ΔΕΑΚ (CISS). Το 1955 οι Κωφολυμπιακοί αναγνωρίσθηκαν επίσημα από τη ΔΟΕ κάνοντας ένα σημαντικό βήμα για την αναγνώριση και την αποδοχή του Αθλητισμού των Κωφών. Έτσι, η ΔΕΑΚ απόκτησε Ολυμπιακό Κύρος, που σημαίνει «την έξωθεν καλή μαρτυρία».
Παρ’ όλα αυτά η κοινότητα των Κωφών εξακολούθησε να αντιμετωπίζεται με κάποια απαξία και να παραμένει στο περιθώριο. Από τις αρχές της δεκαετίας του ’70, την εποχή των κινημάτων, εμφανίστηκε δυναμικά και το κίνημα των Κωφών για την αναγνώριση της νοηματικής γλώσσας ως ισότιμης, την αλλαγή της εκπαιδευτικής μεθοδολογίας για την εκπαίδευση των κωφών μαθητών και την προσβασιμότητα της κοινωνίας για τους βαρήκοους και τους μη ακούοντες. Ο Αθλητισμός των Κωφών εμβαπτίστηκε στο όραμα αυτό και συνέχισε την ανάπτυξή του. Ανέκυψαν αρκετά τεχνικά ζητήματα (υπάρχουν κι αυτά… πάντα) όπως: ποιος θεωρείται βαρήκοος, αν θα επιτρέπονται τα ακουστικά βαρηκοΐας κ.ά. Όλα αυτά έχουν απαντηθεί.
Σήμερα, στους Αγώνες συμμετέχουν άνθρωποι με τουλάχιστον 55 decibel απώλεια ακοής στο καλύτερο αυτί τους. Δεν επιτρέπονται ακουστικά ώστε να εξασφαλίζεται η ισονομία, αποφεύγοντας συνεννοήσεις αθλητών-προπονητών ή συμπαικτών κατά τη διάρκεια του αγώνα.
Επιτρέπεται η χρήση της νοηματικής γλώσσας, κάτι που θεωρείται δίκαιο για δύο λόγους:
* Μπορεί να χρησιμοποιηθεί από όλους, αρκεί να βλέπουν.
* Αυτή είναι η γλώσσα της κοινότητας των Κωφών και την προτιμούν οι περισσότεροι αθλητές.
Το αθλητικό κίνημα των Κωφών θέλησε να μεγαλώσει. Το 1986 έγινε δεκτό στις τάξεις της Συντονιστικής Επιτροπής για τον Αθλητισμό των ΑμεΑ (και ήταν, αργότερα, από τα ιδρυτικά μέλη της Διεθνούς Παραολυμπιακής Επιτροπής), μια κίνηση που πίστευαν ότι θα έφερνε δημοσιότητα και «νέο αίμα». Δημιούργησε όμως προβλήματα: οι αθλητικές οργανώσεις των Κωφών είχαν, ως τότε, συνδεθεί με τις Εθνικές Ολυμπιακές Επιτροπές με δεσμούς, που διερράγησαν για να υπαχθούν σε Εθνικές Αθλητικές Ομοσπονδίες των ΑμεΑ. Έχασαν αυτονομία, ζωτικό χώρο και πηγές χρηματοδότησης. Προέκυψε ζήτημα αυτοκαθορισμού της κοινότητας των κωφών αθλητών, και άλλα προβλήματα όπως το ποιος θα αποφασίζει για τον αριθμό των συμμετοχών, θέμα χρηματοδότησης των διερμηνέων κ.ά. Αποχώρησε από τη ΔΠΕ το 1995. Όμως, παρά την ύπαρξη σήμερα περισσότερων από 80 εθνικών αθλητικών οργανώσεων Κωφών, ο αθλητισμός στη «βάση» δεν φαίνεται να ανθίζει, καθώς τα Σχολεία Κωφών λιγοστεύουν διεθνώς, στα «γενικά» δημόσια σχολεία δεν διδάσκεται η νοηματική κ.π.λ.
Η Ελληνική Ομοσπονδία Αθλητισμού Κωφών (Ε.Ο.Α.Κ.) ιδρύθηκε το 1988. Αποτελεί δευτεροβάθμια αθλητική ομοσπονδία ΑμεΑ- Κωφών, αναγνωρίστηκε επισήμως από την Ελληνική Πολιτεία με την υπ’ αριθμ. πρωτ. Γ/18446/27.7.1999 Υπουργική Απόφαση του Υπουργείου Πολιτισμού
Τα αγωνίσματα στίβου είναι τα ίδια επίσημα της IAAF.
Το 1ο παγκοσμιο πρωταθλημα στιβου κωφών έγινε το 2008 στη Σμύρνη.
