Ρώμη: Νικήτρια η Στεφανίδη, επιχείρησε για παγκόσμιο ρεκόρ! Καλή εμφάνιση Τραίκοβιτς, κυρίαρχοι Roehler και Lasitskene

Η Κατερίνα Στεφανιδη είναι η καλύτερη ελληνίδα όλων των εποχών. Δεν υπάρχει αμφιβολία!
Πολλά συγχαρητήρια! Διέλυσε απλά τον ανταγωνισμό.
Τα άλματα της στα 5.07 έδειξαν ότι θα μπορούσε να ειχε περάσει τα 4.95 σήμερα.
Μόνο μπράβο. Μια όαση μπροστά στη κατάσταση που επικρατεί στον ελληνικό στίβο.

Ευτυχώς για τον ελληνικό στίβο που υπάρχουν κάποιοι στις ΗΠΑ, ιδίως Στεφανίδη, Κυριαζής, να κρατήσουν τις ελπίδες και τον ελληνικό στίβο ψηλα.
Αυτό ακριβώς που ανέφερε ο παραπάνω: Μια όαση μπροστά στη κατάσταση που επικρατεί στον ελληνικό στίβο.
Πολύ καλό κάνει και η προβολή από την ΕΡΤ2, ατυχία που έπεσε το μπάσκετ ίδια ώρα.

Το αγώνισμα υπάρχει 20 χρόνια για τις γυναίκες, σύντομα τα 5μ. θα είναι απαραίτητα για διάκριση.

Κατερίνα εισαι απίστευτη! Βλέπω το φράγμα των 5 μέτρων να πλησιάζει όλο και περισσότερο. Άντε και παγκόσμια πρωταθλήτρια στο Λονδίνο.

Ειλικρινά, είναι στιγμές που βλέποντας κρίσεις του τύπου “μια όαση μπροστά στην κατάσταση που επικρατεί στον ελληνικό στίβο απορώ με όσους με τόση ευκολία δογματίζουν, μεταφέροντας μια εικόνα τουλάχιστον απελπιστική!
Σκέπτομαι λοιπόν α) είναι φίλοι του στίβου; β) έχουν εικόνα τού επιπέδου του αθλήματος ή απλώς έτσι νομίζουν; γ) γράφουν μόνο και μόνο για την κριτική ή είναι σταθερά αντίπλαοι της διοίκησης του ΣΕΓΑΣ; δ) έχουν κάποια απτά επιχειρήματα που αποδεικνύουν ότι στο άθλημα υπάρχει …έρημος κι η Στεφανίδη (ή κανά δυο ακόμη) είναι η όαση; ε) κάνουν την αρνητική αυτή κρίση γενικά (περίπου έτσι χωρίς πρόγραμμα…) ή π.χ. συγκρίνουν με το 2016, το 2013 ή λ.χ. το 2003 ή 2004;Ή μήπως με παλαιότερα χρόνια; Για να μπορέσουμε τουλάχιστον να καταλάβουμε πότε υπήρχε …δάσος και πότε η “κλιματική αλλαγή” προκάλεσε την …έρημο.
Σκέπτομαι όμως αν οι αυστηροί και “αγανακτισμένοι” κριτές του στίβου γνωρίζουν ότι ήδη για τις εφετινές τρεις κορυφαίες διεθνείς διοργανώσεις έχουν ήδη προκριθεί συνολικά 44 αθλητές και αθλήτριες όλων των κατηγοριών! Και είναι σχεδόν βέβαιο ότι ο αριθμός κάθε αποστολής (Α/Γ για το Παγκόσμιο στο Λονδίνο), (Νέοι ανδρες/γυναίκες για το Ευρωπαϊκό στο Μπίντγκοζ), (Ε/Ν για το Ευρωπαϊκό στο Γκροσέτο) θα αυξηθεί ώσπου να κλείσουν οι ημερομηνίες πρόκρισης και αφού φυσικά γίνουν και τα αντίστοιχα πρωταθλήματα ή κάποιες ακόμη διεθνείς συμμετοχές των αθλητών/τριών μας… Επίσης απορεί κανείς πώς περίπου φαντάζονται οι “φίλοι” αυτοί του στίβου τις δυνατότητές της χώρας ή της Ομοσπονδίας, δηλ. θεωρούν ότι είμαστε de facto μεγάλη δύναμη και θα έπρεπε η ομάδες μας να είναι 30μελείς και πάνω και να γυρίζουν με καμιά δεκαριά μετάλλια από κάθε διοργάνωση; Ή μήπως πιστεύουν ότι ο ΣΕΓΑΣ έχει γερό κομπόδεμα, αλλά δεν το δίνει για να βοηθήσει τους αθλητές/τριες να γίνουν ακόμη καλύτεροι και να καταπλήξουν τον κόσμο; Οσο καλοπιστα κι αν θέλω να δω το θέμα, δεν τα καταφέρνω, όχι γιατί θέλω να εκθειάσω τον Παναγόπουλο, το Σεβαστή ή το ΔΣ ή την προπονητική ιεραρχία του ΣΕΓΑΣ, αλλά γιατί για να …φιλοτεχνηθεί εικόνα “ερήμου ή ξηρασίας” στον ελληνικό στίβο χρειάζονται αποδείξεις και ονόματα, όπως λέει και το τραγούδι! Πολύ θα ήθελα να μάθω τί ακριβώς περίμεναν να είναι ο στίβος ή πώς να λειτουργεί σε μια Ελλάδα σαν τη σημερινή, με κρατική επιχορήγηση στο 35-40% σε σχέση με το 2011 και με το μεγαλύτερο μέρος του προύπολογισμού της Ομοσπονδίας να καλύπτεται από την ιδιωτική πρωτοβουλία!! Θα είχε ενδιαφέρον να μαθαίναμε κι εμείς οι αδαείς ή ανυποψίαστοι για την “καταστροφή” που έχει συμβεί στον ελληνικό στίβο ποιές άλλες λύσεις υπάρχουν ή ποια ακριβώς πρόσωπα θα είχαν να προσφέρουν (με οποιαδήποτε ιδιότητα,λ.χ. εκλεγμένου στο ΔΣ, έμμισθου ή άμισθου συμβούλου, τεχνικού κ.λπ), ώστε να αποφευχθεί! Γιατί κάποτε στη χώρα αυτή πρέπει για κάθε σχετικά ευρύτερους ενδιαφέροντος και σημασίας θέμα να μιλάμε με στοιχεία και επιχειρήματα και όχι με αφορισμούς και αοριστολογίες, με ευχές ή κατάρες χωρίς συγκεκριμένο παραλήπτη κ.α. Ούτε φυσικά η πρόοδος ή η οπισθοχώρηση του αθλήματος γενικά ή κάποιων αγωνισμάτων ειδικά κρίνεται μόνο μέσα απ’ τη στατιστική π.χ. πόσοι Έλληνες ήταν το 1980 στους 100 καλύτερους και πόσοι σήμερα κ.α Δεν είναι τόσο απλά τα πράγματα και οι παράμετροι ανάλυσης του αθλητισμού πολλές και συναρτώνται και με τις εποχές…

ο κ. Μαμουζέλος ήταν πάντα τόσο εύστοχος στα σχόλιά του γιατί απλά πάντα αγαπούσε το άθλημα και πάντα κρατούσε την πρέπουσα απόσταση που χρειάζεται ένας δημοσιογράφος για να κρίνει σωστά. Συντάσομαι απόλυτα μαζί του και σαφώς δεν μπορεί όλα να είναι ένα “κατηγορώ”. Αυτό μστην Ελλαδα ήταν πάντα το ευκολάκι. Πιστεύω ότι σαν χώρα στιβικά δεν έχουμε φτάσει ακόμα εκει που μας αξίζει. Και δεν εννοώ ως παράδειγμα το 2004 που φάνηκε πόσο “κάλπικο” ήταν. Εννοώ πως αν η συγκυρία ήταν καλύτερη, ναι θα μπορούσαμε να γυρνάμε απο κάθε μεγάλη διοργάνωση στίβου με 5 μετάλλια τουλάχιστον και πολύ καλά πλασαρίσματα. Ούτε μπορώ να φτάσω να συγκρίνω τη “χαρά” που μας δίνει η Παπαχρήστου με 14μέτρα όταν κάποτε η Τσιαμήτα “κάλπαζε” πανω απο τα 15. Να, βλέπετε.. καποιοι ήδη χαμογελάτε. Που σημαίνει ότι με πιάνετε καλά. Αλλά τί να σου κάνει και ο κακόμοιρος ο αθλητής που με τις συνθήκες που βιώνει κάνει υπεράνθρωπες προσπάθειες; Ο στίβος ειναι ψυχοιλογία. Αυτή ε απελευθερώνει για να εκραγείς. Και όσο δεν το έχουμε αυτό, θα περιμένουμε με την ελπίδα να την ξαναβρούμε.

Κανείς δεν κατηγορησε κανένα. Το μόνο που ήθελα να πω ειναι οτι ως φίλαθλος, η Στεφανιδη είναι από τις πλέον ελάχιστες φιγούρες που μπορούν ακομα να μας προκαλέσουν μεγαλες συγκινήσεις.

Το σχόλιό μου δεν απευθυνόταν σε οποιονδήποτε αποθέωσε τη Στεφανίδη ή θα έδειχνε ότι είναι ένα πρόσωπο που κάνει τη φίλαθλη και μη Ελλάδα να χαίρεται, να πιστεύει, να ελπίζει σε μια επιτυχία! Άρα δεν αφορούσε τον φίλο που απάντησε ακριβώς παραπάνω…
Νωρίτερα όμως κάποιοι άλλοι είχαν παρουσιάσει πολύ διαφορετικά τα πράγματα… Και φυσικά το ζητούμενο δεν είναι ο ελληνικός στίβος να έχει μόνο δυο -τρεις κάθε φορά που να φέρνουν μετάλλια και διακρίσεις, αλλά να έχει ένα συνολικά καλό επίπεδο και πλουραλισμό καλών αθλητών/τριων. Μόνο που σε αυτό το πεδίο μπαίνουν πολλά ερωτήματα και η απάντηση είναι σύνθετη και όχι με μια φράση. Είναι εύκολο να λες: πρέπει να έχουμε αθλητές επιπέδου σε όλα τα αγωνίσματα… Ναι, μα είναι 48 στον ανοικτό στίβο! Είναι απλό να υποστηρίζεις : να στηριχθούν οι καλοί αθλητές… Ναι, αλλά σε όλες τις κατηγορίες ηλικιών είναι πάνω από εκατό! Στήριξη όμως σημαίνει: προπονητής, φυσικοθεραπευτική κάλυψη, καλές συνθήκες προετοιμασίας, ιατροφαρμακευτική κάλυψη (Δεν εννοώ παράνομη!), υποστήριξη διατροφής, υποστήριξη συμμετοχής σε αγώνες στο εσωτερικό και εξωτερικό κ.α. πολλά! Έχει υπολογίσει κανείς το ετήσιο συνολικό κόστος ή ο καθείς αερολογεί; Μοιάζει αυτονόητο να λες: να αναπτύξουμε τις μεσαίες και μεγάλες αποστάσεις ή τα σύνθετα, αλλά… Για να κάνει μια Ομοσπονδία στοχευμένο πρόγραμμα εντοπισμού, προσέλκυσης και εξέλιξης ταλέντων προς συγκεκριμένη κατηγορία αγωνισμάτων θα έπρεπε να έχει και να χρηματοδοτεί μια ξεχωριστή ομάδα ειδικευμένων προπονητών που θα δούλευαν αποκλειστικά πάνω στους τομείς που σημείωσα λίγο παραπάνω… Το βρίσκει κανείς εύκολο με τις παρούσες συνθήκες στη χώρα και στον αθλητισμό της; Δεν προσπαθώ να αποτρέψω κανέναν να μην κάνει κριτική ή να μη θέλει το κάτι παραπάνω από το ΣΕΓΑΣ ή άλλον φορέα ή πρόσωπο… Αλλά να την κάνει με στοιχειώδη γνώση της πραγματικότητας, των δυνατοτήτων αλλά και του κόστους όσων ζητά να γίνουν! Αλλιώς κι εγώ νομίζω ότι η Ελλάδα δεν πρέπει να λείπει από το διαστημικό πρόγραμμα ποτέ!

Κάτι ακόμη με την ευκαιρία… Η Ελλάδα, θα αγωνισθεί εφέτος στη Σούπερ Λιγκ (12 χώρες) του Ευρωπαίκού πρωταθλήματος εθνικών ομάδων στη Λιλ της Γαλλίας, με τα μεγαθήρια της Ευρώπης σε άνδρες και γυναίκες… Αυτό μόνο του είναι σημαντικό, αλλά δεν είναι αυτονόητο ότι θα μπορέσει (με μικτή βαθμολογία) να αποφύγει τον υποβιβασμό, γιατί οι άλλες χώρες έχουν και μεγαλύτερη δεξαμενή αθλητών/τριων και παράδοση στο στίβο και πληθώρα πολύ υψηλού επιπέδου πρωταθλητών/τριων. Θα πρέπει όλοι και όλες οι διεθνών στάνταρ πρωταθλητές μας να κάνουν σε αυτή τη συνάντηση το καλύτερο [σε θέση/βαθμούς] και αρκετοί άλλοι την υπέρβαση, φτάνοντας κάπου που θεωρητικά δεν “βγαίνει” με τα νούμερα στο χαρτί… Αν δεν έρθει το θετικό αποτέλεσμα δεν θα σημαίνει λ.χ. ότι ο ελληνικό στίβος βούλιαξε, δεν αξίζει, απέτυχε, θέλει ξήλωμα ο ΣΕΓΑΣ κ.α. που είμαι σχεδόν βέβαιος πως θα ακουστούν! Θα σημαίνει απλώς ότι δεν έχει φτάσει σε επίπεδο να είναι μέσα στην κορυφαία 9άδα των χωρών της Ευρώπης, ώστε να μην πέσει κατηγορία, ότι δεν έχει ισορροπημένο πλουραλισμό σε όλα τα αγωνίσματα… Αλλωστε διαχρονικά -για όποιον γνωρίζει και δεν θυμάται επιλεκτικά εποχές και διακρίσεις- αυτό ήταν το ζητούμενο στον ελληνικό στίβο! Οπως πολύ σωστά επισήμανε ο “ρίπτης” οι αθλητές προσπαθούν και στηρίζονται πολύ στη ψυχολογική τόνωση και διάθεση… Αν όσοι κάνουν κριτική με φανατισμό και απαξιωτικό ύφος νομίζουν ότι βοηθάνε το άθλημα και τους αθλητές θα πω προκαταβολικά ότι είναι ΑΠΟΛΥΤΑ ΛΑΘΟΣ!!

Σημαντικό βέβαια είναι να μην επαναπαυεται κανείς με τη δικαιολογία περί δύσκολων συνθηκών. Δεν αρνείται κανείς την κατάσταση που πλέον επικρατεί στη χώρα μας αλλά αρνούμαι να δεχτώ ότι ένα παιδί το οποίο έχει ταλέντο,επιμονή,πρίσμα και αγάπη για τον αθλητισμό δεν μπορεί να φτάσει πολύ ψηλά ακομα και σε αυτές τις δύσκολες συνθήκες .
Η Κατερίνα είναι ένα τρανό παράδειγμα μάλιστα.
Με το ταλέντο και την σκληρή δουλειά της έφτασε εδώ που έφτασε. Και είναι αλήθεια ότι θλίβομαι κάθε φορά που ακούω ειρωνικά σχόλια από ανθρώπου του χώρου για την διαμονή της στην Αμερική. Δείχνει φθόνο και περίσσια ανασφάλεια.
Ο αθλητής ο οποίος θα υιοθετήσει την στάση του αδικημένου σίγουρα δεν θα μπορέσει να πάει μπροστά. Γιατί οποίος μπαίνει στον στίβο ψάχνοντας τον “εύκολο δρομο” καλό θα ήταν να αποχωρεί οσο συντομότερα μπορεί.

Καλά τα λέει ο κύριος Μαμουζέλος! Βάλτε καμιά παράγραφο όμως να είναι πιο ευανάγνωστο το κείμενο.

Μια άλλη ερώτηση, με το doping τι γίνεται; Γίνεται ποτέ σοβαρός έλεγχος στο εσωτερικό; Και στο εξωτερικό (Ευρώπη) όταν πιάνονται γιατί δεν μας το λένε;;

Κανείς -θέλω να ελπίζω- δεν επαναπαύεται πίσω από την επιτυχία της Στεφανίδη ή λίγων ακόμη πρωταθλητών/τριων μας. Ούτε πίσω από την κρίση στη χώρα μας, αλλά τίποτα δεν είναι ξεκομμένο, καθώς υποδομές, χρηματοδότηση κ.α. επηρεάζονται πολύ από την οικονομική στενότητα…
Επειδή υποθέτω ότι παρακολουθείτε με ενδιαφέρον τα δρώμενα, είναι χρήσιμο να επισημάνω ότι ήδη και πριν γίνουν τα Πανελλήνια πρωταθλήματα όλων των κατηγοριών: 13 (6 άνδρες/7 γυναίκες) έχουν πιάσει το όριο για το Παγκόσμιο πρωτάθλημα Α/Γ στο Λονδίνο, 9 (4 άνδρες/5 γυναίκες) για το Ευρωπαϊκό Νέων (U-23) στο Μπίντγκοζ και 23 (13άνδρες/10 γυναίκες) για το Ευρωπαϊκό Ε/Ν στο Γκροσέτο! Και οι αριθμοί μάλλον σίγουρα θα αυξηθούν! Λέτε να πρέπει να θεωρούμε αποτυχημένη αυτή την κατάσταση; Να πούμε ότι ο ΣΕΓΑΣ και οι τεχνικοί του έχουν αποτύχει;
Τέλος , για δύο άλλα θέματα που έθιξαν οι προηγούμενοι : Είναι και μικροψυχία και μικρόνοια να σχολιάζει κανείς αρνητικά τη Στεφανίδη επειδή ζει στις ΗΠΑ. Η κοπέλλα πήγε εκεί δικαιωματικά και άξια για σπουδές, τελειώνοντας αποφάσισε να παντρευτεί και να ζήσει εκεί (όπως δεκάδες χιλιάδες άλοι Έλληνες στο εξωτερικό, με άλλες ιδιότητες και αφορμές…) και φυσικά να εκμεταλλευθεί τα πλεονεκτήματα για να κάνει υψηλό αθλητισμό, καλύπτοντας μόνη της πολλά έξοδα! Τί να γίνει; Να της επιβάλλουμε να γυρίσει στην Ελλάδα; Φαιδρό ακόμη και σαν σκέψη!
Άλλωστε, στις ΗΠΑ είναι ο Κυριαζής, η Γναφάκη, η Ρωμαίου, η Γκούσιν κ.α. παιδιά που σπουδάζουν εκεί και κάνουν αθλητισμό, επειδή ήθελαν και είχαν τα προσόντα… Δεν τους έστειλε κανείς χαριστικά ή με άλλα κριτήρια… Η ζήλεια και η μιζέρια καλό είναι να υποχωρήσουν σε όσους αναζητούν έτσι την “ισότητα”…

Ελεγχοι ντόπινγκ γίνονται και στην Ελλάδα και στο εξωτερικό… Και φυσικά θα γίνουν -κατά πάγια αρχή- σε όσους πιάνουν όρια για τα διεθνή πρωταθλήματα ή κάνουν εθνικά ρεκόρ. Το δεν μάς το λένε δείχνει άγνοια ή αφέλεια… Γιατί δεν μπορεί να αποκρυβεί διαπιστωμένη περίπτωση παράβασης των κανόνων ντόπινγκ, αφού ανακοινώνονται όλες από την ΙΑΑΦ! Τόσο εδώ όσο και στο εξωτερικό όταν ολοκληρωθεί η διαδικασία ελέγχου και οριστικοποιηθεί ότι κάποιος έχει παραβεί τους κανονισμούς και ανακοινώνεται και τιμωρείται από το ΣΕΓΑΣ.

Φυσικά -είναι λογικό- όταν υπάρχει τέτοιο δυσμενές και θετικό κρούσμα να μη βγαίνει η Ομοσπονδία να …πανηγυρίσει και να το προβάλλει όπως τα μετάλλια… Το “περνά ήπια”, γιατί δεν είναι και ανθρώπινα ωραίο να στιγματίζεται ένας νέος άνθρωπος, έστω κι αν είναι υπόλογος για σοβαρό αθλητικό παράπτωμα.

Η εμφάνιση αυτή της Κατερίνας έδειξε ότι ένα νέο Πανελλήνιο ρεκόρ είναι θέμα χρόνου. Ίσως δουμε και και 5μ μέχρι το τέλος της σεζόν.
Όταν τόσο νωρίς στη σεζόν,καταφέρνει να πηδάει σε τέτοια ύψη, κατά πολύ ψηλότερα από πέρσυ, είναι καταφανές ότι πλην απροόπτου που όλοι απευχομαστε θα δούμε τρέλα πράγματα από την Κατερίνα.
Η απόφαση για απόπειρα για παγκόσμιο ρεκόρ το επιβεβαιώνει περίτρανα.
Πολλά συγχαρητήρια Κατερίνα. Μας δίνεις χαρά και ελπίδα στις δύσκολες εποχές που περνάμε. Είσαι σπουδαία αθλήτρια όχι μόνο για τις επιδόσεις σου αλλά για το ήθος και τον χαρακτήρα σου.
Γιατί το πρώτο το καταφέρνουν και αρκετοί άλλοι, το δεύτερο όμως είναι αρκετά πιο σπάνιο ιδιαιτέρως στις μέρες μας.
Για να μην λέμε βέβαια μονάχα τα καλά, κάτι που με θλίβει προσωπικά είναι ότι ενώ στο άθλημα του άλματος επί κοντώ έχουμε τόσους καλούς προπονητες δεν μπορεί να υπάρξει μια κοινή συνεννοήσεις για την περαιτέρω ανάπτυξη του αθλήματος. Αντιθέτως βλέπουμε να κυριαρχούν μικροαντιπαλοτητες.
Από τους 4 αθλητές κορυφαίου επιπέδου που έχουμε στο εν λόγω άθλημα (Στεφανιδη,Κυριακοπούλου,Φιλιπιδης και Καραλής) οι μόνοι οι οποίοι έχω παρατηρήσει να έχουμε μια καλή σχέση μεταξύ τους είναι ο Καραλής και η Στεφανιδη. Εδώ ούτε καν δημόσια συγχαρητήρια δεν έχω δει να εκφράζονται μεταξύ των συναθλητων.
Πραγματικά θλιβερό κατ εμέ.

Αγαπητέ φίλε, επειδή μάλλον είσαι αρκετά νέος, μια επεξήγηση για να μην κάνεις ένα λάθος που κάνουν αρκετοί… Το επί κοντώ, όπως και όλα τα άλλα, είναι αγώνισμα. Το άθλημα είναι ο στίβος, που περιλαμβάνει πολλά ατομικά αγωνίσματα και κάποια ομαδικά (τις σκυταλοδρομίες).
Γενικά στα σπορ είναι φυσιολογικό ο ανταγωνισμός ή συναγωνισμός αθλητών και προπονητών να δημιουργεί -ανάλογα με το χαρακτήρα και τις περιστάσεις του καθενός- εικόνα αντιπαλότητας, ψυχρότητας, ζήλιας,αποστασιοποίησης κ.α. Δεν είναι όμως -εκτός ορισμένων περιπτώσεων- έτσι τα πράγματα και οι αθλητές και οι προπονητές αναγνωρίζουν την επιτυχία και καλή απόδοση των αντιπάλων τους και τους συγχαίρουν μετά το τέλος των αγώνων. Δεν είναι όλα ορατά από την τηλεόραση ή την κερκίδα… Βέβαια σε κάποιες περιπτώσεις και για κάποια χρόνια υπήρξαν παρεκτροπές στη συμπεριφορά ορισμένων, μέσα σε ένα κλίμα άκρατου εγωϊσμού και απομονωτισμού… Έγινε προσπάθεια να σταματήσει αυτή η νοοτροπία, καθώς ναι μεν ο κάθε αθλητής ή προπονητής δουλεύει για τη δική του επιτυχία, αλλά ανήκει σε ένα σύνολο, ένα άθλημα που έχει κοινή έκφραση-προβολή προς την κοινωνία, θέλει μια θετική εικόνα και όχι αρνητικά παραδείγματα… Επίσης το ομαδικό πνεύμα είναι αναγκαίο, γιατί στις μεγάλες διοργανώσεις εκπροσωπείται με τα εθνικά χρώματα η χώρα και το άθλημα και όχι ο καθένα ατομικά… Η όποια “επένδυση” στον αθλητισμό γίνεται συνολικά και όχι υπέρ πέντε δέκα πρωταθλητών ή προπονητών… Αυτή η αντίληψη λοιπόν έχει αρχίσει με πολύ θετικά αποτελέσματα να καλλιεργείται και να εμπεδώνεται, όπως άλλωστε πρέπει και οι επαγγελματίες ποδοσφαιριστές ή μπασκετμπολίστες κ.α. να μην μεταφέρουν τον φανατισμό και την ένταση του ανταγωνισμού των ομάδων τους στην Εθνική ομάδα κάθε ηλικίας και κάθε αθλήματος.

Αγαπητέ φίλε, είναι ευχάριστο που παρακολουθείς στίβο τόσα πολλά χρόνια, αλλά από το αθέλητο μάλον μπέρδεμα των όρων “άθλημα” και “αγώνισμα” θεώρησα ότι ίσως είσαι πολύ νέος…
Τώρα, όσον αφορά τις σχέσεις ή τη συνεργασία διαφόρων αθλητών και προπονητών αυτό είναι κάτι που δεν επιβάλλεται με “εντολές ή αποφάσεις”, ούτε ο χαρακτήρας ή οι τρόποι συμπεριφοράς κάποιων προσώπων αλλάζουν με “διαταγές…” της Ομοσπονδίας. Εδώ σε ομαδικά σπορ υπάρχουν σε ομάδες συμπαίκτες που σχεδόν δεν μιλάνε μεταξύ τους ή δεν θέλουν να κάνουν μαζί τις ασκήσεις στην προπόνηση, αλλά παρά ταύτα συνεργάζονται πολύ καλά στους αγώνες γιατί -ως επαγγελματίες- καταλαβαίνουν ότι το συμφέρον τους είναι να κερδίσουν! Στο στίβο, σαν ατομικό άθλημα, αν κάποιος είναι πολύ κλειστός τύπος ή παράξενος ή και κομπλεξικός , μπορεί να είναι πρωταθλητής ή ο καλύτερος προπονητής και να μιλάει σε λίγους έως ελάχιστους ή μόνο όπου είναι αναγκαίο! Δεν θα μπορούσε κανείς να του επιβάλλει άλλη συμπεριφορά, αλλά μόνο με συμβουλές και παραινέσεις να τον κάνει να αντιληφθεί ότι η κοινωνικότητα και επικοινωνία κάνουν καλό, στην εικόνα, στη ψυχολογία κ.α.
Ο ΣΕΓΑΣ επιθυμεί κλίμα καλών και φιλικών σχέσεων μεταξύ των επίλεκτων αθλητών/τρων και των προπονητών τους, έχει κάνει κινήσεις για συνεργασία και καλή ατμόσφαιρα παντού και σίγουρα έχει βελτιώσει πολλά αρνητικά του παρελθόντος… Κανένα όμως αγώνισμα ή συνολικά το άθλημα δεν στηρίζει τη βελτίωσή του μόνο στις διαπροσωπικές σχέσεις και τυχόν ανταλλαγή απόψεων για προπονητικές μεθόδους κ.α. αθλητών και προπονητών! Αν υπάρχουν ταλέντα, αν οι προπονητές τα εντοπίζουν και τα εξελίσσουν, αν αθλητές και προπονητές έχουν στόχους και δουλεύουν πολύ και σωστά θα έχουμε πολύ καλά αποτελέσματα σε κάποια ή περισσότερα αγωνίσματα, πέραν από τις τυπικές ή πιο ουσιαστικές σχέσεις των αθλητών και των προπονητών… Αλλωστε -για να μπαίνουμε λίγο και στην κοινωνιολογία- η σημερινή κοινωνία έχει δημιουργήσει στους ανθρώπους μεγαλύτερο ατομισμό, μεγαλύτερη απομόνωση, μεγαλύτερο ανταγωνισμό σε πολλά πράγματα της καθημερινότητας και δραστηριότητας , επαγγελματικής ή άλλης… Επομένως αυτό που εσείς παρατηρήσατε στους αθλητές να είναι η προβολή μιας εικόνας του τρόπου σκέψης και των συναισθημάτων μιας σημερινής γενιάς και όχι αλλοτινής όπως η δική σας ή η δική μου!
Προσωπικά θέλω να σάς πω ότι στα λίγα χρόνια που έκανα αθλητισμό δεν ένιωσα ποτέ κανέναν σαν “εχθρό”, σαν “απειλή”, σαν “ανταγωνιστή” που θα μού έπαιρνε κάτι… Εβλεπα όλους φιλικά και ως αντιπάλους στους αγώνες και γι’ αυτό όσους κέρδισα ή όσοι με κέρδισαν σε κάποιες αναμετρήσεις, διατηρήσαμε πολύ καλές σχέσεις μετά και όποτε βρισκόμαστε έχουμε πολύ ζεστή συμπεριφορά ο ένας προς τον άλλο! Αλλά είπαμε, οι εποχές διαμορφώνουν και διαφορετικά τη ψυχοσύνθεση των ανθρώπων…