Το ομαδικό πνεύμα που χρειάζεται, η συμμετοχή σε κοινά camp και προπονήσεις και η δυνατότητα κάποιας διάκρισης που θα ήταν δύσκολη σε ατομικό επίπεδο ήταν τα κυρίαρχα σημεία στο σεμινάριο που ακολούθησε την 1η ημέρα του camp σκυταλοδρομιών στον Άγιο Κοσμά. Στοιχεία που επεσήμανε και ο πρόεδρος του ΣΕΓΑΣ κος Παναγόπουλος που έδωσε το παρών – και ξεκίνησε με μια ευχάριστη είδηση για την οικογένεια του στίβου: πριν λίγες ώρες είχε γεννήσει η Ομοσπ.προπονήτρια Ιωάννα Σιώμου.
Ο αρχιπροπονητής Γιάννης Κουτσιώρας επέμεινε στις κοινές προετοιμασίες και αγώνες των σκυταλοδρομιών όπου θα βασίζεται και η τελική σύνθεση των ομάδων. Αναφέρθηκε σε επόμενα camp και αρχικά το καθιερωμένο πλέον στα μέσα Απριλίου στον Αγιο Νικόλαο, καθώς και στη συγκρότηση ικανών ομάδων με 6-8 αθλητές ανά κατηγορία.
Θα υπάρξουν και ορισμένοι αγώνες ειδικά για τις 4χ100μ. όπου θα πάρουν μέρος οι ομάδες όλων των κατηγοριών (Α/Γ, Νέων, Ε/Ν, Π/Κ) και με προσθήκες κάποιων από τοπικά σωματεία ή μεικτές από υπόλοιπους αθλητές ή και ξένες ομάδες. Επικρατέστερα meetings θα είναι τα Παπαφλέσεια στις 27 Μαίου και κυρίως τα Βενιζέλεια στις 3 Ιουνίου. Έδειξε πως το ενδιαφέρον της Ομοσπονδίας είναι έντονο για τις σκυταλοδρομίες και αναμένεται να υπαρξουν και άλλες κινήσεις που θα τις τονώσουν.
Ο τεχνικός σύμβουλος Χρύσανθος Καρούζος παρουσίασε τον συντονισμό και τις διαφοροποιήσεις ενεργειών στη ζώνη αλλαγής 4Χ100 μέτρα.
Μίλησε για τη ζώνη επιτάχυνσης και τη ζώνη αλλαγής με τα βέλτιστα εκεί σημεία της κάθε αλλαγής, την αδυναμία καλή οπτικής, και κυρίως την τεχνική εκτέλεση άμεσα σε υψηλή ταχύτητα με τη διαχείριση της επιταχυνσης του παραλήπτη και την πτώση ταχύτητας του δότη.
( -> παρουσίαση )
Ο Νίκος Νταρης που ασχολείται ιδιαίτερα με στατιστικές αναλύσεις, παρουσίασε τους παράγοντες που επηρεάζουν την επίδοση στα 4Χ100 μέτρα. Επεσήμανε το χρόνο και διασκελισμούς που χρειαζονται στο σημείο συνάντησης και το ιδανικό σημείο αλλά και απόσταση των αθλητών εκεί.
Αναφέρθηκε την ιδανική απόσταση για το σημάδι κυρίως βάσει των επιδόσεων των αθλητών, μιλώντας και για διαφορετική αντιμετώπιση και βάσει άλλων παραμέτρων όπως άνεμος και διάδρομος. Στάθηκε ιδιαίτερα σε συγκρίσεις ατομικών επιδόσεων με σκυταλοδρομίες, ως προς τη θέση του αθλητή στη σκυτάλη, τους επιμέρους χρόνους (της σκυτάλης) ανά 100μ αλλά και στη ζώνη αλλαγής, τη συνολική επίδοση και το εφικτό εύρος χρόνου που μπορεί να κερδιθεί σε ιδανικές περιπτώσεις .
( -> παρουσίαση )
Στο σεμινάριο ήταν πολλά από τα παιδιά που συμμετέχουν στο camp -μεταξύ αυτών η Μαρία Μπελιμπασάκη, η Μαρία Γάτου, η Γωγώ Κοκλώνη, η Γρηγορία Κεραμιδά, ο Λυκούργος Τσάκωνας, ο Κώστας Δουβαλίδης, ο Γιάννης Νυφαντόπουλος- και βέβαια πολλοί προπονητές, με τον κο Παπαευαγγελόπουλο μεταξύ αυτών να κάνει αρκετές χρήσιμες παρεμβάσεις, όπως και ο κάτοχος του πανελληνίου ρεκόρ των 100μ. Άγγελος Παυλακάκης που μίλησε αρκετά για καταστάσεις που αντιμετώπιζε ως αθλητής
Το camp συνεχιζεται με κοινές προπονήσεις το Σ/Κ (δείτε->εδώ)
Δύο από τα νέα πράγματα που άρχισαν να εφαρμόζονται συστηματικά την προηγούμενη 4ετία (πρώτη στο ΣΕΓΑΣ υπό την προεδρία του Κ. Παναγόπουλου) ήταν η επαναφορά του ομαδικού πνεύματος γενικά στο χώρο του στίβου και η ομαδική δουλειά σε προπονητικό επίπεδο. Γιατί αποτελούσαν στόχο και επιλογή του προέδρου, που φυσικά βρήκαν αποδοχή και από τους συμβούλους… Η καλή πρακτική συνεχίζεται και τώρα που το ΔΣ έχει σ΄ ένα βαθμό νέα σύνθεση, αλλά τον ίδιο πρόεδρο. Και ο χρόνος θα φέρει σίγουρα πολύ θετικά αποτελέσματα που θα απολαύσουν πρωτίστως οι αθλητές και οι αθλήτριες των δρόμων σπριντ! Αρκεί φυσικά να δουλέψουν όμοι μαζί (στις σχετικές συγκεντρώσεις εκπαίδευσης και προπόνησης) με κέφι και πνεύμα ειλικρινούς συνεργασίας, που θα βάζει το εγώ πίσω από το εμείς…
Ημουν -ως δημοσιογράφος- από εκείνους που αρκετές φορές στο παρελθόν είχαν επισημάνει και δημόσια αλλά και σε συζητήσεις με προπονητές ή παράγοντες του ΣΕΓΑΣ ότι πολύ δύσκολα ένας πολύ καλός Έλληνας σπρίντερ θα μπορούσε στα 100 ή 200μ να φτάσει ατομικά σε σημαντική διεθνή διάκριση. Πλην Κεντέρη οι επιτυχίες των Παπαδιά, Παυλακάκη ή Παναγιωτόπουλου, Θάνου ήταν μάλλον οι εξαιρέσεις του κανόνα, αλλά σχεδόν ποτέ δεν συντάχθηκε και δεν εφαρμόστηκε πλάνο ομαδικής δουλειάς με στόχο μια δυνατή ομάδα στα 4Χ100μ. που έχει και τις περισσότερες απαιτήσεις ως αγώνισμα.
Αν έβλεπε κανείς τις επιδόσεις των μελών άλλων ευρωπαϊκών κρατών που σχεδόν πάντοτε έμπαιναν σε τελικούς ή ημιτελικούς ευρωπαϊκών ή και παγκόσμιων πρωταθλημάτων αβίαστα θα έφτανε στο συμπέρασμα ότι κι εμείς θα είχαμε τύχη, αν δουλεύαμε με τέτοιο στόχο μακροπρόθεσμα…
Αλλά ακόμη κι αν χαμηλώναμε τον πήχη, δεν θα ήταν καλύτερη η θέση των τετράδων μας σε ένα Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα ομάδων ή ακόμη και στους Βαλκανικούς; Σίγουρα ναι, αλλά πάντα βρίσκονταν προφάσεις και αιτιολογίες ώστε ο καθένας (αθλητής και προπονητής) να δουλεύει μόνο για τον εαυτό του!
Τώρα το κλίμα έχει αλλάξει λόγω της άνωθεν κατεύθυνσης που δόθηκε, με αποφασιστικότητα και επιμονή… Και νομίζω ότι τα θετικά αποτελέσματα θα επιβεβαιωθούν… Ωστε το σλόγκαν που κυκλοφορεί εσχάτως με επίμονο τρόπο (όλοι μαζί μπορούμε) για κοινωνικούς σκοπούς να βρει απόλυτη δικαίωση και στους αθλητικούς μας στόχους!