Όταν άκουσα για πρώτη φορά τον Κώστα Παναγόπουλο να μιλά για τους αγώνες δρόμου με μαζική συμμετοχή, το θεώρησα καλό νέο. Με τον καιρό, η σειρά απέκτησε όνομα, Run Greece, πόλεις διεξαγωγής και παρουσιάστηκε επίσημα. Και τότε άρχισε ο… πόλεμος.
Τις τελευταίες εβδομάδες διαβάζω και ακούω αντιδράσεις διάφορων ατόμων για αυτή την απόφαση της ομοσπονδίας. Και άρχισα να αναρωτιέμαι μήπως χάνω κάτι από την… εικόνα. Τι είναι τόσο «στραβό» και δεν το καταλαβαίνω στην απόφαση του ΣΕΓΑΣ να μπει σε αυτές τις διοργανώσεις;
Από ότι αντιλαμβάνομαι, εκείνοι που αντιδρούν είναι άνθρωποι που έως τώρα είχαν άμεση ή έμμεση σχέση με τους αγώνες μαζικής συμμετοχής που εδώ και πολλά χρόνια διεξάγονται σχεδόν σε όλη την Ελλάδα. Άνθρωποι που με κόπο και μεράκι ασχολήθηκαν με αυτό το κομμάτι για την προσωπική τους… τρέλα.
Προς τι το… μίσος και ο αλληλοσπαραγμός όμως; Με το φτωχό μου το μυαλό, πιστεύω ότι όσοι περισσότεροι αγώνες διεξάγονται, τόσο καλύτερο είναι αυτό. Αρκεί βέβαια να είναι αγώνες που σέβονται εκείνον που συμμετέχει και είναι άρτια οργανωμένοι. Το αν θα τους κάνει η επίσημη ομοσπονδία- που για να μην ξεχνάμε, έχει εξʼ ορισμού τον πρώτο λόγο για τους αγώνες στίβου στη χώρα- ή αν θα τους διοργανώνουν ένας σύνδεσμος συλλόγων δρομέων, ή παλιοί αθλητές, ψαράδες, επιχειρηματίες, στελέχη πολυεθνικών ή πράσινοι εξωγήινοι που έχουν κάνει κατάληψη στη γη, δεν μου κάνει καμία διαφορά. Άλλωστε, οι δρομείς έχουν άποψη και μπορούν πολύ απλά να επιλέξουν ποιος από αυτούς τους αγώνες τους καλύπτει οργανωτικά ή ως φιλοσοφία.
Από το σημείο της ελεύθερης επιλογής όμως, μέχρι το σημείο να παρακινούν κάποιοι από τους «παλιούς» του χώρου τους δρομείς να μποϋκοτάρουν εκείνους που μπαίνουν τώρα στο παιχνίδι- δηλαδή το ΣΕΓΑΣ- μου ακούγεται τουλάχιστον… τρελό. Εκτός αν οι αγώνες μαζικής συμμετοχής αποτελούν ένα… χωραφάκι, που κάποιοι πρόλαβαν να περιφράξουν και θεωρούν ότι απέκτησαν την κυριότητά του με αποτέλεσμα να εκνευρίζονται τώρα με την εμφάνιση των… καταπατητών! Χρησικτησία δηλαδή και στον αθλητισμό!
Προφανώς και ο ΣΕΓΑΣ δεν ανακάλυψε την… πυρίτιδα όταν αποφάσισε να διοργανώσει τέτοιους αγώνες. Το αν το κάνει γιατί τώρα έγινε μόδα το τρέξιμο στην Ελλάδα, ή το γιατί δεν το είχε κάνει τόσο καιρό, είναι επίσης μία μεγάλη συζήτηση. Αλλά επειδή η ομοσπονδία καθυστέρησε κατά πολύ σημαίνει ότι δεν πρέπει να διορθώσει ποτέ αυτό το λάθος της;
Εκτός αν το παιχνίδι παίζεται φωνάζοντας… «πρω», «δε», «τρι», όπως κάναμε στο σχολείο για να βγάλουμε τη σειρά και κάποιος έχει ήδη προλάβει να ξεστομίσει το «πρω», οπότε οι άλλοι ας κάτσουν να βλέπουν!