Είχαν μείνει οι δύο τους, με το κοντάρι ανά χείρας, στον αγωνιστικό χώρο. Ο πήχης ήταν ψηλά. Σε μεγάλη διοργάνωση, ένα τέτοιο άλμα θα έδινε μετάλλιο. Εκεί το ζητούμενο ήταν οι βαθμοί, οι εντυπώσεις και οι οικονομικές προεκτάσεις τους. Όχι ότι αυτά προσθέτουν λιγότερη πίεση σε μία αθλήτρια. Και εκείνες τι έκαναν; Γελούσαν.
Η Νικόλ Κυριακοπούλου είχε πολλούς λόγους να χαρεί την εμφάνισή της στη Νέα Υόρκη. Ισοφάρισε το πανελλήνιο ρεκόρ (4,80 μ.), σημείωσε τη δεύτερη καλύτερη επίδοση στον κόσμο για φέτος, πήρε τους βαθμούς της δεύτερης θέσης. Δεν ήταν μόνο αυτά. Αυτόν τον αγώνα τον χάρηκε πραγματικά γιατί μονομάχησε μέχρι τέλους και με μία άλτρια με την οποία τη συνδέει μία όμορφη φιλική σχέση: την Fabiana Murer.
Η Ελληνίδα και η Βραζιλιάνα παγκόσμια πρωταθλήτρια του 2011 λογικά έχουν χάσει το λογαριασμό για το πόσες φορές έχουν αναμετρηθεί τα τελευταία χρόνια. Μέσα σε αυτή την πορεία, σε Diamond League και μεγάλες διοργανώσεις, γεννήθηκε και αυτή η σχέση εκτίμησης μεταξύ τους.
«Τα κοντάρια μου άργησαν πολύ να φτάσουν στη Νέα Υόρκη, είχα ανησυχήσεις. H Murer μου είχε πει ”θα σου δώσω εγώ αν χρειαστείς”. Και ήταν εκείνη που πρώτη εντόπισε τα κοντάρια μου στο προθερμαντήριο και με καθησύχασε ότι τελικά τα είχαν φέρει εγκαίρως για τον αγώνα».
Στον κόσμο του επί κοντώ βέβαια, αυτό δεν είναι περίεργο. Με δεδομένες τις δυσκολίες που συχνά προκύπτουν για τη μεταφορά των κονταριών, οι αθλητές συνηθίζουν να δανείζουν ο ένας στον άλλο κοντάρι, αν βρεθεί κάποιος στην ανάγκη. Αλλά και να ενθαρρύνουν η μία αντίπαλος την άλλη στην κορύφωση του αγώνα;
«Είναι απίστευτο παιδί έχουμε πάρα πολύ καλή σχέση», λέει η Κυριακοπούλου για την Murer. «Συνήθως στον αγώνα είμαστε πολύ αφοσιωμένες. Λέμε τα κλασικά, ”σε ποιο ύψος θα ξεκινήσεις” και τέτοια. Αυτή τη φορά, κάποια στιγμή στο 4,86 μ. μου λέει ”άντε πάμε” και γελούσαμε», διηγείται η Κυριακοπούλου.
Αντίστοιχη σχέση υπάρχει και ανάμεσα στους προπονητές τους. «Μα πρέπει να κάνουμε 4,86 μ. για να σας κερδίσουμε;», είπε κάποια στιγμή ο Μανώλης Καραγιάννης στο σύζυγο της Βραζιλιάνας, Εlson Miranda de Souza, ο οποίος τη γυμνάζει κιόλας και βέβαια… έσκασαν στα γέλια.
Βέβαια τελικά στα 4,86 μ. δεν τα κατάφερε καμία από τις δύο τους, αλλά το 4,80 μ. τις άφησε αμφότερες ευτυχισμένες, με την Murer νικήτρια. Και ήδη έδωσαν το επόμενο ραντεβού τους για το Παρίσι, στις 4 Ιουλίου.
«Ήταν πάρα πολύ ωραίος αγώνας. Και με μία φοβερή αθλήτρια που εκτιμώ», λέει η Κυριακοπούλου. Βέβαια, αυτά τα αισθήματα ικανοποίησης και ευτυχίας δεν υπήρχαν στην αρχή του αγώνα, εξαιτίας του οποίου ξύπνησε στις 6.30 το πρωί- για τις ανάγκες της τηλεοπτικής κάλυψης στα αμερικανικά μίτινγκ του Diamond League τα αγωνίσματα γίνονται πρωί. «Αν έχεις να διεκδικήσεις βαθμούς, βρίσκεις μια χαρά το κουράγιο!», λέει εκείνη για το διαφορετικό του προγράμματος.
Ο αγώνας λοιπόν, δεν ξεκίνησε καλά, με την Ελληνίδα να καρδιοχτυπά γιατί χρειάστηκε τρίτο άλμα στα 4,54 μ. και τα 4,64 μέτρα.
«Είχα κάτι νεύρα… Ο αέρας μας ταλαιπωρούσε τρομερά, άλλαζε και είχαμε στη διάθεσή μας μόνο ένα λεπτό για την προσπάθεια», παραδέχεται. Δεν ανησύχησε όμως. «Σκέφτηκα και χάλια άλμα να κάνω πρέπει να το περάσω».
Τι άλλαξε μετά; Απλό, ανέβηκε ο πήχης και το μάτι της Κυριακοπούλου… γυάλισε. «Ήμουν πολύ καλά. Στην αρχή λίγο μουδιασμένη, αλλά μόλις είδα να ανεβαίνει ο πήχης ήμουν… τρελαμένη. Ξεμούδιασα», λέει και γελάει.
Όσο για το 4,86 μ., οι προσπάθειες της ήταν καλές όπως λέει. Τα… εργαλεία της όμως δεν ήταν τα κατάλληλα. «Τα κοντάρια μου ήταν μαλακά. Θα χρειαστώ καινούρια», εξήγησε.
Επόμενος «σταθμός» της θα είναι το Ηράκλειο, στην πρώτη εμφάνισή της εντός των συνόρων για τη σεζόν, με την Κυριακοπούλου να μετέχει στο Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα ομάδων. Και θα ακολουθήσουν τα Diamond League, στο δρόμο πλέον προς το Πεκίνο και το Παγκόσμιο πρωτάθλημα.
«Θέλω να παραμείνω υγιής και να συνεχίσω έτσι ωραίες σταθερές και μεγάλες επιδόσεις», καταλήγει εκείνη σχετικά με το υπόλοιπο του καλοκαιριού, αφού- ως γνωστόν- αποφεύγει πάντα τις προβλέψεις για νέα ρεκόρ.
Ρούλα Βλασσοπούλου
