Από τις αρχές του 2017 η Παγκόσμια Ομοσπονδία είχε “παγώσει” τις αλλαγές εθνικότητας αθλητών (δείτε->εδώ) προσπαθώντας να βάλει φρένο και μέτρο στις διαδικασίες.
Το συμβούλιο της IAAF προχώρησε σε ορισμένες περιοριστικές αποφάσεις που γνωστοποίησε:
– Θα υπάρχει διάστημα αναμονής 3 ετών πριν την ολοκλήρωση της μεταγραφής.
– Η IAAF θα επιβλέπει με ειδική επιτροπή τη διαδικασία και αξιοπιστία των αιτήσεων
– Να υπάρχουν τα απαιτούμενα δικαιολογητικά που αποδεικνύουν ότι ο αθλητής-τρια αποκτά πλήρη δικαιώματα υπηκοότητας.
– Ο κάθε αθλητής θα μπορεί μόνο μια φορά στην καριέρα του να αλλάξει Ομοσπονδία.
– Δεν θα γίνονται μεταγραφές αθλητών – αθλητριών πριν την ηλικία των 20 ετών.
Σε σχέση με το anti-doping η Παγκόσμια Ομοσπονδία θα κατηγοριοποιήσει τα μέλη της σε 3 κατηγορίες βάσει επιτυχιών και ενδεχόμενο doping.
Κένυα, Αιθιοπία, Λευκορωσία, Ουκρανία που βρίσκονται υπό επίβλεψη, αυτόματα εντάσσονται στην Α’κατηγορία.
Οι αθλητές της εθνικής ομάδας των χωρών της κατηγορίας Α’ θα πρέπει να έχουν περάσει τουλάχιστον 3 ελέγχους εκτός διοργάνωσης- τους τελευταίους 10 μήνες πριν από παγκόσμιο πρωτάθλημα ή Ολυμπιακούς Αγώνες – ενόψει των οποίων οι Ομοσπονδίες της Α’ και Β’ κατηγορίας θα πρέπει να υποβάλλουν πλάνα ελέγχων doping στην IAAF.
Αν και υπάρχει πρόοδος από Ρωσικής πλευράς, η Ρωσική Ομοσπονδία παραμένει σε διαθεσιμότητα τουλάχιστον μέχρι το τέλος του χρόνου οπότε θα υπάρξει εκ νέου σχετική συνάντηση κι επανεξέταση.
Εντωμεταξύ η λίστα των Ρώσων αθλητών-τριων που έχουν τη σχετική άδεια συμμετοχής σε διεθνείς διοργανώσεις συνεχώς μεγαλώνει (δείτε ->εδώ)
Καιρός ηταν γιατί η κατάσταση ηταν τραγική. Πολλές εθνικές ομάδες στίβου είχαν εξελιχτεί σαν τους ποδοσφαιρικούς συλλόγους με ….17 ξένους και εναν γηγενή αθλητή