Καρφώματα σε… φλεγόμενα στεφάνια

Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου όλοι με έλεγαν ανάποδο άνθρωπο! Και επίσης από τα μαθητικά μου χρόνια είχα μεγάλο πρόβλημα με τον επίλογο στην έκθεση.
Τα εν λόγω… παιδικά τραύματα λοιπόν με έκαναν να τα πάρω ανάποδα τα πράγματα και σε αυτό το… “σκέφτομαι και γράφω”. Ναι, έτσι όπως είναι η οικονομική κατάσταση πού χορηγοί, τι να τις κάνεις τις πρωτότυπες ιδέες για αγώνες και ποιος αγωνιά για την προβολή του στίβου. Αν όμως μείνει κανείς σε αυτές τις σκέψεις ίσως θα πρέπει να κλειδωθεί στο σπίτι του και να περιμένει πότε επιτέλους θα επιβεβαιωθούν οι προβλέψεις των Μάγια και λοιπών που έκαναν “μαύρες” υποθέσεις για το τέλος του κόσμου. Αυτά για να προλάβω τυχόν… αντιδράσεις για τα επόμενα.
Έτυχε τις τελευταίες ημέρες να δω δύο βίντεο “στιβικού” περιεχομένου. Στο πρώτο, ο Τζέσε Γουίλιαμς συμμετείχε σε διαγωνισμό καρφωμάτων στο ημίχρονο αγώνα μπάσκετ. Ενα γεμάτο στάδιο παρακολουθούσε τον παγκόσμιο πρωταθλητή του ύψους να δίνει ένα σόου έξω από τα… νερά του με τον Αμερικανό να διασκεδάζει όσο και όσοι τον έβλεπαν και ενδεχομένως να μην είχαν καμία σχέση με το στίβο. Στο έτερο βίντεο, άλτες στη Σλοβακία περνούσαν μέσα από ένα φλεγόμενο στεφάνι σε έναν βραδινό αγώνα επί κοντώ που σίγουρα κίνησε την περιέργεια ακόμη και ανθρώπων που αγνοούν τα ονόματα Σεργκέι Μπούμπκα και Γελένα Ισινμπάγιεβα.
Και όλα αυτά με έκαναν να συνειδητοποιήσω για μια ακόμη φορά αυτό που για πάνω από μία δεκαετία τώρα λείπει από τον ελληνικό στίβο. Η εξωστρέφεια. Οι επιτυχίες και τα μεγάλα ονόματα τώρα τελευταία άρχισαν να σπανίζουν. Ακόμη κι όταν υπήρχαν όμως, καμία επένδυση δεν έγινε πάνω τους. Ούτε συλλογικά από την ομοσπονδία μα ούτε και ατομικά, από τον κάθε ένα από αυτούς τους αθλητές που θα μπορούσε να γίνει… brand name όπως λένε και οι γνώστες. Δεν είναι μυστικό πως υπήρξε αθλήτρια την οποία ουσιαστικά… εγκατέλειψε μεγάλη τράπεζα γιατί απλά τα μετάλλια της δεν ήταν αρκετά για να προβάλει το χορηγό. Η αθλήτρια ήταν απλά… παθολογικά εσωστρεφής όπως και οι υπόλοιποι “συνάδελφοί” της. Γιατί ποτέ τους δεν συνειδητοποίησαν πως η δήλωση στη μικτή ζώνη που ξεκινά με το “είχα πρόβλημα με τη φορά μου και έπρεπε να πάω ένα παπουτσάκι πίσω” και καταλήγει με το “ευχαριστώ τον τάδε κύριο για τη στήριξη του” δεν συγκινεί κανένα χορηγό. Συγκινήσεις που τιμολογούνται σε αρκετά ευρώ προκαλούν πιο πρωτότυπες κινήσεις εδώ και δεκαετίες. Όπως αυτή του Γουίλιαμς.
Όσο για τους αγώνες, στην Ελλάδα ακόμη δυσκολευόμαστε να καταλάβουμε πως ο χρόνος έχει προχωρήσει αρκετά από την εποχή του Τσικλητηρα. Δεν χρειάζονται γνώσεις πυρηνικής φυσικής για να γίνει ενα μίτινγκ σε πλατεία, εμπορικό κέντρο ή ένα δρόμο. Με φλεγόμενα στεφάνια ή χωρίς. Πιο απλά, δεν είναι υπόθεση της ΝΑΣΑ το να καταλάβει κανείς πως όταν ο Μωάμεθ- στην προκειμένη ο φίλαθλος- δεν πηγαίνει στο βουνό- τους αγώνες στίβου- επιβάλλεται να γίνει το αντίστροφο. Μέχρι να το καταλάβουμε αυτό, ο αριθμός των φιλάθλων στίβου στην Ελλάδα θα είναι σαν τους αναγνώστες της Εστίας. Όσο περνούν τα χρόνια και μεγαλώνουν, θα λιγοστεύουν…