H Paula Radcliffe είναι η κάτοχος του παγκοσμίου ρεκόρ στον Μαραθώνιο, που έχει πετύχει με 2:15’25” στο Λονδίνο – σε 10 εβδομάδες συμπληρώνονται 16 χρόνια.
Η ίδια, από τη θέση του σχολιαστή στον Μαραθώνιο στο Dubai, είδε πως το ρεκόρ της αρχίζει να κινδυνεύει.
Η Mary Keitany πριν 2 χρονια είχε τρέξει 2:17.01, πέρυσι 6 αθλήτριες κατέβηκαν τα 2:19, τώρα, στο Dubai στις 25/1, η 25χρονη Κενυάτισσα Ruth Chepngetich έκανε 2:17.08 αλλά και η Worknesh Degefa από την Αιθιοπία ήταν επίσης εξαιρετική, με 2:17.41 και είναι πλέον στην 3η και 4η θέση διαχρονικά.
“Για πολύ καιρό δεν μπορούσαν να φτάσουν αθλήτριες σε επιδόσεις της τάξεως του 2:17-2:19, τώρα υπάρχει ένα γκρουπ αθλητριών που το καταφέρνει. Από αυτές είναι δυνατόν να προκύψει κάποια που θα κάνει το ρεκόρ, είναι ήδη κάποιες που μπορούν. Θα χρειαστεί να προπονηθούν σκληρά γι αυτό και να έχουν την απαραίτητη αυτοπεποίθηση. Πιθανόν βέβαια λόγω της υψηλής επιβάρυνσης η καριέρα τους να είναι πιό σύντομη.”
Όσο για το ποιά θεωρεί ικανή να το κάνει:
“Θα μπορούσα να φανταστώ την Vivian Cheruiyot. Είναι μια πολύ έξυπνη δρομέας και θα μπορούσε κατά κάποιο τρόπο να γίνει μια θηλυκή εκδοχή του Eliud Kipchoge.
Αλλά και η Almaz Ayana (κάτοχος του παγκ.ρεκόρ στα 10.000μ.) θα μπορεί να φτάσει τέτοιες επιδόσεις αν περάσει στον Μαραθώνιο”
Για την Mary Keitany δεν φαίνεται να την πιστεύει καθώς είναι ήδη 37 ετών, από την άλλη δείχνει να πιστεύει – μετά το Dubai- την Ruth Chepngetich.
Ο αρχιπροπονητής στην Κένυα, Julius Kirwa, βλέπει στο πρόσωπό της μια αθλήτρια ικανή να φτάσει στην κατάρριψη του παγκοσμίου ρεκόρ.
Όσο για την ίδια, η Chepngetich που προπονείται μόνη της στην Κένυα (στο Ngong, 25χλμ έξω από το Nairobi) και τώρα έτρεξε τον 4ο της Μαραθώνιο, είπε σχετικά:
“Το παγκόσμιο ρεκόρ είναι δυνατό, αλλά πιθανότατα χρειάζεται περισσότερος σχεδιασμός και στρατηγική. Ωστόσο, με καλές προετοιμασίες, είναι εφικτό”
“Δεν έχω άμεσα σχέδια, αλλά ελπίζω να ξεκουραστώ και να έχω αποκατάσταση. Μετά από αυτό θα αποφασίσω σε ποιον αγώνα θα λάβω μέρος”, λέει για τη συνέχεια.
“Δεν είχα προπονητή, βασικά από φίλους μου έμαθα πολλά για το τρέξιμο. Μου άρεσε να τρέχω, να τρέχω, να τρέχω, ήταν κάτι που ήρθε φυσικά, προπονιόμουν γιατί μου άρεσε να τρέχω”
