Η νέα ελληνική στιβική άνοιξη στο ευρωπαϊκό πρωτάθλημα του Βερολίνου ήρθε διότι λειτούργησαν τρεις, συν ένας, βασικοί παράγοντες:
Υπήρξε ασυγκράτητο πάθος για διάκριση των αθλητών μας.
Προηγήθηκε σκληρή συστηματική δουλειά με τους προπονητές τους.
Aπο νωρίς ήταν γνωστός ο φετινός στόχος σε επίπεδο εθνικής και…
Φτιάχτηκε μια πολύ καλή ομάδα με ξεκάθαρο σχέδιο δράσης (που σε πολύ μεγάλο ποσοστό είχε βοήθεια από την ομοσπονδία το διάστημα πριν από τους αγώνες).
Ολα αυτά με δύσκολες συνθήκες στην καθημερινότητα που προηγήθηκε. Για όλους.
Είδα (στη media day του ΣΕΓΑΣ) τους αθλητές και τις αθλήτριες μας, πολύ ανεβασμένους πριν αναχωρήσουν για τον κορυφαίο φετινό τους αγώνα.
Υπήρχε ένα «κλίμα» ισορροπημένο ανάμεσά τους αλλά και μεταξύ (κυρίως) των προπονητών τους. Αυτή η εικόνα σε συντριπτικό ποσοστό εκφράστηκε και στο ταρτάν.
Δεν είναι μόνο τα έξι μετάλλια και οι 12 τελικοί (άλλωστε τα λέγαμε κι εδώ:
http://www.stivoz.com/forum/entry.php?234)
Είναι η συνολική εικόνα της εθνικής ομάδας που εκτόξευσε την αισιοδοξία για το μέλλον.
Ρεκόρ αγώνων η χρυσή Στεφανίδη, νέο πανελλήνιο ρεκόρ η ασημένια Μπελιμπασάκη, ανέλπιστο για πολλούς αλλά παλικαρίσιο χάλκινο ο Τσιάμης.
Χρυσό στα 20 του ο Τεντόγλου, χρυσός περίπατος της Παπαχρήστου και ασημένια πτήση ονείρου για την Κυριακοπούλου.
Επίσης τα νέα ατομικά ρεκόρ και οι αρκετές καλύτερες φετινές επιδόσεις που έγιναν απογείωσαν τη χαρά στους φίλους του ελληνικού κλασικού αθλητισμού και δημιούργησαν μεγάλες προσδοκίες σε όλους τους Ελληνες φιλάθλους.
Ουδείς υστέρησε, σε διάθεση να προσφέρει, όπως τους είδα.
Ακόμα και εκείνοι που δεν τα πήγαν όπως ίσως θα ήθελαν σε επιδόσεις, πάλεψαν αλλά – εμείς εδώ στο stivoz.gr το ξέρουμε καλά – οι αγώνες, ειδικά οι μεγάλοι αγώνες, κρύβουν πολλές …παραξενιές και όλα παίζονται σε λεπτομέρειες.
Με ελάχιστες εξαιρέσεις (και καλά να είναι όλοι τους) αυτή η εθνική ομάδα που αγωνίστηκε στο Βερολίνο (εδώ η σύνθεση: http://www.stivoz.gr/?p=71)
μαζί με κάποιους ακόμα που έρχονται με αξιώσεις, έχει μια 5ετία (τουλάχιστον) μπροστά της για να τρελάνει τον φίλαθλο κόσμο με τις παρουσίες της στα στάδια του κόσμου.
Του χρόνου στη Ντόχα στο παγκόσμιο πρωτάθλημα, τα αποτελέσματα θα είναι διαφορετικά σε μετάλλια και διακρίσεις, από την εθνική που θα προκύψει, διότι ο βαθμός δυσκολίας αλλάζει.
Η γενικότερη προσπάθεια όμως για να εξελιχθεί ομαλά έως το Τόκιο2020 πρέπει να συνεχιστεί με την ευρύτερη δυνατή στήριξη και τις κατάλληλες συνθήκες.
Είναι πολύ σημαντικό το γεγονός πως αυτή η εθνική ομάδα (αθλητές και προπονητές) έβαλε σταθερά το πηδάλιο του σκάφους σε μια πορεία για νέες ευχάριστες στιγμές.
Για να μπουν όμως πιο γερά θεμέλια για τις διακρίσεις που θα έρθουν, όλοι όσοι ανήκουν ή θέλουν να ανήκουν στην οικογένεια του ελληνικού στίβου πρέπει να βάλουν (να βάλουμε δηλαδή) …πλάτη, για να φτιαχτεί επιτέλους η «έδρα», η «βάση», το «σπίτι μας».
Ο καθένας από τη θέση του και σε κάθε ευκαιρία, αλλά κυρίως η διοίκηση και οι προβεβλημένοι πρωταγωνιστές, επιβάλλεται να δημοσιοποιήσουν ακόμα περισσότερο τις τραγικές και βασικότατες ελλείψεις στα θέματα υποδομών και να πιέσουν προς κάθε κατεύθυνση τους αρμόδιους φορείς ώστε να βρεθεί λύση.
Είναι ένα θεμελιώδες κεφάλαιο για την μελλοντική πορεία του αθλήματος.
Δεν υπάρχει άλλος χρόνος για χάσιμο και τώρα πρέπει να ενταθούν οι προσπάθειες.
Δεν πάει άλλο!
Ο στίβος χρειάζεται το δικό του λειτουργικό χώρο για δική του αποκλειστική χρήση όλο το χρόνο και στην Αθήνα και στη Θεσσαλονίκη.
Απλά πράγματα (όταν υπάρχει διάθεση για την εξεύρεση λύσης).
Ακούει κανείς;…
