Η αποκλειστική συνέντευξη του προπονητή Αντώνη Γιαννουλάκη στο StivosCy.Net! Άκρως ενδιαφέρον, καλύπτοντας πολλά θέματα που αφορούν τον Κυπριακό στίβο, κι όχι μόνο!
Αντώνη, αρχικά να σε ευχαριστήσω που αποδέχθηκες την πρόσκληση του StivosCy.Net και βρίσκεσαι εδώ μαζί μας, μερικούς μήνες μετά την εγκατάσταση σου στην Κύπρο.
– Πως είναι η μετάβαση σου στα Κυπριακά δεδομένα, ή αλλιώς από τα Ελληνικά γήπεδα στα Κυπριακά; Και πως είναι οι συνθήκες στο νέο χώρο εργασίας σου, το ΓΣΠ;
Να σε ευχαριστήσω και εγώ για την πρόσκληση που μουʼ κανες. Και να σου δώσω και συγχαρητήρια για την προσπάθεια αυτή που κάνεις, τη χρειαζόμαστε στο χώρο μας. Η προβολή πάντα είναι κάτι πάρα πολύ καλό και μας λείπει.
Η μετάβαση μου είναι εύκολη, γιατί εδώ και 10 χρόνια δουλεύω για την ΚΟΕΑΣ, και έχω μια συναναστροφή με τον Κυπριακό αθλητισμό, δυνατή. Σίγουρα, αντιμετωπίζουμε κάποια προβλήματα που δεν τα είχαμε φανταστεί. Ελπίζω ότι με τη βοήθεια κάποιων ανθρώπων, θα βρούμε την άκρη.
– Σε τι υστερεί και σε τι υπερτερεί η προετοιμασία στην Κύπρο; Υπάρχει κάτι που δε μπορεί να γίνει όπως το είχες προγραμματίσει;
Υπερτερεί στο ότι τα παιδιά έχουν δίπλα τους, τους δικούς τους ανθρώπους, τους γονείς τους, τους φίλους, που όταν είμασταν στην Αθήνα τους λείπανε και νιώθανε ορισμένες φορές ότι δεν είχανε που να πούνε τον πόνο τους.
Υστερεί σε πιο πολλά σημεία. Αυτό που θέλω να πω εγώ, είναι ότι στην Κύπρο η Ομοσπονδία κάνει μεγάλη προσπάθεια, αυτό είναι σίγουρο, αλλά κάποιοι άνθρωποι δεν έχουνε πάρει το στίβο σοβαρά, και το έχουν δει λίγο ερασιτεχνικά. Αρχικά το κέντρο υψηλού αθλητισμού που θέλουμε να λέμε, εδώ ότι υπάρχει, εάν είναι το ΓΣΠ ή ξέρω εγώ όποιο είναι, δεν υφίσταται! Δεν είναι τα πράγματα έτσι όπως τα περίμενα εγώ, και περίμενα να είναι λίγο καλύτερα τα πράγματα και η αντιμετώπιση της πολιτείας.
Υπάρχει ένα κλειστό στάδιο το Φλωράκης, το όποιο έχει δημιουργηθεί καθαρά, το κομμάτι αυτό για το στίβο. Έχει μέσα 6 διαδρόμους, έχει σκάμμα, και μπορείς εκεί πέρα να γυμνάσεις, χωρίς να έχεις πρόβλημα με κρύο αέρα, με τον αέρα που φυσάει, με τη βροχή, είναι πιο ζεστά. Μπορείς να γυμνάσεις πιο εύκολα τους αθλητές που κάνουν μέχρι 200 μέτρα. Και 400 ακόμα. Να κάνεις μικρά κομμάτια μέσα. Και γιʼ αυτό φτιάχτηκε. Έχει σκάμμα για τους άλτες. Φτιάχτηκε καθαρά για το στίβο.
Κι όμως, όταν το ζητήσαμε, το ζήτησα εγώ για την ομάδα μου, για την Αρτυματά, τη Ραμόνα Παπαϊωάννου, τον Πάνο Ιωάννου, και για τα υπόλοιπα νέα παιδιά που ξεκινάνε στα σπριντ, μου δώσανε μόνο 3 μέρες, Τρίτη, Τετάρτη και Παρασκευή, μετά από πιέσεις, γιατί τις υπόλοιπες μέρες το χρησιμοποιεί το τένις! Μα το τένις, έχει δικά του γήπεδα! Δεν χρειάζεται να χρησιμοποιούν το ταρτάν, και να βάζουν φιλέ και να παίζουνε μέσα τένις. Απʼ τη στιγμή που εμείς το χρειαζόμαστε! Απʼ τη στιγμή που το χρειάζεται μια αθλήτρια στο επίπεδο της Αρτυματά. Απʼ τη στιγμή που το χρειάζεται ένας προπονητής που έχει βγάλει και τη Σιάλου, και την Αρτυματά, και κάποιους άλλους αθλητές, και είναι ομοσπονδιακός και δουλεύει για τους Μεσογειακούς, δουλεύει πολύ σοβαρά από το πρωί μέχρι το βράδυ. Και ζητάω να με διευκολύνουν στη δουλειά μου, για να μπορέσω να παρουσιάσω ομάδα για τον κλειστό στίβο, και να έχουμε κάποια αποτελέσματα. Αλλά και να διευκολυνθούμε κάτω από τις κακές καιρικές συνθήκες.
Τώρα αν η δικαιολογία κάποιων είναι ότι πριν δεν το χρησιμοποιούσαν, και γιʼ αυτό το λόγο δε μας το δίνουν τώρα, επειδή αργήσαμε να το ζητήσουμε, λυπάμαι αλλά αυτό το γήπεδο είναι καθαρά στιβικό, φτιάχτηκε για να γυμνάζονται αθλητές στίβου και επιτέλους βρέθηκε ένας άνθρωπος που θέλει να το χρησιμοποιήσει. Και αν μη τι άλλο έχω αποδείξει ότι μπορώ να βοηθήσω στα σπριντ, και δεν το ζητάω για να κάνω πλάκα, το ζητάω για να βγάλω πρωταθλητές. Όπως την Ελένη Αρτυματά.
– Ανάφερε μας τη φετινή σου ομάδα, που σε σύγκριση με προηγούμενα χρόνια, είναι πολυπληθής. Έπαιξε ρόλο η εγκατάσταση στην Κύπρο;
Ναι, η φετινή ομάδα είναι πολυπληθές με Κύπριους αθλητές. Τα προηγούμενα χρόνια όταν ήμουνα στην Αθήνα, ήταν ορισμένες φορές ακόμη πιο πολυπληθής. Αλλά υπήρχαν και Έλληνες και Κύπριοι αθλητές. Αυτή τη φορά ναι, έχω πάρει πιο πολλά παιδιά απʼ την Κύπρο να γυμνάσω, γιατί ήρθαμε όλοι μας στην Κύπρο, και θέλω να προσπαθήσω να ξεκινήσω κάποια καινούργια παιδιά, γιατί σιγά σιγά ίσως κάποια άλλα παιδιά αποφασίσουν να αποχωρήσουν, μετά από 2, 3, 4 χρόνια. Και πρέπει να είναι έτοιμα κάποια νέα παιδιά στα σπριντ για να καλύψουν αυτό το κενό. Αλλά και κάποια παιδιά που είδα εγώ ότι έχουνε προσόντα και μπορούνε να βοηθήσουνε το σπριντ στην Κύπρο. Σίγουρα έπαιξε ρόλο η εγκατάσταση μου στην Κύπρο και οι επιτυχίες που έχουνε φέρει κάποια παιδιά δίπλα μου.
– Πες μας μερικά λόγια για την προετοιμασία των αθλητών σου, και ποιοι είναι οι φετινοί τους αγωνιστικοί στόχοι.
Σαν το μεγάλο στόχο για εμάς, μέσα στην ψυχή μας, είναι ένας: Θα αγωνισθούμε στους Μεσογειακούς στην Τουρκία, είναι ένας στόχος που ίσως να είναι πολύ πιο δυνατός ακόμη κι από τα Παγκόσμια πρωταθλήματα, το Παγκόσμιο πρωτάθλημα που είναι φέτος στη Μόσχα, γιατί αγωνιζόμαστε σε ένα τόπο, απʼ εκεί που ξεκίνησε η απόφαση για το νησί μας. Και θέλουμε μέσα εκεί μαζί με την Ελένη Αρτυματά να σηκώσουμε αν γίνεται και δύο φορές τη σημαία, και στα 100 και στα 200, να παίξει ο Εθνικός μας Ύμνος, και να αισθανθούμε πάρα πολύ όμορφα, έστω που θα τους κάνουμε να σκύψουν κεφάλια, όταν παίζεται ο ύμνος ο Ελληνικός και σηκώνεται η Κυπριακή σημαία. Βέβαια μπορούν και άλλα παιδιά να διακριθούν στους Μεσογειακούς, ίσως όχι σαν την Ελένη Αρτυματά, αλλά να πλασαριστούν σε κάποιο τελικό όπως είναι η Ραμόνα, και ίσως και ο Πάνος Ιωάννου, γιατί το έχει αποδείξει και το έχει ξανακάνει. Και απο εκεί και πέρα, να φέρουμε μια ομάδα 4×100 για να αγωνιστεί με πολύ καλές πιθανότητες, με την Ελένη, τη Ραμόνα, και με τα νέα παιδιά. Που έχουμε δύο νεαρές σπρίντερ κορασίδες, οι οποίες είναι εκπληκτικές.
– Είσαι ευχαριστημένος από τη στήριξη της ΚΟΕΑΣ σε εσένα και τους αθλητές σου;
Και βέβαια είμαι ευχαριστημένος, δεν το συζητάω. Εαν έλεγα το αντίθετο θα έπεφτε φωτιά να με κάψει! Για το λόγο ότι κάτω από δύσκολες συνθήκες, και δη οικονομικές αυτή την περίοδο, η ομοσπονδία μας στηρίζει όσο μπορεί. Εγώ είμαι πολύ ευχαριστημένος γιατί ο Αντώνης Δράκος, ο πρόεδρος μας, είναι ένας άνθρωπος ο οποίος είναι πολύ μεγάλος γνώστης του αθλητισμού, όπως ήτανε και ο μακαρίτης ο Παπαναστασίου στην Ελλάδα και βοήθησε πάρα πολύ τον Ελληνικό αθλητισμό και του έδωσε το έναυσμα να φτάσει εκεί που έφτασε, το ίδιο και ο Αντώνης Δράκος έχει μεγάλη γνώση για το στίβο, έχει μεγάλη αγάπη, είναι δίπλα στα παιδιά. Μα πρώτη φορά υπάρχει πρόεδρος ομοσπονδίας, ευρωπαϊκής, μπορεί να υπάρχει και άλλος και να μην το γνωρίζω αλλά μου φαίνεται λίγο δύσκολο, ο οποίος να έρχεται στο στάδιο να μιλάει με τα παιδιά, να μιλάει με τους προπονητές, και να αισθάνεται τόσο όμορφα που τον χώρο αυτό να τον θεωρεί σπίτι του.
Με την ομοσπονδία έχω καλή συνεργασία, γιατί αν δεν έχεις συνεργασία με την ομοσπονδία δε μπορείς να φέρεις επιτυχίες. Το τεχνικό μέρος της ομοσπονδίας είναι πάρα πολύ καλό και προσπαθούν. Θέλουνε λίγο καλύτερη συνεργασία, και να τα βρούμε μεταξύ μας με τον ΚΟΑ, και κάπου έρχομαι σʼ αυτά που έχω πει με τον κλειστό στίβο, δηλαδή να μας κατανοούν λίγο καλύτερα, και να μας πάρουνε λίγο πιο πολύ στα σοβαρά, γιατί ο Κυπριακός στίβος έχει δώσει πάρα πολύ μεγάλες επιτυχίες. Θα μπορούσε να είχε φέρει ακόμα μεγαλύτερες, εάν είχαμε λίγο καλύτερη στήριξη.
– Ποιοι είναι οι προσωπικοί στόχοι που έθεσε ο προπονητής Αντώνης Γιαννουλάκης για το 2013;
Το 2013 οι στόχοι μας είναι οι Μεσογειακοί αγώνες. Αυτός είναι ο πρώτος στόχος. Βέβαια απʼ εκεί και πέρα, να μπορέσει η Ελένη να καταφέρει κάτι που δεν καταφέραμε στην Ολυμπιάδα, γιατί είχαμε μείνει μεγάλο χρονικό διάστημα έξω, είχαμε μείνει 1 χρόνο έξω, και ουσιαστικά η χρονιά η Ολυμπιακή ήταν η επάνοδος της πάλι στις μεγάλες επιδόσεις, να καταφέρουμε να πλασαριστούμε σε ένα τελικό των 200μ. στη Μόσχα στο Παγκόσμιο πρωτάθλημα. Αν καταφέρουμε να κάνουμε κάτι τέτοιο, θα είναι μια 2η μεγάλη επιτυχία της Ελένης. Αυτός είναι ο στόχος και το χρυσό μετάλλιο στους Μεσογειακούς. Τα υπόλοιπα παιδιά να προσπαθήσουν όλα να κάνουνε ατομικά ρεκόρ, και θα είμαι πολύ ευχαριστημένος εάν τα νεαρά παιδιά που έχω αναλάβει κάνουνε κάτι καλό.
– Πως ήταν η εμπειρία της 3ης Ολυμπιάδας, και πως βίωσες την προσπάθεια της Ελένης Αρτυματά;
Κάθε φορά που πηγαίνουμε σε Ολυμπιακούς Αγώνες, η εμπειρία του Ολυμπιακού χωριού είναι συγκλονιστική, γιατί μέσα σε αυτό το χώρο για μένα, έχουν μαζευτεί οι πιο υγιείς άνθρωποι όλου του πλανήτη, οι πιο δυνατοί και υγιείς άνθρωποι όλου του πλανήτη. Και όταν κάνεις μια βόλτα μέσα στο Ολυμπιακό χωριό, πραγματικά νιώθεις πάρα πολύ όμορφα που βρίσκεσαι στους Ολυμπιακούς Αγώνες, και σε αυτούς τους αγώνες ειδικά που είναι οι μεγαλύτεροι για μένα του πλανήτη.
Η Ελένη έκανε μια πολύ μεγάλη προσπάθεια τη φετινή χρονιά γιατί ερχόταν από ένα τραυματισμό, ένιωθε μια μικρή ανασφάλεια, η οποία σιγά σιγά με τον καιρό την ξεπέρασε, αργήσαμε όμως να προετοιμαστούμε για την Ολυμπιάδα, μας στήριξε η Ομοσπονδία όπως είπα προηγουμένως πάρα πολύ, και ο ΚΟΑ μας στήριξε πάρα πολύ, δεν έχω παράπονο. Και έτσι σταθήκαμε στα πόδια μας και φτάσαμε στην Ολυμπιάδα. Η Ελένη, είναι ένα παιδί το οποίο είναι πάρα πολύ δυνατό όταν θα μπει μέσα στον αγωνιστικό χώρο. Θεωρώ ότι πήγε πάρα πολύ καλά. 17η θέση στους Ολυμπιακούς Αγώνες στα σπριντ είναι κάτι πάρα πολύ σπουδαίο. Είναι ένα αγώνισμα το σπριντ το οποίο είναι πολύ δύσκολο να διακριθείς, κι όταν είσαι λευκή, αλλά κι όταν είσαι από ένα μικρό κράτος όπως είναι η Κύπρος. Πιστεύω ότι πήγαμε πάρα πολύ καλά. Θα μπορούσαμε να πάμε καλύτερα, ευελπιστώ στην πορεία.
– Ποια θεωρείς μεγαλύτερη προσωπική σου διάκριση ως προπονητή; Τον ημιτελικό της Άντρης Σιάλου στην Αθήνα, ή αυτόν της Ελένης Αρτυματά στο Λονδίνο;
Θεωρώ πολύ μεγάλη μου προσωπική επιτυχία και το τονίζω, ότι κατάφερα να γυμνάσω δύο πάρα πολύ μεγάλες αθλήτριες, δυο πολύ σπουδαίες αθλήτριες, οι οποίες με έκαναν και αισθάνθηκα πάρα πολύ όμορφα. Ήμουν ο προπονητής τους και μου έδωσαν μεγάλες συγκινήσεις. Είναι πάρα πολύ δύσκολο, να μπορείς από ένα νησί 800.000 κατοίκων, να γευθείς τη χαρά, από δύο αθλήτριες με μεγάλες επιδόσεις. Θεωρώ επιτυχία μου ότι κατάφερα, να βγάλω δύο αθλήτριες, η μία να κάνει 54ʼʼ70 στα 400μ. με εμπόδια, και η άλλη 22ʼʼ61 στα 200μ. Αυτή θεωρώ μεγάλη μου επιτυχία. Θεωρώ ισάξιες και τις δύο επιτυχίες. Είναι τελείως διαφορετικές.
– Γνωρίζω ότι η αληθινή σου αγάπη δεν είναι τα αγωνίσματα ταχύτητας, αλλά αυτά της αντοχής. Ισχύει;
Και βέβαια ισχύει! Ο προπονητής μου εμένα ήταν ο Ψαρομιχαλάκης, κάποιοι που έχουν κάνει αθλητισμό, τον γνωρίζουν. Έχω τρέξει 17000 μέτρα στο Γοργοπόταμο, έχω τρέξει εξάρι, έχω τρέξει ανωμάλους, έχω κάνει 800μ. στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα σαν έφηβος. Αλλά μετά γνώρισα ένα προπονητή των σπριντ, τον Γιώργο Καρδάκο, ένα πολύ μεγάλο προπονητή για μένα, έβγαλε πολύ μεγάλους αθλητές, και ξεκίνησα τα 400μ. και έτσι βρέθηκα να ασχολούμε με τα 400μ. Μετά μεγαλώνοντας δε μου δινόταν η δυνατότητα, γιατί δεν ήταν κι εύκολα χρόνια να μπορέσω να συνεχίσω αθλητισμό, έριχνα τα μέτρα γιατί έκανα πιο λίγη προπόνηση, και έφθασα να κάνω 100μ. και 200μ. Ε βέβαια, η αγάπη μου είναι, και θεωρώ ότι ο Μαραθώνιος είναι συγκλονιστικό αγώνισμα. Είναι δηλαδή υπέροχο.
– Ποια είναι η γενική σου άποψη για το επίπεδο του Κυπριακού στίβου στο παρόν στάδιο, και τι προβλέπεις για το μέλλον;
Στο παρόν στάδιο το επίπεδο του Κυπριακού στίβου είναι πολύ υψηλό. Όταν φτάσαμε στο σημείο να πάμε στην Ολυμπιάδα και να μιλάμε με ανθρώπους, και να τους λέμε ότι η συγκεκριμένη κοπέλα ήρθε 17η, η Ελένη, ο ψηλός ήταν 13ος και ο Παρέλλης 13ος, και κάποιοι δεν ξέραν που είναι η Κύπρος, είναι φανταστικό! Δηλαδή δε γίνεται τώρα, ίσως αυτό να μη ξαναγίνει για τα Κυπριακά δεδομένα. Εγώ ελπίζω να ξαναγίνει. Αλλά άμα κάτσουμε να σκεφτούμε ότι μέσα σε μια εικοσαετία έχουνε βγει αθλητές όπως είναι ο Άννινος Μαρκουλίδης, όπως είναι ο Κυριάκος Ιωάννου, η Άντρη Σιάλου, η Ελένη Αρτυματά, ο Μάκης Κατσαντώνης, το παιδί στο τριπλούν ο Χατζηανδρέου, και άλλα παιδιά εαν ξεχάσαμε κανένα. Αλλά είναι 6-7 παιδιά που είναι πολύ δυνατά. Μιλάμε ότι έχει γίνει πραγματικά απο την πλευρά της ομοσπονδίας πάρα πολύ σοβαρή δουλειά. Ελπίζω ότι θα συνεχιστεί αυτό.
– Τέλος, ποια είναι η γνώμη σου για τη δουλειά που γίνεται με το StivosCy.Net;
Έχεις κάνει πάρα πολύ καλή δουλεία, έχετε κάνει πάρα πολύ καλή δουλειά. Χρειάζονται τα παιδιά την προβολή. Χρειάζονται τα παιδιά να βλέπουνε και να μαθαίνουν νέα για το στίβο. Πλέον το διαδίκτυο έχει μπει πάρα πολύ τη ζωή μας, και σίγουρα αισθάνονται όμορφα όταν διαβάζουν το όνομα τους. Γιʼ αυτό το λόγο, να προσπαθήσετε να απλώσετε τα πλοκάμια σας από τα 100 μέχρι τον Μαραθώνιο, ακόμα πιο πολύ, και να μας δώσετε τη χαρά να βλέπουμε πιο πολλά ρεπορτάζ και πιο πολλή κίνηση μέσα στο πόρταλ.
Αντώνη, να σε ευχαριστήσω για όλα όσα μας είπες, και εύχομαι να είναι μια άκρως επιτυχημένη και εποικοδομητική χρονιά για σένα και τους αθλητές σου.
– Σε ευχαριστώ κι εγώ πάρα πολύ, και θα ήθελα στους Μεσογειακούς να πάμε όσο γίνεται πιο πολλοί και να φέρουμε πολλά μετάλλια, ειδικά ο στίβος.
Η συνέντευξη δόθηκε στον Κωνσταντίνο Τιμινή (StivosCy.Net) – Αναδημοσίευση επιτρέπεται κατόπιν συνεννόησης
