Οι αγώνες έκλεισαν ως συνήθως με τις σκυταλοδρομίες 4χ400μ., με την Ολλανδία που είχε και το καλύτερο άθροισμα φετινών ρεκόρ και στις δύο περιπτώσεις, να κερδίζει τις κούρσες.
-> Ειδική σελίδα για διοργάνωση
Η διοργανώτρια Πολωνία δεν κατέβασε τελικά ομάδα στους άνδρες (έχοντας και τον Dobek πριν στα 800μ. όπου πήρε το μόνο χρυσό της) και η επικράτηση των Ολλανδών ήταν ίσως αναμενόμενη με 3 φιναλιστ των 400μ. Το Βέλγιο που θα υπερασπιζόταν τον τίτλο, με τους 3 Borlee στην ομάδα, ήταν ερωτηματικό, αλλά δεν απέδωσε επαρκώς κι έμεινε αρκετά πίσω.
Οι Jochem Dobber, Liemarvin Bonevacia, Ramsey Angela, Tony van Diepen δεν έχασαν το προβάδισμα και τερμάτισαν σε 3.02.51. Οι Τσέχοι με τον Maslak να κάνει τη διαφορά στο 2ο 400αρι πήραν το αργυρό και οι Βρετανοί το χάλκινο.
Οι διοργανωτές είχαν για το κλείσιμο τη σκυτάλη των γυναικών καθώς υπερασπίζονταν και τον τίτλο τους, όμως το έργο τους έγινε πολύ πιο δύσκολο καθώς δεν αγωνίστηκε η κορυφαία αθλήτριά της, Swiety-Ersetic.
H Μ.Βρετανία πήρε στο 2ο 400άρι την πρωτοπορία με τη Williams και παρέμεινε μπροστά και στο 3ο, όμως η διαφορά που έφτασε στην τελευταία αλλαγή δεν θα μπορούσε να είναι αρκετή με τη Bol να τρέχει τελευταία για την Ολλανδία.
Η νικήτρια των 400μ. έτρεξε τις 2 στροφές σε 50 δευτερόλεπτα ακριβώς για να τερματίσει σε 3.27.15 και ρεκόρ αγώνων από την Ολλανδία με τις Lieke Klaver, Marit Dopheide, Lisanne de Witte, Femke Bol.
Η Μ.Βρετανία ήταν 2η και η Πολωνία 3η.
Ο πίνακας μεταλλίων
Τα δύο αυτά χρυσά για την Ολλανδία την έφεραν και πρώτη στον πίνακα μεταλλίων με 4 χρυσά. η Πορτογαλία είχε 3 χρυσά και η Μ.Βρετανία 2 χρυσά και 12 μετάλλια σύνολο, τα περισσότερα από κάθε χώρα ενώ οι διοργανώτρια Πολωνία είχε 10, με 1 μόνο χρυσό.
Η Ελλάδα ήταν στη 15η θέση με το 1 χρυσό του Τεντόγλου. Συνολικά 22 χώρες κέρδισαν κάποιο μετάλλιο.
