Ήταν ένα από εκείνα τα καλοκαιρινά απογεύματα, που ενώ οι περισσότεροι Έλληνες ʽʽάραζανʼʼ σε κάποια παραλία, εγώ στηνόμουνα, όπως κάθε χρόνο, μπροστά από έναν τηλεοπτικό δέκτη για να παρακολουθήσω τις προσπάθειες των Ελλήνων αθλητών στίβου. Έτσι λοιπόν και κείνη την μέρα, τα μάτια μου είχαν καρφωθεί στον αθλητή που αγωνιζόταν στο εσωτερικό κουλουάρ στον τελικό των 400 μέτρων με εμπόδια. […] Η κούρσα τελειώνει. Ο Περικλής τερματίζει 5ος. Για μένα,όλους αυτούς που στήριζαν τις ελπίδες τους πάνω του για ένα μετάλλιο στο ευρωπαϊκό πρωτάθλημα της Βαρκελώνης, αλλά πολύ περισσότερο για τον ίδιο, το αποτέλεσμα δεν αντικατοπτρίζει τις πραγματικές του δυνατότητες. Η αλήθεια είναι ότι τα τελευταία χρόνια μας είχε κακομάθει στις μεγάλες εμφανίσεις σε όλες τις κορυφαίες διοργανώσεις. Όχι, πως μία πέμπτη θέση σε ένα ευρωπαϊκό πρωτάθλημα δεν αποτελεί επιτυχία, ειδικά όταν περνούν τα χρόνια και τα διάφορα προβλήματα τραυματισμών έρχονται στην επιφάνεια. Αλλά για τον ίδιο, που έχει μάθει τόσα χρόνια να κρατά τον πήχη ψηλά είναι απλά… μία πέμπτη θέση.
Πριν από περίπου ενάμιση μήνα έγινε για δεύτερη φορά πατέρας, καθώς η σύζυγός του Αφροδίτη έφερε στον κόσμο ένα υγιέστατο αγοράκι. Πλέον ο Περικλής έχει ένα ακόμα κίνητρο να δώσει τον καλύτερό του εαυτό στους μεγάλους αγώνες στίβου που θα γίνουν το 2011. «Είναι πολύ δύσκολο πράγμα να συνδυάζεις το πρόγραμμά σου με την καθημερινότητά σου. Δεν έχεις εκ των πραγμάτων τόσο καλή ποιότητα ξεκούρασης και γενικότερα ελεύθερο χρόνο, όσο παλιά. Παρʼ όλα αυτά η ζωή και η πραγματικότητα είναι αυτή που προηγείται. Φροντίζεις να εντάσσεσαι και να προσαρμόζεσαι κάθε φορά στο “πραγματικό περιβάλλον”. Το δικό μου πραγματικό περιβάλλον, περιλαμβάνει αυτή τη στιγμή την οικογένειά μου. Μια οικογένεια με δύο μικρά παιδιά, με τα οποία απολαμβάνω κάθε μου στιγμή. Προσπαθώ να είμαι ʽʽεκείʼʼ και ως σύζυγος και ως πατέρας. Να δίνω αυτά που πρέπει στη σύζυγο και στα παιδιά μου, παραμένοντας ταυτόχρονα προσηλωμένος και στις επαγγελματικές μου υποχρεώσεις, γιατί αυτή ουσιαστικά είναι η δουλειά μου. Πλέον σε αυτή τη φάση της ζωής μου, αυτό το ʽʽκομμάτιʼʼ το κάνω εντελώς επαγγελματικά.»
Ο ίδιος θεωρεί τον εαυτό του πολύ τυχερό, καθώς η επιλογή του να ασχοληθεί με τον πρωταθλητισμό, την ʽʽαγάπη της ζωής μουʼʼ όπως μου είπε χαρακτηριστικά, του έχει χαρίσει πάρα πολλά. «Έχω ξοδέψει πάρα πολύ χρόνο σε αυτό. Κούραση, ιδρώτα, στεναχώρια, λύπη. Αλλά είναι κάτι το οποίο αγαπώ, οπότε τίποτα από τα παραπάνω δεν βλέπω ως θυσία. Προσπαθώ επομένως να είμαι καλός για να έχω το ʽʽαντάλλαγμαʼʼ. Το ʽʽαντάλλαγμαʼʼ αυτό μπορεί ο καθένας να το ορίσει όπως θέλει: επιτυχίες; νίκες; ένα ατομικό ρεκόρ ίσως; ό, τι στόχο βάζει ο καθένας.», συμπληρώνει.
Στο Ολυμπιακό κέντρο του Αγίου Κοσμά συνάντησα και την προπονήτρια του Περικλή, την κυρία Μαίρη Σωτηρακοπούλου, η οποία τον έχει υπό την καθοδήγησή της από τα πρώτα του βήματα στον αθλητισμό. «Αν δεν ήταν δίπλα μου η προπονήτριά μου και η οικογένειά μου όλα αυτά τα χρόνια, δεν θα γινόταν τίποτα. Δεν το συζητάμε αυτό. Παρʼ όλο που αγωνίζεσαι μόνος σου, παρʼ όλο που στον βατήρα κάθεσαι μόνος, πίσω από την κουρτίνα υπάρχουν πάρα πολλά πράγματα. Η προπονήτριά μου, η γυναίκα μου, η οικογένειά μου, τα παιδιά μου, που αν και μικρά, μου δίνουν ώθηση. Είμαι εδώ, να προσπαθώ σκληρά και να γίνομαι καλύτερος μέρα με τη μέρα. Είναι πολύ σημαντική αυτή η στήριξη από τους δικούς σου ανθρώπους. Πόσο μάλλον όταν είσαι πιο μικρός, πιτσιρικάς, που δεν έχεις ούτε τα οικονομικά ανταλλάγματα και πρέπει από κάπου να κρατηθείς. Ευτυχώς λοιπόν και γω είχα την τύχη να πιστέψει η οικογένειά μου σε μένα, να με ωθήσει και να με στηρίξει στην προσπάθειά μου αυτή από μικρή ηλικία.».
Στο σημείο αυτό, στη συνέντευξή μας έγινε μια μικρή παύση, προκειμένου να ολοκληρώσει την απογευματινή του προπόνηση. […] Επιστρέφοντας, συζητήσαμε σε τι φάση προετοιμασίας βρίσκεται ενόψει του παγκοσμίου πρωταθλήματος, που θα διεξαχθεί στο τέλος της περιόδου στην πόλη Νταεγού της Νότιας Κορέας (27 Αυγ – 4 Σεπ). «Ελπίζουμε καταρχήν ότι θα γίνει το παγκόσμιο!», μου αποκρίθηκε προβληματισμένος, εξαιτίας της αναζωπύρωσης της εμπόλεμης κατάστασης στην κορεάτικη χερσόνησο. «Όχι, εντάξει. Πιστεύω ότι θα διεξαχθούν κανονικά οι αγώνες. Η λογική λέει ότι δεν θα γίνει πόλεμος τη σήμερον ημέρα.», λέει και συνεχίζει: «Αυτή τη στιγμή είμαστε στο κύριο στάδιο προετοιμασίας. Πολύ χειμερινή προπόνηση με πολύ όγκο σε βάρη και σε δρομικά κομμάτια. Η ένταση των προπονήσεων δεν είναι ακόμα πολύ μεγάλη, μιας και είναι ακόμα πολύ νωρίς. Παρʼ όλα αυτά υπάρχει πάρα πολύ κούραση, λόγω των πολύωρων προπονήσεων. Αγώνες δεν έχουμε ακόμα. Από τον Μάιο και μετά θα δούμε πως θα έχει πάει η προετοιμασία και κει θα αποφασίσουμε με την προπονήτριά μου.».
Σε περίπου ένα μήνα θα αναχωρήσει με το υπόλοιπο προπονητικό τιμ για τη Νότια Αφρική, την οποία επισκέπτεται κάθε χρόνο από το 2003 για να πραγματοποιήσει το βασικό στάδιο της προετοιμασίας του μιας και το συγκεκριμένο μέρος θεωρείται εξαιρετικό για προπόνηση ενόψει αγώνων. «Πηγαίνω εκεί για δύο με τρεις βδομάδες. Είναι πολύ βολικές εκεί οι συνθήκες, καθώς βρίσκεται στο νότιο ημισφαίριο και η θερμοκρασία κυμαίνεται γύρω στους 30 βαθμούς. Το υψόμετρο είναι γύρω στα 1500 μέτρα, κάτι το οποίο βοηθάει επίσης σημαντικά τους αθλητές. Είναι ένα ταξίδι χρονοβόρο και με αρκετή ταλαιπωρία, παρʼ όλα αυτά είμαι ευχαριστημένος που το κάνω, γιατί πιστεύω πως με βοηθάει σημαντικά στην προετοιμασία μου.».
Αξίζει να σημειωθεί, ότι πριν από λίγες μέρες βραβεύτηκε για μία ακόμη φορά από τον ΣΕΓΑΣ, ως ο κορυφαίος αθλητής της χρονιάς που μας πέρασε. Ο ίδιος άλλωστε, αποτελεί τα τελευταία χρόνια τη ʽʽσημαίαʼʼ της ελληνικής αποστολής στις μεγάλες διοργανώσεις. Εντούτοις, το ήθος του και η σεμνότητά του, τον διατηρούν προσγειωμένο. «Προσπαθώ πάντα ότι κάνω, να το κάνω καλά και με αξιοπρέπεια. Ένα από αυτά τα πράγματα λοιπόν, είναι να τιμάω τα χρώματα της ελληνικής ομάδας. Έτσι, όποτε τρέχω, σκέφτομαι πάντα ότι είμαι μία πολύ μικρή κουκκίδα ενός κράτους, ενός έθνους με ό, τι μπορεί να πρεσβεύει αυτό. Αισθάνομαι λοιπόν, σε έναν πολύ μικρό βαθμό πρεσβευτής αυτού του έθνους. Και γιʼ αυτό λοιπόν, κοιτάζω πάντα να αγωνίζομαι με σωστό και έντιμο τρόπο, προσπαθώντας να κάνω μια αξιοπρεπή εμφάνιση.».
Και λέγοντας αξιοπρεπή εμφάνιση, τον ρωτάω σε τι δίνει μεγαλύτερη βαρύτητα ο Περικλής: στη διάρκεια παραμονής στον χώρο με συνεχείς παρουσίες σε τελικούς μεγάλων διοργανώσεων ή σε μία πρόσκαιρη επιτυχία; «Ο χώρος μας είναι ιδιαίτερα ανταγωνιστικός. Σε σύγκριση με τους αθλητές των ομαδικών αθλημάτων, στον στίβο τα πράγματα είναι πολύ πιο ξεκάθαρα. Η διαφορά είναι ότι εδώ η απόδοσή σου είναι μετρήσιμη. Το ρεκόρ σου από τη μία διοργάνωση στην άλλη υποδηλώνει ξεκάθαρα και άμεσα την δουλειά που έχεις κάνει. Η επίδοση είναι αυτή που προέχει.», μου λέει χαρακτηριστικά. Σε κάθε πορεία προς την κορυφή υπάρχουν όμως και οι αντιξοότητες. «Και οι ατυχίες είναι μέσα στο πρόγραμμα. Μπορεί να είσαι τραυματίας, μπορεί να έχεις κάνει κάποιο χειρουργείο και να χρειάζεσαι χρόνο αποκατάστασης και έτσι να πάει χαμένη όλη η χρονιά.», μου λέει σχετικά και μου φέρνει σαν παράδειγμα το 2005, όπου εξαιτίας ενός προβλήματος στους κοιλιακούς, έμεινε πίσω στις προπονήσεις με αποτέλεσμα να θεωρηθεί χαμένη η σεζόν. «Προφανώς σε μία τέτοια περίπτωση αποκατάστασης, δεν πας να κερδίσεις το παγκόσμιο!», παραδέχεται γελώντας. «Για μένα η διάρκεια επομένως, είναι πάντα ο κυρίαρχος στόχος. Κάθε χρόνος που τελειώνει, γυρνάω σελίδα και θέτω ως νέο στόχο τον τελικό της επόμενης μεγάλης διοργάνωσης.», διευκρινίζει.
Παίρνοντας ως αφορμή το πρόσφατο σκάνδαλο ντόπινγκ στην Ισπανία, στο οποίο εμπλέκεται και η παγκόσμια πρωταθλήτρια στίβου Μάρτα Ντομίνγκεζ, φέρνω στην κουβέντα μας το θέμα της χρήσης απαγορευμένων ουσιών. «Είναι λογικό, πως αν υπάρξουν μεγάλες αυξομειώσεις στην απόδοση ενός αθλητή, το μυαλό του καθενός μπορεί να πάει στο πονηρό. Από την άλλη είναι εξωφρενικό να λέμε ότι υπάρχουν τα πολλά λεφτά στον κλασσικό αθλητισμό, ώστε να πάρω κάποιες ουσίες, για να τους κερδίσω όλους. Δεν γίνεται αυτό το πράγμα. Αν ήταν έτσι θα κέρδιζε κάθε χρόνο και διαφορετικός αθλητής.»,υποστηρίζει και συνεχίζει λέγοντας: «Υπάρχει ένας παγκόσμιος οργανισμός αντιντόπινγκ (WADA), ο οποίος δουλεύει εντατικά. Κάθε αθλητής που κάνει πρωταθλητισμό, ξέρει ότι μπορεί να ελεγχθεί καθημερινά. Υπάρχει ένα online σύστημα παγκοσμίως, το οποίο έχει τα whereabouts σου (τα χαρτιά που δηλώνουν ανά πάσα ώρα και στιγμή πού βρίσκονται οι αθλητές για να τους βρίσκουν οι ελεγκτές), στο οποίο οφείλεις κάθε μέρα, 365 μέρες το χρόνο, να δίνεις σωστές πληροφορίες. Ο ελεγκτής μπορεί να έρθει ανά πάσα ώρα και στιγμή, όπου έχεις δηλώσει ότι είσαι, για να σου πάρει δείγμα. Αυτή η διαδικασία γίνεται μόνο στα ατομικά σπορ. Αντίθετα στα ομαδικά υπάρχει απλά ο τόπος προπόνησης της ομάδας.». Έπειτα ξεσπαθώνει: «Θες να δεις που υπάρχει βρωμιά; ʽʽFollow the moneyʼʼ! Στο NBA, στο αμερικάνικο ποδόσφαιρο κλπ. Η λογική λέει πως εκείνος που κυνηγάει να πάρει το συμβόλαιο του ενός εκατομμυρίου ευρώ, θα μπει σε πολύ μεγαλύτερο πειρασμό από τον x Ιακωβάκη, ο οποίος ποτέ στην ζωή του δεν θα αμοιφθεί με τόσα λεφτά. Για μένα είναι υποκριτής όποιος κατηγορεί μόνο τους αθλητές στίβου για χρήση αναβολικών. Πήγε να εφαρμοστεί το ίδιο ελεγκτικό σύστημα στην Premier League, με αποτέλεσμα να ξεσηκωθούν οι παίκτες. Εμένα έχουν έρθει και 7 η ώρα το πρωί σπίτι μου για να περάσω απο control. Αν δεν τους άνοιγα, θα είχα τιμωρηθεί τώρα. Αυτοί με ποιο μπαϊράκι βγαίνουν και λένε οτι το θεωρούν απαξιωτικό; Να βγω να πω και γω το ίδιο;». […] Για την υπόθεση με την διακίνηση απαγορευμένων ουσιών στην Ισπανία υποστηρίζει λέγοντας μου: «Είμαι σίγουρος ότι αν ο Φουέντες (γιατρός που εμπλέκεται στην υπόθεση ντόπινγκ) ανοίξει το στόμα του, θα διαλυθεί το παγκόσμιο σύστημα αθλητισμού. Οπότε, αυτό δεν πρόκειται να γίνει ποτέ!»
Αποψιλωμένα από τα προνόμια που συνόδευαν τις διακρίσεις μέχρι πρότινος, τα ατομικά σπορ γνωρίζουν απαξίωση άνευ προηγουμένου σε όλα τα επίπεδα. «Ο στίβος, αλλά και γενικότερα ο ελληνικός αθλητισμός, μετά το 2004 και την άνθηση που είχε, λόγω της διοργάνωσης των Ολυμπιακών αγώνων, έχει πάρει την κάτω βόλτα! Κάτι το οποίο θεωρώ πολύ φυσιολογικό και έχει γίνει σε όλες τις χώρες που έχουν διοργανώσει τους Ολυμπιακούς, εκτός των ΗΠΑ, που εκεί έχουν ένα άλλο σύστημα αθλητισμού.», μου είπε και έπειτα μου εξέφρασε προβληματισμένος: «Δυστυχώς προβλέπω ότι η κρίση στον αθλητισμό θα είναι πολύ μεγάλη. Λυπάμαι που ο αθλητισμός δεν είναι στις εθνικές προτεραιότητες ως τρόπος εκτόνωσης και δημιουργίας μιας κουλτούρας, μιας φιλοσοφίας για τη νεολαία. Για τον κόσμο ολόκληρο. Θα μου πεις εδώ η χώρα μας βρίσκεται στα πρόθυρα της χρεωκοπίας, εμείς θα ασχολούμαστε με τον αθλητισμό; Είναι κι αυτή μια λογική. Διάβασα ότι η Ιρλανδία που αντιμετωπίζει λίγο πολύ τα ίδια προβλήματα με μας, έχουν κάνει μια στρατηγική προσέγγισης στον τουρισμό και τον αθλητισμό. Εμείς κάνουμε άλλα δικά μας. Βλέπω μια χρεωκοπία σε όλα τα επίπεδα, ερασιτεχνικά και επαγγελματικά.»
«Καλώς ή κακώς, όντας 14 χρόνια αθλητής της εθνικής ομάδας, έχω κερδίσει με τον ιδρώτα μου κάποια πράγματα και έχω κάνει τα ʽʽκουμάνταʼʼ μου με τον τρόπο με τον οποίο θα ζήσω την οικογένειά μου. Έχω την άνεση να κάνω αθλητισμό, χωρίς να έχω την απαραίτητη ανάγκη για χρήματα, είτε αυτά είναι από την ομοσπονδία, είτε από κάποιον χορηγό. Όχι, πως δεν το κυνηγάω! Αλλά έχω την πολυτέλεια να αγωνίζομαι και χωρίς αυτά.». Και για κάποιον που δεν είναι ο Ιακωβάκης; «Είναι πάρα πολύ δύσκολα τα πράγματα. Αν ήμουν σήμερα 20 χρονών, θα σκεφτόμουν πολύ σοβαρά, αν θα έκανα αυτό που κάνω τώρα, γιατί είσαι εντελώς ξεκρέμαστος σε όλα τα επίπεδα. Μπορώ, μάλιστα, να σου πω ότι νεαροί αθλητές, που είναι στην εθνική ομάδα και δεν έχουν στο ενεργητικό τους κάποιες επιτυχίες, περιμένουν να πληρωθούν με 300 και 400 ευρώ, που δεν φτάνουν ούτε για ζήτω!». Και τι κίνητρο θα έδινες σήμερα σε ένα νέο να ασχοληθεί με το άθλημα; «Κανένα! Μόνο άμα έχει την τρέλα μέσα του και όλα τα προβλήματά του λυμένα. Μόνο έτσι γίνεται.».
Μετά το τέλος της συνέντευξής μας, κατάλαβα ότι πολλές φορές δεν έχει σημασία η θέση που κατακτάει ένας αθλητής, αλλά η προσπάθεια που καταβάλλει ώστε να ξεπεράσει τα διάφορα εμπόδια και να φτάσει στον στόχο του. Έτσι ακριβώς και ο Περικλής μας αποδεικνύει κάθε χρόνο με τις εμφανίσεις του, τι σημαίνει να έχεις αθλητική ψυχή και να τερματίζεις πάντα με το κεφάλι ψηλά.
Επιμέλεια: Γρουμπός Νικόλαος
