” Την Πέμπτη 25 Οκτωβρίου, ο Σ.Ε.Γ.Α.Σ ανακοίνωσε την απόφαση του να παύσει από τη θέση του ομοσπονδιακού τεχνικού τον προπονητή που έχει υπό την εποπτεία του, τους δυο αθλητές οι οποίοι φέρονται να αρνήθηκαν να περάσουν από τον έλεγχο του Ε.Σ.ΚΑ.Ν μετά τον τερματισμό τους στον νυχτερινό Ημιμαραθώνιο Θεσσαλονίκης στον οποίο κατέλαβαν τις πρώτες θέσεις, σημειώνοντας μάλιστα ¨εκπληκτικές¨επιδόσεις. Το αιτιολογικό της απόφασης δεν δημοσιοποιήθηκε, και ούτε κατά τη γνώμη μου πρόκειται, απο τη στιγμή που μέχρι και σήμερα η αρμόδια ελεγκτική αρχή δεν έχει προβεί σε σχετικές ανακοινώσεις για τις λεπτομέρειες του συμβάντος. Όμως οι παροικούντες εντός και εκτός Σ.Ε.Γ.Α.Σ γνωρίζουν καλά τι συνέβη, και μετά τις διαστάσεις που έλαβε το θέμα, η εξέλιξη για όσους σέβονται τουλάχιστον το θεσμικό τους ρόλο, ήταν προδιαγεγραμμένη.
Το ερώτημα που τίθεται αβίαστα είναι το εξής: Φέρει ευθύνη ένας προπονητής γιατί οι αθλητές του αρνήθηκαν να περάσουν απο έλεγχο; πολλώ δε μάλλον ,φέρει ευθύνη απο τη στιγμή που δεν έχουν καν κριθεί θετικοί σε δείγμα ντόπινγκ; Εξίσου αβίαστα έρχεται και η απάντηση: Φέρει την κύρια αν οχι την απόλυτη ευθύνη.Δε θα εισέλθω στις λεπτομέρειες του περιστατικού και αυτό γιατί απλώς είναι η αφορμή.Προσπερνώ τον κανονισμό του Σ.Ε.Γ.Α.Σ που είναι σαφής για τους ομοσπονδιακούς τεχνικούς, “ Να επιβλέπουν την επιμελή και έγκαιρη παροχή πληροφοριών (WHERE ABOUT’S) των αθλητριών και αθλητών που γυμνάζουν, να τους ενημερώνουν και να παρακολουθούν την πιστή τήρηση των κανονισμών και των διατάξεων του Νόμου και των Κανονισμών που αφορούν την αποφυγή της φαρμακοδιέγερσης, που έχουν θεσπιστεί από την IAAF, το ΕΣΚΑΝ και την Ελληνική Πολιτεία. Έχουν προσωπική ευθύνη να ελέγχουν τη λήψη κάθε μορφής σκευάσματος ή συμπληρώματος διατροφής (για αποφυγή κάθε πιθανού κρούσματος ντόπινγκ) με τους επιστημονικούς συνεργάτες της Ομοσπονδίας. Στην περίπτωση που αθλήτρια ή αθλητής που γυμνάζουν τιμωρηθεί για λήψη απαγορευμένων ουσιών ή γενικότερα για παράβαση των κανονισμών Doping Control, (όπως για ανακριβή στοιχεία «where about»), τότε θα διακόπτεται η συνεργασία και το συμβόλαιο τους με τον ΣΕΓΑΣ”, ο οποίος κανονισμός μπορεί να επιχειρηθεί να ερμηνευθεί -όπως συμβαίνει συνήθως στη χώρα μας- κατά το δοκούν και έτσι θα μείνω στην ουσία.
Αποτελεί προσβολή για το άθλημα, την προπονητική επιστήμη και κυρίως απέναντι στις αξίες που εκπέμπει ο αθλητισμός ,η συγκεκριμένη στάση και η αντιμετώπιση απέναντι σε αντίστοιχα γεγονότα απο τον οποιοδήποτε προπονητή. Τολμώ να πω οτι η φωτογραφική στιγμή με τον προπονητή να ανεβαίνει στο βάθρο για να παραλάβει τα μετάλλια των αθλητών του, οι οποίοι δεν κατέστη δυνατόν να ελεγχθούν από τον Ε.Σ.ΚΑ.Ν (οχι με ευθύνη του ΕΣΚΑΝ), αποτελεί πραγματική ΟΝΕΙΔΟΣ. Αυτή η φωτογραφία στιγματίζει όχι μόνο τα πρόσωπα αλλά τον ελληνικό αθλητισμό. Δεν θυμάμαι τουλάχιστον στο πρόσφατο παρελθόν προπονητής Ελλήνων αθλητών που εμπλέκονται με τον ένα ή τον άλλο τρόπο σε αντίστοιχο περιστατικό να επιλέγει αυτή τη στάση, τολμώντας μάλιστα και το απίστευτο. Να ανέβει στο βάθρο των νικητών ενώ ο ίδιος γνωρίζει τι έχει συμβεί,τόσο κατά τη διάρκεια του ¨αποτυχημένου¨ελέγχου όσο κυρίως πριν καν οι δυο αθλητές του…σταθούν στην εκκίνηση του αγώνα. Εύλογα θα τεθεί το καλόπιστο ερώτημα. Μα είναι δυνατόν ο προπονητής να αφήσει ακάλυπτους τους αθλητές του και να μην τους στηρίξει,άλλωστε αυτός δεν είναι και ένας από τους βασικούς του ρόλους ; Φυσικά και πρέπει και οφείλει. Αρκεί η υποστήριξη να μην παραβιάζει νόμους, κανονισμούς και πάνω απ΄όλα τις αξίες που πρεσβεύει ο αθλητισμός. Η μόνη περίπτωση που μπορεί να δικαιολογήσει αντίστοιχη στάση ενός προπονητή, είναι αυτή του ¨κυνηγούμε μαζί την επιτυχία και τα κέρδη απο αυτήν ,τα γνωρίζω όλα,είμαι υπεύθυνος και αναλαμβάνω το μερίδιο ευθύνης που μου αναλογεί γιατί δεν πέρασαν από έλεγχο , αναγνωρίζοντας ταυτόχρονα ότι, χαρακτηρίζονται θετικοί από τη στιγμή που αρνούνται να ελεγχθούν, σύμφωνα με τον παγκόσμιο κώδικα αντιντόπινγκ¨. Αλλα αν επικράτησε στη συγκεκριμένη περίπτωση η τελευταία εκδοχή, τότε χρειαζόταν και μετάλλιο; Η απάντηση είναι αυτονόητη.
Όμως παράλληλα γίνεται κρίσιμα αντιληπτή και απολύτως ¨εκκωφαντική¨… η απύθμενη σιωπή.32 ακόμη ομοσπονδιακοί τεχνικοί στελεχώνουν την Εθνική Ελλάδος του στίβου ενω η χώρα μας διαθέτει επίσης εκατοντάδες προπονητές τόσο εντός όσο και εκτός αθλητικών συλλόγων. Δεν βρέθηκε ούτε ένας-τουλάχιστον δεν το γνωρίζουμε- να αρθρώσει μια κουβέντα, ενα σχόλιο, μια άποψη ,μια καθαρή θέση. ‘Οχι για την ουσία του ελέγχου που αφορά καταρχάς στους αθλητές αλλά για την ¨προπονητική¨ διαχείριση του.Πιθανολογώ οτι θα επικαλεστούν τη διαδικασία και οτι ανέμεναν τον Σ.Ε.Γ.Α.Σ. Εστω και έτσι όμως, –αν και διαφωνώ γιατί για πολλά και αλλότρια έχουν άποψη και θέση ιδίως στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης-, ακόμη και τώρα σιωπούν ενω κάποιοι δεν διστάζουν να κοιτάξουν χαιρέκακα προς το συνάδελφο τους που απομακρύνθηκε απο την Ομοσπονδία. Ο προπονητής πριν και πάνω απ΄ολα είναι Δάσκαλος με την αρχαιοελληνική έννοια.Δεν περιορίζεται στην αθλητική εκπαίδευση. Καλλιεργεί συνειδήσεις και δημιουργεί χαρακτήρες. Μάλιστα στην περίπτωση των αθλητών του στίβου , όπου τα αθλήματα δεν είναι ομαδικά , είναι ο στυλοβάτης του αθλητή μαζί με την οικογένεια του. Γίνεται σε πολλές περιπτώσεις η πρώτη οικογένεια τουλάχιστον για μια κρίσιμη φάση της ζωής του αθλητή.Ο ¨πατέρας¨ θέλει άδεια και αποφάσεις θεσμικών οργάνων για να μιλήσει για το ¨παιδί¨του;
Οι περισσότεροι προπονητές που διαβάζουν αυτές τις γραμμές θα υποστηρίξουν οτι το κάνουν αλλά μέσα στο στάδιο, και οτι έχουν να επιδείξουν αθλητικά ή παιδαγωγικά το κάνουν εντός. Σωστό. Όμως οι συνειδήσεις καλλιεργούνται με το παράδειγμα μας. Η δημόσια και καθαρή θέση δεν είναι αυτονόητη, επειδή όλοι λέμε στις μεταξύ μας συζητήσεις οτι είμαστε κατά του ντόπινγκ.Κυρίαρχα όμως ,η δημόσια και καθαρή θέση συνεπάγεται και ευθύνη για αυτά που πράττουμε ή δεν πράττουμε στην πραγματικότητα. Και την αλήθεια την γνωρίζουν οι αθλητές αλλά και η στενή αθλητική κοινότητα για το τι συμβαίνει ή δεν συμβαίνει, τόσο στον ¨επαγγελματικό¨, όσο και στον ερασιτεχνικό αθλητισμό εσχάτως. Επομένως Θα ήταν άδικο για όσους δεν συμμετέχουν αλλά ούτε και ανέχονται τον κόσμο των απαγορευμένων ουσιών, η σιωπή τους να ταυτίζεται με μια πραγματικότητα που δεν συνάδει με τις αρχές και τις αξίες του αθλητισμού και δη του ¨καθαρού¨.Υπάρχουν ¨καθαροί¨ προπονητές ; Είμαι απολύτως βέβαιος πως υπάρχουν και είναι πολλοί. Γι΄αυτό και οφείλουν με το παράδειγμα τους να μην επιτρέψουν την επιβολή της σιωπής που επιβάλλουν οι λίγοι…ίσως ¨επιτυχημένοι¨ αλλά πάνω απ’όλα ¨λερωμένοι¨.
Mε εκτίμηση
Χρήστος Κώνστας
Μαραθωνοδρόμος-Δημοσιογράφος ”
